ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 958 ต้องเลือกเมียอยู่แล้ว + ตอนที่ 959 เห็นแก่ส่วนรวม

ตอนที่ 958 ต้องเลือกเมียอยู่แล้ว

เฮ่อเหลียนชิงแค่นเสียงเย็นชาใส่พลางชี้ไปที่เหมยเหมยแล้วบอกกับเหยียนหมิงซุ่นว่า “แกดูให้ดี ไม่มีมารยาทสักนิดแล้วยังหน้าตาเป็นพิษเป็นภัยแบบนี้อีก ถ้าในสายตาแกยังเห็นแก่พ่อบุญธรรมอย่างฉันก็รีบเลิกกับเธอซะ ฉันจะแนะนำคนที่ดีกว่านี้ให้”

เสี่ยวเมิ่งอดเอามือกุมหน้าผากไม่ได้ ไหนเมื่อวานบอกว่าเก็บเรื่องผู้หญิงหกคนนั้นไว้ก่อนไม่ใช่หรือ ทำไมวันนี้พอเจอคุณหนูจ้าวก็เหมือนกินลูกระเบิดไปอีกล่ะ!

เฮ้อ นายท่านของเขาเจอดาวหางมฤตยูเข้าเสียแล้ว!

แต่ทะเลาะกันหน่อยก็ดีอยู่หรอก เมื่อวานหลังจากนายท่านทะเลาะกับคุณหนูจ้าวก็แข็งแรงขึ้นจนน่าแปลกใจ ทำงานมากกว่าปกติตั้งหนึ่งชั่วโมงแหนะ!

เหมยเหมยเห็นเฮ่อเหลียนชิงยังเอ่ยถึงผู้หญิงหกคนนั้นอยู่จึงบันดาลโทสะ ‘ปัง’ วางตะเกียบไว้บนโต๊ะเสียงดังแล้วลุกยืนทำหน้าคิ้วขมวด

“ฉันไปเป็นตัวกาลกิณีของบ้านคุณหรือไงกัน? ฉันหน้าตาแบบนี้แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? คุณมีสิทธิ์อะไรให้ฉันเลิกกับพี่หมิงซุ่น? ฉันจะบอกคุณให้พี่หมิงซุ่นเขาชอบฉันคนเดียว ยายอัปลักษณ์หกคนนั้นคุณเก็บไว้เองเถอะ!”

เฮ่อเหลียนชิงโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงแล้วกล่าวด้วยเสียงประชด “เป็นผู้หญิงแต่พูดอยู่นั่นว่าชอบผู้ชาย ไม่รู้จักยางอายล้างเหรอ หมิงซุ่นแกรีบเลิกซะ ผู้หญิงแบบนี้อนาคตต้องสวมเขาให้แกแน่”

ตอนแรกเหมยเหมยจะอาละวาด  แต่จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวเธอพาลนึกถึงข่าวที่ลือกันอยู่ภายนอก

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของเฮ่อเหลียนชิง แต่เป็นลูกของคุณลุงหนิงเฉินเซวียน เท่ากับว่าเมียของเฮ่อเหลียนชิงมีความสัมพันธ์กับพี่ชายของตัวเองแถมยังมีลูกด้วยกัน นี่คงเป็นการสวมเขาครั้งใหญ่ให้เขา

มิน่าตาแก่นี่วันๆ ถึงได้พูดถึงแต่เรื่องสวมเขานอกใจ!

แม้จะสงสารเฮ่อเหลียนชิงที่ต้องประสบพบเจอเรื่องแบบนี้  แต่ตอนนี้ตาแก่นี่คิดจะพรากเธอกับเหยียนหมิงซุ่นซึ่งจะยอมไม่ได้ เหมยเหมยมองเหยียนเฮ่อเหลียนชิงแวบหนึ่ง อยู่ๆ ก็หัวเราะเยาะเย้ย หัวเราะจนเฮ่อเหลียนชิงยิ่งคุกรุ่น

“เธอหัวเราะอะไร? ห้ามหัวเราะ!”

รอยยิ้มของยายบ้านี่คล้ายจะรู้อะไรบางอย่างเข้า เฮ่อเหลียนชิงรู้สึกขัดตาเหลือเกิน

เหมยเหมยแค่นเสียงและคร้านจะโต้เถียงกับเขาต่อ “คุณจะไปยุ่งเรื่องสวรรค์ฟ้าดินอะไรก็ช่าง แต่ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องของฉัน ฉันอยากร้องไห้ก็จะร้องไห้ อยากหัวเราะก็จะหัวเราะ มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อีกอย่างคุณอย่าฝันไปเลยว่าจะพรากฉันกับพี่หมิงซุ่นได้ เขาไม่มีทางฟังคุณหรอก!”

เดิมทีเหยียนหมิงซุ่นอยากจะห้ามตั้งแต่เพิ่งเริ่มทะเลาะกันแต่เขาถูกเสี่ยวเมิ่งใช้สายตาปรามไว้ ดังนั้น–

เขาเลยนั่งดูเจ้าหญิงน้อยของตนยั่วเฮ่อโมโหเหลียนชิงให้จนแทบระเบิด  หมดคราบของคนที่เศร้าสร้อยแน่นิ่งเช่นก่อน กลับดูมีกลิ่นอายของความเป็นคนมากขึ้น

ไหนจะเด็กน้อยที่ปกติขี้อายพูดน้อย แต่ตอนนี้ก็กล้าป่าวประกาศความรักที่เธอมีต่อตัวเอง เหยียนหมิงซุ่นยิ่งดูก็ยิ่งฮึกเหิม อยากให้เหมยเหมยกับเฮ่อเหลียนชิงทะเลาะกันอีกสักพัก!

เฮ่อเหลียนชิงหันหน้ามามองเหยียนหมิงซุ่น ยังไม่ทันเอ่ยปากเหยียนหมิงซุ่นก็เป็นฝ่ายชิงพูดก่อน “คุณพ่อดื่มน้ำซุปดับความโกรธก่อน เหมยเหมยไม่รู้ความอะไร เดี๋ยวผมจะอบรมสั่งสอนเธอเองครับ!”

แน่นอนว่าใช้วิธีการอบรมสั่งสอนที่หวานหยดย้อยฉบับพิเศษของเขาล่ะ!

เหมยเหมยนั่งลงใช้มือบังหน้าแล้วทำหน้ายียวนใส่เฮ่อเหลียนชิง เห็นเฮ่อเหลียนชิงเริ่มหายใจติดขัดอีกแล้วเหมยเหมยถึงทานข้าวต่ออย่างชอบใจ

ทะเลาะกันเปลืองแรงมากจริง เธอจะต้องทานให้เยอะๆ หน่อยละ!

เฮ่อเหลียนชิงบีบบังคับเหยียนหมิงซุ่นจะให้เหยียนหมิงซุ่นเลิกกับเหมยเหมยให้ได้ เหยียนหมิงซุ่นจำต้องกล่าวอย่างระอาว่า “คุณพ่อ ผมกับเหมยเหมยเรารักกัน ไม่มีวันเลิกกัน ถ้าคุณพ่อยังรังแกเหมยเหมยอีก วันหลังผมจะไม่พาเธอมาทานข้าวด้วยอีก”

ความหมายก็คือ ระหว่างพ่อบุญธรรมกับเมีย เขาต้องเลือกเมียอยู่แล้ว!

เสี่ยวเมิ่งรีบห้ามเฮ่อเหลียนชิงที่กำลังจะปะทุอารมณ์ขึ้นมา กระซิบข้างหูเขาเบาๆ ว่า “กระรอกน้อย…”

………………………….

 ตอนที่ 959 เห็นแก่ส่วนรวม

ไฟโทสะของเฮ่อเหลียนชิงหายไปในพริบตา แอบนึกโกรธตัวเองที่ลืมเจ้าก้อนขาวแสนน่ารักไปเสียได้ ยังไม่ได้เจ้าก้อนขาวมาเขาต้องอดทนไว้ก่อน อย่าไปถือสายายนั่น

เหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยต่างแปลกใจกันทั้งคู่เพราะเฮ่อเหลียนชิงที่อยู่ๆ ก็หายโกรธอย่างง่ายดาย ลมพายุแรงระดับสิบสองเมื่อกี้กลับเหลือเพียงฝนปรอยๆ ไปแล้ว?

“เขาไม่ได้เป็นโรคลมชักหรอกนะ? ต้องชักไม่เป็นเวลาทุกวันก่อนเหรอ?”

เหมยเหมยถามเสียงเบา แต่ระยะที่ใกล้กันทำให้เฮ่อเหลียนชิงได้ยินชัดเต็มสองหู เขาพยายามสกัดกลั้นอารมณ์โกรธไว้พลางสูดหายใจเข้าหลายทีเพื่อย้ำเตือนตัวเองว่าเห็นแก่ส่วนรวม

รอได้เจ้าก้อนขาวมาอยู่ในมือ เขาจะต้องสั่งสอนยายเด็กที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงคนนี้ให้สาสมไปเลย!

เฮ่อเหลียนชิงรออยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่เห็นฉิวฉิวออกมาก่อนเลยอดเศร้านิดๆ ไม่ได้ แต่ไม่นานเขาก็คิดหาวิธีได้เลยสั่งเสี่ยวเมิ่งไปไม่กี่ประโยคให้เสี่ยวเมิ่งเอาช็อกโกแลตมา

เพิ่งปอกเปลือกช็อกโกแลตออกฉิวฉิวที่กำลังงีบพักผ่อนอยู่ในกระเป๋าก็ทนไม่ไหวมุดออกมาจากกระเป๋าแล้ววิ่งไปตรงหน้าเฮ่อเหลียนชิงอย่างรวดเร็ว แย่งช็อกโกแลตในมือเขามาด้วยมือเดียวก่อนจะเริ่มแทะเสียงดังกรุบๆ

เฮ่อเหลียนชิงมองฉิวฉิวแสนน่ารักอย่างพึงพอใจและเผยรอยยิ้มที่มุมปากซึ่งนาน ๆ ครั้งจะเห็นที ราวกับคนละคนที่แสดงท่าทางเย็นชาเมื่อกี้จนเหมยเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นคิดว่าตาฝาด

“นี่ชักอีกแล้วเหรอ?” เหมยเหมยถามด้วยความฉงน

เหยียนหมิงซุ่นส่ายศีรษะอย่างไม่เข้าใจแต่ไม่นานเขาก็คิดได้ อารมณ์ของเฮ่อเหลียนชิงเปลี่ยนแปลงไปเพราะฉิวฉิว สิ่งนี้ชวนให้เขารู้สึกขบขัน

เฮ่อเหลียนชิงผู้มีชื่อเสียงความเหี้ยมโหดที่แม้แต่นายใหญ่ยังหวาดกลัว กลับชอบสัตว์ตัวน้อยที่ขนปุกปุย?

บอกไปคงไม่มีใครเชื่อสินะ!

ฉิวฉิวกินช็อกโกแลตหมดหนึ่งชิ้นดวงตาดำขลับก็หมุนไปมา โชว์กรงเล็บให้เฮ่อเหลียนชิงอย่างเย่อหยิ่ง เฮ่อเหลียนชิงเข้าใจในเสี้ยววินาทีจึงรีบแกะช็อกโกแลตชิ้นใหม่จ่อปากฉิวฉิวอย่างเอาอกเอาใจเหมือนกำลังปรนนิบัติคุณชาย

“เจ้านาย เมื่อกี้หมอนี่ด่าเจ้านาย ฉันจะให้เขารับใช้คุณชายอย่างฉันเอง!”

เสียงฉิวฉิวแว่วมาจนเหมยเหมยเกือบหลุดหัวเราะเลยรีบเอามือปิดปากไว้ กระซิบข้างหูเหยียนหมิงซุ่น “ฉิวฉิวช่วยเอาคืนให้ฉันแล้ว หึ ดุฉันมากแล้วยังไง ก็ต้องเป็นข้ารับใช้ฉิวฉิวของฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ!”

เหยียนหมิงซุ่นหยิกปลายคางเด็กสาวที่ทำท่าทีโอ้อวดทีหนึ่งด้วยความเอ็นดู  ความจริงเขาดูออกนานแล้วว่าเฮ่อเหลียนชิงไม่ได้เกลียดเหมยเหมยอย่างที่แสดงออก ไม่อย่างนั้นจะยอมให้เหมยเหมยมาทานข้าวด้วยกันครั้งแล้วครั้งเล่าหรือ?

อีกอย่างเหมยเหมยต่อปากต่อคำขนาดนั้นแล้วเฮ่อเหลียนชิงก็แค่ด่าไปไม่กี่ประโยคเท่านั้น หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่ไม่เคารพขนาดนี้กลัวก็แต่ได้ลงไปรายงานตัวกับยมบาลนานแล้ว!

หยอกเล่นกับฉิวฉิวอยู่ชั่วครู่เฮ่อเหลียนชิงก็มองไปที่ข้อมือเหมยเหมยแวบหนึ่ง วันนี้เหมยเหมยยังคงใส่เสื้อยืดแขนสั้นเหมือนเดิม แขนซ้ายมีฉาฉาสีเขียวมรกตดูไม่ต่างจากกำไลหยกเลย

เมื่อเฮ่อเหลียนชิงกำลังชั่งใจว่าควรให้เหยียนหมิงซุ่นเอากำไลนั่นมาให้ตัวเองดูดีหรือไม่นั้นจู่ๆ กำไลข้อมือก็ขยับเองจนเฮ่อเหลียนชิงสะดุ้งตกใจและเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมา

ที่แท้คุณชายฉิวที่ทานอย่างเอร็ดอร่อยไม่ได้ลืมน้องฉาของตัวเอง เรียกฉาฉามาลิ้มรสชาติหอมหวานของช็อกโกแลตด้วยกัน ฉาฉาที่หมดความอดทนนานแล้วพอได้ยินเสียงเรียกของพี่ใหญ่จะทนอยู่ต่อไปได้อย่างไรไหว!

เหมยเหมยตบฉาฉาหลายที แต่เจ้าตัวน้อยทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเลื้อยไปอยู่ข้างฉิวฉิวในทันทีและเริ่มกินเสียงดังกรุบๆ ไม่ได้ช้ากว่าฉิวฉิวเลย

เฮ่อเหลียนชิงมองฉาฉาที่น่ารักไม่แพ้ฉิวฉิวตรงหน้าก็อดยื่นมือไปลูบตัวมันไม่ได้ ฉาฉาเป็นสัตว์อารมณ์ดีเลยบิดตัวไปมาไม่ได้โกรธ แค่ก้มหน้ากินขนมหวานต่อไปจนเฮ่อเหลียนชิงหลุดขำ ความเยือกเย็นรอบตัวพลันหายไปในพริบตา

…………………………..