ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 962 โดนจับตัวไป + ตอนที่ 963 ฟาดด้วยแส้

ตอนที่ 962 โดนจับตัวไป

เพราะว่าเป็นวันดีที่จ้าวเสวียเอ๋อร์เปิดกิจการร้านอาหาร เหมยเหมยจึงไม่มีหน้าจะไปไล่เหมยซูหาน เธอรู้กฎเกณฑ์ของการทำการค้า เข้าประตูมาก็คือแขก ห้ามไล่ไปเด็ดขาด โดยเฉพาะในวันดีๆที่เปิดกิจการแบบนี้

จ้าวเสวียเอ๋อร์นึกว่าเหมยซูหานคือเพื่อนของเหมยเหมย ก็เลยให้เหมยเหมยไปต้อนรับเหมยซูหาน นอกจากนี้ยังนำอาหารอร่อยออกมาให้อย่างใจกว้างอีกด้วย

แขกในร้านอาหารมีน้อยมากแล้ว มีบางคนเข้ามาพักร้อนแล้วรู้สึกเกรงใจจึงซื้อไอศกรีมโคนกิน และไม่ต้องการคนบริการ ยากมากกว่าทุกคนจะปลีกตัวจากงานยุ่ง ๆ ได้

เหมยเหมยและเหมยซูหานต่างคนต่างเงียบ ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรดี แล้วก็ไม่ได้กินอะไร

เหมยซูหานคิดแล้วคิดอีกก็พูดว่า “พี่เพิ่งจะซื้อบ้านไป กำลังซ่อมแซมใหม่อยู่ รอซ่อมแซมเสร็จเหมยเหมยก็ไปเดินชมได้ สวนดอกไม้สวยมาก ๆ เลยนะ”

เหมยเหมยขมวดคิ้วเล็กน้อย หันไปเหลือบมองเหมยซูหาน ไม่รู้ว่าในช่วงเวลานั้นเขารู้หรือไม่ว่าบ้านพวกนั้นเขาแย่งไปจากมือของเหยียนหมิงซุ่น?

“ดีใจด้วยค่ะ ที่ได้ก่อรากฐานในเมืองหลวงแล้ว” เธอพูดหลีกเลี่ยงเรื่องที่จะไปเยี่ยมชม ดวงตาของเหมยซูหานสลดลง แต่ก็ไม่ได้ถอดใจ พูดบรรยายความงามของสวนดอกไม้ต่อไป

ศิลปะการพูดของเขาดีมาก เสียงก็เพราะน่าฟัง ภายใต้การบรรยายภาพของเขา บ้านหลังหนึ่งที่สวยงามมีชีวิตชีวาเป็นมากก็ปรากฏขึ้นมา คนที่ได้ฟังก็เกิดเคลิบเคลิ้มจนอยากตามเข้าไปชมด้วย

แต่เหมยเหมยกลับไม่มีเลยแม้แต่น้อย เธออยากจะหลีกเลี่ยงเหมยซูหานที่สุด ต่อให้มีทัศนียภาพของอุทยานหยวนหมิง เธอก็ไม่มีอารมณ์สนใจ

ทั้งสองคนต่างก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง ไม่มีใครได้ทันใส่ใจว่าด้านหลังมีคนเพิ่มมาอีกหนึ่งคน นั้นก็คือเฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังทำหน้าทะมึงทึงอยู่

จ้าวเสวียเอ๋อร์ตรวจสอบส่วนผสมอยู่ในครัวด้านหลัง จ้าวเสวียหลินและคนอื่นๆนอนหลับอยู่ในโซนพักผ่อน ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเฮ่อเหลียนเช่อปรากฏในร้านอาหาร

เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันดังกรอด บ้านก็เป็นเขาที่ช่วยซื้อให้ คนที่ซ่อมแซมบ้านก็เป็นคนที่เขาช่วยหามาให้ แต่คนแรกที่ดอกเหมยน้อยเชิญกลับไม่ใช่เขา แต่ดันเป็นนังสารเลวจ้าวเหมยคนนี้

อู่เยวี่ยพูดไม่ผิด คนที่อยู่ในใจของดอกเหมยน้อยก็คือจ้าวเหมย……

มิน่าล่ะวันนี้อยู่ดี ๆ ถึงได้เปลี่ยนท่าทีดีขนาดนั้น เริ่มมาพูดคุยกับเขาเอง ต้มบะหมี่ให้เขากิน ที่แท้ก็เพื่อจะได้ออกมานัดเจอคนรักเก่านี่เอง……

เฮ่อเหลียนเช่อที่รู้สึกว่าโดนหลอกอยู่ลึกๆก็เคียดแค้นอย่างมาก มองข้ามบรรยากาศความเย็นชาและอึดอัดระหว่างเหมยเหมยและเหมยซูหานไปอย่างสิ้นเชิง ในใจคิดแต่เพียงว่าเหมยซูหานและเหมยเหมยเป็นชายหญิงคบชู้กัน และก็ร่วมมือกันสวมเขาให้เขา……

“พวกเธอดีมาก……”

เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันพูดออกมา น้ำเสียงเย็นชา เหมือนกับลมหนาวเหนือพัดผ่าน

เหมยซูหานตึงเครียดไปทั้งร่าง หันหลังกลับมาในทันที ก็เห็นเฮ่อเหลียนเช่อที่มีสีหน้าท่าทางไม่ดี ใจก็ตกลงไปที่ตาตุ่ม

“อาเช่อ เรื่องราวไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดแบบนั้นนะ ผม……”

เหมยซูหานยังพูดไม่ทันจบ เฮ่อเหลียนเช่อก็สะบัดตบทีหนึ่ง เหมยซูหานก็ตัวอ่อนล้มลงไปในอ้อมกอดของเขา

“นายจะทำอะไร?” เหมยเหมยอุทาน จิตใต้สำนึกอยากจะเรียกพวกจ้าวเสวียหลินที่พักอยู่ในโซนพักผ่อน

“แกนังสารเลว……”

เฮ่อเหลียนเช่อฟาดลงมาหนึ่งทีโดยไม่ยั้งคิด  ภาพตรงหน้าของเหมยเหมยมืดลง แล้วก็ล้มลงบนเก้าอี้เช่นกัน พวกจ้าวเสวียหลินไม่รู้ตัวเลยสักนิด เฮ่อเหลียนเช่อแสยะยิ้ม  หนึ่งข้างแบกหนึ่งคน เอาตัวทั้งสองคนพาดไว้บนไหล่แล้วก็ออกจากร้านอาหารไปทั้งแบบนี้

ตอนที่เฮ่อเหลียนเช่อเข้ามาฉิวฉิวก็แอบเข้าไปซ่อนในกระเป๋าเป้เรียบร้อยแล้ว แม้จะเตือนสักหน่อยยังไม่กล้า เจ้าหมอนี่แปลกประหลาดเสียจริง กำราบมันได้อยู่หมัด มันไม่สามารถสื่อสารกับเจ้านายได้เลย ทำได้แค่เพียงมองเจ้านายโดนคนเลวจับตัวไปตาปริบ ๆ

แขกคนอื่น ๆ ต่างก็โดนเฮ่อเหลียนเช่อทำให้สะดุ้งตกใจ ไม่กล้าหายใจแรงเสียด้วยซ้ำ จนกระทั่งหลังจากเฮ่อเหลียนเช่อไปแล้ว ลูกค้าผู้ขี้ขลาดก็กรีดร้องออกมา พวกจ้าวเสวียหลินถึงได้วิ่งออกมา จึงได้ค้นพบว่าเหมยเหมยและเหมยซูหานหายไปแล้ว ทันใดนั้นก็ตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก

ไม่มีใครสังเกตเห็นเงาสีขาวที่พาดผ่านไป จากหน้าต่างสู่ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างถนน

……………………………………….

ตอนที่ 963 ฟาดด้วยแส้

ตอนที่เหมยเหมยฟื้นได้สติขึ้นมา ก็ค้นพบว่าตัวเองอยู่บนรถที่กำลังเคลื่อนที่อยู่ เหมยซูหานฟื้นขึ้นมาก่อนเธอ ร้องขอความเมตตาอยู่ “ไม่เกี่ยวอะไรกับเหมยเหมย คุณปล่อยเธอไปเถอะ ขอร้องคุณล่ะ……”

เฮ่อเหลียนเช่อจ้องมองตรงไปข้างหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เหมือนพายุฝนกำลังจะเข้า ดวงตาของเขาเป็นสีแดง ใครก็ตามที่รู้จักคุ้นเคยกับเขาก็จะรู้ ว่าในเวลานี้เฮ่อเหลียนเช่อกำลังโมโหจนถึงขีดสุด

แต่เหมยซูหานกลับไม่รู้ เขายังขอร้องอ้อนวอนอยู่ คิดอยากจะให้เฮ่อเหลียนเช่อปล่อยเหมยเหมยไป แต่ยิ่งเขาขอร้องเพื่อเหมยเหมยเท่าไร ความโมโหของเฮ่อเหลียนเช่อก็ยิ่งมากขึ้น เกลียดจนอยากจะฆ่าจ้าวเหมยที่กล้ามายั่วยวนคนของเขาเพื่อระบายความโกรธเสียเดี๋ยวนี้เลย

“เพี๊ยะ”

เฮ่อเหลียนเช่อโกรธมากจนตบด้วยหลังมือไปหนึ่งที เสียงแสบแก้วหูดังขึ้นในรถ ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเหมยซูหานบวมเป่งขึ้นมา นิ้วมือห้านิ้วปรากฎออกมา เขาตื่นตะลึงในทันที

ตั้งแต่ที่เขาอยู่ข้างกายเฮ่อเหลียนเช่อ ถึงแม้ว่าคนๆนี้จะปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างโหดเหี้ยมดุร้าย ลงไม้ลงมืออยู่ตลอด แต่สำหรับเขากลับพูดจานุ่มนวลเสียงอ่อนเสียงหวาน อดทนเป็นอย่างดี

เพราะเป็นเช่นนี้ เหมยซูหานถึงได้ค่อยๆคลายความระมัดระวังต่อเฮ่อเหลียนเช่อ รู้สึกว่าเฮ่อเหลียนเช่อเป็นเพียงเด็กที่ถูกเอาใจจากผู้ใหญ่จนเสียคน หรือบางทีเขาอาจจะมีตำแหน่งพิเศษไม่เหมือนคนอื่นในหัวใจของเฮ่อเหลียนเช่อ เขาสามารถทำสิ่งที่คนอื่นไม่กล้าทำต่อหน้าคนๆนี้

แต่ตอนนี้……

อันที่จริงเหมยซูหานถึงเพิ่งจะรู้ตัวว่า ในสายตาของเฮ่อเหลียนเช่อ เขาก็เหมือนกับคนอื่นๆ ไม่แตกต่างอะไร

อันที่จริงเหมยซูหานคิดผิดไป ความจริงแล้วในใจของเฮ่อเหลียนเช่อแน่นอนว่าตัวเขาพิเศษกว่าคนอื่น ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ตอนนี้ก็คงจะกลายเป็นศพไปนานแล้ว

และคงไม่ใช่แค่เพียงตบหน้าทีเดียวธรรมดาแบบนี่แน่นอน!

“หุบปาก ถ้าพูดอีกฉันจะบีบคอนังสารเลวนี่ให้ตายตอนนี้แหละ!” เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันพูด

เหมยซูหานตกใจจนตะลึงนิ่งไป ในเวลานี้ถึงได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของเฮ่อเหลียนเช่อ รู้สึกเสียใจในภายหลังมากจริง ๆ

เป็นเขาที่ทำให้เหมยเหมยต้องมาพัวพันเรื่องแบบนี้  ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยเหมย ชาตินี้เขาคงไม่ให้อภัยตัวเอง!

เฮ่อเหลียนเช่อเห็นเหมยซูหานในกระจกที่มองเหมยเหมยด้วยสายตาที่เป็นห่วงกระวนกระวายใจ ความโมโหก็เหมือนจะถูกเป่าด้วยเครื่องเป่าลมจนพอง  เพลิงไฟลุกโชนโหมกระหน่ำ คว้าแส้หนัง ฟาดไปที่เหมยเหมยที่เพิ่งจะตื่นได้สติขึ้นมา

“นังสารเลว กล้ามาอ่อยคนของฉัน……”

เหมยเหมยเจ็บจนขดร่างกลมดิก  ร้องโอดโอยออกมาเสียงเบา  เธอใส่เสื้อยืดสีขาว ตรงที่ที่โดนแส้หนังฟาดก็ปรากฏรอยแผลที่มีเลือดไหลซึมออกมา

“อย่าตีอีกเลย ถ้าอยากตีก็ตีฉันเถอะ อย่าตีเหมยเหมย……”

เหมยซูหานปวดใจจนใจสลาย ร้องไห้ไปอ้อนวอนขอร้องไป เขาโดนความเหี้ยมโหดของเฮ่อเหลียนเช่อทำให้ตกใจอย่างหนัก ลุกขึ้นคิดอยากจะปกป้องเหมยเหมย แต่พื้นที่ในรถเล็กแคบจนเกินไป เขาไม่สามารถขยับตัวได้ แต่กลับยิ่งทำให้เฮ่อเหลียนเช่อโมโหเข้าไปใหญ่

ได้ยินเหมยซูหานอ้อนวอนขอร้องเพื่อนังสารเลวนี่ไม่หยุด เฮ่อเหลียนเช่อก็โมโหจึงหันไปฟาดแส้ใส่เหมยซูหานหนึ่งที เวลานี้เขาไม่สนใจความรักความเอาใจใส่อะไรแล้วทั้งนั้น เขาคิดแค่เพียงอยากจะลงโทษคนที่มันทรยศตัวเอง

เสียแรงเปล่าจริง ๆ ที่เขาให้ความจริงใจกับเหมยซูหานไป แต่เหมยซูหานกลับเอาความจริงใจของเขาวางไว้แล้วเหยียบย่ำ คบชู้กับนังสารเลวนี่  เขาจะไม่โมโหได้อย่างไร? ดูท่าเขาคงจะดีกับเหมยซูหานจนเกินไป เลี้ยงดูเป็นอย่างดีจนเหิมเกริมแบบนี้!

อีกครู่เขาจะให้เหมยซูหานได้เห็นถึงความสุดยอดของเขา!

แส้ของเฮ่อเหลียนเช่อผลิตออกแบบมาพิเศษ อันเก่าโดนฉิวฉิวกัดจนขาดไปแล้ว อันนี้เป็นอันที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆส่งมา ยังไม่เคยได้เลือด เฮ่อเหลียนเช่อเดิมตั้งใจว่ารอผ่านอีกไม่กี่วันค่อยไปฝึกแส้เสียหน่อย คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะใช้มันกับเหมยซูหาน

เขาทั้งเจ็บปวดทั้งโมโห ยิ่งเกลียดเหมยเหมยจนเข้ากระดูกดำ หยิบแส้หนังขึ้นฟาดลงไปอีก เหมยเหมยเจ็บจนร้องไม่ออกแล้ว ภาพตรงหน้าค่อยๆมืดลง แต่เธอต้องทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์

เธอจะต้องหนีไปจากเงื้อมมือของชายผู้ชั่วร้ายคนนี้ให้ได้ เหมยเหมยเรียกฉิวฉิว แต่กลับไร้เสียงคำตอบรับ   จากนั้นเธอจึงค้นพบว่าฉิวฉิวไม่ได้ตามมาด้วย ก็พลันอดหัวใจหล่นไปถึงตาตุ่มไม่ได้

…………………………………………