ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 704 คนแปลกหน้า + ตอนที่ 705 คนโลภ

ตอนที่ 704 คนแปลกหน้า

อู่เจิ้งซือที่ผ่านฝันร้ายมาตลอดสองปีทำให้เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์มากขึ้นและรู้จักตีสองหน้าเก่งขึ้น ต่อให้ตอนนี้เขาเกลียดชังสองแม่ลูกเหยียนซินหย่าจนเข้ากระดูกดำ  แต่เขาก็ไม่แสดงออกทางสีหน้า ทั้งยังยิ้มให้อีกฝ่าย

“ซินหย่า เหมยเหมย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”

เหยียนซินหย่ามุ่นคิ้ว เธอไม่เคยคิดเลยว่าอู่เจิ้งซือจะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทักทายเธอได้อย่างใจเย็นเป็นปกติ หรือเขาคิดว่าเธอยอมยกโทษกับความผิดในอดีตที่เขาเคยทำไว้แล้ว?

ไม่ ชีวิตนี้เธอไม่มีวันยกโทษให้ผู้ชายที่มือถือสากปากถือศีลคนนี้เด็ดขาด!

เหมยเหมยเองก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ เธอเกลียดอีกฝ่ายอย่างตรงไปตรงมาเฉกเช่นเดียวกับเหยียนซินหย่าไม่ได้ เธอไม่ได้รู้สึกต่ออู่เจิ้งซืออย่างที่รู้สึกกับอู่เยวี่ยกับเหอปี้อวิ๋น สองคนนั้นเธอจะไม่มีทางปรานีและออมมือให้แน่นอน

ในเมื่อเธอเคยได้รับความอบอุ่นจากอู่เจิ้งซือบ้างในช่วงระยะสั้น ๆ ถึงแม้จะมีผลประโยชน์แอบแฝงก็ตาม แต่กลับเป็นสิ่งล้ำค่ามากพอสำหรับเธอที่กระหายความอบอุ่นในยามนั้น

สิ่งสำคัญที่สุดอย่างมากอู่เจิ้งซือเพียงแสดงสีท่าเย็นชาเมินเฉยใส่เธอ แน่นอนว่ามันไม่ดี ทว่าเทียบกับเหอปี้อวิ๋นแล้วเขากลับมีความ ‘เมตตา’ กว่ามากแล้ว

ดังนั้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอู่เจิ้งซือที่เธอเคยเรียกว่าคุณพ่อมาตลอดสองชาติ ภายในใจเหมยเหมยกลับสับสนเหลือเกิน

อู่เจิ้งซือเห็นสองแม่ลูกเหยียนซินหย่าไม่ได้ตอบรับ ดวงตาฉายแววเยือกเย็นชั่ววูบแต่ใบหน้ากลับแสดงออกถึงความเจ็บปวด หัวเราะเยาะตัวเอง “ฉันไม่รบกวนพวกเธอแล้ว ซูหาน เราไปกันเถอะ!”

เหมยซูหานกลับอาลัยอาวรณ์ที่จะอยู่ เขามีเรื่องมากมายอยากคุยกับเหมยเหมย เขาอยากอธิบายว่าทำไมเขาถึงช่วยเหลืออู่เยวี่ย และอยากมอบของขวัญวันเกิดที่เขาตั้งใจเตรียมไว้ให้เหมยเหมย เขาจำได้ว่าวันเกิดเหมยเหมยอยู่ในช่วงเดือนนี้ น่าจะอีกไม่กี่วันแล้ว

เขายังมีเรื่องที่อยากคุยกับเหมยเหมยอีกมากแต่เขากลับไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหน!

เหมยซูหานที่กำลังสับสนปนหนักใจ หลายครั้งที่อ้ำๆ อึ้งๆ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นเพียงเสียงถอนลมหายใจยาว แล้วพูดขึ้น “เหมยเหมย เราไปก่อนนะ!”

เหมยเหมยพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะลากเหยียนซินหย่าเดินไปทางชั้นสอง เธอไม่มีสิ่งใดที่อยากพูด สำหรับสองคนนี้แล้วถึงเธอจะทำใจไม่ให้เกลียดชังโกรธแค้น  แต่ก็ไม่อยากเข้าไปพัวพันด้วยอีก ชาตินี้ให้เป็นเพียงคนแปลกหน้าต่อกันเถอะ!

แต่เธอกลับไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยากเป็นเพียงคนแปลกหน้ากับเธอ!

อู่เจิ้งซือเห็นความสับสนและลังเลของเหมยซูหานชัดเต็มสองตา จงใจถามขึ้นมา “ซูหานชอบเหมยเหมยใช่มั้ย?”

ใบหน้าหล่อเหลาของเหมยซูหานขึ้นสีระเรื่อและยิ้มอย่างเคอะเขิน ไม่ได้ปฏิเสธหรือยอมรับ อู่เจิ้งซือผู้เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน แค่เห็นท่าทีของเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องเป็นอย่างไร

“เธอสนิทกับเยวี่ยเยวี่ยมากกว่าไม่ใช่เหรอ?” อู่เจิ้งซือค่อนข้างสงสัย

ที่ผ่านมาเขาคิดว่าเหมยซูหานคบหากับอู่เยวี่ยมาตลอด ไม่เคยเห็นเหมยซูหานคุยกับจ้าวเหมยมากเท่าไร  แต่กลับเห็นนั่งสอนการบ้านกับอู่เยวี่ยอยู่บ่อยครั้ง  พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน อีกทั้งสองปีนี้ไม่เคยขาดการติดต่อกัน ช่วงก่อนหน้านี้ยังออกเงินค่าผ่าตัดให้อู่เยวี่ยอีกด้วย!

เหมยซูหานรีบส่ายหน้าอธิบาย “ผมกับเยวี่ยเยวี่ยเป็นแค่เพื่อนกัน คุณครูเข้าใจผิดแล้วครับ”

“ถ้างั้นเธอไม่ชอบเยวี่ยเยวี่ยเหรอ?” อู่เจิ้งซือขมวดคิ้วแน่นอย่างฉงน

แม้เขาไม่ชอบลูกสาวคนนี้มากแต่ก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขาอยู่ดี ส่วนเหมยซูหานเป็นลูกศิษย์ที่เขาภาคภูมิใจ หากมาเป็นลูกเขยเขาคงดีไม่น้อย

เช่นนี้แล้วการที่เขาใช้สถานะพ่อตาไปช่วยดูแลจัดการร้านของเหมยซูหานก็เป็นเรื่องที่ถูกต้อง

แต่หากเหมยซูหานชอบจ้าวเหมย นอกจากจะไม่มีส่วนช่วยเขาเลยสักนิด แถมยังอาจสร้างความเดือดร้อนให้เขาได้ด้วย

เด็กเนรคุณอย่างจ้าวเหมย ถ้าคบกับเหมยซูหานจริงๆ ต้องยุยงให้ซูหานไม่อนุญาตให้เขาทำงานที่ร้าน วันหน้าคงไม่ให้เงินช่วยเหลือแก่เขาอีกแน่ๆ

จะปล่อยให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้ไม่ได้ เขาต้องประสบความสำเร็จ ต้องเป็นเจ้าคนนายคน เหมยซูหานเป็นแรงหนุนที่ดีที่สุด เขาต้องหาทางให้เหมยซูหานตัดใจจากจ้าวเหมยแล้วจับคู่กับอู่เยวี่ยเสีย!

……………………..

 ตอนที่ 705 คนโลภ

อู่เจิ้งซือวางแผนอย่างแยบยล ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะพรากเหมยซูหานกับจ้าวเหมยแยกออกจากกัน  แต่ไม่ได้แสดงออกทางสีหน้าสักน้อย ยังแสร้งถอนหายใจยาวตัดพ้อว่า “เยวี่ยเยวี่ยเสียคนเพราะแม่เธอแถมไม่ดีเท่าเหมยเหมย ซูหาน เธอเลือกไม่ผิดหรอก!”

เหมยซูหานรีบตอบ “ครูครับอย่าพูดอย่างนี้ เยวี่ยเยวี่ยก็เป็นเด็กผู้หญิงที่ดีมาก เพียงแต่เรื่องของหัวใจมันควบคุมกันไม่ได้ ผมมองเยวี่ยเยวี่ยเป็นแค่น้องสาวคนหนึ่ง”

อู่เจิ้งซือแค่นยิ้มในใจ เห็นเป็นน้องสาว?

คิดว่าหลอกเด็กสามขวบหรือ?

อย่าคิดว่าเขาดูความสัมพันธ์ที่คลุมเครือระหว่างเหมยซูหานกับอู่เยวี่ยไม่ออก !

ลูกศิษย์ของเขาคนนี้ไม่ใช่คนซื่อสัตย์เช่นนั้น เป็นพวกเหยียบเรือสองแคม ตัดความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงกับอู่เยวี่ยไม่ได้ แต่ก็ยังคิดถึงจ้าวเหมยไม่ขาด ปากก็พร่ำบอกแต่ว่าเป็นเพียงพี่น้องกัน!

อู่เจิ้งซือถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันเข้าใจได้ เรื่องความรักมันพูดยากจริงๆ ซูหานเธอไม่ผิด แต่ว่าฉัน…”

อู่เจิ้งซือหยุดเว้นช่วงชั่วขณะเมื่อพูดถึงตรงนี้ พลางทำหน้าลำบากใจจนเหมยซูหานรีบพูดขึ้น “ถ้าครูมีอะไรบอกผมได้เลย ถ้าผมช่วยได้จะช่วยอย่างถึงที่สุด”

เหมยซูหานพูดอย่างจริงใจ อู่เจิ้งซือเป็นครูผู้มีบุญคุณต่อเขา หากไม่มีความห่วงใยและทุนสนับสนุนจากอู่เจิ้งซือเป็นครั้งเป็นคราว เขาคงผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านั้นไม่ได้ ตอนนี้ครูผู้มีบุญคุณกลับตกระกำลำบาก การที่เขาจะยื่นมือให้ความช่วยเหลือย่อมเป็นเรื่องธรรมดา

อู่เจิ้งซือได้ใจกับท่าทีนอบน้อมของเหมยซูหานอย่างมาก โลกนี้ไม่มีทางตัน ขณะที่เขาตกอับเหมยซูหานฉุดเขาไว้ ให้งานที่มีหน้ามีตาแก่เขา เงินเดือนของเขาทวีเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่าของงานอาชีพครูที่เขาเคยทำ จุดนี้เขาต้องขอบคุณเหมยซูหาน

แต่อะไรที่ควรวางแผนก็ต้องวางแผน!

หลังผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต อู่เจิ้งซือก็ได้เข้าใจสิ่งสำคัญเรื่องหนึ่งว่าคนเราอย่าใจดีเกินไป เมื่อไรที่ควรโหดก็ต้องโหด!

หากครั้งนั้นเขาจะใจเหี้ยมอีกสักนิด ยอมทิ้งหรือส่งต่อเหมยเหมยในผ้าอ้อมให้คนอื่นไป ตอนนี้จะเกิดเป็นเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้หรือ?

ไม่แน่เหยียนซินหย่ากับจ้าวอิงหัวจะขอบคุณเขาด้วยซ้ำ!

ตอนนั้นเพราะมีจิตใจเมตตาเลยเลี้ยงเด็กเนรคุณอย่างจ้าวเหมยไว้เอง ชุบเลี้ยงเธอให้เติบใหญ่อย่างลำเค็ญแต่ผลสุดท้ายกลับโดนลอบกัดแถมยังเดือดร้อนไปถึงคนในครอบครัว!

อู่เจิ้งซือที่ผ่านความเจ็บปวดนั้นมาก็เข้าใจแล้วว่าความเมตตาเป็นแค่เพียงลมปาก คนดีชีวิตไม่ยั่งยืน ส่วนคนเลวกลับอายุยืนยาว นับจากนี้ไปเขาอู่เจิ้งซือจะเป็นคนชั่ว เมื่อไรที่ต้องวางแผนชั่วร้ายก็จะไม่ยอมอ่อนข้อให้เด็ดขาด ไม่ว่าคู่กรณีเป็นใครก็ตาม

ทุกคนก็ต้องทำเพื่อตัวเองกันทั้งนั้นแหละ!

อู่เจิ้งซือที่แสดงละครยิ้มออกมาอย่างขมขื่นกล่าวขึ้นว่า “ซูหานเธอเองก็รู้ว่าฉันตอนนี้ไม่มีบ้านไม่มีที่ยืนในสังคม และไม่มีความสามารถจะให้ชีวิตที่ดีกับเยวี่ยเยวี่ยได้ อีกอย่างลูกสาวอยู่กับแม่น่าจะสบายกว่าหน่อย ฉันไปดูแลเยวี่ยเยวี่ยบ่อยๆ ไม่ได้ ถ้าเธอสะดวกล่ะก็ช่วยดูแลเยวี่ยเยวี่ยแทนฉันด้วยนะ เฮ้อ!”

เหมยซูหานรีบตอบกลับ “ครูสบายใจได้ครับ เรื่องนี้ต่อให้ครูไม่ฝากฝังผมก็จะไปเยี่ยมหาเยวี่ยเยวี่ยบ่อยๆ อยู่แล้ว เธอสบายดี ตอนนี้หูดีขึ้นมากแล้ว แต่ต้องผ่าตัดอีกครั้ง วันข้างหน้าถึงจะกลับมาได้ยินเช่นเดิมถึงแม้จะไม่เต็มร้อยก็ตาม”

อู่เจิ้งซือพยักหน้าอย่างดีใจ “งั้นก็ดี ลำบากซูหานแล้ว เงินผ่าตัดซูหานก็หักจากเงินเดือนของฉันเลยนะ!”

“ครูพูดแบบนี้ไม่ถูกนะครับ ผมบอกแล้วว่าเห็นเยวี่ยเยวี่ยเป็นน้องสาว ก็ควรออกค่าใช้จ่ายผ่าตัดให้เธอ วันหลังครูไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงินแล้วนะครับ” เหมยซูหานว่าอย่างไม่ชอบใจ

เป็นไปตามที่อู่เจิ้งซือต้องการพอดี แสร้งพูดอย่างซาบซึ้งใจว่า “ขอบคุณซูหานจริงๆ นะ เพราะฉันไร้ความสามารถถึงทำให้เธอต้องเดือดร้อน”

“ครูอย่าดูถูกตัวเองไปเลยครับ ครูมีการศึกษามีความสามารถ อนาคตจะต้องประสบความสำเร็จแน่ๆ!”

“เฮ้อ งั้นขอให้สมพรปากเธอแล้วกัน!”

…………………..