ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 882 มารหัวขน + ตอนที่ 883 พูดคำพูดลามกออกมา
ตอนที่ 882 มารหัวขน
รอจนผู้หญิงสามคนนั้นเดินไปไกลแล้ว โอหยางเซี่ยงหมิงถึงได้เดินออกมาจากหลังเสาไฟ เกิดอาการวิงเวียน หัวสมองก็มึนงงไปหมด
มารหัวขน……
คำพูดของผู้หญิงคนนั้นดังสะท้อนอยู่ข้างหูเขาไม่หยุด!
ลูกสาวคนเล็กสุดที่รักของเขา แก้วตาดวงใจของเขา หัวแก้วหัวแหวนของเขา……
คาดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกชู้!
เป็นลูกชู้ที่ลูกชายและภรรยาให้กำเนิดออกมา……
โอหยางเซี่ยงหมิงโซซัดโซเซ เขารีบจับเสาไฟฟ้าไว้ เรื่องในอดีตไหลพรั่งพรูออกมาราวกับกระแสน้ำก็ไม่ปาน รายละเอียดมากมายที่เมื่อก่อนเขาไม่ได้ใส่ใจก็ค่อย ๆ ผุดออกมา ยังมีคำพูดที่แม่ของเขามักจะพูดกรอกหูเขาอยู่เสมอ……
พิงเสาไฟฟ้าอยู่นาน โอหยางเซี่ยงหมิงค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลงได้ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น พรุ่งนี้เขาจะให้คนไปสืบหา คนหนึ่งคือภรรยาของเขา อีกคนคือลูกชายแท้ๆของเขา เขาไม่อยากให้พวกเขาถูกใส่ความ
หางตาของเขากวาดตาไปรอบ ๆ ก็เหลือบไปเห็นรูปภาพที่ตกอยู่บนพื้นหนึ่งรูป ใจก็พลันเต้นโครมคราม รีบร้อนเก็บขึ้นมา มองแค่แวบเดียว ภาพตรงหน้าของโอหยางเซี่ยงหมิงก็มืดลง
หากไม่ใช่ว่าเขาพิงเสาไฟฟ้าอยู่ กลัวว่าคงจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้นไปแล้ว
ผู้ชายผู้หญิงสองคนที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่บนรูปภาพ กำลังจูบกันอย่างเร่าร้อน มือของผู้ชายยังวางไว้บนส่วนอกอันอวบอิ่มโป๊เปลือยของผู้หญิง ส่วนห้องที่เป็นสถานที่พลอดรักเขาก็คุ้นเคยเป็นอย่างมาก
เพราะว่าเป็นโรงแรมที่ตัวเขาเองไปเปิดห้องอยู่บ่อยๆ จึงคุ้นเคยกับโครงสร้างของห้องในโรงแรมเป็นอย่างดี
อีกทั้งผู้ชายผู้หญิงคู่นี้ที่กำลังปล่อยความเร่าร้อนกันอยู่นี้ เขาก็คุ้นเคยไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ——
คนหนึ่งเป็นภรรยาของเขา อีกคนเป็นลูกชายคนโตของเขา ทั้งสองคนต่างก็เป็นคนที่สนิทที่สุดของเขา
แต่ตอนนี้คนที่สนิทกับเขาทั้งสองคน กลับหักหลังเขา อาจจะมากจนกระทั่งให้กำเนิดนังมารหัวขนเลยก็ได้ ปิดตาปล่อยให้เขาโง่ได้มาตั้งสิบหกปี
โอหยางเซี่ยงหมิงมือสั่นเทายัดรูปลงไปในกระเป๋าเสื้อเชิ้ต สูดหายใจเข้าลึก แล้วก็เดินกลับไป
หวงอวี้เหลียนที่อยู่ในบ้านจิตใจฟุ้งซ่าน หนังตาขวากระตุกอยู่ตลอด มีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
เธอไปห้องครัวต้มบะหมี่มาหนึ่งชาม เคาะประตูห้องของโอหยางซานซาน พูดกับลูกสาวเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อให้ลูกเปิดประตู เพียงแต่โอหยางซานซานกำลังทุกข์ใจอยู่ จะพูดยังไงก็ไม่ยอมเปิดประตู เอาแต่ร้องไม่หยุด
ตอนที่โอหยางเซี่ยงหมิงถึงบ้าน หวงอวี้เหลียนก็ยังพูดจาดี ๆ อยู่ เพียงแต่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วก็หันไปปลอบใจลูกสาวต่อ
ถ้าหากเป็นตอนปกติ โอหยางเซี่ยงหมิงก็คงไม่คิดมากอย่างแน่นอน
เพียงแต่ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน โอหยางเซี่ยงหมิงจะไม่คิดมากได้อย่างไร เขานึกถึงท่าทางเย็นชาที่หวงอวี้เหลียนทำกับตัวเองในยามปกติขึ้นมาอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ก็ระเบิดในทันที
เขาพุ่งขึ้นไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ปัดชามบะหมี่ในมือของหวงอวี้เหลียนคว่ำหกตกกระจายเต็มพื้น น้ำแกงสาดกระจายไปทั่วทุกทิศ
“คุณเป็นบ้าอะไร?”
หวงอวี้เหลียนไม่พอใจเป็นอย่างมาก เรื่องของลูกสาวก็ทำเอาเธอร้อนใจอยู่ไม่สุขแล้วอีก เสียงก็เลยแหลมกว่าในยามปกติมาก
“เพี๊ยะ……”
โอหยางเซี่ยงหมิงตบหน้าไปอย่างไม่คิดอะไรทั้งนั้น ตบจนหวงอวี้เหลียนเซถอยหลังไป ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวมปูดขึ้นมาในทันที
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณตบฉันทำไม?”
หวงอวี้เหลียนทั้งเจ็บทั้งโมโห รักษาท่าทีสวยสง่างามในยามปกติเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว ตวาดเสียงดังออกมา
“นังสารเลว ฉันจะตีนังสารเลวอย่างแกให้ตาย กล้าสวมเขาให้ฉันหรอ……”
โอหยางเซี่ยงหมิงเสียสติไร้เหตุผลไปแล้วเรียบร้อย ความอดทนและความอยากปกป้องเมื่อครั้งก่อนที่เขามีต่อหวงอวี้เหลียน เวลานี้กลายเป็นอารมณ์โทสะไปหมดแล้ว เขาทั้งถีบทั้งเตะหวงอวี้เหลียนที่อยู่บนพื้น ไม่ผ่อนแรงเลยแม้แต่นิดเดียว
มีเพียงแค่นี้ เขาถึงจะสามารถระบายอารมณ์โมโหที่อัดอั้นในใจได้บ้าง
โอหยางซานซานได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องรับแขก ก็รีบวิ่งออกมา กลับเห็นหวงอวี้เหลียนโดนพ่อซ้อมปางตายอยู่
“พ่ออย่าตีอีกเลย……”
โอหยางซานซานร้องเรียก และพุ่งตัวเข้าไป
กลิ่นเหม็นแผ่ออกมา โอหยางเซี่ยงหมิงสะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วก แล้วก็นึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของผู้หญิงสามคนนั้นอีกครั้ง ดวงตาแดงก่ำราวกับเลือดไหลออกมาก็ไม่ปาน
“นังมารหัวขน……”
………………………………………
ตอนที่ 883 พูดคำพูดลามกออกมา
เหมยเหมยกำลังรอคอยข่าวคราวของบ้านตระกูลโอหยางอยู่ตลอด ก็ไม่รู้ว่าโอหยางเซี่ยงหมิงได้ยินข่าวคบชู้พวกนั้นแล้วหรือยัง ร่วมถึงรูปภาพที่น่าตื่นเต้นพวกนั้นด้วย
“ที่เธอพูดว่าละครสนุก ๆ อยู่ไหนล่ะ ทำไมยังไม่เริ่มอีก?”
สยงมู่มู่รอจนความอดทนใกล้จะหมด หลายวันมานี้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะเขียนเพลงเสียด้วยซ้ำ ตั้งตารอดูละครสนุก ๆ แต่ผ่านไปสามวันแล้ว คลื่นลมก็ยังคงสงบ
“รีบร้อนอะไรเล่า ละครดีๆก็ต้องเอาไว้ฉายตอนท้ายสุดสิ!”
ตัวเหมยเหมยเองก็ร้อนใจอยู่เหมือนกัน จึงพูดอย่างฉุนๆ
โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเหยียนหมิงซุ่นที่โทรมา เขาโดนเฮ่อเหลียนชิงส่งตัวไปฝึกอบรมที่เขตฐานลับ ปลีกตัวออกมาไม่ได้ แต่ว่าเขาก็ส่งคนติดตามหวงอวี้เหลียนอยู่ตลอด
ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนชิงคนนี้ดีหรือไม่ดี แต่การทำงานก็ถือว่าใจกว้างตรงไปตรงมาอยู่ เพิ่งจะรับเหยียนหมิงซุ่นก็ให้ลูกน้องกับเขาแล้ว ให้เขาสามารถรับรู้ข่าวคราวการเปลี่ยนแปลงในเมืองหลวงได้ตลอดเวลา
“โอหยางเซี่ยงหมิงเมื่อคืนวานทุบตีหวงอวี้เหลียนไปอย่างดุร้าย และยังมีโอหยางซานซานอีก แต่ว่าเขาไม่ได้หยิบรูปภาพพวกนั้นออกมา”
เหมยเหมยดีอกดีใจ โอหยางเซี่ยงหมิงที่ปฎิบัติต่อสองแม่ลูกหวงอวี้เหลียนเหมือนเป็นแก้วตาดวงใจล้ำค่า แต่กลับลงไม้ลงมือแบบนี้ แสดงให้เห็นว่าเขาโมโหมากขนาดไหน!
“ในมือเขาไม่มีรูปภาพใช่ไหมหรือยังไง? ไม่อย่างนั้นฉันพิมพ์ออกมาอีกสักร้อยใบ โปรยที่ตึกโทรทัศน์และวิทยุนั้น?”
เหมยเหมยคิดแผนการขึ้นมาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าที่ตัวเองให้คนไปโปรยรูปภาพตามถนนซอกซอยเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด ควรจะจะไปโปรยที่ตึกโทรทัศน์และวิทยุแต่แรกแล้ว!
แบบนี้ขอเพียงแค่โอหยางเซี่ยงหมิงเลิกงานกลับบ้าน ก็จะสามารถเห็นรูปภาพสวยงามที่ร้อนแรงเสียวสะท้านพวกนั้นได้……
ยังมีหวงอวี้เหลียนและโอหยางซานซาน……อยากจะรู้จริงๆว่าหากพวกเธอเห็นรูปพวกนั้นจะมีท่าทียังไง!
มีเสียงหัวเราะดังออกมาจากในโทรศัพท์ “ไม่ต้อง โอหยางเซี่ยงหมิงให้คนไปรวบรวมรูปภาพเรียบร้อยแล้ว และวันนี้เขายังไปโรงพยาบาลอีกด้วย”
เหยียนหมิงซุ่นหยุดไป แล้วก็พูดต่อว่า “โอหยางเซี่ยงหมิงไปแผนกเกี่ยวกับผู้ชาย”
เหมยเหมยดวงตาเป็นประกาย ตะโกนเสียงดังว่า “แบบนี้โอหยางเซี่ยงหมิงก็จะรู้ในเร็วๆนี้ว่า จ้าวโลกของเขาใช้การไม่ได้มานานแล้ว มีไว้แค่ประดับเท่านั้นเอง……”
เหมยเหมยที่ดีใจจนเกินไปและมีความเหลิงหน่อยๆ จึงลืมเสแสร้งทำตัวเป็นเด็กสาวเรียบร้อยไปชั่วขณะ พูดจาที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กออกมาโดยไม่ได้ยั้งคิด
จ้าวเสวียหลินคิ้วขมวดแน่น สยงมู่มู่ตกตะลึงก่อน หลังจากนั้นใบหน้าหล่อๆก็แดงซ่าน เหมือนกับเด็กอ้วนน้อยตอนเขินอาย หดตัวอยู่มุมโซฟา ปิดบังความเขินอาย แต่หูกลับตั้งตรงอย่างตั้งใจฟัง
มีแค่เพียงเซียวเซ่อที่หน้านิ่งๆ หยิบไอศครีมถ้วยใหญ่มา ตักเข้าปากคำใหญ่ ชำเลืองมองคนสองคนที่เขินอายอย่างดูถูกแล้วแค่นเสียงใส่เบาๆ
เสแสร้ง คำพูดลามกแค่นี้ก็ยังรับไม่ได้ ถ้าหากไปสโมสรแล้วเห็นพวกผู้หญิงทะเลาะกัน คงอยากตายไปเลยมั้ง?
เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดที่ทะลึงตึงตังของเจ้าหญิงน้อยของตนเองอยู่บ้าง แต่คิดแล้วก็กลับรู้สึกว่าปกติธรรมดา แม้กระทั่งรูปภาพคบชู้ระเริงรักยังกล้าถ่าย เด็กน้อยยังจะมีอะไรที่ไม่กล้าพูดอีก!
โทรศัพท์ฝั่งนั้นมีเสียงเร่งลอยผ่านเข้ามา เหยียนหมิงซุ่นรีบพูดว่า “ครูฝึกให้คนมาตามพี่แล้ว เหมยเหมยสังเกตการณ์อย่างเงียบๆก็พอนะ รอพี่ฝึกอบรมเสร็จแล้วจะไปหาเธอ….พลั่ก….”
เหยียนหมิงซุ่นยังพูดไม่จบ โทรศัพท์ก็สายตัดไป
เหมยเหมยรู้สึกจิตใจหดหู่ แต่ก็กลับมาดีใจขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
มีรูปภาพพวกนั้น และผลตรวจที่วันนี้โอหยางเซี่ยงหมิงไปตรวจที่โรงพยาบาล ว่าร่างกายของตัวเองไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้อีก โดนความจริงไปเยอะขนาดนี้ ผู้ชายคนไหนก็คงอดกลั้นไม่ได้หรอกมั้ง?
“โอหยางเซี่ยงหมิงจะไล่หวงอวี้เหลียนออกจากบ้านไหม? ยังมีแม่หมีน้ำตาลนั่นอีก?”
สยงมู่มู่ตื่นเต้นมากๆ ยิ่งตั้งตารอคอยที่จะเห็นจุดจบอันน่าเวทนาของแม่ลูกหวงอวี้เหลียน
“แม่หมีน้ำตาลเนี่ยพูดยาก ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ทั้งลูกสาวทั้งหลานสาว ส่วนหวงอวี้เหลียนฉันรู้สึกว่าคงจะไม่เอาไว้แล้วล่ะ โดนสวมเขาป้อนหญ้ามาสิบกว่าปี ถ้าโอหยางเซี่ยงหมิงยังสามารถทนต่อไปได้ เขายังถือว่าเป็นลูกผู้ชายอยู่อีกหรอ?”
เหมยเหมยมั่นใจอย่างล้นเปี่ยม เธอมีความมั่นใจว่าโอหยางเซี่ยงหมิงจะต้องไม่ทนต่อไปแน่นอน
…………………………………
YOU MAY ALSO LIKE
Tomtam
สุดยอดดดด เรื่องหวงอวี้เหลียนกับโอหยางปินนี่ถือว่าสมควรแล้ว กรรมตามสนอง แต่ระดับหวงอวี้เหลียนน่าจะไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆหรอกมั้งงงง