ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 838 ไม่ว่าจะยังไงต่อไปก็ไม่ไปอยู่แล้ว + ตอนที่ 839 ข่าวลือข้างนอก มันเรื่องอะไร

ตอนที่ 838 ไม่ว่าจะยังไงต่อไปก็ไม่ไปอยู่แล้ว

แม้ว่าเหมยเหมยจะปลงได้บ้างแต่ในใจกลับยังว้าวุ่นอยู่ เธอจริงใจกับคุณย่าแต่กลับถูกตอบแทนด้วยการทำลายความจริงใจ  เธอจะพอใจได้ที่ไหนกัน?

“คุณปู่ ท่านก็หลง ๆ ลืม ๆไปแล้ว พี่คะ หนูบอกพี่ไว้ก่อนนะ ครั้งนี้หนูจะไม่ประนีประนอมอย่างเด็ดขาด ต่อไปหากปิดเทอมหนูก็ขี้เกียจมาพักที่นี่อีกแล้ว เดินทางมาตั้งไกลเพื่อรองรับความโกรธ หนูทำผิดอะไร!”

เหมยเหมยบ่นอย่างโมโหจนแทบหายใจไม่ทัน เธอยืนหยัดแน่วแน่ว่าจะต้องแข็งแกร่งให้ถึงที่สุด ไม่ว่าคุณปู่พูดจาดุร้ายหรือว่าพูดจาไพเราะ เธอก็ไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว

ถ้าจะพูดตามความจริง สองปีมานี้เธอทำให้อะไรให้ตระกูลจ้าวมากกว่าที่ตระกูลจ้าวทำให้เธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอหาน้ำดี ๆเหล่านั้นและชาดี ๆพบ ตอนนี้ตระกูลจ้าวจะรุ่งโรจน์มีเกียรติได้ขนาดนี้เหรอ?

อย่าคิดว่าเธอไม่รู้อะไร เพียงแต่เธอไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับญาติพี่น้องเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้เธอต้องทำเช่นนั้นแล้ว พี่หมิงซุ่นพูดถูกไม่นึกเลยว่าคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ต่อไปเธอต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้บ้าง ยังดีตระกูลจ้าวไม่มีใครรู้ความลับของฉิวฉิว

เหมยเหมยใจสงบลงมาก ฉิวฉิวเป็นไพ่ใบสุดท้ายของเธอ แม้แต่เหยียนหมิงซุ่นเธอก็ไม่ได้บอก!

จ้าวเสวียหลินลูบหัวน้องสาว แม้ว่าเขาก็โมโหแต่เขาเคารพนับถือคุณปู่มาก เขากล่าวเตือนว่า “เหมยเหมยจะว่าคุณปู่อย่างนี้ไม่ได้ พวกเราพักข้างนอกสองสามวันก่อน รอ…”

เหมยเหมยพูดขัดจังหวะเขาด้วยความโมโห เธอพูดถากถาง “พี่คะ ไม่ต้องมาเตือนฉัน ถ้าพี่จะกลับ พี่ก็กลับไปคนเดียว อย่างไรเสียฉันก็ไม่กลับไปแล้ว ต่อไปก็จะไม่กลับไปอีก ความจริงใจของหนูได้อะไรคืนกลับมาเหรอ? เชอะ ถ้าพูดกันตรง ๆ ฉันทำเพื่อตระกูลจ้าวมากพอแล้ว อย่าทำกับฉันเหมือนฉันเป็นคนโง่!”

เป็นครั้งแรกที่จ้าวเสวียหลินมองเห็นน้องสาวที่นุ่มนวลอ่อนหวาน พูดด้วยคำพูดที่ทิ่มแทงใจเช่นนี้ เขารู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าไปบ้าง  เหมยเหมยในความประทับใจของเขา นอกจากขี้งอนแล้วก็ยังคงเป็นความขี้งอนอยู่ เขามองว่าขนาดโกรธก็ไม่ต่างกับขี้งอน

แต่เหมยเหมยในตอนนี้กลับยิ้มเยาะและยังมีคำพูดจาทิ่มแทง  ในที่สุดก็ทำให้จ้าวเสวียหลินนึกถึงท่าทางของเหมยเหมยสมัยก่อนที่ยังไม่ได้กลับมาบ้าน

เหมยเหมยในตอนนั้นก็ไม่ต่างกับตอนนี้ แต่ความดื้อรั้นนั้นรุนแรงกว่าหน่อย เมื่อก่อนจ้าวอิงหัวก็เคยบอกเหมยเหมยไม่ธรรมดา วิธีการแนวคิดแยบยลมาก

ตอนนั้นจ้าวอิงหัวกับเหยียนซินหย่าต่างก็เป็นห่วงว่าในอนาคตเหมยเหมยจะกลับกลายเป็นคนที่มีความคิดน่ากลัว ท่าทางที่ทำให้คนเกลียด ทว่าต่อมาพวกเขาก็วางใจเพราะว่าเหมยเหมย ร่าเริง แจ่มใส น่ารักอ่อนหวาน ใครเห็นก็อดรักเธอไม่ได้ เหมือนดั่งดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานภายใต้แสงแดด

จ้าวเสวียหลินปวดใจ เขาไม่ชอบท่าทางของน้องสาวในตอนนี้เลย  เขาชอบน้องสาวที่ร่าเริงแจ่มใสกว่า เขาโทษตัวเองเป็นเพราะเขาไม่ดีพอจึงปกป้องน้องสาวไม่ได้

ทำให้เธอน้อยใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม!

“ถ้าเหมยเหมยอยากอยู่ข้างนอกก็อยู่เถอะ พี่จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ”

จ้าวเสวียหลินมองน้องสาวอย่างยิ้มแย้ม ให้กำลังใจและสนับสนุนอย่างเต็มที่แก่เธอ

จ้าวเสวียไห่ไม่เห็นด้วยพลางกล่าว “เสวียหลิน นายอย่าก่อเรื่องเหลวไหลตามเหมยเหมย ออกจากบ้านมาเล่น ๆ ก็พอแล้ว  จำเป็นต้องแข็งข้อกับผู้ใหญ่ด้วยเหรอ?  จะพูดอย่างไรเขาก็เป็นย่าของพวกเรานะ อย่าให้มันมากเกินไป!”

เหมยเหมยทำเสียงฮึดฮัดกล่าวเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้หนีออกจากบ้าน ฉันเป็นแค่แขกเท่านั้น ถึงเวลาก็ต้องออกมา พี่ทั้งสี่คนไม่ต้องพูดแล้ว ฉันตัดสินใจแน่วแน่แล้วจะไม่กลับไปอีก!”

เธอโบกมือปัดไปมาอย่างหมดความอดทน ขัดจังหวะจ้าวเสวียไห่ที่กำลังจะพูดตักเตือนต่อ ตอนนี้เธอกำลังโมโหมาก คำพูดของใครก็ไม่อยากฟังทั้งนั้น ยิ่งฟังยิ่งหงุดหงิด!

“พวกเราจะไปอยู่ที่ไหนดีล่ะ?” จ้าวตุ้ยนุ้ยเดินจนเหงื่อไหลไคลย้อย ลิ้นห้อยหยั่งกับหมาน้อย

เหมยเหมยกรอกตาไปมา หันไปทางตู้โทรศัพท์สาธารณะที่อยู่ริมถนน เธอโทรไปหาตระกูลเซียว “เซ่อเซ่อ รีบให้คนมารับฉันเดี๋ยวนี้!”

……………………………

ตอนที่ 839 ข่าวลือข้างนอก มันเรื่องอะไร

ก่อนหน้านี้ที่เหมยเหมยจะบอกว่าไปพักที่โรงแรม จริง ๆแล้วพูดไปเพราะโมโห แม้ว่าการพักที่โรงแรมจะสามารถอยู่กับเหยียนหมิงซุ่นได้ทุกวัน แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่แผนการที่ดีในระยะยาว จะว่าไปแล้วเมื่อก่อนเธอเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ในหนังสือบอกไว้ว่ามีระยะห่างต่อกันถึงจะยิ่งสวยงาม

อยู่ด้วยกันทุกวันตลอด จะช้าจะเร็วก็ต้องรู้สึกเบื่อหน่าย แต่เธอไม่อยากให้เธอกับเหยียนหมิงซุ่นมีความรู้สึกเบื่อหน่ายต่อกัน ดังนั้นถึงเหมยเหมยจะอยากไปอยู่โรงแรมกับเหยียนหมิงซุ่นมากแค่ไหน แต่เธอก็ต้องอดกลั้นเอาไว้

ทางที่ดีที่สุดก็ไปอยู่ที่บ้านเซียวเซ่อดีกว่า!

อีกอย่างที่นั่นไม่มีผู้ใหญ่ อิสระกว่าโรงแรมอีก บางครั้งบางคราวยังสามารถบอกให้พี่หมิงซุ่นมาพักได้ด้วย ถึงตอนนั้นเธอก็ออดอ้อนบอกว่าตัวเองอยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนั้นรู้สึกกลัว พี่หมิงซุ่นต้องหลงกลแน่นอน!

พอนึกถึงเหยียนหมิงซุ่นแล้ว เหมยเหมยก็อารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย ขณะที่นั่งบนรถของตระกูลเซียวเปิดแอร์เย็นช่ำ หลังจากดื่มน้ำอัดลมเย็น ๆหนึ่งขวด เหมยเหมยก็ยิ่งอารมณ์ดีกว่าเดิม

ที่แท้ความโกรธก็ต้องอาศัยน้ำเย็น ๆถึงจะดับความโกรธลงได้!

“นี่พวกเธอเป็นอะไร? ถึงได้พากันหนีออกจากบ้าน?” เซียวเซ่อกอดอก พินิจพิจารณาพวกเขาด้วยความอยากรู้

เหมยเหมยปรับเอนเก้าอี้ต่ำลงเล็กน้อย เธอนอนลงไปอย่างเกียจคร้านพลางถอนหายใจอย่างสบาย เธอพูดอย่างเหนื่อยหน่าย  “อย่าพูดถึงมันอีกเลย สมองของคุณย่าเราโดนลาเตะจนเพี้ยนไปแล้ว แล้วฉันก็เอาไม้กวาดฟาดหวงอวี้เหลียนสองแม่ลูกสารเลวนั่น ไม่ต้องบอกว่าคุณย่าปวดใจแค่ไหน เซ่อเซ่อ  เธอต้องช่วยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันก็คงต้องนอนข้างถนน!”

พวกเจ้าเสวียหลินเบะปากใส่พร้อมกัน  ไม่เข้าใจกำลังพูดถึงอะไรอยู่ ยังดีที่ไม่ได้พูดต่อหน้าคุณย่า ไม่อย่างนั้นคุณย่าคงโมโหยิ่งกว่านี้!

เซียวเซ่อหัวเราะเยาะ “สมองคุณย่าของพวกเธอไม่ใช่ถูกลาเตะ แต่โดนช้างเตะจนเพี้ยนแล้ว ในหัวสมองมีแต่กากเต้าหู้ เป็นไปได้เธอก็ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำท่าน่าสงสารต่อหน้าฉัน บ้านของฉัน เธอจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้รับรองว่าไม่มีคนที่ขัดตามากวนใจเธอแน่นอน!”

“เซ่อเซ่อช่างเป็นคนดีจริง ๆ โชคดีที่ยังมีเธอคอยช่วยเหลือฉัน!” เหมยเหมยรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

“ฉันไม่ใช่คุณย่าที่สมองเลอะเลือนของเธอสักหน่อย คนไหนญาติ คนไหนไม่ใช่ญาติก็ยังแยกแยะไม่ออก ฉันว่าที่คุณย่าของเธอรักหวงอวี้เหลียนขนาดนั้น หวงอวี้เหลียนคนนี้คงจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆที่ระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหรอกนะ?

เซียวเซ่อเหมือนกับค้นพบโลกใหม่ เธอภูมิใจในการคาดเดาของตัวเองมาก แต่เธอก็ส่ายหน้าทันที “ไม่ใช่ คงไม่ถึงขนาดนั้น คุณย่าของเธอจะเลอะเลือนแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ลูกสาวแท้ ๆแต่งงานกับลุงของเธอ คงไม่ก่อเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอก!”

“คุณเซียว กรุณาระวังคำพูดด้วย!” เจ้าเสวียหลินตักเตือนด้วยเสียงเข้ม

ยายเพี้ยนตระกูลเซียว หนึ่งคำก็เลอะเลือน สองคำก็เลอะเลือน ไม่เห็นหัวพวกเขาแล้วหรือไง?

ไม่แปลกใจที่น้องสาวระยะนี้หงุดหงิดบ่อยขึ้น ที่แท้ก็เป็นเพราะยัยเด็กเพี้ยนตระกูลเซียวพาให้เสียคน ต่อไปต้องให้น้องสาวอยู่ห่าง ๆเซียวเซ่อสักหน่อยถึงจะดี!

เซียวเซ่อกลอกตามองบน ตอกกลับอย่างเย้ยหยัน “ถ้าคุณมีอารมณ์มาสนใจฉัน คุณไปสนใจคุณย่าของคุณจะดีกว่านะ ไม่เพียงแต่ต้องระวังคำพูด ยังต้องระวังการกระทำด้วย อายุปูนนี้ยังพยายามสร้างเรื่องวุ่นวายอีก!”

เหมยเหมยมองเจ้าเสวียหลินที่ถูกเซียวเซ่อเถียงจนพูดไม่อะไรไม่ออก เธอรู้สึกเพียงว่าโกรธอยู่ไม่น้อย ถึงอย่างไรในใจของพวกจ้าวเสวียไห่คุณย่าก็ยังสำคัญกว่า สมน้ำหน้าที่โดนเซ่อเซ่อสวนกลับ!

สตีฟเว่นพ่อบ้านได้ให้คนจัดห้องให้พวกเขาแล้ว พ่อบ้านต้อนรับพวกเหมยเหมยอย่างเป็นมิตร ป้าแม่บ้านก็เช่นกัน นานมากแล้วที่พวกเขารู้สึกในบ้านเงียบเหงาเกินไป เป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาที่ชอบความคึกคักรู้สึกเสียใจ

หลังจากจัดหาที่พักเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดเหมยเหมยก็สบายใจ มีเวลานึกถึงคำพูดเหล่านั้นของโอหยางซานซาน

“พี่คะ คำพูดของโอหยางซานซานหมายความว่าอะไร? ข้างนอกพูดถึงฉันว่าอย่างไร? พวกพี่เคยได้ยินบ้างไหม?” เหมยเหมยเอ่ยถาม

………………………………