ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 832 บ้านของเราไม่ต้อนรับพวกคุณ + ตอนที่ 833 คุณทำเรื่องไร้ยางอาย

ตอนที่ 832 บ้านของเราไม่ต้อนรับพวกคุณ

นอกจากจ้าวเสวียเอ๋อร์แล้ว ยังมีจ้าวเสวียหลินและพวกพี่น้องก็ล้วนอยู่ชั้นบนกันหมด นี่ถึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เหมยเหมยกล้าแผลงฤทธิ์ ก็เพราะว่ามีคนคอยช่วยเธอยังไงล่ะ!

หลังจากได้ยินเสียงร้องของเหมยเหมยที่ลานบ้าน พวกจ้าวเสวียหลินสะดุ้งตกใจ ทั้งหมดพากันเฮโลพุ่งลงมาข้างล่างทันที

“ใครกล้ามารังแกน้องสาวของผมถึงในบ้าน?”

จ้าวเสวียหลินเป็นคนแรกที่วิ่งพรวดลงมา พอเห็นหวงอวี้เหลียนสองแม่ลูก ก็ทำหน้าบึ้งและยิ่งรู้สึกไม่พอใจต่อคุณย่า

“คุณย่าครับ ทำไมคุณย่าถึงได้ให้สองคนนี้เข้ามาอีก? คุณย่าทำหูทวนลมกับคำพูดของคุณปู่เหรอครับ?”

จ้าวเสวียไห่ และบรรดาพี่น้องที่อยู่ด้านหลังต่างพากันจ้องมองไปทางคุณย่าอย่างไม่พอใจ ยิ่งอายุมากยิ่งเลอะเลือน ทำแต่เรื่องวุ่นวายทั้งวัน!

สยงมู่มู่ตะโกนลั่น “คุณยาย งั้นคุณยายก็ย้ายไปอยู่บ้านโอหยางหมีสีน้ำตาลเลยสิครับ อย่างไรเสียเธอเป็นหลานรักของคุณยาย พวกเราทั้งหมดมันก็แค่หลานจอมปลอม!”

คุณย่าโกรธจนหน้าขาวซีด เธอชี้ที่สยงมู่มู่กำลังจะด่า แต่หวงอวี้เหลียนกลับพูดแดกดันขึ้นมาก่อน “มู่มู่ทำไมพูดกับคุณยายอย่างนี้? แม่ของเธอ สั่งสอนเธอมาอย่างนี้เหรอ?”

“แม่ผม สอนผมยังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณมีเวลาไปยุ่งเรื่องของชาวบ้านได้ งั้นก็หาเวลาจัดการลูกสาวตัวเองด้วยสิ อย่ามารบกวนพี่หกของผมทั้งวัน  ไม่เคยให้เห็นผู้หญิงคนไหนหน้าด้านเท่านี้มาก่อนเลย พี่หกของผมไม่ได้ชอบเธอสักหน่อย และคิดแต่จะยัดเยียดตัวเองมาเป็นภรรยาพี่หกของผม ชิ ฝันกลางวันไปเถอะ!”

สยงมู่มู่พูดจาเสียดสีทิ่มแทงยิ่งกว่าเหมยเหมยเสียอีกทั้งยังไม่แยกแยะกาลเทศะ ซึ่งในเวลานี้ที่ด้านนอกรอบ ๆลานบ้านตระกูลจ้าวมีคนมามุงดูมากมาย

โอหยางซานซานที่ถูกสยงมู่มู่ประจานต่อหน้าธารกำนัล คนที่มีความมั่นในตนเองจะทนได้อย่างไร เธอจึงน้ำตาไหลพรากออกมา

หวงอวี้เหลียนโอบกอดลูกสาวด้วยความปวดใจ หันไปพูดกับคุณย่า “คุณป้าคะ ฉันแค่เอามัลเบอร์รี่ติดไม้ติดมือมาฝากคุณป้า คุณป้าดูเด็กพวกนี้สิพูดถึงฉันกับซานซานว่าอย่างไร และอนาคตของซานซานต่อไปจะเป็นอย่างไร?”

“เป็นอย่างไรงั้นเหรอ? ก็เป็นนังจิ้งจอกไปซะก็สิ้นเรื่อง ยังไงเสียธรรมเนียมของตระกูลพวกคุณก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วนี่!”

สยงมู่มู่มองสองแม่ลูกที่เสแสร้งอย่างเย้ยหยัน จ้าวอิงหนานตอนที่อยู่ในบ้านก็มักจะด่าผู้หญิงสองคนนี้ สยงมู่มู่จึงได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่เห็นและได้ยินอยู่เป็นประจำมาตั้งแต่เด็ก จึงพูดคำว่านังจิ้งจอกออกมา

ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบ ๆต่างพากันหัวเราะชอบใจ ชื่อเสียงที่เล่าลือกันมาของหวงอวี้เหลียนไม่ใช่พวกเขาจะไม่รู้ พอได้เห็นเด็ก ๆกลุ่มนี้พูดประจานเธอขึ้นมา ไม่ต้องบอกเลยว่าคนที่ไม่ชอบหวงอวี้เหลียนจะรู้สึกได้ระบายความโกรธไปด้วยมากแค่ไหน

คุณย่าโกรธจนตัวสั่น เธอรู้สึกว่าความน่าเกรงขามของเธอโดนท้าทาย ตอนนี้เด็ก ๆในบ้านล้วนไม่เชื่อฟังเธอแล้ว

“เหมยเหมย มู่มู่ ขอโทษป้าหวงกับซานซานเดี๋ยวนี้!” คุณย่าดุเสียงดัง

“พวกเขาเป็นอะไรกับเราละ เป็นป้า พี่สาวหรือฐานะอะไร ไม่ได้เกิดออกมาจากจิ้งจอกเสียหน่อย!”

สยงมู่มู่ไม่สนใจคุณย่า ก็ตอนเด็ก ๆยายหมีสีน้ำตาลตัวเมียโอหยางนี้ ชอบแย่งของเล่นเขาบ่อย ๆ เขาจำได้แม่น

ชิ! แค้นใจชะมัด!

เหมยเหมยหันไปฟ้องจ้าวเสวียหลิน “พี่คะ หวงอวี้เหลียนบอกว่าหนูไม่เป็นกุลสตรี สู้โอหยางหมีสีน้ำตาลตัวเมียไม่ได้ และยังพูดต่อหน้าหนูด้วย!”

จ้าวเสวียหลินสีหน้ายิ่งเรียบเฉย เขากันน้องสาวให้ไปอยู่ข้างหลัง และมองหวงอวี้เหลียนสองแม่ลูกอย่างเย็นชา

“น้องสาวของผมจะเป็นยังไง คุณนายโอหยางไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล ตัวคุณเองนั่นแหละที่ทำไม่ถูกต้อง มีสิทธิ์อะไรมาว่าคนอื่น!”

น้ำหนักในการพูดของจ้าวเสวียหลิน หนักแน่นรุนแรงยิ่งกว่าเหมยเหมยและสยงมู่มู่ อันที่จริงเขาเป็นหลานชายที่คุณปู่จ้าวภูมิใจที่สุด อีกทั้งเขาก็นับว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว จึงพูดจาจริงจัง ไม่มีใครกล้าดูถูก

“อีกอย่าง บ้านของเราไม่ต้อนรับพวกคุณ ก็ขอความกรุณาต่อไปนี้คุณนายโอหยางไม่ต้องมาบ้านของเราอีก นี่เป็นการตัดสินใจของพวกเราทุกคน”

จ้าวเสวียหลินไม่ได้เกรงใจเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว หลังจากจบคำพูดที่ฉีกหน้านั่นแล้ว ผู้คนที่ดูอยู่รอบ ๆสูดหายใจเข้า แล้วก็มองไปทางหวงอวี้เหลียนอย่างสะใจ

……………………………

ตอนที่ 833 คุณทำเรื่องไร้ยางอาย

แม้ว่าหวงอวี้เหลียนจะโกรธมาก ทว่าเธอนั้นมีเล่ห์เหลี่ยมที่แพรวพราว ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มให้เห็นอยู่ เพียงแต่ความรู้สึกไม่พอใจและความคิดมุ่งร้ายของเธอเพิ่มขึ้นมานิดหน่อย

“เสวียหลินมันจะไม่ดูว่าเธอก้าวก่ายหน้าที่แทนคนอื่นไปหรือจ้ะ แต่ว่าไปแล้วเธอก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เรื่องบางเรื่องคงจะไม่เข้าใจได้เหมือนผู้ใหญ่หรอก!”

หวงอวี้เหลียนพูดพลางมองไปทางคุณย่าพลาง เธอไม่มีทางเลือก เธอไม่อยากปล่อยต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ของตระกูลจ้าวไปจริง ๆ

ความคิดของเธอกับคน ๆนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แม้ตอนนี้จะดูเหมือนว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะมีอิทธิพลมากกว่าตระกูลจ้าว แต่เธอไม่อยากคบค้าสมาคมกับคนโรคจิตแบบนั้น

เธอรู้จักชื่อเสียงของเฮ่อเหลียนเช่อดี เธอจะกล้าให้ซานซานแต่งงานกับผู้ชายแบบนั้นได้อย่างไร

จริง ๆแล้วเธอรู้สึกว่าจ้าวเสวียหลินเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด เพียงแต่ตอนนี้คำพูดของจ้าวเสวียหลิน กลับทำให้เธอรู้สึกผิดหวังและยิ่งโกรธแค้นจ้าวเหมยมากขึ้น

มีจ้าวเหมยคอยขัดขวางอยู่  ถึงแม้ซานซานจะได้แต่งงานกับจ้าวเสวียหลินจริง ๆก็คงจะไม่ได้มีผลดีอะไร

ดังนั้นเพื่อลูกสาว เธอต้องขุดรากถอนโคนจ้าวเหมย คนที่จะมาขวางทางออกไปให้พ้น!

แผนการของเธอเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

คำพูดของคนเป็นสิ่งที่น่ากลัว ยิ่งมากคนก็ยิ่งทำให้สิ่งที่พูดเปลี่ยนแปลงไป พูดต่อ ๆกันไปย่อมถูกบิดเบือนทำให้ผิดกลายเป็นถูก ถูกกลายเป็นผิดได้ เธอจะคอยดูตอนจบของเหมยเหมย!

คุณย่าโกรธมากที่จ้าวเสวียหลินทำโดยพลการ เธอไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด ตอนนี้เธออยากจะสั่งสอนจ้าวเสวียหลิน แต่ถูกพี่น้องจ้าวเสวียกง รั้งเอาไว้

“คุณย่า ได้โปรดหยุดเถอะครับ ครั้งที่แล้วเกิดเรื่องวุ่นวายยังไม่พอหรอครับ? คุณปู่เพิ่งจะพูดผ่านมาไม่กี่วัน คุณย่าก็ลืมแล้วหรอครับ?”

คุณย่ารู้สึกกลัวขึ้นมา เธอจำคำพูดของคุณปู่จ้าวในคืนนั้นได้อย่างชัดเจน เธอจึงกลัวจะทำให้คุณปู่จ้าวโมโห

แต่นั่นกลับทำให้เธอยิ่งโกรธหลาน ๆพวกนี้ที่ไม่เคารพเธอ ถึงจะต้องการจะขับไล่หวงอวี้เหลียนสองแม่ลูกจริง ๆก็ไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องยุ่งยากขนาดนี้!

ทางฝั่งจ้าวเสวียหลินได้ไล่หวงอวี้เหลียนสองแม่ลูกออกไปด้านนอกลานบ้านแล้ว โอหยางซานซานเศร้าใจปนเจ็บแค้น และยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้สึกอับอาย

“จ้าวเสวียหลิน แล้วพี่จะต้องเสียใจภายหลัง!” โอหยางซานซานร้องตะโกน

จริง ๆแล้วเธอชอบจ้าวเสวียหลินอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ผู้ชายที่เธอชอบกลับทำให้เธออับอายต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ โอหยางซานซานทั้งเกลียดทั้งโมโห ความชื่นชอบที่มีอยู่เล็กน้อยกลับกลายเป็นความโกรธแค้นแทน

เหมยเหมยชะโงกหน้าออกมาจากด้านหลังจ้าวเสวียหลิน เธอยิ้มเยาะพลางกล่าว “พี่ชายของฉันจะต้องเสียใจอะไร คนอย่างเธอมีอยู่เต็มถนน เขี่ย ๆไปก็เจอ หลับตาก็ยังหาเจอเลย!”

“เหมยเหมยหยุดพูด!” จ้าวเสวียหลินตวาด

เหมยเหมยปิดปากอย่างเชื่อฟัง เธอหันไปทำหน้าทะเล้นใส่โอหยางซานซานที่โกรธจนหน้าเขียวปัด วันนี้ทำให้สองแม่ลูกขายขี้หน้าต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ คิดว่าต่อไปก็คงไม่กล้ามาที่บ้านอีกแล้ว

โอหยางซานซานจะทนต่อคำยั่วยุของเหมยเหมยได้อย่างไร เธอลืมสิ่งที่หวงอวี้เหลียนกำชับและหลุดปากโพล่งด่าออกไป “จ้าวเหมย เธอคิดว่าตัวเองดีตรงไหน ข้างนอกเขาพูดถึงเธออย่างไร เชอะ แม้แต่ฉันยังแทบจะทนฟังไม่ได้ ไม่นึกเลยว่าเธอจะไร้ยางอายขนาดนี้ ที่แท้ก็เพราะโดนเลี้ยงดูจากคนข้างนอกมาตั้งแต่เด็ก  ความสามารถด้านนี้เลยไม่ธรรมดาเหมือนคนทั่วไป!”

หวงอวี้เหลียนตวาดเสียงเข้ม “ซานซานหยุดพูด!”

เหมยเหมยรู้สึกแปลก ๆ ข้างนอกพูดอะไรเกี่ยวกับเธอ?

เธอตั้งใจลองพูดหยั่งเชิง “โอหยางซานซาน เธอคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงจริง ๆเหรอ? มันสูญสิ้นไปตั้งนานแล้ว  ตอนนี้เป็นโลกของชนชั้นกรรมาชีพ เธอวางท่าเป็นเจ้าหญิงตลอดทั้งวันให้ใครดูกัน?”

จะว่าไปแล้วพวกคุณตระกูลโอหยาง ทั้งสามรุ่นก็เป็นเกษตรกรที่คราดดินในนามาไม่ใช่เหรอ? เธอมีคุณสมบัติอะไรไปดูถูกเกษตรกร?

โอหยางซานซานโดนเหมยเหมยพูดจี้ใจดำเข้า ตระกูลโอหยางทั้งสามรุ่นไม่ได้รุ่งโรจน์เท่ากับเกษตรกร เดิมพวกเขามีฐานะที่ยากจนมากและยังทำเรื่องผิดกฎหมายและศีลธรรมมาเยอะ ไม่ได้เป็นตระกูลที่ดีอะไร

“ฉันดูถูกเกษตรกรตรงไหน?” จ้าวเหมย เธออย่ามากลบเกลื่อนบิดเบือนข้อเท็จจริงนะ ตอนนี้ที่กำลังพูดคือเรื่องไร้ยางอายเหล่านั้นที่เธอทำ”

โอหยางซานซานได้รับการถ่ายทอดวิชาจากหวงอวี้เหลียนมาอย่างลึกซึ้ง เธอไม่ฟุ้งซ่านที่โดนเหมยเหมยก่อกวนหรอก

……………………………