ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 924 ทำเรื่องที่ชอบทำ + ตอนที่ 925 เม็ดมะยม

ตอนที่ 924 ทำเรื่องที่ชอบทำ

ท้ายที่สุดแล้วเหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยก็ไม่ได้ไปดูบ้าน ถึงแม้ว่าเฮ่อเหลียนชิงจะมีอารมณ์แปลก ๆแต่คนที่เขาอบรมสั่งสอนมาทำเอาพูดไม่ออกจริง ๆเพราะทำงานได้อย่างรวดเร็วและน่าเชื่อถือมากทีเดียว

บ้านที่คนพวกนี้เลือกมา ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน พวกเขาไม่จำเป็นต้องไปให้เสียเวลา เพียงแค่เอาเงินให้พวกเขาไปก็พอ พวกเขาจะต้องจัดการขั้นตอนต่าง ๆจนเสร็จเรียบร้อยแน่นอน

เหยียนหมิงซุ่นไปธนาคารเพื่อถอนเงิน บวกกับเงินที่เหมยเหมยให้ฉิวฉิวเก็บไว้ รวมกันในกระสอบหนา ๆหนัก ๆใบใหญ่หนึ่งใบ ซึ่งเป็นกระสอบข้าวที่ไม่เตะตา แล้วส่งให้ลูกน้องรับช่วงต่อไป

”คุณหมิง นายท่านให้คุณพาคุณหนูจ้าวกลับบ้านไปกินข้าว นายท่านยังเตรียมอั่งเปาก้อนใหญ่ไว้อีกด้วย…” ลูกน้องลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังพูดความประสงค์ของเฮ่อเหลียนชิงออกมา

เหยียนหมิงซุ่นใจหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม เฮ่อเหลียนชิงมีเป้าหมายอะไรถึงได้อยากเจอเหมยเหมย?

“รู้แล้ว”

ลูกน้องรับเงินและจากไป เหมยเหมยเห็นเหยียนหมิงซุ่นสีหน้าท่าทางแปลก ๆก็หัวเราะแล้วถามว่า “เขาพูดว่านายท่าน คนนั้นคือพ่อบุญธรรมของพี่ใช่หรือไม่? เขาอยากเจอฉันเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้า “ใช่ ไม่รู้ทำไมอยู่ดี ๆถึงได้อยากเจอเธอ เหมยเหมยอย่ากังวลนะ เขาไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”

“ฉันไม่กังวลหรอก มีพี่หมิงซุ่นอยู่ด้วยเสียอย่าง!”

เหมยเหมยไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือเครียดเลยแม้แต่น้อย ต่อให้เฮ่อเหลียนชิงคนนั้นจะวิปริตเหมือนกับเฮ่อเหลียนเช่อ เธอก็ไม่รู้สึกกลัว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เฮ่อเหลียนชิงและเหยียนหมิงซุ่นลงเรือลำเดียวกันแล้ว ต่อให้เฮ่อเหลียนชิงมีความคิดที่ไม่บริสุทธิ์ใจ ก่อนที่ความโกรธแค้นของเขายังไม่ได้ชำระ เฮ่อเหลียนชิงไม่กล้าทำอะไรเธอแน่นอน!

เหยียนหมิงซุ่นก็หัวเราะเหมือนกัน ต่จิตใจยังว้าวุ่นเป็นห่วง เขาไม่สามารถสงบเยือกเย็นได้เท่าเด็กน้อยนี่เลย!

“ขอเพียงแค่มีพี่อยู่ จะไม่มีใครทำร้ายเหมยเหมยแน่นอน!”

เหยียนหมิงซุ่นพูดอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ เป็นการรับประกันและคำมั่นสัญญา เป็นคำสาบานตลอดชีวิต…

“อืม…”

เหมยเหมยตอบกลับเสียงเบา หัวพิงอิงไหล่ของเหยียนหมิงซุ่นคลอเคลียอยู่แบบนี้

“เหมยเหมยอยากไปไหน?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงเบา

“อยากไปที่เงียบ ๆ ที่ไม่มีคนมารบกวนพวกเรา…”

“ได้…”

ถูกใจเหยียนหมิงซุ่นพอดี นึกไปถึงเมื่อหลายวันก่อนตอนที่ฝึกซ้อมข้ามเมืองแล้วเห็นแม่น้ำเล็ก ๆที่นั้นเงียบสงบและร่มรื่น เหมาะสมที่จะไปพูดคุยกระหนุงกระหนิงกับคนรักในฤดูกาลแบบนี้

น้ำในแม่น้ำนั้นตื้นมาก เผยให้เห็นหินใต้แม่น้ำสีเหลืองอ่อน ไหลริน เสียงไพเราะเสนาะหู ฟังแล้วรู้สึกเย็นสบาย

ทั้งยังมีลมเบา ๆพัดผ่านเป็นครั้งคราวที่ทำเอารูสึกง่วงเหงาหาวนอนได้

ความร้อนทั้งหมดทั้งมวลก็มลายหายไป

เหมยเหมยเพิ่งจะเห็นก็ชอบที่นี่เข้าให้แล้ว เงียบสงบสวยงามและร่มรื่น เป็นสถานที่พักร้อนได้ดีจริง ๆ ฤดูใบไม้ผลิก็สามารถมาวาดภาพและเล่นว่าวที่นี่ได้!

เหยียนหมิงซุ่นปูเสื่อลงบนพื้น และปูทับด้วยเสื่อไม้ไผ่อีกชั้นหนึ่งเพื่อให้เย็นสบายขึ้น หยิบของกินที่ซื้อตามข้างทางก่อนหน้านี้ออกมาแล้ววางลงไปทั้งหมด จากนั้นก็กอดผู้หญิงที่คิดถึงในฝันมาตลอด จูบร้อนแรงอย่างมืดฟ้ามัวดิน…

จูบครั้งนี้ไม่เหมือนกับสองครั้งก่อนหน้านี้ มันร้อนแรงกว่าหน่อย…

เพราะว่าในฝันเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเจ้าหญิงน้อยของเขาแล้ว ดังนั้นเวลานี้คนรักอยู่ข้างกายจริง ๆ ไหนเลยเขาจะยังอดทนไหว…

เหยียนหมิงซุ่นไม่ยินยอมที่จะหยุดเพียงแค่ที่เดียว ปากของเขาเคลื่อนมาที่ติ่งหู เลียเบา ๆที่ติ่งหูขาว ๆซึ่งไวต่อความรู้สึก ราวกับต้นนางอายก็ไม่ปาน…

ลิ้นของเขาเพิ่งจะสัมผัสโดน หญิงสาวก็สั่นไปทั้งตัวเหมือนกระต่าย จนตัวกลายเป็นสีชมพูที่แสนน่าดึงดูด ซึ่งมันทำให้เขาลุ่มหลง

“เหมยเหมย หูของเธอไวต่อความรู้สึกมากเลย…” เหยียนหมิงซุ่นกระซิบอยู่ข้างหูของเธอ ไอร้อนทำเอาตัวเธอหลอมละลายกลายเป็นน้ำ เหมือนโดนฉีดยาชาไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้เลย

…………………………………………..

ตอนที่ 925 เม็ดมะยม

เหมยเหมยบิดตัวไปมา เธอรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก

“พี่หมิงซุ่น…เจ็บ”

ร่างที่บอบบางของเหมยเหมยบิดไปมาไม่หยุด วันนี้เธอใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีฟ้า เสื้อของเธอเป็นเสื้อคอวีค่อนข้างย้วย ยิ่งเธอบิดตัวไปมามากเท่าไหร่ บริเวณคอเสื้อยิ่งเผยให้เห็นถึงผิวขาวดุจหิมะของเธอมากเท่านั้น

แววตาของเหยียนหมิงซุ่นเคร่งขรึม ภาพในฝันของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ในฝันของเขาผิวของเหมยเหมยก็ขาวเช่นนี้แหละ หล่อนถูกเขาทับไว้โดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นแววตาที่เร่าร้อน เขาเริ่มหายใจแรงขึ้น เขาใช้แรงบีบตัวของเหมยเหมยแน่นจนเธอหายใจลำบาก

“เหมยเหมย เธอหวานมากเลยนะ หวานกว่าน้ำผึ้งเสียอีก”

“เจ็บค่ะ พี่หมิงซุ่นคะ เหมยเหมยเจ็บ”

ตอนนี้เธอไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้ว หัวของเธอในตอนนี้เห็นเป็นภาพท้องฟ้าเมฆขาวที่ลอยห่างออกไปเรื่อย ๆ อีกทั้งร่างที่ลุกเป็นไฟของเหยียนหมิงซุ่นบนตัวเธอนั้นก็เหมือนจะเผาร่างของเธอทั้งเป็นชิ้น ๆ

เหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกทรมานเช่นกัน ความรู้สึกของเขาในตอนนี้ เปรียบดั่งมังกรที่ถูกพันธนาการมานานนับพันปี ปรารถนาที่จะหลุดพ้นออกมา เพื่อบุกเข้าไปยังสรวงสวรรค์ที่รอคอยมานาน

“เรียกชื่อพี่” เหยียนหมิงซุ่นพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง เขามองไปที่หญิงสาวที่อยู่ภายใต้ร่างของเขา ร่างของหล่อนสั่นเกร็ง เม็ดเหงื่อพรมไปทั่วหน้าผาก

“พี่หมิงซุ่น”

น้ำเสียงของหญิงสาวราวกับกำลังออดอ้อนชายหนุ่ม เสียงของเธอกระตุ้นเขาได้ดีกว่ายาปลุกเร้าอารมณ์เสียอีก ตาของเหยียนหมิงซุ่นเริ่มแดง ตอนนี้เขาเหลือแต่ความหิวกระหายเท่านั้น

“ไม่ดื้อนะคะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว”

เหยียนหมิงซุ่นเปรียบเหมือนสุนัขจิ้งจอกที่พยายามปลอบโยนกระต่ายน้อยผู้ใสซื่อ เขาพรมจูบเธอตั้งแต่ริมฝีปากไปจนถึงใบหู แล้วไปที่คางจนถึงลำคอ

มือของเขาเริ่มซุกซน เขาสอดมือเข้ามาภายใต้เสื้อของหญิงสาว ค่อย ๆลูบไล้ขึ้นไปอย่างช้า ๆ

สมองของเหมยเหมยไม่สามารถสั่งการอะไรได้แล้วในตอนนี้ เธอสัมผัสได้ถึงมือที่กำลังลูบไล้ไปทั่ว มือคู่นั้นเปรียบเหมือนถ่านหินที่กำลังเผาไหม้ ไม่ว่าจะสัมผัสไปที่ใดก็ราวกับจะทิ้งร่องรอยเอาไว้ทุกแห่งหน

เร่าร้อน แผดเผาราวกับเป็นมังกรไฟ

เมื่อมือคู่นั้นสัมผัสไปถึงจุดที่ไวต่อสิ่งเร้า เหมยเหมยก็หัวแทบระเบิด

เธอเบิกตากว้าง จับมือที่ซุกซนของชายหนุ่ม ไม่ให้มือคู่นั้นของเขาล่วงล้ำไปมากกว่านี้

“ไม่ได้นะ พี่หมิงซุ่น ไม่นะ”

ถ้าเป็นตรงอื่นจับนิดจับหน่อยคงไม่เป็นไร แต่ตรงนั้น… ไม่ได้เด็ดขาด หน้าอกทรงเม็ดมะยมของเธอ

หน้าอายจัง

ถ้าจะจับก็ต้องรอให้มันใหญ่ขึ้นกว่านี้แล้วค่อยจับสิ

เหยียบหมิงซุ่นกลับไม่เข้าใจความหมายของเหมยเหมย เขาคิดว่าหล่อนคงอาย เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ทำไมเขาถึงได้ใจร้อนถึงเพียงนี้

ถ้าทำให้เหมยเหมยตกใจกลัวขึ้นมาจะทำอย่างไร?

“เหมยเหมย ไม่ต้องกลัวนะ พี่รีบร้อนเกินไป พี่จะไม่จับอะไรมั่ว ๆอีก”

เหยียนหมิงซุ่นดึงมือของเขากลับไป ทุกสัมผัสนั้นอ่อนนุ่มกว่าผ้าแพรชั้นดี คล้ายกับนมที่หอมหวาน ยากที่จะละสัมผัสได้

“เหมยเหมย พี่ไปตรงนู้นครู่หนึ่งนะ เดี๋ยวกลับมา”

เหยียนหมิงซุ่นพูดอย่างรีบร้อน แล้วรีบลุกขึ้นเดินออกไป สักพักเขามาซ่อนตัวอยู่ในป่า คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน แสดงให้เห็นถึงความทุกข์ใจของเขา

……………………………………………………………….