ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 980 ฉันไม่ได้สนิทกับคุณ + ตอนที่ 981 ใช้เล่ห์เหลี่ยมลับหลัง

ตอนที่ 980 ฉันไม่ได้สนิทกับคุณ

เช่นเดียวกันหานจั่นเผิงเองก็ลอบสำรวจเหยียนหมิงซุ่นอยู่ ท่าทีของเหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยที่ดูสนิทสนม อีกทั้งเขายังเป็นคนจ่ายค่านาฬิกาให้ด้วย หนำซ้ำเหมยเหมยเองก็ยอมรับเอาไว้นั่นจึงทำให้หัวใจของหานจั่นเผิงชาวาบในทันที

มากประสบการณ์ด้านความรักอย่างหานจั่นเผิงแค่มองก็รู้ เหมยเหมยและชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอยู่พอควร เขาพลันนึกถึงเรื่องซุบซิบนินทาก่อนหน้านั้นขึ้นมาได้ จึงคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นคือคู่กรณีที่ทำให้เหมยเหมยเป็นข่าวฉาว พลันนึกดูแคลนเหมยเหมย

แต่ทว่าตัวเขาเองก็เริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น เขาไม่คุ้นหน้าเหยียนหมิงซุ่นเลย คงไม่ใช่คุณชายตระกูลดังในเมืองหลวงแน่นอน  ถึงอย่างไรคุณชายผู้มีฐานะสูงกว่าเขาล้วนไม่มีเหยียนหมิงซุ่นเป็นหนึ่งในนั้นแน่ และนั่นจึงทำให้หานจั่นเผิงเกิดความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม

ฐานะสู้เขาไม่ได้ รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย สำหรับรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเขาเองแล้ว แต่ไหนแต่ไรมาหานจั่นเผิงมีความมั่นใจเต็มร้อย

อายุแลดูมากกว่าเขาด้วยซ้ำ นั่นเป็นเพราะเหยียนหมิงซุ่นทั้งดำทั้งผอม เมื่อเทียบกับความขาวเนียนของหานจั่นเผิงแล้ว ทำให้เห็นว่าเหยียนหมิงซุ่นดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่า

ซึ่งหานจั่นเผิงยังคิดอีกว่าตัวเขาเองเป็นผู้มีการศึกษาและมีคุณธรรมสูง ใช่ว่าเป็นตัวเขาที่คุยโวโอ้อวด ในเมืองหลวงมีชายหนุ่มชื่อเสียงโด่งดังมากมาย ทว่าชายผู้มีบุคลิกดีและการเรียนเด่น ในความเป็นจริงกลับมีอยู่เพียงไม่กี่คน และเขาหานจั่นเผิงถือว่าเป็นหนึ่งในผู้โดดเด่น

คนป่าเถื่อนอย่างเหยียนหมิงซุ่น เพียงมองก็รู้ได้ว่าไม่ใช่คนที่มีการศึกษาแต่อย่างใด

หนึ่งเดียวที่ทำให้เขาไม่สบายใจ นั่นคือการที่เหยียนหมิงซุ่นมีเงินมากกว่าเขา

ต้องร่ำรวยเอามากถึงจะสามารถอยู่เหนือสิ่งอื่นใดได้ นาฬิกาเรือนละสองสามพันหยวน ชั่วพริบตาก็หมดแล้ว พูดว่าซื้อก็ซื้อเลย หากแต่เงินฝากของตระกูลเขาเมื่อรวมกันแล้ว เกรงว่าจะไม่ถึงสามพันด้วยซ้ำ!

หานจั่นเผิงได้เห็นรอยยิ้มที่แสนหวานดุจดอกไม้ของเหมยเหมยจึงรู้สึกอิจฉาอยู่ไม่น้อย ที่แท้พวกผู้หญิงก็โลภมากต่อเกียรติยศศักดิ์ศรี เหมือนกับเพื่อนผู้หญิงร่วมชั้นที่เขาเคยเล่นด้วยไม่มีผิด ใครบ้างล่ะที่จะไม่ชอบคุณธรรม?

เพียงแต่เพื่อนผู้หญิงร่วมชั้นพวกนั้นไม่ได้ซื้อของราคาที่สูงถึงเพียงนี้ แค่สมุดหนึ่งเล่ม หรือไม่ก็ผ้าโพกหัวหนึ่งชิ้น…ก็สามารถจัดการได้อย่าง่ายดาย อย่างมากก็อาจจะแค่สิบหยวนหรืออาจจะสิบกว่าหยวน ซึ่งถือว่านั่นยังอยู่ภายใต้การยอมรับของเขา

หานจั่นเผิงไม่มีทางยอมแพ้ต่อเงินเพียงไม่กี่พันหยวนแน่ เหมยเหมยเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆความต้องการที่มีต่อวัตถุไม่ได้สูงมากนักและคงไม่เข้าใจหรอก!

ตราบใดที่เขาสามารถทำให้จ้าวเหมยเห็นถึงความสามารถ เขามั่นใจว่าจ้าวเหมยจะต้องใจเต้นได้แน่

สาวน้อยต่างก็ชอบผู้ชายที่หล่อเหลาเพียบพร้อมด้วยความสามารถมิใช่หรือ?

หานจั่นเผิงที่คิดได้ดังนั้น ใบหน้าจึงเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มแห่งความมั่นใจ เอ่ยปากถามขึ้นว่า “เหมยเหมย นี่คือ…”

เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่น ไม่พึงพอใจที่หานจั่นเผิงนั้นถือสิทธิ์แสดงความเป็นเจ้าของตัวเองเอามาก ๆ  พึ่งเจอกันเป็นครั้งแรกคิดว่าตัวเองดีนักหรือไง?

“เมื่อกี้ฉันบอกไปแล้ว กรุณาเรียกชื่อของฉันด้วย เหมยเหมยจะต้องเป็นคนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทของฉันเท่านั้นถึงจะเรียกได้” เหมยเหมยตัดบทความมั่นใจของหานจั่นเผิงทิ้งอย่างไร้เยื่อใย

หานจั่นเผิงอึ้งไปชั่วขณะ นึกไม่ถึงว่าเหมยเหมยจะพูดออกมาตรง ๆได้ถึงเพียงนี้ ไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่น้อย ไฟโทสะในใจของเขาได้ปะทุขึ้น แต่ต้องฝืนทนเก็บมันเอาไว้ สีหน้าท่าทางไม่เปลี่ยนไปยังคงเผยให้เห็นรอยยิ้มเช่นเคย

ยัยผู้หญิงไร้ยางอายนี่ รอให้เขาได้มาอยู่ในกำมือก่อนเถอะ จะทำให้หล่อนได้เห็นถึงความร้ายกาจของเขา!

“ฉันคิดว่าตัวเองเป็นเพื่อนสนิทกับเธอแล้วเสียอีก ดูเหมือนว่าฉันคงคิดไปเองเสียแล้ว”

หานจั่นเผิงประชดตัวเองพร้อมทั้งยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ สีหน้าเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวดเล็กน้อย ละครประเภทนี้เมื่อก่อนเขาเคยแสดงมานักต่อนักแล้ว ทว่าทุกครั้งก็สามารถทำให้หญิงสาวที่ปฏิเสธตีตัวออกห่างไปหลายพันไมล์ยังใจอ่อนได้ พร้อมทั้งยอมรับคำเชื้อเชิญจากเขา จากนั้น…

เขาคิดว่าจ้าวเหมยก็คงไม่ใช่ข้อยกเว้น เพียงแต่…

“คุณคิดมากไปแล้วล่ะ ฉันไม่ได้สนิทกับคุณ” เหมยเหมยมองเขาด้วยความแปลกใจอยู่ชั่วครู่ และเริ่มเข้าใจถึงเจตนาของหานจั่นเผิง

รูปร่างน่าตาใช้ได้ ฐานะทางครอบครัวก็ใช้ได้ เรียนก็ดี ผู้ชายประเภทนี้เมื่ออยู่ในโรงเรียนล้วนเป็นเป้าหมายที่ทำให้พวกผู้หญิงวิ่งไล่ตามเป็นโขยงราวฝูงเป็ด แต่นั่นไม่ได้เหมารวมเธอด้วย!

……………………………………………………

ตอนที่ 981 ใช้เล่ห์เหลี่ยมลับหลัง

เหมยเหมยพูดจบก็เอาแต่พูดคุยกับเหยียนหมิงซุ่นไม่สนใจหานจั่นเผิงอีก เป็นแค่เพียงญาติที่เกี่ยวดองกับตระกูลจ้าวก็เท่านั้นเอง แม้กระทั่งตระกูลจ้าวเธอก็ไม่สนใจแล้ว เป็นแค่ญาติที่เกี่ยวดองกันแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย!

ถูกชะตาก็พูดด้วยมากหน่อย ไม่ถูกชะตาแค่ทักทายก็พอแล้ว!

แล้วหานจั่นเผิงก็เป็นพวกที่เธอเห็นแล้วไม่ถูกชะตาด้วยพอดี!

เหยียนหมิงซุ่นหันไปผงกหัวให้กับหานจั่นเผิงเบา ๆ ก็แค่ตัวตลกก็เท่านั้นเอง ไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจมากเกินไป!

เหมยเหมยเลือกสร้อยคอทองคำและสร้อยข้อมือคริสตัลอีก และก็เป็นเหยียนหมิงซุ่นที่จ่ายให้ทั้งหมด เหมยเหมยก็ไม่เกรงใจอะไรเขา อีกทั้งเหยียนหมิงซุ่นยังซื้อกิ๊บติดผมเพชรสวย ๆให้เหมยเหมยอีกหลายอัน แต่ละอันมีราคานับสิบกว่าหยวน ทำเอาหานจั่นเผิงถอยหลังด้วยความหวาดกลัว

จ้าวเสวียหลินยังสับสนที่อยู่ ๆเหยียนหมิงซุ่นก็ปรากฏตัวขึ้นมา เห็นอยู่ชัด ๆว่าเขาไม่ปรากฏมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่าแล้วนะ!

เขาหวนนึกถึงผู้ชายลึกลับในรถทหารคนนั้นอีกครั้ง แล้วก็มองไปทางเหมยเหมยด้วยความสงสัย

หรือว่าเซียวเซ่อจะพูดถูก?

น้องสาวของเขาเหยียบเรือสองแคม แถมยังใช้เรือสองลำตกปลา?

นี่เหมือนจะไม่ค่อยดีสักเท่าไรนะ?

จ้าวเสวียหลินวางแผนไว้ว่าหลังกลับไปแล้วจะพูดคุยกับเหมยเหมยหน่อย ไม่ควรทำเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้นะ!

เหมยเหมยอำลาหานจั่นเผิงอย่างมีมารยาทตรงหน้าประตูห้างสรรพสินค้า หานจั่นเผิงสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย พูดอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ผมส่งคุณหนูจ้าวกลับบ้านแล้วกัน พอดีตัวผมเองก็ไม่ได้ไปเยี่ยมคุณย่าจ้าวนานแล้ว”

หานจั่นเผิงยังไม่รู้ว่าเหมยเหมยไม่ได้พักอยู่ที่บ้านใหญ่ คิดว่าตัวเองหาข้ออ้างที่ดีมาก ๆออกมาได้ก็แอบนึกดีใจกับตัวเอง

เหมยเหมยยิ้มเบา ๆพูดว่า “ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณไปเยี่ยมคุณย่าด้วยตัวเองเถอะ สวัสดีค่ะ!”

พูดจบเธอก็หันหลังจากไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิด รอยยิ้มของหานจั่นเผิงเจื่อนลง จะไปบ้านใหญ่ก็ใช่เรื่องจะไม่ไปก็ไม่ได้ จ้าวเสวียไห่รีบไกล่เกลี่ย พูดว่าไปบ้านใหญ่ด้วยกันเถอะ นี่ถึงได้ทำให้ความเก้อเขินของหานจั่นเผิงเบาบางลง

เหยียนหมิงซุ่นส่งเหมยเหมยกลับโรงพยาบาลแล้วก็กลับไปหาเฮ่อเหลียนชิง ครั้งที่แล้วเฮ่อเหลียนเช่อโดนเขาตีเกือบตาย หนิงเฉินเซวียนแค้นมากจึงมาหาอยู่หลายต่อหลายครั้ง บอกว่าเป็นคนของเฮ่อเหลียนชิงส่งไปจัดการ บอกให้เฮ่อเหลียนชิงจัดการเรื่องนี้ให้เขาด้วย

แน่นอนว่าเฮ่อเหลียนชิงไม่สนใจเขา เขายังดีใจจะตาย แดกดันเยาะเย้ยไป วัน ๆเอาแต่ปะทะฝีปากกับหนิงเฉินเซวียน ทั้งสองคนรวม ๆอายุกันแล้วก็ร้อยกว่าปี ยังทำตัวเหมือนกับเด็กน้อยทะเลาะกันเช่นนี้ทุกวี่วัน เขาควรจะต้องกลับไปดูสักหน่อย

หานจั่นเผิงกลับบ้านไปอย่างโมโห โทรศัพท์ฟ้องหานซู่ฉิน  ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่ได้พูดอะไร พูดแต่เพียงเหมยเหมยดูถูกไม่ชอบตระกูลหาน แถมยังมั่วไปทั่ว มีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนกับผู้ชายอีกด้วย…

ท้ายที่สุดเขาพูดว่า “เหมือนคนข้างนอกพูดกันไม่ผิด จ้าวเหมยเป็นผู้หญิงใจง่าย คุณป้า ถ้าหากไม่เห็นแก่ฐานะว่าเธอเป็นหลานสาวของตระกูลจ้าวแล้วล่ะก็ ผู้หญิงแบบนี้ แม้กระทั่งเพื่อนก็ยังไม่อยากเป็นเลยด้วยซ้ำ!”

หานซู่ฉินพูดปลอบใจหลานชายไปอยู่หลายประโยค ในใจไม่พอใจเหมยเหมยเป็นอย่างมาก ดูถูกตระกูลหานก็เหมือนกับดูถูกเธอ สงสัยจะคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงจริง ๆไปแล้วล่ะมั้ง!

หานซู่ฉินที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนหลานชาย ก็โทรศัพท์หาคุณย่า แน่นอนว่าเธอไม่ได้พูดถึงเรื่องของหลานชายตัวเอง ประเด็นสำคัญที่พูดก็คือเรื่องที่เหมยเหมยใช้เงินของผู้ชายตั้งหลายพัน เธอได้ฟังยังใจเต้นเกือบกระเด็นออกมา!

หานซู่ฉินไม่รู้จักเหยียนหมิงซุ่น แต่ว่าต่อให้รู้จักเธอก็ไม่มีทางพูดชื่อของเหยียนหมิงซุ่นออกมาแน่ เธอไม่มีทางลืมว่าคุณย่ารู้สึกดีต่อเหยียนหมิงซุ่นมากขนาดไหน!

ภายใต้การชี้นำของหานซู่ฉิน คุณย่าก็โมโหขึ้นมาในทันที ถ้าหากว่าเป็นยามปกติเธอคงไม่โมโหขนาดนี้ แต่ใครให้ตอนนี้เธอมีอคติต่อเหมยเหมยกันล่ะ!

ครั้งนี้คุณย่าเรียนรู้ที่จะฉลาดแล้ว ไม่ได้โทรศัพท์หาเหมยเหมยโดยตรงแต่กลับพูดกับคุณปู่ก่อน

เธอยิ่งใส่สีตีไข่ลงไปอย่างสนุกสนาน พูดแต่เพียงว่าเหมยเหมยอายุน้อยขนาดนี้ก็มั่วกับผู้ชายไปทั่ว แถมยังใช้เงินผู้ชายจ่ายสุรุ่ยสุร่ายตั้งหลายพันหยวน ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลจ้าวต้องมัวหมอง

………………………………..