ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 3045 ตอนพิเศษของเหยียนหมิงต๋า + ตอนที่ 3046 ตอนพิเศษของเหยียนหมิงต๋า

ตอนที่ 3045 ตอนพิเศษของเหยียนหมิงต๋า (5)

วันเวลาผ่านพ้นไปสองปีโดยไม่รู้ตัว

เหยียนหมิงต๋ากับอิงซานหงเป็นสามีภรรยากันมาสองปี ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีขึ้นเรื่อย ๆซึ่งเป็นประเภทแต่งก่อนค่อยเจอรักแท้ แต่ละวันตัวติดกันอย่างกับตังเม

อิงซานหงที่เดิมทีหน้าตาไม่ค่อยโดดเด่นเป็นที่เข้าตาเท่าไร หลังแต่งงานกลับดูดีขึ้นมากเหมือนแตกเนื้อสาวครั้งที่สองอย่างไรอย่างนั้น เจ้าตัวดูโตขึ้นโดยเฉพาะหลังคลอดลูก ทั้งยังแผ่กลิ่นอายเย้ายวนฉบับหญิงสาวที่แต่งงานแล้วตั้งแต่หัวจรดเท้า เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมักถามว่าเธอไปศัลยกรรมมาหรือเปล่า

อิงซานหงเองก็แปลกใจเช่นกัน ก่อนคลอดลูกเธอทั้งดำทั้งผอม ด้านหน้าไม่ยื่นด้านหลังไม่มีให้เห็น พอคลอดลูกสาวออกมาผิวก็เริ่มขาวเริ่มมีหน้าอกและบั้นท้ายงอนงาม หนำซ้ำยังอวบอิ่มมีน้ำมีนวลขึ้นประมาณหนึ่ง ทั้งยังเป็นความอวบอิ่มที่กำลังพอดี

สิ่งที่สร้างความตกใจแก่อิงซานหงมากที่สุดคือใบหน้าของเธอก็เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนจากเดิมไปมากแต่แค่ดูอ่อนโยนกว่าเดิม ท่าทางดูโอนอ่อนไม่แข็งทื่อ แค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นผู้หญิงที่มีความสุขดี

พี่สะใภ้ใหญ่เหมยเหมยเคยบอกว่าสำหรับผู้หญิงแล้วการแต่งงาน ความจริงเหมือนศัลยกรรมครั้งใหญ่ที่สุด

ผู้หญิงที่ชีวิตการแต่งงานราบรื่นมีความสุขจะสวยวันสวยคืน

ส่วนผู้หญิงที่ชีวิตการแต่งงานมีแต่ความทุกข์ทรมาน ต่อให้มีหน้าตาสะสวยเพียงใดก็จะโทรมลง

อิงซานหงคิดว่าสิ่งที่พี่สะใภ้พูดดูมีเหตุผลดี อย่างพี่สะใภ้ใหญ่จ้าวเหมยลูกตั้งสามคนแล้วกลับยังดูเหมือนสาวน้อยก็ไม่ปาน ดูไม่ออกเลยว่าเป็นแม่ลูกสามแล้ว

รวมถึงตัวเธอเองด้วย…

อิงซานหงมองผู้หญิงที่สวยขึ้นเรื่อย ๆในกระจกแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอมัดผมหางม้าลวก ๆ เธอเพิ่งตื่นจากการนอนกลางวัน เหยียนหมิงต๋าน่าจะใกล้เลิกงานแล้ว เธอต้องไปเตรียมมื้อเย็น

ลูกสาวบนเตียงส่งเสียงร้องอ้อแอ้ แขนขาเป็นป้อม ๆนั่นทำเอาใจเธอแทบละลายเลยอุ้มขึ้นมาหอมอีกหลายทีอย่างอดใจไม่อยู่

ลูกสาวชื่อนิวนิวยังอายุไม่ครบหนึ่งขวบ เดิมทีเธอกังวลว่าลูกสาวจะหน้าตาขี้เหร่เหมือนเธอตอนเด็ก แต่นิวนิวกลับทั้งขาวทั้งอ้วนแล้วยังน่ารักมากด้วย อิงซานหงถึงค่อยสบายใจขึ้นบ้าง

อิงซานหงเพิ่งหั่นผักเสร็จเหยียนหมิงต๋าก็เลิกงานกลับถึงบ้านแล้ว พอได้ยินเสียงที่ดังแว่วออกมาจากห้องครัวเขาก็ระบายยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

เหยียนหมิงต๋าที่เป็นคุณพ่อแล้วดูนิ่งขรึมภูมิฐานขึ้นมาก เขาเดินไปอุ้มลูกสาวจากเตียงทารกแล้วเดินตรงไปยังห้องครัว หอมแก้มอิงซานหงทีหนึ่ง

“รีบอุ้มนิวนิวไป เดี๋ยวน้ำมันก็กระเด็นใส่หรอก” อิงซานหงผลักเขาไปข้างนอก

เหยียนหมิงต๋ายิ้มร่าเดินออกไปเล่นกับลูกสาวอย่างไม่นึกรำคาญเด็กสักนิด อิงซานหงมองออกไปข้างนอกแวบหนึ่งก็กระตุกยิ้มมุมปากอย่างอดไม่ได้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเหยียนหมิงต๋าจะชอบลูกสาวขนาดนี้จนบางทีก็ทำเธอหึงอยู่เหมือนกัน!

มื้อเย็นค่อนข้างเรียบง่าย อิงซานหงทำกับข้าวไปสองอย่างกับแกงอีกหนึ่งอย่าง พวกเขาสองคนทานอะไรไม่ค่อยเยอะ

เหมยเหมยให้พวกเขาย้ายกลับไปอยู่ด้วยกันทั้งครอบครัวเพราะจะได้ช่วยดูแลนิวนิวแทนเธอด้วย แต่อิงซานหงไม่ยอม เธอไม่ชอบรบกวนคนอื่นอยู่แล้ว อะไรที่ทำเองได้ก็จะลงมือทำเอง

อีกทั้งเธอคิดว่าระหว่างเพื่อนหรือญาติพี่น้อง การรักษาระยะห่างที่เหมาะสมถึงจะเป็นวิธีการอยู่ด้วยกันที่ดีที่สุด

ลิ้นกับฟันบางทียังทะเลาะกันได้แล้วระหว่างพี่น้องสะใภ้จะไม่มีข้อบาดหมางกันได้อย่างไร แค่นัดเจอทานข้าวร่วมกันเป็นครั้งคราวความสัมพันธ์ถึงจะยืนยาวสิ!

“งานใหม่ของผมมีคำสั่งลงมาแล้ว” เหยียนหมิงต๋าเอ่ย

อิงซานหงรู้ว่าช่วงนี้งานของเขาจะมีการปรับเปลี่ยน แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ “ยังอยู่เมืองหลวงเหมือนเดิมเหรอ?”

“เปล่า เป็นรองผู้บัญชาการสำนักงานตำรวจประจำเมืองหนิงหนาน”

อิงซานหงมือค้างกลางอากาศและชะงักไป พอเห็นเหยียนหมิงต๋ายิ้มบื้อก็คิดได้ทันที ทั้งซาบซึ้งใจทั้งโกรธพลางพูดเสียงตำหนิไปว่า “เรื่องใหญ่ขนาดนี้คุณก็ไม่ปรึกษาฉันหน่อยเลยเหรอ? พี่ใหญ่รู้หรือเปล่า?”

………………………………….

ตอนที่ 3046 ตอนพิเศษของเหยียนหมิงต๋า (6)

“รู้ เพราะพี่ใหญ่นั่นแหละที่ย้ายผมไป บอกว่าไปฝึกงานจากระดับล่างหลายปีหน่อยก็ดี”

พอเหยียนหมิงต๋าเห็นท่าทางซาบซึ้งใจของภรรยาก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม พ่อแม่อิงซานหงอาศัยอยู่เมืองหนิงหนานแต่อยู่แถบชนบท พ่อตาแม่ยายของเขาต่างใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเกิด ทางอิงจวี้กังเองก็ปลีกตัวไปไม่ได้ อิงซานหงพะวงนึกถึงแต่พ่อแม่อยู่เสมอ ถ้าพวกเขาย้ายไปเมืองหนิงหนานก็สามารถดูแลพ่อตาแม่ยายได้สบาย ๆแล้ว

“แล้วไปตอนไหน? ฉันจะได้เตรียมของ” อิงซานหงถาม

“ผมไปก่อน คุณกับนิวนิวค่อย ๆเตรียมก็ได้ เอาแค่เสื้อผ้าไปก็พอ ส่วนของอย่างอื่นค่อยไปซื้อจากที่นั่น ถึงตอนนั้นเราค่อยไปรับพ่อแม่ของคุณมาอยู่ด้วย” เหยียนหมิงต๋าบอก

อิงซานหงยิ้มรับในใจสุขสมอย่างหาที่เทียบไม่ได้จนไม่มีอารมณ์ทานข้าวรีบวิ่งไปโทรหาที่บ้าน เธออยากรีบบอกข่าวดีนี้ให้พ่อแม่รับรู้โดยเร็วที่สุด

เหยียนหมิงต๋าเองก็ยิ้มกว้างเช่นกัน เขารู้อยู่แล้วว่าภรรยาต้องดีใจมาก

สำหรับเขาแล้วไปฝึกที่ไหนก็เหมือนกัน แต่ความสุขของภรรยาถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุด อีกทั้งเขาไม่เพียงเพื่อดูแลพ่อตาแม่ยายแต่มีเรื่องสำคัญยิ่งกว่านั้นแหนะ!

สองเดือนผ่านไป อิงซานหงใช้ชีวิตอยู่เมืองหนิงหนานมาได้เกือบครึ่งเดือนแล้ว รอบข้างมีแต่เสียงสำเนียงท้องถิ่นอันคุ้นเคย อีกทั้งสภาพอากาศสภาพแวดล้อมกับข้าวอาหารก็ช่างคุ้นเคยเหลือเกิน อิงซานหงใช้ชีวิตสบายใจกว่าอยู่เมืองหลวงมากโข

พ่อแม่ของเธอก็ถูกรับมาอยู่ด้วยกันเพื่อช่วยเธอดูแลนิวนิว เธอจะได้มีเวลาว่างมาอ่านหนังสือมากขึ้นเพราะเธอเตรียมจะสอบปริญญาเอก เหยียนหมิงต๋าให้การสนับสนุนเต็มที่บอกว่าขอแค่เธอต้องการก็สอบปริญญาเอกได้เลย เช่นนั้นเขาก็มีหน้ามีตาเหมือนกันนี่นา!

“ซานหง…ลูกอย่าวัน ๆเอาแต่อ่านหนังสือสิ เรียนปริญญาโทไปแล้ว จะอ่านหนังสือมากขนาดนี้ทำไม? หมิงต๋างานยุ่งทุกวัน ลูกต้องดูแลเขากับนิวนิวให้ดีสิ”

คุณแม่อิงไม่พอใจกับรูปแบบการใช้ชีวิตของลูกสาวมานานแล้ว ไม่รู้สึกตัวเลยว่าเป็นภรรยาและแม่คนแล้ว งานบ้านกลับให้ลูกเขยทำ แม้แต่เปลี่ยนแพมเพิสให้นิวนิวยังเป็นงานของลูกเขย ไม่เข้าท่าเอาซะเลย!

“หนูจะสอบปริญญาเอก แม่อย่ากวนหนูสิ!” อิงซานหงฟังจนรำคาญใจ นี่มันยุคสมัยไหนแล้วแม่ของเธอยังมีแนวคิดโบราณอยู่อีก

เธอมีหน้าที่การงานของตัวเอง แล้วจะอยู่เป็นแม่บ้านเฉย ๆได้อย่างไร?

อีกทั้งเหยียนหมิงต๋ายังสนับสนุนเธอมาก แม่ของเธอจะกังวลไปทำไม!

คุณแม่อิงไม่พอใจอย่างมาก ปากเอาแต่พร่ำบ่น “สอบปริญญาเอก? เรียนหนังสือจนโง่หมดแล้ว…อย่าทำตัวเหมือนอยู่ท่ามกลางความสุขแต่ไม่รู้สึกมีความสุขนักเลย…”

อิงซานหงหน้าตึง พอเห็นอยู่ว่าใกล้จะระเบิดอารมณ์คุณพ่ออิงเลยรีบกระชากยายแก่ออกไป เขากลัวลูกสาวระเบิดอารมณ์ที่สุดแล้ว ยายแก่ก็ว่างจนไม่มีอะไรทำ ลูกเขยยังไม่ว่าอะไรแล้วเธอจะกังวลมากไปทำไม!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายจากเพื่อนเก่าสมัยเรียนของอิงซานหงบอกว่าอีกสามวันจะมีงานนัดรวมรุ่น แถมบอกอิงซานหงว่าต้องไปร่วมงานให้ได้ด้วย

“เมื่อก่อนเธอไปอยู่ที่อื่นไม่มาได้ ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านเกิดแล้ว ถ้ายังไม่มาก็ไม่เข้าท่าแล้วนะ!” เพื่อนเก่าพูด

อิงซานหงคิดจะปฏิเสธไปโดยอัตโนมัติ เธอไม่รู้สึกสนใจงานรวมรุ่นใด ๆ ถึงขั้นเพื่อนเก่ามากมายก็ไม่เคยคิดอยากจะติดต่อ สิ่งที่ชีวิตช่วงมัธยมทิ้งไว้ให้เธอล้วนเป็นความทรงจำที่ไม่ดีนัก

นอกจากเพื่อนเก่าที่โทรมารู้เพียงว่าเธอกลับมาอยู่บ้านเกิด แต่ไม่ทราบสถานะของเหยียนหมิงต๋า

“งั้นฉันหาเวลาว่างไปหน่อยแล้วกัน!” อิงซานหงรับปากไป

“เอาแฟนมาด้วยนะ!”

“ฉันต้องถามคนของฉันก่อนว่าเขามีเวลาว่างไหม”

อิงซานหงไม่ได้รับปากไปทันที เหยียนหมิงต๋าเพิ่งรับตำแหน่งใหม่ งานยุ่งจนหัวหมุนจนมักจะกลับถึงบ้านดึกดื่นประจำ

แต่วันนี้เหยียนหมิงต๋ากลับมาตรงเวลาดีและแสดงท่าทีสนใจงานรวมรุ่นอย่างมาก “ไป…ต้องไป เราพานิวนิวไปด้วย!”

ให้ตาย…เขารอวันนี้มานานเกินไปแล้ว!

……………