ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2985 ต้องกลับไปด้วยกัน + ตอนที่ 2986 คลุ้มคลั่ง

ตอนที่ 2985 ต้องกลับไปด้วยกัน

เสี่ยวเป่าทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วเอ่ยถาม “งั้นค่ายกลนี้เป็นแค่แบบครึ่งหนึ่งหรือสมบูรณ์เหรอ?”

“ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ นอนก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยดูอีกที” เสี่ยวจูหาวหวอดใหญ่พร้อมท่าทางสะลึมสะลือ

เขาต้องเข้านอนสองทุ่มตรงตามเวลา ต่อให้เขาไม่นอนแต่นาฬิกาชีวิตของเขาก็ต้องเตือนเขาอยู่ดี ทุกคนล้วนรู้อาการของเขาดี ถึงแม้จะคันยุบยิบในใจจนทนไม่ไหวแต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้

“นอนเถอะ ๆ เรื่องนอนใหญ่สุดแล้ว” เล่อเล่อลูบศีรษะเสี่ยวจูที่ตาปรือจนลืมไม่ขึ้นเบา ๆ จากนั้นก็ให้เน่าเน่ารีบไปกางเต็นท์

รอจนเน่าเน่าจัดการกางเต็นท์เสร็จ เสี่ยวจูก็ไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว

“จริง ๆเลย…วันหลังจะแต่งงานมีภรรยาได้อย่างไรกัน!” เล่อเล่อมองพร้อมส่ายศีรษะย่อตัวอุ้มเสี่ยวจูขึ้นมาแล้วยัดเข้าไปในถุงนอน ตอนจะเดินจากไปก็อดไม่ได้ที่จะบีบจมูกกลมมนของเสี่ยวจูไปทีหนึ่ง

จมูกของเสี่ยวจูเหมือนแม่มาก กลม ๆเนื้อเยอะ เห็นแล้วอยากบีบสักหลายทีเชียวล่ะ

ทุกคนกลับไม่มีความง่วงเลยสักนิด ตอนนี้แค่สองทุ่มเท่านั้น เป็นช่วงเวลาตื่นตัวที่สุดด้วยซ้ำ

“พวกพี่ว่าหนิงเฉินเซวียนสร้างค่ายกลต้องคำสาปนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร?” สือเอ้อร์ไม่เข้าใจ

เน่าเน่าแทะกระดูกเสร็จโยนทิ้งแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ค่ายกลต้องคำสาป ก็ต้องเพื่อสาปแช่งไม่ใช่หรือไง!”

“แล้วสาปแช่งอะไรล่ะ?”

เน่าเน่าคิดไตร่ตรองดู ยากนักที่จะเห็นเขาใช้สมอง ผ่านไปสักพักเขาก็เอ่ยว่า “เดาว่าน่าจะเป็นคู่แค้น คงไม่ใช่คนรักหรอก!”

สือเอ้อร์พองปากด้วยความโมโห ไร้สาระ…พูดก็เหมือนไม่ได้พูด!

เสี่ยวเป่าสีหน้าดูจริงจังไร้ซึ่งความง่วงใด ๆ เขาเดินไปทางข้างสวนดอกลิลลี่แล้วยืนอยู่นาน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเขากำลังมองอะไรอยู่?

เล่อเล่อเดินไปหาพร้อมเอ่ยปลอบ “ไม่ต้องกังวลไปหรอก ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน พวกเราคนตั้งมากมาย ทั้งพี่ทั้งเสี่ยวจูก็เก่ง ๆกันทั้งนั้น แผนร้ายของหนิงเฉินเซวียนไม่มีทางสำเร็จหรอก”

เสี่ยวเป่าอมยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ได้มองโลกในแง่ดีอย่างเล่อเล่อ หนิงเฉินเซวียนคงไม่ได้จงใจทำแค่ค่ายกลไม่สมบูรณ์นี้ขึ้นมาหรอก อีกทั้งยังเปลืองแรงทนทรมานมาเกือบ 20 ปี…เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย

ไม่ว่าอย่างไรเสี่ยวเป่าก็หวังเพียงว่าเล่อเล่อและพวกเสี่ยวจูจะกลับบ้านอย่างปลอดภัย อย่าเป็นอะไรไปเพียงเพราะเรื่องของเขาเลย

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอต้องพาพวกเสี่ยวจูกับเน่าเน่าถอยออกไปเข้าใจไหม” ฉับพลันเสี่ยวเป่าก็พูดขึ้น

เล่อเล่อชะงักไปแล้วสีหน้าก็หม่นลงทันที “พี่อย่ามาเล่นเกมสละชีวิตตัวเองเพื่อทุกคนนะ ใช่ว่าฉันจะเป็นน้องสาวที่อ่อนแอสักหน่อย พวกเรามาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันจะขาดใครสักคนไปไม่ได้เด็ดขาด”

ครั้นเห็นเสี่ยวเป่าจะพูดต่อ เล่อเล่อก็ฟาดเขาทีหนึ่งด้วยความโกรธแล้วเอ่ยอย่างเผด็จการว่า “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นอน!”

เล่อเล่อหมุนตัวพร้อมสีหน้าที่หม่นลง เธอไม่ได้ผึ่งผายเหมือนภายนอกที่เห็นสักนิด ในใจหนักอึ้งอยู่ไม่น้อย

แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอจะไม่ปล่อยให้พี่เสี่ยวเป่าเป็นอะไรไปแน่

รวมถึงเสี่ยวจู เน่าเน่าและสือเอ้อร์

จะขาดใครไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว!

เสี่ยวเป่านวดคลึงบ่าที่ปวดเคล็ดแล้วยิ้มแห้ง พละกำลังของน้องเล่อเล่อมากขึ้นทุกวันแล้ว

ท้องฟ้าในหุบเขามืดมนลงทุกที ถ้าไม่ใช่เพราะแสงสว่างจากกองไฟคงมืดสนิทจนมองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือ ถึงแม้จะประหลาดใจกับค่ายกลต้องคำสาปแห่งนี้แต่ท้องฟ้ามืดมิดเลยทำอะไรไม่ได้ พวกเล่อเล่อเลยนอนแต่หัวค่ำ

เจสันกับปิแอร์ก็นอนแล้วเช่นกัน เหลือเพียงชายคนหญิงคน ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้มาจากประเทศเดียวกัน แต่เพราะเล่อเล่อและพวกเจสันตกลงเป็นคู่หู่กันแล้ว ตอนนี้พวกเขาจึงกลายเป็นพันธมิตรกัน

“ไปขุดเอาหัวดอกลิลลี่มาเผาหน่อยเถอะ ฉันว่าพวกเขาคงเอามาเผากินกันหมดแล้ว” สายลับสาวเอ่ย เธอหิวจนตาลายหมดแล้ว

อาหารแห้งของพวกเขาทานจนเกลี้ยงหมดแล้ว แถมพวกเขาไม่ได้มีความสามารถล่าสัตว์อย่างเน่าเน่าเลยทำได้แค่ซุกตัวอยู่ในหุบเขาต่อไป

………………………………………………

ตอนที่ 2986 คลุ้มคลั่ง

สายลับหนุ่มลังเลอยู่บ้างเพราะเขาเองก็หิวมากเช่นกัน หลายวันมานี้เขาไม่ได้ทานอาหารดี ๆเลย ทั้งยังต้องปฏิบัติภารกิจที่ใช้แรงมากจนสูบพลังงานไปถึงขีดจำกัดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กล้าอยู่ดี

ไม่กี่วันก่อนสายลับสองคนตายเพราะพิษที่อยู่ในสมุนไพร เรื่องนี้เขาไม่ลืมสักหน่อย

แต่ถ้าไม่ทานอะไรเลยก็ไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน

“หัวดอกลิลลี่กินได้จริง ๆเพราะเมื่อก่อนฉันเคยกิน อีกอย่างพวกเขากินไปตั้งเยอะไม่เห็นเป็นไรเลย” สายลับสาวเอ่ยโน้มน้าว นอกจากหัวดอกลิลลี่ในหุบเขาก็ไม่มีของอย่างอื่นที่ทานได้แล้ว

ในที่สุดสายลับหนุ่มก็พยักหน้าแล้วไปขุดหาหัวดอกลิลลี่กับสายลับสาว

“หน่อหัวดอกลิลลี่สีดำอวบกว่า เราขุดสีดำมากหน่อยแล้วกัน” สายลับสาวกล่าวอย่างตื่นเต้นพร้อมสองมือที่ขุดออกมาสิบกว่าหัวไม่หยุดมือ

สายลับหนุ่มยังอ้ำ ๆอึ้ง ๆอยู่แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ทว่าเขากลับขุดหัวของดอกลิลลี่สีอื่นขึ้นมาแทน

เขาจำได้อย่างแม่นยำว่าพวกเสี่ยวเป่าเองก็ขุดหัวของดอกลิลลี่สีดำขึ้นมาเช่นกันแต่สุดท้ายก็ทิ้งหมดแล้วทานแต่สีอื่น เพื่อความปลอดภัยเขาจะไม่ทานหัวสีดำแน่นอน

ส่วนสายลับสาวอยากทานอันไหนก็ทานไปแล้วกัน

หากโดนพิษขึ้นมา งั้นก็ต้องโทษที่เธอไม่ระมัดระวังตัวเอง ถ้าตายไปก็สมน้ำหน้า เขาเองจะได้ลดคู่ต่อสู้ไปอีกคนด้วยพอดี

ความเย็นชาพาดผ่านแววตาสายลับหนุ่มแวบหนึ่งแล้วเขาก็ขุดหาหัวดอกลิลลี่ต่อไป พวกเขาสองคนขุดหาได้เป็นกอง จากนั้นก็โยนเข้าไปเผาในกองไฟซึ่งไม่นานก็เสร็จพร้อมโชยกลิ่นหอมจาง ๆออกมาจนชวนให้น้ำลายสอ

สายลับสาวรีบเขี่ยเอาชิ้นที่ใหญ่ที่สุดมาอย่างใจร้อนแล้วปอกเปลือกออกเผยให้เห็นเนื้อขาวสวย เธอกัดคำโตแล้วกลืนลงท้องอย่างพึงพอใจ “อร่อยมากจริง ๆ นายก็รีบกินสิ อันนี้ต้องกินตอนร้อน ๆถึงจะอร่อย”

สายลับหนุ่มเบะปากแล้วควานเอาชิ้นเล็กออกมาชิ้นหนึ่งทานอย่างช้า ๆ สายลับสาวทานติดต่อกันสามชิ้นก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าสายลับหนุ่มทานแต่ชิ้นเล็กเลยเอ่ยว่า “ทำไมนายไม่กินชิ้นใหญ่ล่ะ? ชิ้นใหญ่อร่อยกว่านะ”

“รสชาติก็เหมือนกัน ชิ้นเล็กก็ต้องกินเหมือนกัน เธอกินชิ้นใหญ่ไปเถอะ” สายลับหนุ่มอมยิ้มเล็กน้อย

สายลับสาวชะงักไปก่อนที่จะขยิบตาให้ จากนั้นน้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นออดอ้อน “ขอบคุณนะ…คืนนี้จะสร้างความอบอุ่นให้กันหน่อยไหมล่ะ?”

เธอหลงคิดว่าผู้ชายมีใจให้ ภูเขาเปลี่ยวรกร้างแบบนี้ อีกทั้งอันตรายนานาชนิด ถ้าได้ร่วมรักแก้เซงก็ดีไม่หยอกเหมือนกัน

ถึงแม้ชายคนนี้จะหน้าตาธรรมดาไปหน่อยแต่เธอไม่มีตัวเลือกแล้ว และคงไปยั่วยวนสายลับหนุ่มรักร่วมเพศนั่นไม่ได้เช่นกัน!

สายลับหนุ่มเผยรอยยิ้มออกมา “เอาสิ ในเมื่ออุณหภูมิในหุบเขาก็ต่ำอยู่แล้ว”

หลังจากพวกเขาทานเสร็จก็รีบไปล้างหน้าบ้วนปากแล้วเบียดกันเข้าเต็นท์…

ยามค่ำคืนบนหุบเขาเงียบสงัดราวกับไม่ได้อยู่บนโลกแห่งความจริงเพราะไม่ได้ยินแม้แต่เสียงแมลง แต่ทว่ากลับทำให้รู้สึกไม่คุ้นชินนักทุกคนเลยตื่นแต่เช้ายกเว้นเสี่ยวจู

ถ้ายังไม่แปดโมงเช้า เขาไม่มีทางลืมตาแน่นอน

เพราะจำเป็นต้องรับประกันเวลานอนหนึ่งวันให้ครบ 12 ชั่วโมง

เล่อเล่อสังเกตเห็นเต็นท์หลังหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปก็ชะงักครู่หนึ่ง ทั้ง ๆที่เธอจำได้ว่าสองคนนั้นไม่ใช่คนชาติเดียวกันเลยแยกกันนอนตลอด แล้วทำไมเมื่อคืนถึงนอนด้วยกันได้ล่ะ?

“อ๊าก…ไอ้ปีศาจ…ฉันจะฆ่าแก…”

จู่ ๆเสียงแหลมสูงของหญิงสาวก็ร้องดังลั่นแล้วตามด้วยเสียงโหยหวน สายลับหนุ่มพุ่งตัวออกมาด้วยตัวเปลือยเปล่าพร้อมไหล่ด้านขวาที่อาบไปด้วยเลือด

“แย่แล้ว…เกิดอะไรขึ้น?” สือเอ้อร์ที่เพิ่งกลับมาจากแปรงฟันก็เบิกตากว้างมองอย่างเพลิดเพลิน

ไม่น่าเชื่อว่าชายหนุ่มที่หน้าตาไม่ได้เรื่องจะมีรูปร่างที่ดูดีขนาดนี้

ทว่าเล่อเล่อไม่ได้มีกะจิตกะใจดูหนุ่มร่างเปลือยนักเพราะสาวโป๊เปลือยก็วิ่งไล่ตามมาติด ๆเช่นกัน เธอปล่อยผมยาวสยายและมุมปากมีเลือดไหลซิบ ๆแฝงไปด้วยรอยยิ้มร้ายกาจชวนให้น่าขนลุก

…………………………………..