ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 902 เซียวเซ่อสุดยอด + ตอนที่ 903 นกยูงตัวแก่

ตอนที่ 902 เซียวเซ่อสุดยอด

หูเซียงหลันยังอุตส่าห์ยิ้มคุยกับเหล่าบรรดาแขกว่า “หลานสาวฉันกตัญญูมากเลยดูซิวาดรูปสวย ๆแบบนี้มาให้ฉันโดยเฉพาะ ฉันซาบซึ้งใจจริง ๆ”

หญิงที่มี ‘มารยา’ อย่างหูเซียงหลัน หรืออย่างหวงอวี้เหลียนและเหอปี้อวิ๋น ล้วนมีจุดเด่นเหมือนกันตรงที่ชอบเสแสร้งแสดงออกถึงความเป็นกุลสตรีผู้มีเมตตาสง่างามของพวกเธอ…ช่างเป็นเสื้อห่อหุ้มชั้นดีที่ฉาบปิดเบื้องหน้าไว้

เซียวเซ่อชินชากับการเสแสร้งของหูเซียงหลันมานานแล้ว เธอมองหูเซียงหลันที่พยายามโอ้อวดต่อหน้าแขกอย่างเฉยชา แต่มุมปากกลับกระตุกเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

หูเซียงหลันเพื่อที่จะแสดงออกว่ามีความรักและเมตตาต่อหลานสาวคนนี้ของเธอ เลยวางภาพวาดของเซียวเซ่อไว้ในที่ที่เตะตาที่สุดของห้องโถง เพียงแค่ก้าวเข้ามาในห้องโถง ใครไม่อยากเห็นก็ต้องเห็น

เหมยเหมยรู้สึกว่าเซียวเซ่อยิ้มแปลก ๆ เหมือนมีความคิดที่ชั่วร้ายแต่เธอกลับไม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ

“เซ่อเซ่อ ทำไมวันนี้เธอถึงดูเป็นเด็กดีขนาดนี้?” เหมยเหมยถามด้วยความฉงน

หากเป็นเมื่อก่อนเซียวเซ่อต้องมีสงครามน้ำลายกับหูเซียงหลันหลายยกแน่นอน วันนี้ว่าง่ายจนน่าเหลือเชื่อ

เซียวเซ่อแค่นเสียงที “ฉันไม่ใช่คนขี้โมโหสักหน่อย!”

ขั้นสูงสุดของการด่าคนก็คือคุณกำลังด่าคนนั้นแต่คนนั้นยังไม่รู้ตัวว่าคุณกำลังด่าเธออยู่ แถมยังอวดไปทั่วอย่างได้ใจ นี่สิถึงเรียกว่าสุดยอด!

เซียวเซ่อก็คือคนที่สุดยอดแบบนั้นนั่นแหละ!

เหมยเหมยยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเซียวเซ่อผิดปกติ ยัยคนนี้ยิ้มจนน่าหวั่นใจ แถมยังเป็นรอยยิ้มที่เหมือนว่าทำสิ่งชั่วร้ายมาแล้วได้ใจ อย่าคิดจะปิดบังเธอเชียว!

แต่คำถามก็คือเมื่อกี้เซียวเซ่อทำสิ่งชั่วร้ายอะไรมา?

เธอนั่งกวาดตามองแขกที่เดินกันขวักไขว่อยู่ตรงที่นั่งอย่างเบื่อหน่ายและยังเหลือบมองเข้าไปตรงห้องโถงอีกหลายที เห็นหูเซียงหลันยังพยายามแสดงบทบาทคุณย่าแสนใจดีโดยแนะนำภาพวาดตรงกำแพงให้แขก

เสียงชื่นชมของแขกลอยมาตามสายลม–

“ต้นหยางนี้วาดได้ดี น้ำก็วาดได้สวย ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าวาดน้ำกับต้นหยางอยู่ด้วยกันแล้วจะดูสมดุลกันขนาดนี้ เยี่ยมไปเลย!”

……

เหมยเหมยฉุกคิดขึ้นได้ วาดน้ำกับต้นหยางอยู่ด้วยกัน?

อีกทั้งยังเป็นต้นหยางที่ผลิบานเต็มต้น บนผิวน้ำก็มีแต่กลีบดอกหยาง

โอ้แม่เจ้า!

เหมยเหมยเข้าใจในทันที ลูกตาแทบถลนออกมา รีบคว้าตัวเซียวเซ่อมาแล้วดุเสียงเบา “ทำไมเธอช่างกล้าขนาดนี้ คิดว่าคุณปู่เธอกับแขกคนอื่นโง่หรือไง?”

สมองที่ไม่ค่อยฉลาดอย่างเธอยังนึกความหมายของภาพวาดได้ อาจารย์เซียวกับแขกคนอื่นส่วนใหญ่ล้วนเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จด้านวงการศิลปะ พวกเขาแค่ดูแวบเดียวก็คงเข้าใจแล้ว

ด้วยตำแหน่งที่เตะตาขนาดนั้น แล้วแขกทุกคนก็ต้องเข้าไปคุยกับเจ้าของบ้าน แล้วแบบนี้อาจารย์เซียวจะรับไหวหรือ?

เซียวเซ่อยักไหล่อย่างไม่แยแส  “ฉันไม่ได้บอกให้เธอแขวนสูงขนาดนั้นสักหน่อย ใครใช้ให้เธอโง่เองล่ะ!”

“รีบไปเอาภาพลงมา ก่อนที่คุณปู่เธอจะจับได้”

เหมยเหมยว่าแล้วกำลังจะเข้าไปที่ห้องโถงแต่ก็ถูกเซียวเซ่อห้ามไว้

“ทำไมต้องเอาลงมา จับได้ก็จับได้สิ ฉันก็บอกว่าฉันวาดมั่ว ๆ  อย่างไรเสียวิชาภาษาจีนฉันก็ไม่เคยสอบผ่านอยู่แล้ว”

เซียวเซ่อทำท่าไม่สนใจสักนิด

ภาษาจีนของเธอไม่ดีใช่ว่าคนตระกูลเซียวจะไม่รู้สักหน่อย หูเซียงหลันยังพูดเยาะเย้ยเธออยู่บ่อยครั้ง แล้วถ้าเธอวาดรูปผิดก็พอเข้าใจได้นี่นา!

เหมยเหมยปวดหัวแทบตาย กัดฟันมองเพื่อนที่หน้าไม่อายตรงหน้า บทกลอนยุคสมัยถังซ่งยังท่องได้ขึ้นใจ ไหนยังจะเป็นเด็กอัจฉริยะที่เก่งด้านเขียนเรียงความ มีหน้ามาพูดต่อหน้าเธอว่าภาษาจีนของตัวเองไม่ดีอีกเหรอ!

เธออยากจะยกจานแตงโมบนโต๊ะกระแทกใส่หน้าเซียวเซ่อให้รู้แล้วรู้รอด!

“แล้วแต่เถอะ ยังไงคนโดนด่าก็ไม่ใช่ฉันสักหน่อย!”

สุดท้ายเหมยเหมยก็ปล่อยเลยตามเลย ฮ่องเต้ยังไม่ร้อนใจขันทีจะร้อนใจทำไม เธอจะกังวลแทนทำไมกัน สู้นั่งกินแตงโมดับไฟในใจหลาย ๆชิ้นดีกว่า!

แขกเริ่มทยอยมากันจนเกือบครบ ดูจากสีหน้าของพวกเขาร้อยละแปดสิบเก้าสิบต่างรู้ความหมายที่แฝงอยู่ในภาพวาดนี้ เลยพากันส่งสายตาเห็นใจให้กับอาจารย์เซียว

สามีแก่กับภรรยาสาวไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะรับไหวจริง ๆ!

………………………………….

ตอนที่ 903 นกยูงตัวแก่

อาหารทยอยมาเสิร์ฟบนโต๊ะ อาจารย์เซียวพูดไม่กี่ประโยคด้วยใบหน้าอิ่มเอมใจ ดูอารมณ์ดีไม่หยอก แน่นอนว่าในเวลานี้เขายังไม่ทันสังเกตเห็นภาพวาดภาพนั้น…

“เซ่อเซ่อ ทำไมพ่อเธอไม่มาล่ะ?” เหมยเหมยถามเสียงเบา

แม้ว่าเซียวจิ่งหมิงจะไม่ค่อยถูกกับพ่อของตัวเองแต่ก็ยังรู้จักถนอมน้ำใจกันอยู่บ้าง อย่างไรเสียนี่ก็เป็นตระกูลดังนี่นา แถมยังมีสายตาตั้งหลายคู่คอยจับจ้องอยู่!

“รอใกล้ ๆกินเสร็จเขาจะต้องมาแน่ ๆ ตาแก่นี่เล่นตัวจะตาย เข้าร่วมงานฉลองทีไรก็ต้องมาเป็นคนสุดท้ายตลอด!” เซียวเซ่อทำหน้ารำคาญ

“ผมมาสายแล้ว…”

พูดไม่ทันขาดคำเขาก็มาในชุดเสื้อเชิ้ตสีชมพู และนั่นก็เป็นคุณเซียวจิ่งหมิงที่สะดุดตาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แถมยังมาสายเป็นคนสุดท้ายของงานอย่างที่ว่าจริง ๆ ช่างเป็นความสดใสที่ประกายแยงตาแขกทุกคนไปกันหมด

“วันนี้ดูเหมือนคุณนายเซียวสี่จะอารมณ์ดีไม่น้อย หน้าตาก็สดชื่นดี แต่ช่วงนี้คุณนายเซียวสี่กินดีเกินไปหรือเปล่า ผมเห็นว่าเอวของคุณหนาขึ้นอย่างน้อยครึ่งนิ้วแหนะ!”

เซียวจิ่งหมิงยิ้มบาง ใบหน้าหล่อเหลาทำเอาแขกผู้หญิงในงานต่างมองเขาอย่างไม่ละสายตา

“นกยูงแก่…” เซียวเซ่อคีบกระดูกซี่โครงชิ้นหนึ่งแทะด้วยความขุ่นเคือง

เหมยเหมยแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน คุณหนูเซียวตั้งฉายาให้พ่อของเธอไว้มากมายอย่างเช่น ขนวัว แตงกวาแก่ นกยูงแก่ ตาแก่จอมสำอาง…เป็นต้น สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือจะต้องเติมคำว่า ‘แก่’ลงท้ายทุกคำ ทั้งที่คุณเซียวยังดูหนุ่มและหล่ออยู่ หุ่นก็ดีเลิศ ห่างไกลจากคำว่า ‘แก่’ อยู่มากโข!

แม้หูเซียงหลันจะเกลียดสิ่งที่เซียวจิ่งหมิงพูดออกมาแต่ก็เผลอหยิกเอวตัวเองโดยไม่รู้ตัว แอบคิดในใจว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปจะไม่ทานข้าวเย็นอีกแล้ว

มิน่าเช้าวันนี้ตอนใส่กี่เพ้าตัวนี้ถึงรู้สึกคับ ทั้งที่ตอนลองเมื่อหนึ่งเดือนก่อนยังพอดีอยู่เลย

อาจารย์เซียวส่งสายตาตักเตือนให้ลูกชายว่าอย่าทำเกินเหตุ เซียวจิ่งหมิงไม่สนใจ เพียงแค่แหงนหน้าก็เห็นภาพวาดผลงานของลูกสาวเขาที่แขวนตรงกำแพงก็อดหัวเราะไม่ได้ และยังหัวเราะเกินจริงไปมาก

“ภาพวาดภาพนี้สวยไม่เบาเลยนะครับ เหมาะสมกับคุณนายเซียวสี่มาก ๆ เหมาะสมกันสุด ๆไปเลย!”

เซียวจิ่งหมิงชมไม่หยุดปากและพลันคิดว่าเดี๋ยวจะลองถามคุณพ่อว่าใครเป็นคนวาด คนที่น่าสนใจขนาดนี้เขาต้องทำความรู้จักให้ได้!

หูเซียงหลันหลงคิดว่าเซียวจิ่งหมิงกำลังชมความงามของเธอว่าเหมาะสมกับภาพอันสวยงามนี้เลยอดยิ้มอย่างได้ใจไม่ได้ แสร้งกล่าว “เซียวจิ่งหมิงดูไม่ออกหรือว่าเป็นฝีมือของลูกสาวตัวเอง? นี่เซ่อเซ่อให้ฉันเพื่อแสดงความกตัญญูโดยเฉพาะเลยนะ!”

โดยมีความหมายแฝงว่าพ่ออย่างเขายังสู้ลูกสาวไม่ได้เลย  ไม่รู้จักวาดภาพมาให้เป็นของขวัญบ้าง!

ภาพวาดของเซียวจิ่งหมิงราคาสูงล้นฟ้า ต่อให้แค่ระบายสีง่าย ๆเธอก็อยากได้สักรูป เผื่อวันหลังถ้าอาจารย์เซียวตายไปเธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องปากท้องอีก!

เซียวจิ่งหมิงแค่ได้ยินว่าภาพวาดแสนวิเศษนี้เป็นฝีมือลูกสาวสุดรักก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม ชูนิ้วโป้งพูดชม “เซ่อเซ่อของผมมีพรสวรรค์จริง ๆ ดูการจรดปลายพู่กันนี่สิ แล้วก็การจัดวางและไล่สี เก่งกว่าผมเยอะเลย ที่วิเศษที่สุดก็คือความหมายแอบแฝง ตอนผมอายุเท่าเซ่อเซ่อยังสู้เธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ลูกสาวของผมเก่งจริง ๆ…”

แขกทุกคนต่างก้มหน้างุด ทนไม่ไหวจริง ๆ ไม่เคยเห็นใครแปลกพิลึกเท่าคนตระกูลเซียวมาก่อน แม้อาจารย์เซียวจะเป็นเศรษฐีรุ่นพ่อแต่ชีวิตส่วนตัวกลับยากที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาได้!

มิน่าเรื่องราวตระกูลเซียวถึงเป็นที่พูดคุยยามจิบน้ำชาของคนในเมืองหลวงมาโดยตลอด และยังไม่มีเรื่องไหนเทียบได้ เพราะมีข่าวให้ตลกขบขันเยอะเหลือเกิน!

เซียวเซ่อชอบใจคำชมจากพ่อตัวเอง สายตาเย็นยะเยือกอ่อนโยนขึ้นไม่น้อยพร้อมทั้งกระตุกยิ้มมุมปากบาง ๆ

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดลูกสาวลูกชายของหูเซียงหลันมาช้า แล้วยังพาแขกมาด้วย  ทั้งยังเป็นคนคุ้นเคยอย่างดี!

เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่นรู้สึกว่าโลกกลมจริง ๆ มาร่วมงานฉลองวันเกิดก็เจอคนที่เกลียดได้ น่ารำคาญชะมัด!

……………………………..