ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2937 หยกแขว + ตอนที่ 2938 แผนที่ซ่อนขุมสมบัติ

ตอนที่ 2937 หยกแขวน

เหยียนหมิงซุ่นตกอยู่ในห้วงความคิด แม้ลี่เมิ่งเฉินจะไม่ได้บอกออกมาตรง ๆแต่ก็ถือว่าบอกเหตุผลเขาทางอ้อม ในตัวหนิงเสี่ยวเป่ามีบางอย่างที่พวกทีมมังกรต้องการ ส่วนกลุ่มอิทธิพลอื่น ๆที่สะกดรอยตามก็คงมีจุดประสงค์เดียวกัน

เพียงแต่…บนตัวหนิงเสี่ยวเป่ามีสิ่งใดกันถึงคู่ควรให้ทีมมังกรต้องลงมือเอง?

เหยียนหมิงซุ่นส่งข้อความบอกเรื่องสาเหตุที่ทีมมังกรสะกดรอยตามให้เสี่ยวเป่ารับรู้

เสี่ยวเป่ายังคงเล่นแมวไล่จับหนูอยู่ ทว่าพอเห็นข้อความของเหยียนหมิงซุ่นก็ขมวดคิ้วแน่นแล้วมองไปทางกระจกหลังพร้อมนัยน์ตาที่แผ่ไอเย็นยะเยือกออกมา

บางที…คนพวกนี้คงรู้ว่าเป็นของสิ่งใด

เขากลับรถแล้วขับรถมุ่งหน้าไปทางภูเขาฝูหนิว เขาต้องล่อคนพวกนี้ขึ้นเขาก่อนแล้วค่อยถามให้ชัดเจน

ไม่นานก็ขับมาถึงด้านล่างตีนเขา พอเสี่ยวเป่าจอดรถเสร็จก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วค่อย ๆเดินขึ้นเขาไป คนที่ตามมาด้านหลังต่างดีใจเพราะสะกดรอยตามมาตั้งนานในที่สุดก็เจอที่กบดานของเสี่ยวเป่าสักที

สองคนที่ลงมาจากรถก็เดินตามขึ้นเขาไปอย่างไม่เร็วไม่ช้า พวกเขาวางแผนไว้ว่าจะควบคุมตัวเสี่ยวเป่าตอนช่วงไหล่เขาแล้วค่อยค้นตัวถามว่าของสิ่งนั้นอยู่ไหน

มีจิ้งเหลนแสนน่ารักปีนขึ้นมาเตือนเสี่ยวเป่าว่ามีคนไม่ดีตามหลังมา เสี่ยวเป่าฉีกยิ้มแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น พอเดินมาได้ครึ่งหนึ่งของไหล่เขาทุกอย่างก็เงียบสงัดซึ่งมีเพียงเขาและอีกสองคนที่ตามมาด้านหลังเท่านั้น

จู่ ๆเสี่ยวเป่าก็หมุนตัวอมยิ้มมองพวกเขาสองคนที่ตกใจสะดุ้งโหยง “พวกคุณตามผมมาตั้งครึ่งปีแล้วไม่เหนื่อยบ้างเหรอ?”

พวกเขาสองคนสีหน้าตกตะลึงคิดไม่ถึงว่าเสี่ยวเป่าจะรู้ด้วย?

“เปล่านะ…พวกเราแค่มาปีนเขาเท่านั้น” พวกเขาปากแข็งไม่ยอมรับ

เสี่ยวเป่าหัวเราะเสียงเบาแล้วชูนิ้วอันเรียวงามทำท่าแปลก ๆ จากนั้นงูตัวผอมยาวก็เลื้อยโผล่มาแล้วกัดเขาที่ข้อเท้าทีละคนราวกับถูกยุงกัดก็ไม่ปาน

“งู…ถูกงูกัดแล้ว…” พวกเขาสองคนใบหน้าซีดเผือดแล้วมองข้อเท้าที่บวมเป่งขึ้นมาในชั่วขณะด้วยความผวา พิษร้ายแรงขนาดนี้เชียว พวกเขาต้องตายแน่ ๆ

“ขอร้องล่ะ…โทรหา 120 เถอะ…ขอร้องล่ะ!”

พวกเขาสองคนที่สะกดรอยตามมาขาอ่อนยวบล้มลงพื้นพร้อมร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง แม้แต่ล้วงหยิบมือถือขึ้นมายังทำไม่ได้ พวกเขาเลยได้แต่อ้อนวอนให้เสี่ยวเป่าช่วย

เสี่ยวเป่ามองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วทำท่าประหลาด จากนั้นก็มีกระรอกตัวหนึ่งโผล่มาพร้อมหญ้าป่ากำหนึ่งในอุ้งมือ เสี่ยวเป่าเอาหญ้าป่านี้แบ่งออกเป็นสองกำแล้วยัดใส่ปากพวกเขาสองคน “เคี้ยวให้ละเอียดแล้วกลืนซะ”

พวกเขาได้ยินเช่นนั้นก็ทำตามพลันก็รู้สึกมีสติขึ้นมาอย่างรวดเร็ว อีกอย่างร่างกายก็เหมือนจะมีเรี่ยวแรงขึ้นมาเลยอดดีใจไม่ได้แล้วร้องขอหญ้าถอนพิษจากเสี่ยวเป่ามากกว่านี้หน่อย

“บนเขามีหญ้าตั้งมากมาย แต่ต้องดูว่าพวกนายจะให้ความร่วมมือกับฉันไหม” เสียงของเสี่ยวเป่าอ่อนโยนมากแต่คำพูดที่ออกมากลับทำให้พวกเขาตัวสะท้านเฮือก ทว่าพวกเขาก็ยังปิดปาดสนิทไม่บอกอะไรทั้งนั้น

“หญ้ากำนี้รักษาพวกนายได้แค่สิบห้านาที พอหลังจากสิบห้านาทีไปพิษก็จะกำเริบขึ้นอีก พวกนายไม่อยากพูดจริงเหรอ?”

เสี่ยวเป่าเผยรอยยิ้มใสซื่อแล้วโบกมือให้บางอย่างที่อยู่มุมไกล จากนั้นกระรอกตัวหนึ่งก็โผล่มาส่งหญ้าสีเขียวใสมรกตแบบเดียวกันให้อีกครั้ง อาจดูเหมือนเป็นหญ้าธรรมดาแต่กลับเป็นยาชั้นดีใช้ช่วยชีวิตพวกเขาเชียวล่ะ

พวกเขาสองคนมองหน้ากันด้วยท่าทีลังเลใจ ในที่สุดก็ตัดสินใจได้ ตอนนี้แทบรักษาชีวิตไว้ไม่ได้แล้วยังจะห่วงเรื่องสัจจะอะไรอีก

“พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่ง เบื้องบนสั่งให้พวกเรามาเอาหยกแขวนชิ้นหนึ่งที่อยู่ตัวนายไป”

เสี่ยวเป่านัยน์ตาฉายแววประหลาดใจ หยกแขวนงั้นหรือ?

บนตัวเขามีหยกแขวนอยู่เพียงชิ้นหนึ่งเท่านั้น

“หยกแขวนอะไรกัน? พวกนายจะเอาหยกแขวนไปทำอะไร?” เสี่ยวเป่าเอ่ยถาม

“บอกเพียงว่าเป็นหยกแขวนภาพมงคลมังกรหงส์ชิ้นหนึ่งที่คุณปู่นายทิ้งไว้ให้แต่ส่วนเบื้องบนจะเอาไปทำอะไรฉันก็ไม่รู้หรอก พวกเราแค่รับภารกิจให้ไปหาหยกแขวนมา ส่วนเรื่องอื่นฉันไม่รู้แล้ว” พวกเขาสองคนเอ่ยตอบ

………………………………….

ตอนที่ 2938 แผนที่ซ่อนขุมสมบัติ

เสี่ยวเป่ามุ่นคิ้วแน่น หยกแขวนที่คุณปู่ทิ้งไว้ก็คือชิ้นที่เขาเอาติดตัวไว้ตลอด หยกชิ้นนี้มีความลับอะไรกันนะ?

“เอาหญ้ามาให้ฉันที…” พวกเขาเริ่มสติเลอะเลือน พิษงูเริ่มกำเริบอีกแล้ว

เสี่ยวเป่าแบ่งหญ้าออกเป็นสองส่วนแล้วเอาป้อนพวกเขา เขายังมีบางอย่างที่อยากถามอีก

“พวกนายเป็นใคร?”

“พวกเราเข้าวงการตามพี่เสือ” พวกเขาสองคนไม่คิดจะปิดบังอีก ทั้งยังเปิดเผยสถานะของพี่เสือไปด้วย

พี่เสืออยู่ในวงการมาเฟียทางตอนใต้และมีอิทธิพลมาก ทั้งยังมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับทางเกาะฮ่องกง ไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้ถึงได้จับตามองเสี่ยวเป่านัก

เสี่ยวเป่าถามอีกไม่กี่คำถามซึ่งล้วนแต่เป็นประเด็นสำคัญและคนพวกนี้ก็ตอบตามสัตย์จริงก่อนที่สีหน้าจะค่อย ๆผ่อนคลายลง จู่ ๆเสี่ยวเป่าก็ถามขึ้นว่า “พี่เสือของพวกนายอยากได้ไว้เองเหรอ?”

“เหมือนว่าจะช่วยคนอื่นตามหา แถมเป็นคนฝั่งฮ่องกงด้วย”

เสี่ยวเป่ายิ่งสงสัยหนักกว่าเดิม ทำไมถึงพัวพันไปถึงที่นั่นได้ล่ะ เรื่องราวซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆแฮะ

“ยา…เอายาให้ฉัน…”

พิษในร่างกายพวกเขากำเริบขึ้นอีกครั้งพร้อมอาการกระตุกเกร็งไปทั้งตัว เสี่ยวเป่าไม่ได้ป้อนยาให้เขาแต่กลับเอาหญ้ากำหนึ่งวางไว้ตรงหน้าพวกเขาแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “ขอแค่กินไปทั้งหมดนี่ก็จะถอนพิษได้อย่างสมบูรณ์ แต่เหลือแค่กำเดียวจะให้ใครดีล่ะ?”

“เอาให้ฉัน…” พวกเขาสองคนเอ่ยอย่างพร้อมเพรียงแล้วยื่นมือออกมาแก่งแย่งหญ้าในมือเสี่ยวเป่า

เสี่ยวเป่าเดินถอยหลังมาก้าวหนึ่งแล้วเอ่ย “ใครบอกความลับของหยกแขวนฉันได้ ฉันก็จะเอาหญ้าให้คนนั้น…นับถึงสามนะ หนึ่ง สอง…”

ยังไม่ทันนับถึงสามพวกเขาก็พูดขึ้นพร้อมกันว่า “เพราะแผนที่ขุมสมบัติ ในหยกแขวนมีแผนที่ขุมสมบัติ เป็นสมบัติที่หนิงเฉินเซวียนทิ้งไว้ในปีนั้น”

หนิงเสี่ยวเป่าใจเต้นตึกตัก แผนที่ขุมสมบัติงั้นหรือ?

อีกทั้งยังเป็นสมบัติที่คุณปู่ของเขาทิ้งไว้ด้วย ฟังดูแล้วเหมือนเป็นเรื่องเหลือเชื่อเลย

เขาป้อนหญ้าให้พวกเขาสองคนคนละครึ่งแล้วเอ่ยถาม “คุณปู่ฉันทิ้งสมบัติอะไรไว้?”

“พวกเราไม่รู้จริง ๆ รู้เพียงว่าคุณปู่ของนายมีสมบัติมากมาย ตอนที่เขาตายสมบัติเหล่านั้นก็หาไม่เจอแล้ว ได้ยินมาว่าถูกเขาซ่อนไว้ที่ลึกลับแห่งหนึ่ง”

เสี่ยวเป่าถามต่ออีกหน่อยแต่พวกเขาสองคนกลับตอบคำถามไม่ได้

“ขอร้องนายล่ะ…ให้ยาฉันเถอะ…ฉันไม่อยากตายนะ!” พวกเขาสองคนวิงวอนอย่างทรมานเพราะเหมือนได้กลิ่นเทพแห่งความตายมาเยือนและค่อย ๆเข้าใกล้มาทีละนิดแล้วด้วย

เสี่ยวเป่ามองพวกเขาด้วยสายตาอ่อนโยนแล้วแบมือออกเพื่อสื่อว่าเขาไม่เหลืออะไรในมือแล้ว “ขอโทษด้วยแต่หญ้าหมดแล้ว พวกนายหลับเถอะ หลับสักหน่อยก็หายแล้ว”

“นายหลอกพวกฉัน…นายไม่ตายดีแน่…”

เวลานี้พวกเขาสองคนถึงรู้ว่าเสี่ยวเป่าไม่คิดจะช่วยพวกเขามาตั้งแต่แรกแล้ว ก่อนที่จะหมดสติไปฉับพลันพวกเขาก็ค้นพบความจริงที่แสนน่ากลัวอย่างหนึ่งได้ เสี่ยวเป่าบงการกระรอกได้อย่างง่ายดาย บางทีงูมีพิษที่กัดเขาก็คงเป็นฝีมือของเสี่ยวเป่าเช่นกัน!

ไม่งั้นทำไมงูถึงเป็นฝ่ายบุกทำร้ายคนที่สัญจรไปมาก่อนได้ล่ะ?

“เป็นนาย…ที่เรียกงูมา”

หนึ่งในนั้นคิดได้ก่อนเลยมองไปทางเสี่ยวเป่าด้วยท่าทีตกใจพร้อมใบหน้าเขียวปั๊ด ไม่นานเขาก็หยุดหายใจเพราะพิษได้ลามไปทั่วร่างกายแล้ว ต่อให้เป็นเทพสูงสุดก็ช่วยเขาไม่ได้

เสี่ยวเป่ามองสองศพที่กองอยู่บนพื้นแน่นิ่งแล้วผุดยิ้มจาง ๆออกมา จากนั้นก็เดินขึ้นเขาต่อ อีกเดี๋ยวคงมีนักท่องเที่ยวเดินลงเขามาและเห็นสองศพนี้เข้าพอดี

เขาล้วงหยิบหยกแขวนจากด้านในเสื้อออกมาแล้วนึกสงสัยว่าหยกแขวนเล็ก ๆแบบนี้จะมีแผนที่ขุมสมบัติได้เหรอ?

เป็นไปได้อย่างไรกัน?

เสี่ยวเป่ามุ่นคิ้วแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เขาตัดสินใจจะศึกษาหยกแขวนชิ้นนี้อย่างละเอียด ถ้ามีแผนที่ขุมสมบัติจริง ๆเขาต้องหามันเจอแน่นอน

ทว่าเสี่ยวเป่าไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่เรียกว่าแผนที่ขุมสมบัติสักเท่าไหร่ เฮ่อเหลียนเช่อเคยบอกว่าเงินส่วนมากของหนิงเฉินเซวียนใช้ไปกับการสร้างฐานขีปนาวุธ แล้วจะมีเงินเหลืออีกได้อย่างไร?

ไม่รู้ว่าคนพวกนี้ไปเอาข่าวนี้มาจากไหน!

…………………………