ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 3025 ฟันแทงไม่เข้า + ตอนที่ 3026 คิดเข้าข้างตัวเอง

ตอนที่ 3025 ฟันแทงไม่เข้า

“เกิดอะไรขึ้น? พี่เสี่ยวเป่าล่ะ? เขาเป็นอย่างไรบ้าง?” เล่อเล่อฟื้นขึ้นมาไม่เจอเสี่ยวเป่าก็เป็นกังวลใจอย่างมาก

“ฉันอยู่ข้างในนี้ ไม่เป็นอะไร!” เสียงเสี่ยวเป่าดังแว่วออกมา

ทุกคนสำรวจร่างกายตัวเองก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร เพียงแต่ยังมีอาการวิงเวียนศีรษะอยู่บ้าง สือเอ้อร์หยิบเอาสเปรย์น้ำแร่ที่เธอคิดค้นเองออกมา เมื่อพ่นใบหน้าแล้วก็รู้สึกสดชื่นในพริบตา

“ทำไมที่นี่เหมือนตำหนักเลย โอ้โห…ของพวกนี้เป็นของจริงหรือของปลอมกันเนี่ย? ถ้าเป็นของจริงก็รวยเละเลย!”

เน่าเน่าเห็นของเก่าที่กองอยู่บนพื้นก็ตาตั้งทันที

ช่วงนี้เขากำลังขาดเงินพอดี ต่อให้ของพวกนี้เป็นของลอกเลียนแบบก็น่าจะขายได้เงินไม่น้อย ไว้เดี๋ยวแอบเอาไปซ่อนไว้หน่อยดีกว่า เวลาขาดแคลนเงินใช้ก็ขายไปสักชิ้น!

“ของจริง เป็นของจริงทั้งหมด ของที่โชว์ในพิพิธภัณฑ์เป็นของปลอม” เสี่ยวจูตอบ

เน่าเน่าแววตาเป็นประกาย คนที่มองตาวาวยังมีสือเอ้อร์อีกคน ทั้งคู่แลกสายตากันอย่างรู้ใจ

“ผู้หญิงพวกนี้คือใคร?” เล่อเล่อสังเกตเห็นหญิงสาวหลายคนที่มีแววตาแข็งทื่อ

เสี่ยวจูชิงพูดขึ้นก่อน “เป็นพระชายาที่หนิงเฉินเซวียนเตรียมไว้ให้พี่เสี่ยวเป่า บอกว่าอยากได้เท่าไรก็มีเท่านั้น”

เสี่ยวเป่าถลึงตาใส่เขาทีหนึ่งอย่างไม่พอใจแล้วรีบอธิบายว่า “อย่าไปฟังเสี่ยวจูพูดเหลวไหล คนพวกนี้ก็เป็นสัตว์ประหลาดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมร่างกายถึงไม่เน่า”

เล่อเล่อกึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อแต่ในใจก็เกิดอาการหึงหวงขึ้นมา พอตวัดตามองหญิงสาวเหล่านี้ก็พบว่าพวกเธอล้วนเป็นหญิงสาวอกใหญ่เอวบางสะโพกผายสุดแสนจะเย้ายวนทั้งสิ้น ความหึงหวงก็ยิ่งรุนแรงเป็นทวีคูณเลยเอ่ยเสียงแค้นใจว่า “ในเมื่อเป็นสัตว์ประหลาดงั้นก็ฆ่าซะ!”

เพียงแต่–

เล่อเล่อฟันดาบลงตัวหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด ทั้งที่ฟันเข้าเนื้อแท้ ๆ ทว่าพอดึงดาบออกมาแผลกลับสมานกันอย่างรวดเร็ว ผิวพรรณเปล่งปลั่งดังเดิมไม่เห็นแม้แต่รอยเลือด

“ทำไมถึงฟันแทงไม่เข้าแบบนี้ล่ะ?” เน่าเน่าแหวเสียงดัง

เล่อเล่ออารมณ์ขุ่นเคืองแล้วฟันลงไปอีกหน แต่ไม่รอให้ปลายดาบจรดลงพลันก็มีเสียงคุ้นเคยดังแว่วมาซึ่งเป็นเสียงของผู้บงการนั่นเอง บรรดาหญิงสาวที่เดิมทีมีแววตาว่างเปล่าประกายแสงสีเขียวออกมา แล้วทำการโจมตีเล่อเล่อด้วยความไวปานสายฟ้าและเร็วกว่าสัตว์ประหลาดก่อนหน้านี้มากโข

“ให้ตาย…บังคับทางไกลได้ด้วยเหรอ…” เน่าเน่าด่าไปก็ปล่อยมีดกงจักรไปด้วย

ทุกคนตะลุมบอนกันเป็นกลุ่มก้อน หญิงสาวพวกนี้เก่งกาจกว่าสัตว์ประหลาดในร่างศพเหม็นเน่าก่อนหน้านี้เยอะ ฟันแทงไม่เข้าอย่างแท้จริง อีกทั้งยังมีพลังและความว่องไวที่น่าตกใจ โชคดีที่จุดบอดของพวกเธอยังคงเป็นส่วนหัวเช่นเดิม

ทุ่มแรงไปไม่น้อยก็เอาชนะสัตว์ประหลาดสาวกลุ่มนี้ได้ สุดท้ายเหลือเพียงหญิงสาวผมทองตาฟ้าที่ยังคงฟัดกับปิแอร์ไม่ลดละ เน่าเน่าเตรียมไปช่วย เจสันที่หลบอยู่หลังปิแอร์ก็ร้องขึ้นมากะทันหัน “เจนนิเฟอร์…”

หญิงผมทองตาฟ้าชะงักไปกึกหนึ่ง แววตาดูล่องลอยวูบหนึ่งแต่ไม่นานก็ประกายแสงสีเขียวเช่นเคย ปิแอร์ทำการโจมตีก่อนที่เจสันจะเรียกขึ้นมาอีกหน “เจนนิเฟอร์…เธอมาอยู่นี่ได้อย่างไร? ฉันคือเจสัน…”

เน่าเน่าเหวี่ยงเชือกไปมัดตัวหญิงสาวผมทองตาฟ้าผู้นี้ไว้ เชือกเส้นนี้เสี่ยวจูคิดค้นขึ้นมาโดยเฉพาะ ต่อให้เป็นมนุษย์เหล็กก็ดิ้นไม่หลุดตัดไม่ขาด แสงสีเขียวในดวงตาของหญิงสาวเข้มขึ้นเรื่อย ๆและแยกเขี้ยวคำรามใส่พวกเขาไม่หยุด

“นายรู้จักผู้หญิงคนนี้เหรอ?” เน่าเน่าถาม

เจสันตอบด้วยความตื่นเต้น “ใช่ เป็นคู่หูเก่าของฉัน แต่เราร่วมงานกันได้แค่ปีเดียว จากนั้นเธอก็ไปร่วมงานกับคนอื่นแทน ตอนหลังได้ข่าวว่าตายไปตอนออกภารกิจเมื่อห้าปีก่อน ไม่คิดว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่”

“ความจริงสมองของเธอตายไปแล้ว มีแต่ร่างกายที่ยังหายใจอยู่” เสี่ยวจูอธิบาย

ปิแอร์จับประเด็นสำคัญได้เลยถามเสียงเย็นชาว่า “ทำไมนายไม่เคยพูดถึงเธอให้ฉันฟันมาก่อน? ทำไมเธอถึงไปจากนาย?”

สาเหตุการเปลี่ยนคู่หูมีความเป็นไปได้เพียงสองอย่าง ไม่ตายก็พิการ ผู้หญิงคนนี้ไม่ตายและไม่พิการแล้วทำไมถึงเปลี่ยนล่ะ?

……………………………

ตอนที่ 3026 คิดเข้าข้างตัวเอง

สีหน้าของเจสันดูอึดอัดมากพลางพูดเสียงอ้ำอึ้งว่า “เอ่อ…เธอคุกคามฉันจนสร้างความเดือดร้อนให้กับฉัน ฉันถึงขอเปลี่ยนคู่เอง ปิแอร์ นายต้องเชื่อฉันนะ ฉันรักแค่นายคนเดียว!”

“ฮึ่ม…”

หญิงสาวผมทองตาฟ้าคำรามขึ้นกะทันหัน เธอเปล่งเสียงร้องสั้น ๆไม่ต่างจากสัตว์ประหลาดตัวอื่น เจนนิเฟอร์มีสีหน้าดูสะเทือนอารมณ์อย่างมาก เธอไม่ได้หน้าตาเรียบนิ่งเหมือนก่อนหน้าแต่ดูมีกลิ่นอายความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง

“ไม่สิ ดูเหมือนสมองของเธอยังไม่ตายโดยสิ้นเชิง ฉันขอดูหน่อย…”

เสี่ยวจูทำหน้าจริงจังแล้วเก็บเลือดจากตัวเจนนิเฟอร์มาหนึ่งกระบอก จากนั้นก็เริ่มทำการวินิจฉัย

เน่าเน่ากับสือเอ้อร์ไปเก็บของสะสมโดยมีสือเอ้อร์คอยคุ้มกันเขาอยู่ เน่าเน่าเก็บของสะสมที่เข้าตาไว้ในช่องมิติทั้งหมด เขาใช้เวลาไม่นานก็กวาดไปกว่าครึ่งหนึ่ง

“ที่เหลือไว้ตอนจะออกไปค่อยมาเอาแล้วเรามาแบ่งกันคนละครึ่ง!” เน่าเน่าเอ่ยยิ้มร่า

ส่วนทางเจสันกำลังอธิบายความบริสุทธิ์ระหว่างเขากับเจนนิเฟอร์ให้ปิแอร์ฟัง เขาสาบานต่อฟ้าดินว่าตอนเขาอายุสิบสามปีก็มั่นใจในรสนิยมทางเพศของตัวเองแล้วจึงไม่มีความสนใจต่อตัวผู้หญิงเลยสักนิด

“เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พวกนายพูดถึงหนิงเฉินเซวียน? เขาไม่ได้ตายไปแล้วเหรอ?” เล่อเล่อเพิ่งมารู้สึกตัวเอาทีหลังก็โพล่งถามขึ้นมาเลยทำเอาคนอื่น ๆก็สะดุ้งตกใจไปตามกัน

เน่าเน่าเล่าเรื่องมนุษย์โคลนนิ่งไป “ถ้าพูดให้ถูกก็คือความจริงเขาไม่ใช่หนิงเฉินเซวียน แต่เป็นแค่ของเทียมเท่านั้น ฉะนั้นหนิงเฉินเซวียนคนนี้ทั้งโง่เขลาทั้งอวดเก่ง นี่เป็นข่าวดีสำหรับเรา”

“บ้าไปแล้ว…นี่มันกลายเป็นคนบ้าไปแล้วจริง ๆ!” ทุกคนรู้สึกเช่นเดียวกันแต่ก็ต้องยอมในความบ้าบิ่นของหนิงเฉินเซวียนที่ศึกษาวิทยาการการโคลนนิ่งดีเอ็นเอตั้งแต่หลายสิบปีก่อนได้ แถมยังสร้างฐานระเบิดที่สะเทือนไปทั่วหล้าได้อีกด้วย

“โชคดีที่เขาตายไปแล้ว!” เล่อเล่อเอ่ย

และโชคดีที่วิทยาการการโคลนนิ่งยังไม่สมบูรณ์ดีถึงทำให้มนุษย์โคลนนิ่งมีจุดบอด ถ้าเป็นหนิงเฉินเซวียนตัวจริง ไม่แน่พวกเขาอาจจะไม่มีชีวิตรอดกลับไปแล้วก็ได้

“ตัวปลอมน่าจะยังอยู่ในถ้ำสินะ เรารีบหาเขาให้เจอกันเถอะ แล้วให้เขาบอกวิธีถอนพิษ” เล่อเล่อกล่าว

เสี่ยวเป่าขมวดคิ้ว “ฉันหาทั่วแล้วแต่ก็ไม่เจอตัว”

เสี่ยวจูตะโกนขึ้นมา “รอเดี๋ยวให้เจนนิเฟอร์พาเราไปได้ ฉันใกล้จะเสร็จแล้ว”

“สมองของเธอหยุดทำงานไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“เราโชคดีไม่หยอกเพราะยังเหลือเซลล์สมองบางส่วนที่ยังไม่ตาย ฉันกระตุ้นมันหน่อยก็น่าจะฟื้นคืนชีพได้ชั่วคราว” เสี่ยวจูฉีดยากระตุ้นประสาทส่วนสมองเลยทำให้ร่างหญิงสาวชักไม่หยุดและมีสีหน้าดูเจ็บปวดอย่างมาก

“เธอจะตายไหม?” เจสันถาม

“เธอตายไปแล้ว ตอนนี้ฉันแค่กระตุ้นให้เธออยู่ในสภาวะสมองทำงานได้ก่อนตายเท่านั้นเอง!” เสี่ยวจูตอบเสียงเรียบ

เจนนิเฟอร์ชักอยู่อีกหลายนาทีก่อนจะเข้าสู่สภาวะหมดสติ ผ่านไปอีกครู่หนึ่งเจนนิเฟอร์ก็ลืมตาขึ้น แววตาล่องลอยงุนงง แต่พอเห็นเจสันเธอก็เพ่งสายตามองไปยังเจสันอย่างโกรธเคือง

“ดูเหมือนเธอจะทั้งรักทั้งแค้นนายนะ!” เน่าเน่าพูดหยอกเย้า

เจสันหดคออย่างรู้สึกผิด เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าตนจะเป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิง!

“สารเลว…” คาดไม่ถึงว่าเจนนิเฟอร์จะเอ่ยปากพูด แม้เสียงแหบพร่าแต่แข็งกระด้างและฟังได้ชัดเจนดี

“อุ๊บ เธอด่านายว่าสารเลวแหละ สงสัยนายจะเข้าใจผิดแล้วละมั้ง ไม่แน่เธออาจจะไม่เคยชอบนายมาก่อนเลยก็ได้นะ!” เน่าเน่าพูดเชิงล้อเล่น

เจนนิเฟอร์กลับพยักหน้ารัว ๆ ผู้ชายคนนี้ต่อให้สลายกลายเป็นผุยผงเธอก็จำได้ขึ้นใจ เธอจะชอบผู้ชายที่ตัวเตี้ยกว่าเธอได้อย่างไร?

เพียงแค่คุยกับเขามากไปหน่อยแล้วทำท่าสนิทสนมเกินไปหน่อยเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจะขอเปลี่ยนตัวเธอซะได้?

ผู้ชายสารเลว ถึงเธอจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดก็ไม่มีวันลืมเจ้าสารเลวนี่ได้!

เจสันหน้าเขียว หรือว่าเขาคิดเข้าข้างตัวเองมาโดยตลอดอย่างนั้นหรือ?

……………