ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 890 เปิดโปง + ตอนที่ 891 แม่ผัวมาแล้ว

ตอนที่ 890 เปิดโปง

หวงอวี้เหลียนพลิกดูภาพถ่ายไปมาด้วยมืออันสั่นเทา ห้องในภาพนั้นเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะนั่นเป็นโรงแรมที่เธอและโอหยางปินมักจะนัดเจอกันอย่างลับๆ อยู่เป็นประจำ โอหยางปินบอกไว้ว่าที่นั่นเป็นที่ของเขา ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่นอน

เพราะงั้นเธอถึงได้มีความกล้ามากพอที่ไม่ปิดแม้กระทั่งผ้าม่าน ในความเป็นจริงที่นั่นปลอดภัยมาก สิบกว่าปีมานี้ไม่เคยเกิดเรื่องขึ้นแต่อย่างใด

แต่แล้วภาพถ่ายพวกนี้มาจากไหนล่ะ?

ทั้งยังเป็นภาพเหตุการณ์ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ที่เธอและโอหยางปินได้มาแอบนัดเจอกันอย่างลับๆ เป็นเพราะครั้งนั้นที่จ้าวเหมยถูกคุณย่าขับไล่ เธอจึงนึกอยากจะเฉลิมฉลองสักเล็กน้อย แต่ตอนนั้นโอหยางเซี่ยงหมิงดันไปทำงานต่างจังหวัด

จึงเป็นจังหวะอันดีที่ทำให้เธอและโอหยางปินจึงตัดสินใจเปิดห้อง

แต่กลับถูกคนอื่นจับจุดได้…

นับว่าปฏิกิริยาตอบสนองของหวงอวี้เหลียนนั้นว่องไวพอควร เธอจ้องเหมยเหมยด้วยสายตาดุดัน และถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “เธอเป็นคนทำ?”

เหมยเหมยหัวเราะร่า “ฉันคงไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก อย่าคิดว่าไม่มีคนรู้ นอกจากตัวเธอเอง หวงอวี้เหลียน เธอทำเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้ ไม่ช้าไม่นานจะต้องมีคนเปิดโปงเข้าสักวัน จำเป็นต้องให้ผู้หญิงอย่างฉันลงมือเองด้วยหรือ?”

สยงมู่มู่ตะโกนแหกปากเสียงดัง “นอนกับพ่อเสร็จแล้วก็มานอนกับลูกต่อ โอ้โห้ ฉันนี่ทนมองแทบไม่ไหว…ทำไมบนโลกนี้ยังมีคนหน้าไม่อายขนาดนี้อยู่อีกนะ…”

เหมยเหมยแย่งภาพถ่ายออกมาจากมือเธอ และพูดติดตำหนิ “ของสกปรกพวกนี้มีอะไรให้น่ามองนักล่ะ ระวังจะเป็นตากุ้งยิงเอานะ!”

เธอจ้องมองคุณย่าที่มีสีหน้าเหลือเชื่อ และส่งยิ้มให้เธอ พร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง “คุณย่าอันเป็นที่รัก ดูภาพพวกนี้แล้วรู้สึกยังไงบ้างคะ?”

ในสมองของหวงอวี้เหลียนสับสนไปหมด เธอพยายามจะแก้ต่างให้กับตัวเอง “คุณป้าฟังฉันอธิบายก่อนนะคะ เรื่องทั้งหมดไม่ได้เป็นอย่างที่คุณป้าคิด มีคนจงใจใส่ความฉัน…”

เหมยเหมยขัดขึ้นมาก่อน เธอชี้ไปยังภาพถ่ายพร้อมกับพูดประชดประชัน “หวงอวี้เหลียนเธอเห็นว่าทุกคนตาบอดหรือไง อย่าบอกฉันนะว่ารูปโป๊เปลือยในรูปนี้ไม่ใช่เธอ!”

เธอหันหน้ากลับมาหาพวกคนแก่ที่จับกลุ่มถกเถียงกันอยู่ จากนั้นถามขึ้นเสียงดัง “คุณตาคุณยายทุกท่านคะ พวกคุณเห็นชัดหรือยัง หล่อนคือคนคนเดียวกันกับคนในรูปใช่มั้ย?”

“ใช่ คือคนคนเดียวกัน หน้าไม่อายจริงๆ แม้แต่ลูกยังกล้านอนด้วย ทำไมถึงยังมีผู้หญิงไร้ซึ่งความละอายต่อบาปเช่นนี้อยู่อีก!”

ยายแก่รูปร่างอ้วนท้วมคนหนึ่งมองหวงอวี้เหลียนอย่างดูถูก ราวกับเห็นเธอเป็นแค่ขยะกองหนึ่ง

“มิน่าล่ะคุณพี่โอหยางถึงได้ไม่ชอบลูกสะใภ้คนนี้มาตลอด ที่แท้คุณพี่ก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่านางสะใภ้คนนี้ไม่ใช่ของดีอะไรเลย!” มียายแก่คนหนึ่งที่อยู่ในสวนก็พูดขึ้น

“พูดถึงคุณพี่โอหยาง แล้วทำไมวันนี้เธอถึงไม่มารำไทเก๊กล่ะ? ถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลานี้เธอคงมาถึงตั้งนานแล้ว”

“พูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บเลย พวกเธอดูนั่นสิ คุณพี่โอหยางกำลังเดินมาไม่ใช่หรือนั่น!” มีคนชี้ไปยังที่ไกลๆ ซึ่งมีหญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยท่วงท่าที่ดูองอาจและสง่าผ่าเผย

คนที่มาใหม่เป็นหญิงชราที่ไม่ลงรอยกับหวงอวี้เหลียนเอามาก และก็เป็นคุณแม่ของโอหยางเซี่ยงหมิง คุณยายแท้ๆ ของโอหยางปิน…

ในตอนนั้นเธอมีอำนาจปกครองทั้งหมู่บ้าน ทั้งยังสามารถอุ้มลูกทั้งสองคน เดินทางสัญจรด้วยระยะทางอันไกล เพื่อมารักษาตำแหน่งความเป็นภรรยาคนเดิม

และไม่ใช่คนที่ใครๆ จะหาเรื่องได้ง่ายๆ มิเช่นนั้นหลายปีมานี้หวงอวี้เหลียนคงจะไม่พยายามปรองดองกับเธอขนาดนี้หรอก!

หวงอวี้เหลียนที่ได้ยินถึงการมาของแม่สามี จึงเสียวสันหลังวาบ นางแม่ผัวบ้านี่ไม่ใช่ว่าออกกำลังกายตอนเช้าอยู่ในสวนใหญ่หรอกหรือ ทำไมถึงวิ่งพล่านมาถึงที่นี่ได้?

จิตใต้สำนึกของเธออยากจะวิ่งหนีไป หลังจากได้เห็นภาพถ่ายเหล่านั้นแม้แต่ลูกสาวของเธอก็ยังแน่นิ่งไม่สนใจอะไรแล้วทั้งนั้น

แม่สามีของเธอนั้นมีลักษณะท่าทางเหมือนสาวบ้านนอก พละกำลังมีมากกว่าเธอเป็นไหนๆ อีกประเดี๋ยวเธอคงจะเอาไม่อยู่แน่ ต้องรีบหนีเสียตอนนี้ดีที่สุด

“จะรีบไปไหนล่ะ แม่ผัวเธอกำลังจะมาทำไมไม่ให้การต้อนรับก่อนเล่า?”

เหมยเหมยขวางเธอเอาไว้ พร้อมทั้งแสยะยิ้มที่มุมปาก ทำเอาหวงอวี้เหลียนโกรธแค้นอยู่ภายในใจอย่างทำอะไรไม่ได้ และรู้สึกเสียใจทีหลัง

ว่าตอนนั้นเธอควรจะโหดเหี้ยมให้มากกว่านี้ ไม่ควรปล่อยให้ยัยเด็กชั่วช้านี่ได้มีโอกาสพักหายใจเลยจริง ๆ!

………………………………………….

บทที่ 891 แม่ผัวมาแล้ว

 คุณผู้หญิงโอหยางมีรูปร่างสูงโปร่ง อ้วนท้วมกำยำ ท่าทีการเดินเหมือนดั่งบุรุษ เรียกได้ว่าเป็นท่าทางตามมาตรฐานที่หญิงชาวบ้านผู้สูงวัยต่างชื่นชอบเป็นที่สุด เพียงแต่ไม่เป็นที่ชื่นชอบของบรรดาชายชาตรี

หากไม่เป็นเพราะหญิงชราผู้นี้เก่งกาจอาจหาญ เธอคงเป็นสาวขึ้นคานไปนานแล้ว!

“คุณพี่โอหยางมาได้สักทีนะคะ เกิดเรื่องในครอบครัวของคุณพี่เข้าแล้ว!”

มีผู้หวังดีหยิบยื่นภาพถ่ายส่งให้คุณหญิงโอหยาง ทุกคนในเหตุการณ์ต่างพากันชะเง้อมอง เพื่อตั้งตารอดูละครฉากใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น

ด้วยนิสัยป่าเถื่อนไร้เหตุผลของคุณหญิงนั้น เธอไม่มีทางปล่อยหวงอวี้เหลียนไปง่ายๆ แน่นอน… ช่างเป็นอะไรที่น่าติดตามนัก…

ในจังหวะนั้นหวงอวี้เหลียนจึงเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา เธอไม่อยากถูกแม่ผัวตบตีด่าว่าต่อหน้าของทุกคน เธอจะยอมเสียหน้าไม่ได้!

แต่เธอกลับไม่คิดดูบ้าง รูปภาพเปลือยเปล่าเหล่านั้นที่ร่วงตกลงพื้นดิน เธอจะยังหลงเหลือศักดิ์ศรีอะไรอีก!

คุณหญิงโอหยางไม่ได้สวมแว่นสายตามาด้วย เธอหรี่ตามองอยู่นานสองนาน แต่ก็เห็นเพียงแค่ก้อนเนื้อสองก้อน รอบข้างที่มีกลุ่มหญิงชราที่ชอบสุมหัวนินทา ได้ถอดแว่นสายตาของตนออกและยื่นส่งไปให้เธอ

“คุณพี่ใช้ของฉันสิ คุณพี่ต้องทำใจดีๆไว้ ต้องหนักแน่นเข้าไว้นะคะ!”

คุณหญิงยายโอหยางจึงกลอกตามองเธอ และพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “ฟ้าถล่มลงมาหรือไง? ดูท่าทีของเธอนี่ช่าง…”

คำด่าทอที่เปล่งออกมา ได้จางหายไปหลังจากที่เธอได้เห็นก้อนเนื้อทั้งสองก้อนนั้นอย่างชัดเจน รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณหญิงโอหยางได้เหือดหายไปจนหมด เหลือทิ้งไว้เพียงความเหน็บหนาวเสียยิ่งกว่าลมเหนือในเขตไซบีเรีย

“นังคนชั่ว…ยายแก่อย่างฉันจะถลกหนังมันเอง…”

คุณหญิงโอหยางกัดฟันแน่นหลังจากที่ดูภาพถ่ายพวกนั้นเสร็จ ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ

โอหยางปินคือหลานชายคนโตที่เธอให้ความสำคัญที่สุด คนชั่วช้าอย่างหวงอวี้เหลียน กล้านักที่เข้ามาจูงจมูกหลานชายคนโตของเธอ หล่อนได้อยู่อย่างไม่เป็นสุขแน่!

คุณหญิงโอหยางโมโหจนแทบจะเป็นลมล้มพับไปเสียให้ได้ จะมีเวลามาใส่ใจเรื่องรำไทเก๊กออะไรอีกเล่า หมุนตัวกลับเพื่อไปตามหาหวงอวี้เหลียนที่อาคารวิทยุโทรทัศน์เพื่อคิดบัญชี

“คุณหญิงยาย ลูกสะใภ้รองไร้ยางอายของคุณอยู่ตรงนี้!”

เหมยเหมยกระแอมเสียงดัง นับเป็นการเรียกสติให้กับคุณหญิงยายโอหยาง เธอหมุนตัวกลับอย่างรวดเร็ว จึงมองเห็นหวงอวี้เหลียนที่ทำตัวเหมือนลูกนกลูกกาด้วยท่าทีหัวหดตดหาย และในจังหวะนั้นไฟโทสะก็ได้ปะทุเป็นวงกว้างราวสามวา

ดีเลย นางชั่วนี่กล้าที่จะวิ่งมาประกาษศักดาต่อหน้าเธอถึงที่นี่!

คุณหญิงโอหยางสาวเท้าก้าวเข้ามา ทุกย่างก้าวที่ย่ำเดิน ทำให้ใจของหวงอวี้เหลียนจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ

“แม่คะ มีเรื่องอะไรเรากลับไปที่บ้านก่อนค่อย…”

หวงอวี้เหลียนพูดเกลี้ยกล่อมแม่ผัวที่โมโหเดือดอย่างเลียบเคียง ถูกตบตีในบ้านยังคงดีกว่าการอยู่ด้านนอกแบบนี้ เพียงแต่อารมณ์โมโหร้ายของหญิงชราจะเอาเวลาไหนมาไตร่ตรองนักเล่า ในตอนนี้เธอต้องการแค่ถลกหนังของนางชั่วนี่ออกมา…

“เพี้ยะ…”

คำพูดของหวงอวี้เหลียนได้ถูกตัดบทด้วยฝ่ามือพิฆาต คุณหญิงโอหยางแรงที่มีทั้งหมดเหวี่ยงซัดออกไป หวงอวี้เหลียนถูกตบจนล้มลงกับพื้น เสียงดังวิ้งๆ อยู่ในหู ตรงหน้าเห็นเพียงดวงดาวทอแสงระย้า

“นางชั่ว…ฉันควรจะให้ลูกรองหย่ากับแกตั้งแต่แรก…หลีกเลี่ยงไม่ให้หล่อนได้ทำร้ายหลานชายฉัน…”

คุณหญิงโอหยางเครียดแค้นเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะเป็นแค่หญิงชราบ้านนอกที่ไม่รู้จักตัวหนังสือ แต่เธอก็รู้ดี ว่าหากภาพถ่ายเหล่านี้ถูกเผยแพร่ออกไป ไม่ใช่แค่ลูกชายของเธออย่างโอหยางเซี่ยงหมิงเท่านั้น แต่ยังมีอนาคตของหลานชายอย่างโอหยางปินที่ต้องได้รับผลกระทบด้วยอย่างแน่นอน

หลานชายคนโตของเธอ อีกหน่อยจะได้เป็นถึงคนปกครองชั้นผู้ใหญ่ แต่ในวันนี้กลับถูกนางชั่วนี่ทำลาย…

จะไม่ให้เธอโกรธได้อย่างไรเล่า?

เธอแทบอยากจะฆ่านางชั่วนี่ให้ตายไปเสีย…

หญิงชราที่โกรธแค้นอยู่ได้ระบายไฟโทสะที่เดือดพล่านใส่หวงอวี้เหลียนไปไม่ยั้ง  อีกทั้งเธอยังตบไปโดนตำแหน่งที่อ่อนโยนและบาดเจ็บได้ง่ายที่สุดของผู้หญิง หวงอวี้เหลียนเจ็บปวดจนต้องร้องขอชีวิตไม่หยุด…

“ป้าคะ ช่วยฉันด้วย…ป้า…ฉันจะถูกตบจนตายแล้ว…”

หญิงชราที่ตกตะลึงและจมอยู่กับภาพถ่ายเหล่านั้น ถูกเอ่ยเสียงเรียงนามถึงจึงเรียกสติกลับมาได้ ต่อให้ในใจจะสับสนถึงพียงไหน แต่จิตใต้สำนึกของเธอนั้นบอกให้เธอเข้าไปช่วยหวงอวี้เหลียน ถึงอย่างไรก็ไม่อาจทนดูได้!

เหมยเหมยที่เฝ้าดูเหตุการณ์ได้แต่ส่ายหน้าไปมา เลอะเลือนจนกู่ไม่กลับ เห็นภาพถ่ายพวกนี้หมดแล้วแต่นึกไม่ถึงว่าจะเห็นหวงอวี้เหลียนเป็นคนของตน ดูท่าว่าสมองของเธอคงถูกช้างเหยียบมาแล้วล่ะ!

………………………………………….