ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 730 เกิดมาดูดีก็มีความผิด + ตอนที่ 731 รักแรกพบ

ตอนที่ 730 เกิดมาดูดีก็มีความผิด

สยงมู่มู่สะดุ้งเฮือกรีบก้มมองไปด้านล่างกลับเห็นว่าตนลอยอยู่เหนือเรือลำเล็กเกือบสูงเท่าตึกหนึ่งชั้น อู่เชากับเหมยเหมยอยู่เบื้องล่างใต้เท้าตัวเอง นี่มันอะไรกัน?

เขาเผลอลูบจับเอวที่คล้ายถูกเชือกพันรอบตามสัญชาตญาณ สัมผัสเย็นเฉียบเปียกๆ ลื่นๆ แล้วก็เกล็ดละเอียดอีกชั้น เกิดลางสังหรณ์ใจไม่ดีทันใด เขาก้มมองอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าสิ่งที่กำลังพันรอบตัวอยู่คืออะไรก็แทบลมจับ

งูเหลือมสีทองยักษ์ขนาดหนาเท่าแขนพ่อของเขากำลังรัดตัวเขาไว้แน่น เล่นเกมโยนตัวขึ้นฟ้ากับเขาอยู่!

เท่าที่โผล่พ้นผิวน้ำงูเหลือมยักษ์ตัวนี้คาดว่ายาวราว ๆ สามถึงสี่เมตรได้ ยังไม่รวมส่วนที่อยู่ใต้ผิวน้ำ สยงมู่มู่ไม่อยากคิดต่อไป ขนาดตัวเล็กๆ อย่างเขาไม่พอจะเป็นของว่างให้งูเหลือมยักษ์ตัวนี้ด้วยซ้ำ!

ถ้ารู้แต่แรกว่าบ้านเซียวเซ่อมีสัตว์อันตรายแบบนี้ ตีให้ตายเขาก็ไม่มาหรอก!

อีกอย่างงูเหลือมตัวนี้สายตาไม่ดีหรืออย่างไรกัน บนเรือมีคนตั้งมากมาย เจ้าอ้วนเนื้ออวบอั๋นที่สุด เหมยเหมยเนื้อเนียนนุ่มที่สุด จะเลือกอย่างไรก็ไม่น่าเลือกเขาได้ นี่เขาซวยอะไรขนาดนี้!

อู่เชาผ่อนลมหายใจได้ทั้งที่พอเห็นเพื่อนสุดรักถูกสัตว์ประหลาดรัดตัวไว้ก็ตกใจกลัวน้ำตาคลอเบ้า คลานไปอยู่ข้างๆ เหมยเหมยที่ทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยน (ช่วยไม่ได้ ขาอ่อนเปลี้ยอยู่ เดินไม่ไหว)

“เหมยเหมย ทีนี้จะทำยังไง? มู่มู่ใกล้ถูกเจ้างูยักษ์เขมือบแล้ว!”

เหมยเหมยมองเจ้าอ้วนน้อยที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าอย่างขบขัน หยิบคุกกี้ชิ้นเล็กยัดใส่ปากเขาเพื่ออุดเสียงร้องไห้คร่ำครวญของเขาไว้

“สบายใจได้ ไทเฮากำลังเล่นกับมู่มู่อยู่ อีกอย่างไทเฮาเลือกกินจะตาย ไม่ชอบกินเนื้อคน”

อาหารของไทเฮาล้วนเป็นอาหารชั้นดีไม่ว่าจะเป็นไก่ตัวเป็นๆ แกะตัวเป็นๆ หรือเนื้อวัวสด ไม่มีอันไหนที่ราคาถูกสักอย่าง สยงมู่มู่ตัวผอมเหลือแค่กระดูกซี่โครงแบบนี้ไทเฮาไม่ถูกใจหรอก!

อู่เชากะพริบตาปริบ พระนางไทเฮา?

หรือว่างูเหลือมยักษ์สีทองตัวนี้คือพระนางไทเฮาที่เหมยเหมยพูดถึงบ่อยๆ และเป็นสัตว์เลี้ยงของเซียวเซ่อ!

เจ้าอ้วนน้อยถอนลมหายใจด้วยความโล่งใจ ในเมื่อเป็นสัตว์เลี้ยงในบ้านน่าจะไม่ดุร้ายอะไร สยงมู่มู่ไม่น่ามีอันตรายหรอก!

เพียงแต่–

เขาแหงนหน้ามองสยงมู่มู่ที่ถูกพระนางไทเฮารัดตัวลอยอยู่เหนือผิวสระน้ำ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเกิดมาหน้าตาน่าเกลียดสักหน่อยอ้วนสักหน่อยก็ดีอยู่เหมือนกัน อย่างน้อยก็ปลอดภัยนี่นา!

ขนาดเจ้างูยังเลือกเล่นกับคนหน้าตาดีเลย!

เจ้าอ้วนน้อยที่โล่งอกแล้วนั่งจิบน้ำชายามบ่ายตามสไตล์อังกฤษอย่างสบายใจ เหลือบมองเพื่อนที่กำลังกระเสือกกระสนอยู่กลางอากาศเป็นพักๆ ก่อนจะรู้สึกโชคดีอีกครั้ง

“อ๊ากกก…จ้าวเหมยคนไร้หัวใจ ยังไม่เรียกคนมาช่วยฉันอีก!”

ไทเฮาพาสยงมู่มู่หมุนวนรอบสระบัว พอหมุนมาถึงเรือลำเล็กสยงมู่มู่ที่วิงเวียนศีรษะเห็นพวกเหมยเหมยสามคนนั่งดื่มน้ำชายามบ่ายอย่างใจเย็นก็ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ ตะโกนร้องโวยวายขึ้นมา

ถ้าปล่อยให้งูบ้าตัวนี้หมุนต่อไป เขาต้องขย้อนอาหารมื้อสามวันก่อนออกมาจนหมดท้องแน่ๆ!

เหมยเหมยเห็นสยงมู่มู่หน้าเขียวช้ำ รู้ว่าหมอนี่ทักษะการทรงตัวไม่ดีเป็นทุนเดิม หากหมุนต่อไปต้องเวียนหัวแน่ๆ ตบฉาฉาที่กำลังแทะคุกกี้ชิ้นเล็กบนข้อมือเบาๆ ร่างเล็กของฉาฉาพุ่งออกไปอยู่บนตัวไทเฮา ไม่นานไทเฮาก็ว่ายกลับมา วางตัวสยงมู่มู่ลงอย่างเชื่อฟัง

สยงมู่มู่ทรุดตัวลงข้างฝีพายอย่างหมดแรง อาการคลื่นไส้ตีขึ้นมาแต่ดันอาเจียนอะไรไม่ออก ผมเผ้ายุ่งเหยิงเป็นรังนกเหมือนผีตัวหนึ่งก็มิปาน

เซียวเซ่อปรายตามองเขาเชิงดูถูกแวบหนึ่ง กระซิบคุยกับเหมยเหมยเสียงเบาว่า “พี่ชายคนนี้ของเธอไก่อ่อนชะมัด มิน่าถึงดูคล้ายผู้หญิง”

…………………..

ตอนที่ 731 รักแรกพบ

พระนางไทเฮาคล้ายจะชอบเจ้าเด็กสยงมู่มู่มากถึงแสดงความรักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หลังจากวางสยงมู่มู่ลงก็ไม่ยอมไปไหนแต่ซบอยู่ขอบเรือ เอียงหัวใช้สายตาจับจ้องมนุษย์หน้าตาหล่อเหล่าอย่างประหลาดใจ

สยงมู่มู่อาเจียนจนหน้ามืดตามัว น้ำตาเอ่อล้น รู้สึกไม่สบายกระเพาะ พิงหัวเรือในสภาพตายแหล่มิตายแหล่ แหงนหน้ามองท้องฟ้าสีคราม

ณ เวลานี้มีเพียงท้องนภาแสนงามอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้เท่านั้นที่จะปลอบประโลมหัวใจอันบอบช้ำของเขาได้!

ยิ่งนานวันยิ่งเห็นธาตุแท้ ยิ่งช่วงลำบากก็ยิ่งรู้ถึงจิตใจคน วันนี้นับว่าเขาได้เห็นธาตุแท้ของน้องสาวกับเพื่อนซี้คู่หูคนนี้แล้ว!

จิตใจมนุษย์ช่างชั่วร้าย!

ช่างเจ็บหัวใจจริงๆ!

ราวกับว่าไทเฮาจะรู้สึกถึงหัวใจที่เจ็บปวดของมนุษย์ตัวน้อยตรงหน้าได้ มันค่อยๆ เลื้อยมา ปลายลิ้นสองแฉกนั่นเรียกให้คนที่เห็นต่างเสียวสันหลังวาบ แต่ในสายตาเหมยเหมยกับเซียวเซ่อกลับรู้ว่านี่เป็นการแสดงความดีใจของพระนางไทเฮา เหมือนลูกหมาตัวเล็กแลบลิ้น

สยงมู่มู่ยังไม่หยุดสงสารชีวิตอันแสนเศร้าของตัวเอง แหงนหน้าขึ้นสี่สิบห้าองศาเห็นว่าพระนางไทเฮากำลังอยู่ในตำแหน่งที่สี่สิบห้าองศาพอดี สยงมู่มู่รู้สึกแค่เย็นๆ ตรงแก้มชั่ววูบเหมือนมีคนเอาน้ำแข็งมาถูตรงหน้าเขา สยงมู่มู่ตวาดด้วยความโมโหอย่างไม่ต้องคิด “เจ้าอ้วนนายไสหัวไปเลย ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์เล่นกับนาย!”

อู่เชาเหลือบมองเพื่อนที่โดนพระนางไทเฮาตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบอย่างเห็นใจ  มือป้อมยัดคุกกี้ชิ้นเล็กใส่ปากแล้วจิบน้ำชาอีกคำ ถอนหายใจอย่างปลื้มปริ่ม

ชีวิตของคนรวยนี่ช่างสะดวกสบายดีจริง!

เขาจะต้องหาเงินให้เยอะๆ แล้วใช้ชีวิตแบบนี้ในอนาคต ให้คนอื่นอิจฉาเขาบ้าง!

เจ้าอ้วนน้อยที่วาดฝันชีวิตอนาคตไว้  เพื่อนซี้ยังสาดคำด่าออกมาอย่างไม่รู้ตัว คิดว่าคงเป็นแพะรับบาปไม่ได้จึงเอ่ยเตือนอย่างหวังดี “ฉันกินคุกกี้อยู่ตรงนี้ นายลืมตาดูให้ดี!”

สยงมู่มู่ที่ตัวสั่นสะท้านสะดุ้งเฮือกรีบเปิดตาขึ้น หางตาเหลือบเห็นเพื่อนซี้ที่ทานขนมคุกกี้อย่างเอร็ดอร่อย ส่วนอีกข้างเหมยเหมยกับเซียวเซ่อสองคนยังคุยกันอย่างออกรส  พลันจึงรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา

แล้วไอ้สารเลวที่ไหนมาคลอเคลียร์แก้มเขากันล่ะ?

หรือว่าจะเป็นตัวเมื่อกี้…

ไทเฮาไม่ชอบใจที่ของเล่นใหม่ของมันดิ้นพล่านไปมา  จึงยื่นหัวขนาดใหญ่เข้าไปหา สยงมู่มู่ที่นอนเอนกายอย่างว่าง่ายพลันนึกขึ้นได้ลุกขึ้นสำรวจให้เห็นเต็มสองตาว่าใครกันที่มาคลอเคลียร์แก้มเขาเมื่อครู่ !

“อ๊าก!”

สยงมู่มู่ผู้น่าสงสารตกใจสะดุ้งโหยง หัวใจดวงน้อยๆ ของเขาจะรับความกดดันแบบนี้ได้อย่างไร กรีดร้องเสียงหลงและตะเกียกตะกายเหมือนปลาขาดน้ำอย่างไม่รู้ตัว แต่กลับไม่เลือกทางผิดจนหัวคะมำลงสระบัวไป

เหมยเหมยที่มัวคุยกับเซียวเซ่ออย่างออกรสไม่ทันสังเกตสยงมู่มู่ แม้ไทเฮาจะซุกซนไปหน่อยแต่ไม่มีทางทำอะไรสยงมู่มู่ เพียงแต่เธอกลับคิดไม่ถึงว่าไทเฮาจะให้ความสนใจสยงมู่มู่มากมายขนาดนี้ตั้งแต่แรกพบ

สยงมู่มู่ที่เพิ่งตกสระน้ำไปคิดแค่อยากว่ายน้ำขึ้นบกให้เร็วที่สุด ในสระน้ำอันตรายเกินไป บนบกปลอดภัยกว่า ถึงทักษะการทรงตัวของเจ้าหมอนี่ค่อนข้างแย่แต่ด้านกีฬายังนับว่าดีไม่หยอก

โดยเฉพาะช่วงเวลาที่ชีวิตตกอยู่ในอันตราย  ความสามารถจะถูกขยายออกอย่างไร้ขีดจำกัด สองแขนสองขาราวกับถูกไขลาน ไม่ได้ว่ายช้าไปกว่าไทเฮาแต่อย่างไร

ไทเฮาถึงขั้นคิดว่าสยงมู่มู่อยากเล่นน้ำเป็นเพื่อนมันเสียอีก ส่ายหัวไปมาอย่างดีอกดีใจและลดความเร็วลงอย่างอบอุ่น ว่ายไปสักพักก็หยุดรอสยงมู่มู่อีกพักหนึ่ง ทั้งคู่ดูรักใคร่กลมเกลียวกันเหลือเกิน

ในที่สุดสยงมู่มู่ก็ว่ายมาถึงขอบสระ แอบดีใจอยู่ลึกๆ แล้วกระโดดขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็ว เปรียบตัวไทเฮาที่เอียงหัวจับจ้องมองตัวเองอยู่ในน้ำว่าเล็กเท่านิ้วก้อย ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจออกมา

แต่ใครกันที่กระแทกก้นเขาอยู่นะ?

…………………