ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 796 เหยียนหมิงซุ่นมาแล้ว + ตอนที่ 797 ปล่อยพิษสองอย่างพร้อมกัน

ตอนที่ 796 เหยียนหมิงซุ่นมาแล้ว

ตอนที่เหมยเหมยวางแผนคิดจะสู้เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเอง ฉิวฉิวที่อยู่ในกระเป๋าเป้ก็พูดกับเธออยู่หลายประโยค เหมยเหมยตาเป็นประกาย ความหวังปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ฉวยโอกาสตอนที่ผู้ชายกำลังลำพองใจ เธอก็ใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีถีบเข้าไปที่เป้ากางเกงของเขาอย่างแรง

โชคของเธอนับว่ายังดีอยู่ที่ถีบเข้าใจกลางกล่องดวงใจพอดี ผู้ชายงอตัวในทันทีตามสัญชาตญาณ สีหน้าดูเจ็บปวดทรมาน

ปฏิกิริยาโต้ตอบของเซียวเซ่อรวดเร็วมาก ถีบซ้ำเข้าไปอีกที แรงของเธอเยอะกว่าเหมยเหมยอยู่มาก ผู้ชายเจ็บจนเหงื่อเย็นไหลซึมออกมา ยิ่งงอตัวกว่าเดิม สายตาที่มองมาที่พวกเธอสองคนยิ่งขึงขังเย็นชา

ผู้ชายสะบัดฝ่ามือฟาดลงไป เหมยเหมยและเซียวเซ่อหันหลังก้มตัวหลบได้ทัน เงาสีขาวพุ่งมาทางแส้หนัง ผู้ชายยังไม่ทันได้เห็นอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น แส้หนังก็ขาดไปเสียแล้ว

หลังจากนั้นก็มีลำแสงสีเขียวปล่อยออกมา เป็นฉาฉานี่เอง มันคิดจะกัดผู้ชายเข้าสักที แต่กลับโดนผู้ชายเบี่ยงหลบไปได้และยังจู่โจมกลับมาอย่างรวดเร็ว แสงสีขาวพุ่งปล่อยมาทางฉาฉา ดูก็รู้ว่าต้องการตัดฉาฉาออกเป็นสองท่อน เหมยเหมยตื่นตระหนกจนหัวใจพุ่งขึ้นมาถึงคอหอยเลยทีเดียว

ฉิวฉิวหมุนตัวหนึ่งตลบ กรงเล็บตวัดแสงสีขาวตกลงไปที่พื้น ที่แท้ก็เป็นมีดปลายแหลมที่จู่โจมเข้ามากะทันหัน มิน่าล่ะเมื่อครู่ถึงสามารถฆ่าหมาใหญ่สี่ตัวนั้นได้อย่างง่ายดาย

ฉิวฉิวส่งเสียงร้องเบา ๆอยู่หลายครั้ง “รีบไป เจ้าหมอนี่ภูมิหลังไม่ธรรมดา ฉันจัดการเขาไม่ไหว!”

เหมยเหมยไหนเลยจะต้องรอฟังคำสั่งของมันอีก ลากเซียวเซ่อวิ่งไปทางกำแพง ฉวยโอกาสที่ผู้ชายคนนั้นยังไม่คืนสู่สภาพเดิม รีบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต รถประจำบ้านตระกูลเซียวอยู่นอกกำแพงนั้น ขอแค่เพียงผ่านกำแพงนี้ไปได้ก็ปลอดภัยแล้ว

แต่ผู้ชายนั่นมีหรือจะปล่อยพวกเธอไปได้ง่าย ๆ? ตอนนี้เขาคิดแค่เพียงอยากจะจับนังสารเลวที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนี่มาให้ได้ จับพวกเธอมาทรมานอย่างโหดเหี้ยม คงต้องรอให้เอากระบี่มาจ่ออยู่ตรงหน้าก่อนสินะจึงจะยอมทำตาม เขาจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!

เหมยเหมยและเซียวเซ่อหนีไปด้วยความตื่นกลัว  เห็นอยู่ว่าจะโดนผู้ชายจับตัวได้อยู่แล้ว แต่โชคดีที่ฉิวฉิวช่วยขวางไว้อยู่หลายครั้ง ผู้ชายจึงจัดการไม่ได้ง่าย ๆขนาดนั้น แต่พวกเธอคิดอยากจะหนีเอาชีวิตรอดก็ไม่ง่ายเช่นกัน

เหยียนหมิงเพิ่งเดินออกมาจากลานบ้าน พี่เฉิงก็หายตัวไปไม่เห็นเงาแล้ว ข้างนอกเป็นสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง แต่กลับไร้เงาผู้คน เขาอยากจะถามหาทางออกแต่ก็ไม่เจอใครสักคน  คิด ๆดูแล้วกลับไปทางเดิมก็แล้วกัน!

แต่เขาเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมของเด็กสาว เสียงคุ้นหูมาก ๆจึงหยุดชะงักในทันที ตั้งใจเงียหูฟังอีกครั้ง  ครั้งนี้กลับได้ยินอย่างชัดเจน เสียงของเด็กสาวที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองนัก เหมยเหมยจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน?

หรือว่าจะมีคนอื่นที่เสียงเหมือนกับเธอ?

เหยียนหมิงซุ่นปัดความเป็นไปได้ข้อนี้ตกไปอย่างรวดเร็ว หูของเขามีความสามารถพิเศษในการแยกแยะเสียงได้ ไม่ว่าจะเป็นเสียงของใคร ขอแค่เพียงเขาเคยได้ยินแค่ครั้งเดียวก็สามารถจำได้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเสียงของผู้หญิงที่เขารักเลย ต่อให้ตะโกนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เขาก็สามารถแยกออกได้

ตอนนี้เสียงกรีดร้องของเด็กสาวก็คือเหมยเหมย อีกทั้งยังเป็นการร้องขอให้ช่วยชีวิต เหยียนหมิงซุ่นหน้าถอดสี พุ่งตัวไปทางเสียงวิ่งอย่างสุดชีวิต เสียงมาจากทางสวนดอกไม้อีกลานบ้านหนึ่งซึ่งไม่ได้ไกลมาก และเขาก็หาเจออย่างรวดเร็ว

มาเห็นในจังหวะที่เหมยเหมยกำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่ในมือของผู้ชายคนหนึ่ง หัวใจของเขาบีบแน่นด้วยความเจ็บปวด พุ่งเข้าใส่อย่างไม่ยั้งคิด ชกเข้าไปที่กลางหลังของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นมีปฏิกิริยาโต้ตอบไวมาก โยนเหมยเหมยและเซียวเซ่อทิ้งไป หันไปสู้กับเหยียนหมิงซุ่น สู้กันอย่างดุเดือดน่ากลัว

คนหนึ่งเรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็ก แต่กลับไม่มีประสบการณ์ต่อยตีจริงจังมาก่อน แต่อีกคนมีประสบการณ์เอาชีวิตคนมาแล้วนับไม่ถ้วน เหยียนหมิงซุ่นจึงร่วงลงพื้นอย่างรวดเร็ว ถูกผู้ชายซัดหมัดชกเข้าไปอยู่หลายครั้ง

โชคดีที่เขามีกริชที่เหมยเหมยเคยให้ไว้  เหวี่ยงกริชไปมาสร้างบาดแผลบนตัวของผู้ชายคนนั้นอยู่หลายรอย ทำเอาผู้ชายคนนั้นค่อนข้างจะหวาดกลัว เวลานี้แยกไม่ออกว่าใครแพ้ใครชนะแต่ก็แค่ชั่วขณะ หากเวลาผ่านไปนานกว่านี้เหยียนหมิงซุ่นจะต้องพ่ายแพ้แน่นอน

……………………………………….

ตอนที่ 797 ปล่อยพิษสองอย่างพร้อมกัน

เหยียนหมิงซุ่นรู้อยู่แก่ใจถึงสถานการณ์อันเลวร้ายในตอนนี้ ตะโกนเสียงดังบอกเหมยเหมยว่า “พวกเธอรีบหนีไป!”

เหมยเหมยส่ายหัวร้องไห้ เธอจะทิ้งเหยียนหมิงซุ่นไว้โดยลำพังแล้ววิ่งหนีเอาชีวิตรอดไปได้อย่างไรกัน?

อีกทั้งเธอเป็นคนที่นำพาปัญหาความยุ่งยากนี้มา เธอไม่สามารถให้เหยียนหมิงซุ่นติดร่างแหไปด้วยได้ เซียวเซ่อพุ่งขึ้นไปเรียบร้อยแล้วเพื่อช่วยเหยียนหมิงซุ่นรับมือกับผู้ชายคนนี้ แต่เหมยเหมยกลับทำอะไรไม่ได้เลย

เวลานี้เธอเกลียดตัวเองมากที่ไร้ความสามารถ เธอถือโอกาสกวาดตามองหาอาวุธบนพื้นอย่างร้อนใจ เธอไม่สามารถมองดูเฉย ๆได้ เธอก็จะไปร่วมสู้ด้วย!

ฉาฉาวนเวียนอยู่บนหัวของฉิวฉิว พวกมันจ้องผู้ชายคนนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย เวลานี้ผู้ชายคนนั้นโดนเหยียนหมิงซุ่นและเซียวเซ่อขัดขวางเอาไว้อยู่ จึงไม่ได้สนใจทางด้านนี้ ฉิวฉิวส่งเสียงร้องจิ๊จิ๊อยู่หลายครั้ง

เงาสีขาวและแสงสีเขียวปล่อยออกมาพร้อมกัน แยกย้ายไปกัดบนตัวผู้ชายคนนั้นคนละที พิษอันดับหนึ่งบนโลกและพิษอันดับสองของโลกไม่ได้มีไว้พูดเล่น ๆ สองพิษร้ายจะต้องสามารถทำให้ผู้ชายคนนี้ตายคาที่แน่นอน

ฉิวฉิวที่ทำสำเร็จบรรลุเป้าหมายก็แอบลำพองใจ ขอแค่เพียงคุณชายฉิวผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขาออกรบ ก็ไม่มีเรื่องที่จัดการไม่ได้!

ฉิวฉิวหันไปพูดกับเหมยเหมยที่ยังหาเศษอิฐบนพื้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ไม่ต้องหาแล้ว ไอชั่วช้าสารเลวนั่นถูกฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว เธอดูเอาเถอะไม่ถึงสามนาทีจะต้องเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดจนตายไปเลย!”

เหมยเหมยมองด้วยความดีใจ แต่กลับเห็นผู้ชายคนนั้นทำหน้าตื่นตะลึง มองฉิวฉิวบนไหล่ของเธออย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง  เหมยเหมยจับฉิวฉิวยัดลงกระเป๋าเป้ตามสัญชาตญาณ แล้วจ้องมองผู้ชายคนนั้น นับเลขในใจ หนึ่ง…สอง…สาม…

รอเวลาที่ผู้ชายคนนั้นเลือดออกจาทวารทั้งเจ็ดจนตาย

ฉิวฉิวกัดไปที่มือของผู้ชายคนนั้น ฉาฉาโจมตีไปที่ก้นของเขา ในตอนแรกผู้ชายคิดแค่ว่าโดนยุงกัด แต่สักพักถึงสังเกตเห็นความผิดปกติ มือและขาชาอย่างรวดเร็วและแผ่กระจายไปทั่วร่าง ในไม่ช้าเขาก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้

ในใจของผู้ชายคนนี้มีคลื่นแห่งความตกใจโหมซัดเข้ามา คาดไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้ยังมีพิษที่จัดการเขาได้อยู่? จะเป็นไปได้อย่างไร?

เดิมทีร่างกายธาตุแท้ของร่างกายผู้ชายคนนี้มีความพิเศษ พูดได้ว่าร้อยพิษก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ หากให้คนทั่วไปพูดถึงยาพิษที่เปลี่ยนสีได้อย่างสารหนูขาวหรือเรียกว่าพิษนกกระสาแดงพวกนี้ มันไม่มีผลต่อผู้ชายอย่างเขาเลยสักนิด  เขาสามารถดื่มเป็นเครื่องดื่มได้โดยสีหน้าเรียบเฉย

แต่ตอนนี้พิษของฉิวฉิวและฉาฉากลับทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้ ผู้ชายคนนี้จะไม่ตกตะลึงได้อย่างไรกัน?

เขากลับไม่รู้ว่าคุณชายฉิวผู้ยิ่งใหญ่ในกระเป๋าเป้กลับตกตะลึงเสียยิ่งกว่าเขาอีก พิษของเขาและพิษของฉาฉาสมทบรวมกันแล้ว ต่อให้วาฬในมหาสมุทรก็ไม่สามารถต้านทานได้ แต่เวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงยังยืนอยู่ตรงนี้ได้

ทำไมยังไม่ตาย?

เหยียนหมิงซุ่นค้นพบความไม่ปกติของผู้ชายคนนี้แล้ว ถีบผู้ชายคนนี้ล้มไปกองที่พื้น ผู้ชายคนนี้เหมือนกับท่อนไม้ตกลงบนพื้นเสียงดังโครม สองมือสองขาต่างก็แข็งทื่อ มองดูแล้วน่าขบขันเสียจริง

ใบหน้าของผู้ชายดูโกรธแค้น แววตายิ่งดุดันขึ้นกว่าเดิม แต่เขาพูดไม่ออก เพราะว่าลิ้นของเขาก็โดนแช่แข็งเรียบร้อย มีแต่เพียงดวงตาที่ยังสามารถกลอกมองไปมาได้

“รีบไป!”

เหยียนหมิงซุ่นวิ่งไปทางกำแพงรั่ว เซียวเซ่อก็ตามมาด้านหลังติด ๆ ในไม่ช้าทั้งสามคนก็ปีนข้ามกำแพงออกมาได้ ผู้ชายคนนั้นได้แต่มองอย่างทำอะไรไม่ได้ จ้องมองด้วยความโกรธ เขาคิดอยากจะเรียกลูกน้องมา แต่กลับเปล่งเสียงไม่ออกเลยสักนิด

อีกทั้งบอดี้การ์ดของสถานที่แห่งนี้ก็โดนเขาไล่ไปเรียบร้อยนานแล้ว คนในสโมสรต่างก็รู้ ตอนที่คุณชายเช่อกำลังทำกิจไม่ชอบให้คนมารบกวน ดังนั้นไม่มีคนโง่ที่ไหนกล้าวิ่งมาหาที่ตายหรอก

โชคดีที่บอดี้การ์ดของผู้ชายคนนี้ไม่ได้โง่ เมื่อพวกเขาเห็นว่าผ่านไปแล้วสองชั่วโมงเจ้านายของเขาก็ยังทำกิจไม่เสร็จ จึงรีบเร่งมาหา กลับพบว่าเจ้านายของพวกเขาขยับเขยื้อนไม่ได้นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น ต่างพากันตื่นตกใจ ชุลมุนวุ่นวายช่วยกันคนละไม้คนละมือประคองเจ้านายขึ้นมา

ความร้ายแรงของพิษในร่างกายยังไม่หมดไปทั้งร่างจึงแข็งเหมือนกับท่อนไม้  กลอกตาไปมาไม่หยุด ช่างน่าขบขันเสียจริง แต่ลูกน้องของเขากลับหัวเราะไม่ออกต่างพากันตกใจจนเข่าอ่อนไปหมด ถ้าหากเจ้านายเกิดเรื่องอะไรขึ้น ชีวิตน้อย ๆของพวกเขาคงจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แน่

……………………………………….