ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 650 น้ำที่ดีรักษาโรคให้หายได้ + บทที่ 651 ขึ้นเขาตามหาน้ำ

บทที่ 650 น้ำที่ดีรักษาโรคให้หายได้

ฉิวฉิวยัดช็อกโกแลตทั้งถุงนั้นเข้าปากเพียงสองสามคำก็กินหมด จากนั้นเริ่มค้นหาสิ่งของจากกระเป๋าหน้าท้องตัวเอง มันจำได้ว่าเมื่อก่อนเคยเก็บพวกยาสมุนไพรไว้ หนึ่งในนั้นเป็นของล้ำค่าของโลกอย่างยาอายุวัฒนะ

เหมยเหมยมองอย่างสงสัยเห็นฉิวฉิวหมอบอยู่บนเตียงทำตัวกุกๆกักๆอยู่นานสองนาน ราวกับมีอาการท้องผูก เธอเข้าใจว่าช่วงนี้เจ้ากระรอกน้อยกินเมล็ดสนมากจนเกิดลมภายใน จึงตำหนิขึ้น “บอกแล้วว่ากินเมล็ดสนให้น้อยๆ กินผักให้มากๆ แต่แกก็ไม่ฟัง ตอนนี้ท้องผูกแล้วไม่สบายตัวใช่ไหมล่ะ ? ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปต้องกินผักสดติดต่อกันสามวัน !”

ฉิวฉิวกลอกตาดำมองเจ้านายมันโดยไม่ลังเล เธอน่ะสิท้องผูก ทั้งตระกูลเธอเลยที่ท้องผูก !

ผีเท่านั้นแหละที่จะยอมกินผักสดรสชาติแย่แบบนั้น !

ต่อให้เป็นกระรอกตัวเมียสวยๆป้อนผักให้มันกิน คุณชายฉิวอย่างมันยังต้องไตร่ตรองเสียก่อนเลย !

ฉิวฉิวที่ตอนนี้โกรธอยู่ แต่ว่ามันก็สามารถหายาอายุวัฒนะจนเจอ เพียงแค่สะบัดเท้า เศษหญ้าเหี่ยวๆก็ปรากฏอยู่บนฝ่ามือของเหมยเหมย มันทำให้เหมยเหมยตกใจ พลางลอบมองฉิวฉิวด้วยความสงสัย

ฉิวฉิวยกเท้าชี้เข้าไปในปาก พลันชี้ไปยังด้านล่างตึก เหมยเหยที่ได้เห็นจึงเกิดความเข้าใจ และถามขึ้นอย่างแปลกใจปนดีใจ “นี่เอาให้คุณปู่คุณย่าทานเหรอ ?”

ฉิวฉิวสะบัดหางพวงใหญ่ยักษ์ของมัน พอยื่นขาออกไปก็แกะเปลือกกระดาษที่ห่อหุ้มช็อกโกแลตออก ส่งเข้าปากเคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อย

เหมยเหมยสำรวจพิจารณาหญ้าแห้งในมืออยู่หลายรอบ แต่ก็ไม่อาจเข้าใจได้ว่ามันคือของเล่นอะไร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าผลลัพธ์เป็นยังไง

“ฉิวฉิว หญ้านี่ทำให้คุณปู่คุณย่าหายได้เหรอ ?”

ฉิวฉิวพยักหน้ารับ ไร้สาระเสียจริง หากกินแล้วไม่ดีขึ้นมันจะเอาออกมาเพื่ออะไรล่ะ ?

แน่นอนว่าดีขึ้นมากอาจจะเป็นไปไม่ได้ อีกทั้งตอนนี้พลังวิเศษหลงเหลืออยู่น้อยมาก สรรพคุณของยาอาจจะช่วยรักษาประคับประคองได้สักสามถึงสี่ส่วน อย่างมากก็อาจทำให้สองผู้เฒ่ามีอายุต่อได้อีกยี่สิบสามสิบปี !

อายุยืนร้อยกว่าปี บนโลกนี้อาจจะมีไม่น้อย ตามหลักแล้วเรียกว่าผู้มีคุณธรรมสูงส่ง !

จึๆ คนบนโลกใบนี้ความต้องการช่างน้อยนิดเหลือเกิน ช่วงที่มันอายุได้หนึ่งร้อยปียังอยู่ในกระเป๋าหน้าท้องกินนมแม่อยู่เลย !

เหมยเหมยรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก กอดฉิวฉิวแล้วหอมซ้ายหอมขวา “เป่าเป้ย แกเป็นดวงดาวแห่งความโชคดีของฉันจริงๆ มีแกไว้เรื่องราววุ่นวายของฉันก็หายไปจนหมด”

ฉิวฉิวกระพริบตาปริบๆด้วยความพึงพอใจ มีคุณชายฉิวอย่างมันอยู่ เรื่องวุ่นวายทุกอย่างก็จะหมดไป !

เหมยเหมยถามฉิวฉิวอีกครั้งถึงการใช้หญ้าวิเศษอย่างละเอียด แต่ก็ไม่กล้าใช้สุ่มสี่สุ่มห้า ฉิวฉิวจึงให้เหมยเหมยใช้วิธีการเดียวกับการวางยาถ่ายครั้งก่อนก็พอ ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ไม่ทำให้คนตายหรอก

ช่วงเช้าตรู่วันต่อมา เหมยเหมยไม่ได้เอาน้ำที่ชงจากหญ้าวิเศษออกมาให้ทั้งสองเฒ่าดื่มในทันที ฉิวฉิวบอกไว้แล้วว่าในหนึ่งครั้งไม่ควรใช้มากเกินไป อย่างมากใช้เพียงสามวันจึงค่อยผ่อนปรนลง รอให้ถึงปีหน้าค่อยกลับมาใช้ใหม่ แบบนี้ถึงจะทำให้ร่างกายของคนธรรมดาทนรับได้

เพราะงั้นเธอควรจะหาคำแก้ตัวดีๆให้ได้ มิเช่นนั้นผู้เฒ่าทั้งสองอาการดีขึ้นอย่างผิดหูผิดตา จะยิ่งทำให้เป็นที่ต้องสงสัย !

คุณปู่และคุณย่ามีเหล่าทีมแพทย์ที่เป็นมืออาชีพอยู่ ยิ่งไม่สามารถทำอะไรได้ง่ายๆ หากว่าอาการของทั้งสองผู้เฒ่าเกิดการเปลี่ยนแปลง คนพวกนี้จะต้องตรวจหาเป็นแน่ ในตอนนี้เธอจะต้องหาเหตุผลที่เหมาะสมที่สุดที่จะทำให้สุขภาพของสองผู้เฒ่ามีอาการดีขึ้น เพื่อจะได้ไม่เป็นที่ต้องสงสัยต่อใคร

“ลุงสอง ป้าสองคะ หนูอ่านเจอในหนังสือว่าน้ำแร่บนภูเขาสามารถกำจัดชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างกายได้ คุณปู่คุณย่าร่างกายไม่แข็งแรงต้องเป็นเพราะภายในร่างกายมีสิ่งสกปรกมากเกินไป หนูจะไปหาน้ำแร่ดีๆบนภูเขา และนำมาต้มโจ๊กให้คุณปู่คุณย่าทาน แบบนั้นท่านทั้งสองก็จะอาการดีขึ้น !”

ช่วงที่ทานมื้อเช้า เหมยเหมยจึงประกาศแผนการของตนให้ทุกคนได้รับรู้ เธอตัดสินใจที่จะไปยังภูเขาใกล้ๆกับเมืองหลวงเพื่อตามหาน้ำแร่ ถึงอย่างไรตั้งแต่อดีตกาลมาต่างมีคำกล่าวที่ว่าน้ำที่ดีช่วยรักษาโรคให้หายได้

เมื่อถึงเวลานั้นสุขภาพของทั้งสองผู้เฒ่าดีขึ้น เหตุผลนี้ก็สามารถเอามาแอบอ้างพลาง ๆ ก่อนได้ ที่เหลือเธอแค่ทำเป็นสับสนมึนงง ต่อให้ทีมแพทย์จะสงสัยแค่ไหน ก็คงคิดไม่ออกว่าเกิดจากสาเหตุอะไร !

………………………………………………………

บทที่ 651 ขึ้นเขาตามหาน้ำ

จ้าวอิงหัวและภรรยาต่างตกใจต่อคำพูดอันหนักแน่นจากปากของหลานสาว ทั้งดูตลกและดูซาบซึ้ง เด็กน้อยก็คือเด็กน้อย ถึงกับเชื่อถือคำพูดที่เขียนขึ้นในหนังสือ

แพทย์หลายๆคนต่างก็ไม่อาจหาวิธีรักษาพ่อแม่ของเขาได้ น้ำแร่ที่มาจากภูเขาจะช่วยทำอะไรได้ ?

คิดว่าเป็นน้ำยาวิเศษจริง ๆ หรือ ?

กระนั้นความคิดของหลานสาวหนักแน่นเสียยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด จนเขาไม่อาจจะหักหาญน้ำใจของเธอได้ !

ไม่ว่าพวกเขาจะพูดเกลี้ยกล่อมเช่นไร ขนาดหานซู่ฉินที่ปกติทำงานด้านอุดมการณ์ทางทหารยังไม่เปลืองน้ำลายมากขนาดนี้ แต่ใจเหมยเหมยเหมือนได้กินตาชั่งเหล็กเข้าไป ไม่ว่าจะพูดยังไงก็รั้นจะขึ้นเขาไปตามหาน้ำแร่ให้ได้

“คุณปู่คุณย่าได้ดื่มน้ำที่ดีจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน หนูจะต้องหาน้ำแร่ภูเขามาให้ได้ ลุงสอง ป้าสองคะ อย่ารั้งหนูไว้เลย !”

ในตอนนี้เหมยเหมยเริ่มรู้สึกถึงความโชคดีในฐานะเด็กแล้วล่ะ ถึงอย่างไรเด็กน้อยจะงอแงเอาแต่ใจอย่างไรก็มักจะได้รับการให้อภัยเสมอนี่นา !

ไฟโทสะของจ้าวอิงสยงเริ่มปะทุขึ้น เขาจึงพูดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก “เธอเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ จะไปตามหาน้ำจากที่ไหน? เธอคิดว่าจะหาจากน้ำประปางั้นหรือ ?”

แต่ก่อนเขามองหลานสาวของตระกูลเป็นเพียงเด็กขี้อ้อน แต่ในตอนนี้ในบรรดาหลานทุกคนเธอถือว่าเป็นคนที่กล้ามากที่สุด !

อย่าคิดว่าเขาจะไม่รู้ว่าการแข่งขันเมื่อสองวันก่อนเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เด็กตัวเล็กแค่นี้กล้าที่จะยั่วยุอำนาจของประเทศต่อหน้าผู้สื่อข่าวมากมายขนาดนี้ อีกทั้งเธอยังทำมันได้สำเร็จด้วย !

แน่นอนว่าความสำเร็จในครั้งนี้เป็นเพราะผู้อำนวยการจูเห็นแก่หน้าของตระกูลจ้าว แต่ความกล้าหาญของหลานสาวคนนี้กลับทำให้จ้าวอิงสยงตกใจอยู่ไม่น้อย ในจังหวะที่ลูกน้องแจ้งข่าวคราวให้ทราบ เขาคิดว่าต้องเป็นจ้าวเสวียกงและจ้าวเสวียไห่ที่พาหลานสาวไปเสียคน

แต่พอได้ฟังเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิด เขาถึงได้รู้ว่าคนต้นเรื่องคือเหมยเหมย จ้าวเสวียและคนอื่นๆอย่างมากเป็นเพียงผู้ช่วยสบทบ !

หลานสาวคนนี้ช่างทำให้เขาต้องมองเธอในอีกมุมจริงๆ !

พวกเด็กๆคิดว่าแค่ไม่พูดเขาก็จะไม่รู้ เหอะ เพียงแต่ในตอนนี้เขายังไม่มีอารมณ์ที่จะจัดการกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้เท่านั้นเอง รอให้สุขภาพของพ่อแม่ดีขึ้นมาหน่อย เขาค่อยหาโอกาสจัดการกับยัยเด็กแสบที่มีความอาจหาญคนนี้ !

เหตุผลอีกอย่างก็คือ จ้าวอิงสยงค่อนข้างจะไม่ชอบกับการใช้อำนาจบาตรใหญ่อย่างเหตุการณ์นั้น โดยเฉพาะคู่กรณีอย่างหวงอวี้เหลียนสองแม่ลูกนั่น แค่เห็นพวกเขาทั้งตระกูลก็ทำให้รู้สึกเจ็บปวดแล้ว

ชายชาตรีไม่อาจทะเลาะกับสตรีได้ พวกตัวแสบทั้งหลายจัดการกับสองแม่ลูกนั่นก็ไม่เลว !

เพียงแต่ยังไงก็จะต้องลงโทษ มิเช่นนั้นพวกตัวแสบคงได้ใจจนเหลิงได้ !

ตอนนี้หลานสาวตัวแสบยังคิดจะขึ้นเขาไปตามหาน้ำแร่อีก คิดอะไรได้ก็จะทำ หากเป็นพวกพี่น้องอย่างจ้าวเสวียไห่ เขาคงได้ออกคำสั่งให้ออกไปยืนย่อตัวราวกับท่าสควอช แต่คู่กรณีกลับเป็นหลานสาวตัวน้อย จ้าวอิงสยงจึงต้องพยายามส่งรอยยิ้มที่ตนคิดว่าอ่อนโยนที่สุดให้

“เหมยเหมยอย่าดื้อเลย ตอนนี้ลุงสองยุ่งมาก ไม่มีเวลาขึ้นเขาไปเล่นเป็นเพื่อนเธอได้ วันหลังเราค่อยไปนะ ลุงสองสัญญากับหนูเลย !”

เหมยเหมยถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ อายุน้อยก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ไม่ว่าจะพูดอะไรก็มักจะไม่ได้รับความเชื่อถือจากพวกผู้ใหญ่

“อาสองไม่ต้องมาเป็นเพื่อนหนูหรอก คุณอาก็จัดการธุระของตัวเองเถอะค่ะ มีพี่สี่พี่ห้าไปกับหนูก็พอแล้ว!” เหมยเหมยได้เลือกคิงคองตัวใหญ่ทั้งสอง จึงทำให้พวกพี่น้องอย่างจ้าวเสวียกงแอบดีใจจนเนื้อเต้น

น้องสาวของเขาช่างรู้ใจ เข้าใจว่าพวกเขาไม่อยากเข้าเรียน จึงตั้งใจเลือกสรรวิธีการโดดเรียนที่เป็นเหตุเป็นผลให้กับพวกเขา !

ความยึดเหนี่ยวหนักแน่นของเหมยเหมย ทำให้จ้าวอิงสยงจำต้องตอบรับคำขอของเธอที่จะขึ้นเขาตามหาน้ำแร่ เพียงแต่พวกพี่น้องอย่างจ้าวเสวียกงกลับถูกเขามองข้ามไป เลือกใหม่โดยให้จ้าวเสวียเอร่อไปแทน ให้ผู้ใหญ่ไปด้วยเขาถึงจะวางใจได้บ้าง

สองพี่น้องอย่างจ้าวเสวียกงยังถือว่ายังไม่มีประสบการณ์ เขาไม่อาจวางใจที่จะปล่อยให้หลานสาวตัวน้อยไปกับเจ้าสองแสบนั่น

เหมยเหมยเร่งรีบทานมื้อเช้าให้เสร็จ จากนั้นเร่งให้จ้าวเสวียเอร่อออกเดินทาง สำหรับพี่ชายอย่างจ้าวเสวียกงเธอไม่มีเวลามากพอที่จะปลอบหัวใจที่เปราะบางของเขา ตามหาน้ำสำคัญกว่า เธอไม่มีเวลามากนัก

………………………………………………….