ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2903 ความฝันอันยิ่งใหญ่ของเน่าเน่า + ตอนที่ 2904 ไม่มีปัญหาไหนที่นอนด้วยกันตื่นจะแก้ไม่ได้

ตอนที่ 2903 ความฝันอันยิ่งใหญ่ของเน่าเน่า

เสี่ยวจูพาฉิวฉิวไปยังภูเขาสือว่านโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับฉาฉาที่จากกันไปนานรัดอยู่ตรงข้อมือ

ทำเอาเหมยเหมยดีใจแทบแย่ หลายครั้งเธออยากให้เหยียนหมิงซุ่นไปพาฉาฉากลับมาแต่ฉิวฉิวมักบอกว่าฉาฉาตัวใหญ่เกินไป ไม่สามารถพากลับมาใช้ชีวิตในเมืองได้เธอถึงต้องล้มเลิกความคิดนั้นไป

ใครจะคิดว่าเสี่ยวจูจะสนองความต้องการของเธอ อีกทั้งฉาฉาก็ไม่ได้ตัวโตขึ้นสักนิด ยังมีขนาดตัวเหมือนเมื่อก่อนแค่สีจางลงไปบ้างเล็กน้อยเป็นสีเขียวอ่อนเลื่อมเงาก็เท่านั้น

เสี่ยวจูพาฉาฉาไปเรียนต่อด้วย เหมยเหมยคิดว่าค่อนข้างดี ฉิวฉิวบอกว่าตอนนี้ฉาฉาผ่านด่านเคราะห์สำเร็จจึงมีพลังศักยภาพแข็งแกร่งอย่างมาก มีฉาฉาคอยดูแลเสี่ยวจูอยู่ต่างถิ่นเธอก็ค่อยสบายใจหน่อย

ชั่วพริบตาเดียวเสี่ยวจูก็เดินทางไปยังอเมริกาเกือบสองเดือนแล้ว โดยเฉลี่ยจะติดต่อกลับทางบ้านผ่านวิดีโอคอลสัปดาห์ละครั้ง เหมยเหมยเห็นคอนโดของเสี่ยวจูหรูหราอย่างกับโรงแรมแถมยังเป็นห้องเดี่ยวอีก เสี่ยวจูยังบอกอีกว่าจะมีคุณป้าคอยมาทำความสะอาดกับซักผ้าให้โดยเฉพาะด้วย

เหมยเหมยรู้สึกจากใจจริงว่าอธิการบดีของสถาบัน Mit มีปัญหาทางสมองแหง หรือไม่ก็มีเงินเยอะแต่ไม่รู้จะเอาใช้ทางไหน ทำไมถึงดีกับลูกเธอขนาดนี้?

เพื่อเป็นการดับไฟโทสะของเหยียนหมิงซุ่นเหมยเหมยเลยจำต้องยกลูกชายคนเล็กมาเบี่ยงเบนจุดสนใจ คุณย่าหยางรู้ทันความคิดก็ถามไถ่ด้วยอีกคน

เน่าเน่ากลอกตาทีหนึ่ง วิดีโอคอลทุกครั้งก็อยู่กันครบทุกคน คุณแม่กับคุณย่าทวดกระตือรือร้นที่สุดไม่เคยพลาดสักครั้ง แล้วจะถามเขาทำไมอีก?

“ก็ดีนะ เสี่ยวจูยังบอกให้ผมไปเรียนที่นั่นอีกคน ผมกำลังคิดอยู่”

เน่าเน่าไม่ทำให้ผิดหวัง วางระเบิดลูกใหญ่เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจของเหยียนหมิงซุ่นได้สำเร็จ

“เรียนมหาวิทยาลัยหรือมัธยมปลาย?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

เน่าเน่าไม่พอใจ “มหาวิทยาลัยอยู่แล้ว ผมจะไปเรียนมัธยมปลายที่นู่นทำไมกันล่ะ”

ขอร้องเถอะ…เขาต่างหากที่เป็นพี่ชาย ไม่มีเหตุผลเลยถ้าน้องชายไปเรียนมหาวิทยาลัยแต่คนเป็นพี่อย่างเขาไปเรียนมัธยมปลาย เรื่องแพร่งพรายออกไปขายหน้าตายเลย!

เหมยเหมยหลุดขำออกเสียง “แม่จำได้ว่าสอบคราวก่อนเหมือนลูกจะได้ที่หนึ่งของห้องสินะ นับจากท้ายน่ะ”

เจ้าเด็กแสบนี่ผลการเรียนแย่ยิ่งกว่าสมัยเธอด้วยซ้ำ ผลการเรียนที่แย่ที่สุดเท่าที่เธอเคยได้มาอย่างน้อยก็ที่สองจากอันดับท้าย แต่เน่าเน่ากลับสอบได้ที่โหล่ติดต่อกันตลอดทั้งหกปีของชั้นประถมและสามปีของชั้นมัธยมต้นอีกต่างหาก

เหมยเหมยไม่กล้าเงยหน้าทุกครั้งที่ประชุมผู้ปกครองเลย

เพราะอับอาย

เน่าเน่ายืดอกโวยวายเสียงดัง “พวกคุณแม่อย่ามาดูถูกกันหน่อยเลย คนอย่างข้าจะทำให้พวกคุณแม่คาดไม่ถึงให้ได้!”

“พลั่ก”

เหยียนหมิงซุ่นเคาะศีรษะเขาแรง ๆทีหนึ่งพร้อมตำหนิ “มาคงมาข้าอะไร ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”

เน่าเน่าเจ็บจนแยกเขี้ยวแล้วพูดแค่นเสียงใส่ “ก็ผมร้อนใจนี่นา ใครให้แม่ดูถูกผมเล่า”

“แม่ของแกแค่พูดความจริง อยากไปเรียนอเมริกาก็ต้องอาศัยความสามารถของตัวเองเหมือนน้องชายของแก สอบไม่ได้ก็เรียนต่อมัธยมปลายในประเทศดี ๆนี่แหละ” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็นชา

“วางใจได้ ผมสอบติดแน่นอน คุณพ่อก็ตั้งหน้าตั้งตารอดูเถอะ!”

เน่าเน่าแทะเนื้อซี่โครงชิ้นโตภายในสองสามคำจนแก้มพอง รอทานข้าวมื้อนี้เสร็จเขาจะเริ่มขยันแล้ว

เฮอะ…เขาจะไม่ยอมถูกคุณพ่อคุณแม่ดูแคลนแน่!

พอมีเรื่องที่เน่าเน่าจะไปเรียนมหาวิทยาลัยเบี่ยงเบนความสนใจไป เรื่องเล่อเล่อก็ถือว่าผ่านพ้นด้วยดี เพียงแต่ยัยคนนี้กลับทำตัวเงียบไม่พูดไม่จาและดูไม่มีความสุขรีบลงมือทานข้าวแล้วก็กลับห้องไป

คุณย่าหยางพูดอย่างไม่พอใจ “เสี่ยวเป่าเป็นเด็กดี แกจะคัดค้านทำไม?”

คุณปู่เหยียนก็พยักหน้าเห็นด้วยอีกคน เขาชอบเจ้าเด็กเสี่ยวเป่ามากทีเดียว หน้าตาดี การเรียนดี แถมยังทำดีกับเล่อเล่อมาก ทั้ง ๆที่เป็นเด็กที่แสนดีขนาดไหนแท้ ๆเลย!

…………………………………

ตอนที่ 2904 ไม่มีปัญหาไหนที่นอนด้วยกันตื่นจะแก้ไม่ได้

สองพี่น้องเล่อเล่อกับเน่าเน่าที่ขึ้นไปชั้นบนได้เพียงครู่เดียวก็ซุ่มเบียดตัวอยู่ตรงมุมทางบันไดทำหูตั้ง

เหมยเหมยทำหน้าลำบากใจ เธอรู้เหตุผลที่เหยียนหมิงซุ่นคัดค้าน ความจริงเธอก็สับสนมากเช่นกัน เรื่องราวชีวิตของเสี่ยวเป่าเป็นปัญหาใหญ่ก็จริงแต่เธอชอบเด็กคนนี้มากจริง ๆเช่นกัน ถ้าเล่อเล่อคบกับเสี่ยวเป่าได้เธอก็วางใจ

ปัญหาคือเหยียนหมิงซุ่นยึดติดกับปัญหานี้มากเกินไป ผ่านมาสิบกว่าปีก็ไม่เคยเปลี่ยนใจ

เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงขรึม “เสี่ยวเป่าดีมาก แต่เขาไม่คู่ควรกับเล่อเล่อ เรื่องคู่นี้เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”

คุณย่าหยางยังคิดจะพูดต่อแต่เหมยเหมยรีบขยิบตาส่งสัญญาณให้เธอ คุณย่าเกิดข้อสงสัยในใจแต่ก็ไม่เอ่ยถึงอีก ไว้ค่อยถามเหมยเหมยเป็นการส่วนตัวว่าเหยียนหมิงซุ่นเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา

เล่อเล่อที่อยู่ชั้นบนปั้นหน้าตึงท่าทางไม่พอใจ

เน่าเน่ากระซิบเสียงเบา “พี่…พ่อของเราหัวรั้นจะตาย ตอนนี้พี่ทำได้แค่แบบนี้ไปก่อน”

“แบบไหน?” เล่อเล่อรีบถาม

“ทำไปก่อนค่อยอนุญาตทีหลัง พี่หาทางหลับนอนกับพี่เสี่ยวเป่าซะ รอข้าวสวยหุงเป็นข้าวสุกแล้วพ่อจะทำยังไงได้อีก!” เน่าเน่าเสนอความคิดทะเล้น แผนนี้ใช้ได้ผลแน่ ๆ

เล่อเล่อดวงตาลุกวาวขึ้นก่อนแต่ไม่นานก็หม่นลง “นอนบ้าอะไร พี่เสี่ยวเป่าบอกว่าเห็นฉันเป็นแค่น้องสาว”

เน่าเน่ามองเหยียดพี่สาวตัวเองแวบหนึ่ง กินเสียข้าวสุกมาตั้งหลายปีทำไมไม่รู้จักคิดบ้าง เขาเสนอแผนการทะเล้นไปอีกหนึ่งอย่าง “พี่มองว่าพี่เสี่ยวเป่าเป็นสามีก็จบ ขอแค่พี่หาทางหลับนอนกับพี่เสี่ยวเป่าได้ ทำลายกระดาษบาง ๆที่กั้นระหว่างพวกพี่ได้ พี่เสี่ยวเป่าจะเห็นพี่เป็นแค่น้องสาวได้อย่างไรอีก!”

เล่อเล่อตาเป็นประกายวาว นั่นสิ…ไม่มีปัญหาไหนที่การนอนสักตื่นจะแก้ไม่ได้!

“ใช้ได้นี่ไอ้แสบ ตกลงตามนี่แล้วกัน รอฉันหาพี่เสี่ยวเป่าเจอฉันจะหาทางนอนกับเขาให้ได้!” เล่อเล่อชูหมัดพร้อมน้ำใส ๆตรงมุมปาก

เน่าเน่าถอนหายใจอย่างละเหี่ยใจทีหนึ่ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายอยู่ไหนแล้วจะหลับนอนด้วยได้อย่างไร

“พี่ไม่ต้องไปหาแล้ว พี่เสี่ยวเป่าอยู่มหาลัยเดียวกับพี่ เปิดเทอมก็กลับมาแล้ว” แววตาของเน่าเน่าแฝงความเจ้าเล่ห์จงใจหลุดปากบอกมาประโยคหนึ่ง สองเดือนหลังจากนี้ก็รอดูเรื่องสนุก ๆได้เลย

แต่สองเดือนหลังจากนี้เขาคงไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วสินะ เสียดายจัง…ไม่ได้ดูเรื่องสนุก ๆแล้ว

เล่อเล่อดีใจสุดขีด “พี่เสี่ยวเป่ามาเรียนที่มหาลัยตำรวจเหมือนกันเหรอ? ดีจังเลย ฉันรู้อยู่แล้วเชียวว่าพี่เสี่ยวเป่าทำใจทิ้งฉันไม่ลง…ทำไมเขายอมบอกนายแต่ไม่บอกฉันล่ะ เจ้าบ้านี่!”

เน่าเน่ากลืนประโยคที่ว่า ‘เสี่ยวจูตามสืบเอง’ ลงคอไป ให้คู่นี้เขารบราฆ่าฟันกันเองเถอะ เขาจะตั้งใจเรียนพัฒนาความรู้ขึ้นทุกวันแล้ว!

คำพูดที่เคยพูดโอ้อวดไว้จะต้องหาทางทำให้มันเป็นจริงให้ได้!

นี่เป็นหลักการที่เขายึดมั่นในชีวิต!

ก่อนเข้านอนเหมยเหมยลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า “เสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อเหมาะสมกันมากจริง ๆ บางทีเลือดของเสี่ยวเป่าอาจจะไม่มีปัญหาก็ได้!”

“เป็นไปไม่ได้ หนิงเฉินเซวียนกับเฮ่อเหลียนเช่อ คนไหนบ้างที่เลือดไม่มีปัญหา…ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว อย่างไรเสียพี่ก็ไม่มีทางอนุญาตหรอก” เหยียนหมิงซุ่นไม่ให้โอกาสได้เจรจาสักนิด

เหมยเหมยปั้นหน้าตึงแล้วรวบผ้านวมม้วนห่มตัวคนเดียวแล้วหันศีรษะด้านหลังให้เหยียนหมิงซุ่น

วัวสิบตัวก็ฉุดไม่อยู่ ก็นอนตัวเปล่าไปคนเดียวเถอะ!

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มขมขื่นแล้วไปหยิบเอาผ้านวมอีกผืนในตู้มาห่ม นึกแค้นใจเสี่ยวเป่าจนคันฟันยุบยิบ เจ้าหมอนี่ไม่รู้ว่าวางยาเสน่ห์อะไรกับคนที่บ้าน แต่ละคนถึงได้หลงเขาหัวปักหัวปำขนาดนั้น

ทำให้เขากลายเป็นศัตรูของทุกคนไปแล้ว!

วันเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่าจนไม่นานก็สิ้นเดือนสิงหาคม ทางบ้านได้รับระเบิดลูกใหญ่อีกครั้ง

จดหมายข้ามประเทศฉบับด่วนถูกส่งมาที่บ้าน เป็นเอกสารรายงานผลจากคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดซึ่งเป้าหมายก็คือเน่าเน่าได้รับเงื่อนไขอำนวยความสะดวกเช่นเดียวกับเสี่ยวจูที่ฟรีค่าเทอม มีที่พักและอาหารให้ แล้วยังได้รับทุนการศึกษาเต็มจำนวนอีกด้วย

เหมยเหมยเบิกตากว้างอ่านเอกสารรายงานผลอยู่สามรอบ แถมยังให้เหยียนหมิงซุ่นตรวจสอบว่าไม่ใช่เอกสารปลอมแปลงหรือเปล่า จากนั้นก็พบว่าเป็นเอกสารจริงร้อยเปอร์เซ็นต์

…………………