ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 716 คู่ชายโฉดหญิงชั่ว + ตอนที่ 717 มีบุญคุณต้องตอบแทน มีแค้นต้องชำระ

ตอนที่ 716 คู่ชายโฉดหญิงชั่ว

คุณย่าหยางรู้แก่ใจดีว่าในไม่ช้าก็เร็วเธอกับสามีต้องตาย ไม่มีทางอยู่ดูแลเหยียนหมิงซุ่นได้ตลอดชีวิต หากวันใดที่พวกเขาตายเร็วขึ้นมาแล้วหลานชายคนโตยังพึ่งพาตัวเองไม่ได้ ก็เท่ากับต้องใช้ชีวิตอยู่ใต้การดูแลของถานซูฟางไม่ใช่หรือ?

หากพูดถึงด้านไม่ดีของถานซูฟางต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่นตั้งแต่เล็ก  เด็กนี่ต้องเกิดอาการต่อต้านแม่เลี้ยงคนนี้ขึ้นมาทันที เด็กไม่มีทางเก็บซ่อนความรู้สึกไว้ได้หรอก  ยังไงก็ต้องแสดงออกมาทางสีหน้า แบบนี้หลานชายคนโตเธอต้องลำบากเอาวันหน้าแน่ๆ!

ดังนั้นเพื่ออนาคตที่ดีของเหยียนหมิงซุ่น คุณย่าหยางถึงอดกลั้นไว้ไม่พูดถึงเรื่องไม่ดีของถานซูฟางแม้แต่น้อย  เธอเองก็สงสัยเช่นกันว่าหลานชายคนโตรู้เรื่องราวในอดีตเหล่านี้ได้อย่างไร!

เหยียนหมิงซุ่นรุดหน้าไปประคองคุณย่าหยางแล้วเอายาลดความดันให้เธอทาน คุณย่าหยางถึงผ่อนคลายลงบ้าง แต่สีหน้ากลับขาวซีดและดูอ่อนแรงลงมากทีเดียว เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกผิดอยู่เต็มอก คุณย่าก็หวังดีกับเขาเหมือนคุณยาย เขาหวังว่าคุณย่าจะอายุยืนยาวนับร้อยปี สุขภาพกายแข็งแรง

เขาเองก็รู้ว่าคุณย่าไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายขึ้นที่บ้าน แต่เขาทำไม่ได้!

เขาเกลียดถานซูฟาง เกลียดเหยียนโฮ่วเต๋อคู่ชายโฉดหญิงชั่วนี้  เขาไม่อาจเพิกเฉยทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนได้ ไม่อาจเผชิญหน้ากับพวกเขาได้เหมือนปกติ!

เหยียนหมิงซุ่นหันหน้ามองไปทางถานซูฟางอย่างเย็นชา “คิดไปเองทั้งนั้นว่าคนอื่นไม่รู้ เรื่องผิดศีลธรรมที่พวกคุณเคยทำไว้คิดว่าไม่มีใครรู้งั้นเหรอ? แค่ผมไปตามสืบที่โรงพยาบาลที่คุณทำงานอยู่กับโรงพยาบาลที่แม่ผมเคยอยู่นิดหน่อยก็รู้หมดทุกอย่างแล้ว!”

คุณยายหยางส่ายหน้าถอนหายใจ เวรกรรมทั้งนั้น!

เธอสงสารหลานชายคนโตและเกลียดลูกชายที่เคยทำเรื่องเลวร้ายไว้ และยิ่งเกลียดถานซูฟางคนหน้าไม่อายคนนี้ ความโกลาหลที่เกิดขึ้นในบ้านสาเหตุก็มาจากผู้หญิงคนนี้!

คนทำผิดใจหายวาบ เหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางรู้ดียิ่งกว่าใคร การตายของโม่เหวินเซียงพวกเขามีส่วนต้องรับผิดชอบเต็ม ๆ  เหยียนโฮ่วเต๋อแอบคบชู้กับถานซูฟางตอนที่โม่เหวินเซียงท้อง ถึงไม่มีใครจับได้แต่กลับปิดบังโม่เหวินเซียงไว้ไม่อยู่

เดิมทีโม่เหวินเซียงคิดว่าหลังคลอดสามีจะกลับตัวกลับใจได้  แต่ดันรับรู้ถึงความสัมพันธ์เชิงชู้สาวของสามีกับถานซูฟาง จึงตกอยู่ในสภาวะซึมเศร้าและไม่มีใครให้ระบายจนเป็นเหตุให้คลอดลูกยาก เอาชีวิตรอดจากประตูนรกได้อย่างหวุดหวิด

จากนั้นร่างกายของโม่เหวินเซียงก็ทรุดลง  ทั้งยังต้องเผชิญหน้ากับสามีที่เย็นชาทุกวี่วันเธอทำได้แค่ฝืนยิ้ม นานวันเข้าสุขภาพเธอก็แย่ลงเรื่อยๆ ขณะที่เหยียนหมิงซุ่นอายุไม่ถึงสองขวบดี  โม่เหวินเซียงก็ยื้อร่างกายต่อไปไม่ไหวแล้ว

แต่คู่ชายโฉดหญิงชั่วนี้กลับสบโอกาสที่โม่เหวินเซียงนอนโรงพยาบาลนอนกกกันที่บ้านอย่างเปิดเผย ในเมื่อกำแพงมีหูประตูมีช่อง เหยียนโฮ่วเต๋อคิดว่าปกปิดทุกอย่างได้แนบเนียน แต่กลับไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ลับๆ ล่อๆ ของเขากับถานซูฟางถูกเพื่อนบ้านเห็นเข้าไม่น้อย

แต่ธรรมชาติของคนจีนไม่ชอบยุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่น แม้พวกเขาจะเห็นใจโม่เหวินเซียงแต่ไม่มีใครยอมออกมาเรียกร้องหาความยุติธรรมให้หรอก ถ้าเป็นแบบนั้นโม่เหวินเซียงที่นอนโรงพยาบาลก็คงไม่มีทางรับรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว

แต่ถานซูฟางกลับจงใจไปเยี่ยมเยียนหาโม่เหวินเซียงที่โรงพยาบาลเป็นพักๆ อวดความรักระหว่างเธอกับเหยียนโฮ่วเต๋อจนทำให้โม่เหวินเซียงโมโหจนอกแตกตาย

เรื่องพวกนี้มีบ้างที่คนบ้านโม่เป็นคนบอกเหยียนหมิงซุ่น มีบางส่วนที่เขาสืบได้เอง

หลังจากการตายของโม่เหวินเซียงคนบ้านโม่เคยออกมาโวยอยู่รอบหนึ่ง แต่เพราะพวกเขาไม่ใช่คนในพื้นที่อีกทั้งเป็นเพียงชาวบ้านที่ไม่มีอำนาจบาตรใหญ่ จึงสู้ตระกูลเหยียนไม่ได้อยู่แล้ว

แม้คุณปู่เหยียนกับคุณย่าหยางจะไม่ชอบใจถานซูฟางนัก แต่ในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นแล้วพวกเขาจำต้องรักษาชื่อเสียงของลูกชายไว้ ต่อให้ต้องฝืนใจพวกเขาจะยอมรับกับคนภายนอกไม่ได้ว่าโม่เหวินเซียงตายเพราะลูกชายของพวกเขา

เพราะเรื่องนี้ความสัมพันธ์หลายสิบปีของคุณตาโม่กับคุณปู่เหยียนจึงขาดสะบั้น ไม่เคยติดต่อกันนับแต่นั้นมา สองครอบครัวกลายเป็นศัตรูกันไปโดยปริยาย

………………..

 ตอนที่ 717 มีบุญคุณต้องตอบแทน มีแค้นต้องชำระ

คุณปู่เหยียนกับคุณยายหยางกลับรู้สึกละอายใจ  รู้สึกละอายใจต่อโม่เหวินเซียงลูกสะใภ้คนก่อน  รู้สึกละอายใจต่อเหยียนหมิงซุ่น แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่าลูกชายเองก็ผิดต่อโม่เหวินเซียง ถ้าเปลี่ยนเป็นลูกชายคนอื่นพวกเขาต้องก่นด่าอย่างเจ็บปวดเป็นแน่แท้ ไอ้สารเลวชั่วช้าที่สุด!

แต่ไอ้คนสารเลวชั่วช้าคนนี้ดันเป็นลูกชายแท้ๆ ของพวกเขา พวกเขาจะทำอย่างไรได้?

ทำได้แค่บากหน้าตามล้างเช็ดสิ่งที่ลูกชายทำผิดอย่างจำใจ  ขณะที่เผชิญหน้ากับคนบ้านโม่ที่ทั้งโกรธปนเสียใจ พวกเขามีเพียงเลือกที่จะปกป้องลูกชายต่อให้ต้องยอมเป็นศัตรูกับคนบ้านโม่ก็ตาม

แต่สิบกว่าปีมานี้  พวกเขามักได้ยินเสียงประณามจากจิตใต้สำนึกอยู่บ่อยครั้ง จึงเป็นเหตุผลที่พวกเขาทำดีกับหลานชายคนโตเป็นเท่าตัว ไม่อนุญาตให้เหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางมาที่บ้านบ่อย ๆ ไม่เห็นถึงสบายใจกว่า

แต่พวกเขากลับคิดไม่ถึงว่าหลานชายคนโตที่ปิดปากเงียบมาโดยตลอดกลับตามสืบเรื่องนั้นอยู่เสมอ มิน่าเหยียนหมิงซุ่นถึงไม่สนใจเหยียนโฮ่วเต๋อสักนิด!

ในเมื่อมีความชังอยู่ในใจ จะสนิทสนมกันได้อย่างไร?

เหยียนหมิงซุ่นมองคนแก่ที่ห่อตัวอย่างรู้สึกผิด เขาเองก็รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก ความจริงเขาก็แอบโทษคุณปู่คุณย่าเช่นกัน  เพราะในใจพวกท่านอย่างไรเสียคุณแม่ของเขาก็เป็นคนนอกอยู่วันยังค่ำ สู้ลูกชายเหยียนโฮ่วเต๋อของพวกท่านไม่ได้ ฉะนั้นต่อให้เหยียนโฮ๋วเต๋อจะทำตัวเลวทรามมากแค่ไหน  พวกท่านก็เข้าข้างลูกชายอยู่ดี คุณแม่ของเขาเป็นเพียงเหยื่อที่ไม่มีใครเห็นใจเธอเลยสักคน !

แต่คุณปู่คุณย่าดีกับเขามากจริงๆ ดีมากกว่าเหยียนหมิงต๋า แม้เหตุผลส่วนใหญ่จะเป็นเพราะชดใช้ความผิดแต่ความจริงใจที่แฝงอยู่นั้นเขาสัมผัสมันได้

ไม่เช้าก็เร็วเขาก็ต้องยืนอยู่ขั้วตรงข้ามกับเหยียนโฮ่วเต๋อ เลี่ยงไม่ได้ที่จะทำร้ายท่านทั้งสอง ถึงเขาจะรู้สึกผิดแต่เขาจะไม่หยุด

เพราะนี่เป็นสิ่งที่ตระกูลเหยียนติดค้างแม่ของเขา ผลจากการกระทำของเหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟาง ต้องให้พวกเขารับผิดชอบ!

“พวกคุณติดหนี้ชีวิตแม่ผม คิดว่าเรื่องนี้จะจบแค่นี้เหรอ? ผมจะบอกให้ว่าไม่มีทาง!”

เหยียนหมิงซุ่นจ้องตาเหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางด้วยสายตาเย็นยะเยือกยิ่งกว่าน้ำแข็ง เขาพูดเน้นทีละคำ “แม่ผมยังมีลูกชายอย่างผมอยู่ ผมไม่มีวันให้อภัยคนที่ฆ่าแม่ผม หนี้ที่ติดค้างไว้ในตอนนั้นผมจะค่อยๆ เอาคืนทีละนิด!”

เหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางเหมือนจมอยู่ในธารน้ำแข็ง หนาวจนตัวสั่นสะท้าน

พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเหยียนหมิงซุ่นจะเกลียดชังพวกเขาได้มากขนาดนี้ เกลียดจนเข้ากระดูกดำ!

อย่างไรเสียเหยียนโฮ่วเต๋อก็ทำงานอยู่ในแวดวงการเมืองมานาน ไม่นานก็สงบสติอารมณ์ลงตำหนิด้วยเสียงอันดุดัน “ไอ้ลูกไม่รักดี แค้นที่ฆ่าแม่อะไรกัน? ใครพูดเหลวไหลให้แกฟัง แม่ของแกป่วยตาย ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราทั้งนั้น ฉันว่าแกโดนของมาแล้วล่ะ!”

“เกี่ยวไม่เกี่ยวพ่อรู้อยู่แก่ใจดี ฟ้ามีตา พ่อกล้าสาบานกับตัวเองแล้วพูดประโยคนี้มั้ยล่ะ? หรือสาบานกับสวรรค์ว่าตอนนั้นพ่อไม่ได้คบชู้กับผู้หญิงคนนี้? ขอแค่พ่อสาบานว่าถ้าพ่อโกหกก็จะไม่ได้เลื่อนตำแหน่งอีกตลอดชีวิต แบบนี้ผมก็จะเชื่อพ่อ!”

เหยียนหมิงซุ่นมองเหยียนโฮ่วเต๋ออย่างเย้ยหยัน เห็นท่าทางหวาดกลัวของเขาทั้งที่เมื่อกี้ยังไม่ยอมรับความจริงก็เหยียดยิ้มมากกว่าเดิม ไม่ปิดบังความเหยียดหยามที่เขามีต่อเหยียนโฮ่วเต๋อ

“พ่อไม่กล้าสาบานด้วยซ้ำแล้วมีสิทธิ์อะไรมาต่อว่าผม? ไม่กลัวบ้างหรือว่าแม่ผมจะมาหาพวกพ่อตอนดึกๆ ดื่นๆ เหรอ? เรื่องของผมพ่อไม่มีสิทธิ์มายุ่งและยุ่งไม่ได้ด้วย พ่อสนใจตำแหน่งงานตัวเองให้ดีก่อนดีกว่า!”

เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากต่อปากต่อคำกับชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้มากนัก พอพูดจบก็หมุนตัวเดินกลับห้องทันที สบายใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

เหมยเหมยพูดไม่ผิด รับชำระแค้นมันรู้สึกสะใจอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด!

………………….