ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 916 ยุให้รำ ตำให้รั่ว + ตอนที่ 917 ดอกเหมยน้อย

ตอนที่ 916 ยุให้รำ ตำให้รั่ว

อู่เยวี่ยกลับไปยังที่พักอย่างซึม ๆ เธอกับเหมยซูหานพักที่โรงแรมได้ไม่นานก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังโตสุดหรูหรา ซึ่งเป็นบ้านของผู้ชายที่แสนน่ากลัวคนนั้น มิหนำซ้ำเขายังส่งสามีภรรยาคู่หนึ่งมาดูแลเหมยซูหาน

เธอรู้สึกกระหายน้ำเลยไปหยิบน้ำเย็นในตู้เย็น เธอไม่กล้าชี้นิ้วสั่งสามีภรรยาคู่นั้นสักนิดเพราะสามีภรรยาคู่นั้นไม่ได้สนใจเธอ ทางที่ดีเธออย่าหาเรื่องดีกว่า

น้ำที่เย็นเข้ากระดูกก็ไม่สามารถดับไฟที่สุมอยู่ในอกของเธอได้

เหมยซูหานให้เธอกลับมาก่อน แต่ตัวเองกลับอยู่ต่อที่บ้านตระกูลเซียวเพียงเพราะอยากรื้อฟื้นความหลังกับนางแพศยาจ้าวเหมยนั่น!

จ้าวเหมย…

อู่เยวี่ยกัดฟันพึมพำชื่อนี้ด้วยความคับแค้นใจ

“ดอกเหมยน้อยกลับมาหรือยัง?” เสียงชายหนุ่มดังแว่วมาจากข้างนอกทำให้อู่เยวี่ยสะดุ้งเฮือก รีบลุกยืนก้มหน้าลง

เฮ่อเหลียนเช่อเดินเข้ามาเห็นอู่เยวี่ยเพียงคนเดียวก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

แต่พอเขาได้เห็นอู่เยวี่ยที่ผ่านการขัดสีฉวีวรรณ ดวงตาก็ฉายแววสนอกสนใจขึ้นมา นี่เพิ่งผ่านมาไม่ถึงครึ่งเดือนยัยบ้านนอกคนนี้ก็เปลี่ยนโฉมไปจากเดิม ดูทันสมัยขึ้นทันตา

ก็มีศักยภาพมากอยู่นี่นา!

หากเป็นตอนปกติเฮ่อเหลียนเช่ออาจจะสนใจในตัวอู่เยวี่ยอยู่บ้าง  แต่ในตอนนี้ใจเขาจดจ่ออยู่กับแค่เหมยซูหาน ไม่คิดจะสนใจคนธรรมดาอื่น ๆอีก

เฮ่อเหลียนเช่อเองก็ไม่เข้าใจ เดิมทีก็แค่อยากลองเปลี่ยนรสนิยมจึงเรียกเหมยซูหานมาเล่นสนุกเพียงไม่กี่วันเท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าเขากลับโดนเจ้าดอกเหมยน้อยนี้ขโมยหัวใจไปแล้ว

ทั้งที่เหมยซูหานโตไปหน่อยและก็ไม่ได้หน้าตาดีที่สุดในบรรดาคนที่เขาเคยสนุกด้วยกันมา อีกทั้งจนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยได้สัมผัสแม้กระทั้งมือด้วยซ้ำอย่าไปพูดถึงเรื่องอื่นเลย บอกตามตรงแม้แต่ตัวเขายังไม่อยากจะเชื่อที่เขาอดทนไม่ย่ำยีดอกเหมยน้อยที่เขาทั้งรักทั้งชัง

ก็เขาไม่อยากเห็นเหมยซูหานโกรธนี่นา!

เขากัดฟันแน่นด้วยความหมั่นไส้  ทุกครั้งที่เหมยซูหานเสแสร้งทำดีกับเขาหน่อยเขาจะดีใจเป็นอย่างมาก แค่ได้คุยกับเขาสักหน่อย ในหัวก็ไม่มีความคิดอื่น

หาเรื่องจริง ๆ!

แต่เขาก็ยังชอบอยู่ดี…

“ทำไมเหมยซูหานยังไม่กลับมา?”

เฮ่อเหลียนเช่อเดินมานั่งลงนิ่ง ๆ พลางมองอู่เยวี่ยที่ยืนก้มหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

หากไม่ใช่เพราะกลัวเหมยซูหานโกรธเขาต้องไล่อู่เยวี่ยออกไปแน่ ๆ มีแค่เขากับดอกเหมยน้อยอยู่ด้วยกันดีจะตายไป

อู่เยวี่ยรู้สึกได้ถึงสายตาที่เริ่มเย็นยะเยือกขึ้นมาของเฮ่อเหลียนเช่อก็ตัวสั่นระริก รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

เธอรู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อไม่ชอบตัวเอง ฉะนั้นต่อหน้าเฮ่อเหลียนเช่อเธอไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับเหมยซูหาน และนั่นทำให้อู่เยวี่ยรู้สึกอัดอั้นตันใจเหลือเกิน นอกจากเธอต้องคอยกันพวกผู้หญิงแล้วยังต้องมากันผู้ชายอีกด้วย

เธอไม่เข้าใจจริง ๆ เฮ่อเหลียนเช่อหาผู้หญิงได้ทุกแบบ แล้วทำไมต้องมาแย่งเหมยซูหานกับเธอ?

อีกทั้งยังขี้หึงขนาดนี้อีก!

อู่เยวี่ยลอบมองเฮ่อเหลียนเช่อที่ตีหน้านิ่งแวบหนึ่งก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น แล้วพูดอย่างใจกล้าว่า “พี่ซูหาน…เอ่อ…” สายตาเฮ่อเหลียนเช่อเย็นยะเยือกยิ่งกว่าเดิมจนอู่เยวี่ยรีบแก้คำ “เหมยซูหานไปเจอเพื่อนสนิทคนเก่า เป็นเด็กผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง เหมยซูหานปฏิบัติกับเด็กผู้หญิงคนนี้พิเศษกว่าคนอื่น เธอชื่อจ้าวเหมย เมื่อก่อน…”

อู่เยวี่ยยิ่งเล่าก็ยิ่งลื่นไหลและแต่งเติมเรื่องให้เกินจริงไปมาก บอกว่าเหมยซูหานกับจ้าวเหมยต่างรักกันและความสัมพันธ์แนบแน่นยิ่งกว่าคู่รัก ที่เหมยซูหานไม่ยอมกลับมาก็เพราะมัวแต่ไปพลอดรักกับจ้าวเหมย

เฮ่อเหลียนเช่อได้ยินดังนั้นจะไม่โกรธได้อย่างไร ความเยือกเย็นในแววตาเปรียบดังมีดเล่มคมที่กำลังทะลุทะลวงตัวอู่เยวี่ยไป

………………………

 ตอนที่ 917 ดอกเหมยน้อย

“เธอไม่ได้คิดอย่างอื่นกับเหมยซูหานเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อถามเสียงเย็น

อู่เยวี่ยขนหัวลุกรีบส่ายศีรษะพูดคำที่ตรงข้ามกับความคิดในใจ “ไม่ ไม่แน่นอน คุณชายเช่อวางใจได้ เหมยซูหานดูแลฉันเพราะเห็นแก่พ่อของฉันเท่านั้น คนที่เขาชอบจริง ๆคือจ้าวเหมย”

ขอแค่เฮ่อเหลียนเช่อเชื่อคำของเธอ ด้วยความขี้หึงของเฮ่อเหลียนเช่อจะต้องไปจัดการนางแพศยาจ้าวเหมยนั่นแน่!

ถึงตอนนั้นจ้าวเหมยอยากจะขอไว้ชีวิต อยากจะขอความตายก็คงไม่ได้อะไรมาทั้งนั้น  ดูสิว่าเธอจะยังมายั่วพี่ซูหานได้อย่างไรอีก!

เฮ่อเหลียนเช่อทำสีหน้ายากจะคาดเดาความคิด เขาไม่มีทางเชื่ออู่เยวี่ยอยู่แล้ว คุณชายเช่ออย่างเขาจะถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆมาจูงจมูกได้หรือ เขาต้องไปสืบหาความจริง

หากเขาสืบได้ว่าคนที่เหมยซูหานชอบจริง ๆคือจ้าวเหมย หึ ถ้าเป็นอย่างนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำลายจ้าวเหมยให้สิ้นซาก!

ใครก็อย่าหวังจะแย่งของของเขาไปได้!

“ขึ้นไปอยู่ข้างบน ไม่มีอะไรก็อย่าลงมาเตร็ดเตร่ข้างล่าง”

เฮ่อเหลียนเช่อพูดด้วยความหงุดหงิด ต่อให้อู่เยวี่ยไม่ใช่คนในใจของเหมยซูหาน  แต่เขาก็รำคาญทุกครั้งที่เห็น อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ทันความคิดของอู่เยวี่ย

เหอะ คิดว่าจะปิดบังเขาได้งั้นเหรอ?

อู่เยวี่ยที่เหมือนได้รับการปลดปล่อยขึ้นไปชั้นบนอย่างหวาดระแวง เมื่อพ้นจากสายตาของเฮ่อเหลียนเช่อเธอถึงถอนหายใจยาว กลางฤดูร้อนอบอ้าวแบบนี้เธอกลับรู้สึกเย็นยะเยือกเหมือนอยู่กลางเดือนสิบสอง

เฮ่อเหลียนเช่อคงเชื่อคำพูดของเธอสินะ?

เขาจะทำอย่างไรกับจ้าวเหมย?

อยากเห็นจุดจบของนางแพศยานั่นจริง ๆ!

“ดอกเหมยน้อยกลับมาแล้วเหรอ? ร้อนมั้ย? มาดื่มน้ำแตงโมสักแก้วสิ…”

เสียงของเฮ่อเหลียนเช่อดังแว่วมาจากชั้นล่าง เป็นเสียงที่ถามด้วยความเป็นห่วงราวกับก้อนน้ำแข็งถูกหลอมละลายก่อนที่จะกลายเป็นฤดูใบไม้ผลิ น้ำเสียงช่างต่างจากที่พูดกับเธออย่างสิ้นเชิง

อู่เยวี่ยอดลูบแขนไม่ได้ อีกทั้งยังรู้สึกคลื่นไส้แต่ก็ไม่ได้ตรงกลับไปที่ห้องเพราะต่อให้รู้สึกคลื่นไส้ขนาดไหนเธอก็จะแอบฟัง เธออยากรู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อได้ทำอะไรกับเหมยซูหานหรือเปล่า

“เธอมาทำอะไรที่นี่?”

ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบเดินหน้านิ่งเข้ามา สายตาที่มองเธอไร้แววตาเหมือนกำลังมองร่างคนไร้วิญญาณอยู่

อู่เยวี่ยสะดุ้งตกใจอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ คิดจะแก้ตัวแต่กลับพูดไม่ออกสักประโยคเดียว รีบกระเสือกกระสนหนีไปภายใต้สายตาอันเย็นชาของผู้ชายคนนี้

เฮ่อเหลียนเช่อเพิ่งยื่นน้ำแตงโมแก้วหนึ่งให้กับเหมยซูหาน ในเวลาเดียวกันผู้ชายคนนั้นก็เดินมากระซิบข้างหูของเขาไม่กี่ประโยค เฮ่อเหลียนเช่อกระตุกยิ้มที่มุมปากมองขึ้นไปชั้นบนแวบหนึ่งอย่างเย้ยหยัน

“ดอกเหมยน้อย…”

“อย่าเรียกฉันว่าดอกเหมยน้อย เรียกชื่อของฉัน”

เหมยซูหานขมวดคิ้วแน่นและพูดขัดเฮ่อเหลียนเช่อ แต่กลับยื่นมือรับน้ำแตงโมซึ่งทำให้เฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังจะโกรธยิ้มแฉ่งออกมาด้วยความดีใจในทันที

เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ดอกเหมยน้อยรับของกินจากมือของเขา!

คำโบราณว่าไว้ไม่มีผิดจริง ๆ ความจริงใจจะทำลายทุกสิ่ง น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน ต่อให้เหมยซูหานใจแข็งราวกับหินแล้วจะอย่างไรล่ะ?

สักวันหนึ่งเขาจะให้เหมยซูหานยอมนอนอยู่ใต้ร่างของเขาด้วยตัวเอง และยอมตกอยู่ในภวังค์แห่งความรักของเขา!

“ไม่เรียกก็ไม่เรียก งั้นฉันเรียกเธอว่าซูหานดีไหม?”

สำหรับเหมยซูหานแล้วอารมณ์ของเฮ่อเหลียนเช่อช่างแปลกประหลาด ลูกน้องของเขาเองยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าคุณชายเช่อที่เล่นสนุกมาสิบกว่าปี ปกติไม่เคยทำหน้าดี ๆให้ใคร เวลาอารมณ์เสียยังเคยฆ่าคนมาแล้ว

แต่ในตอนนี้กลับโดนกำราบโดย ‘ผู้ชายแก่’ ที่ไม่นับว่าสดใหม่หรืออ่อนกว่าใด ๆ

เทียบกับผู้ชายที่เฮ่อเหลียนเช่อเคยเล่นมานั้นเหมยซูหานนับได้ว่าเป็นผู้ชายที่แก่แล้วจริง ๆ!

ถึงแม้คำว่าซูหานจะยังทำให้เหมยซูหานรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง  แต่ก็ยังดีกว่าดอกเหมยน้อยนั่นมาก เหมยซูหานจึงไม่ได้คัดค้าน สีหน้าก็ผ่อนคลายลงขึ้นมาก หายากมากที่ทั้งคู่จะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข

…………………………