ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 998 เมื่อศัตรูได้พบหน้ากัน อารมณ์โกรธแค้นจะรุนแรงเป็นพิเศษ + ตอนที่ 999 คนต่ำต้อย

ตอนที่ 998 เมื่อศัตรูได้พบหน้ากัน อารมณ์โกรธแค้นจะรุนแรงเป็นพิเศษ

“เอ๊ะ ที่นี่คือตลาดสดเปิดใหม่นี่น่า แม่คะ พวกเราเข้าไปดูกันหน่อยดีกว่า!”

เหมยเหมยชี้ไปที่ตลาดสดซึ่งอยู่ห่างจากบ้านพักราชการไม่ถึงครึ่งเมตร แล้วดึงเหยียนซินหย่าไปจ่ายตลาดที่ตลาดสดเปิดใหม่ วันร้อน ๆแบบนี้เธอไม่อยากเดินอ้อม

ตลาดสดเปิดใหม่นั้นสะอาดมาก ๆและมีสินค้าครบถ้วน แบ่งสินค้าอย่างชัดเจน ลูกค้ามาซื้อของจับจ่ายใช้สอยไม่น้อยดูเหมือนจะเป็นครอบครัวในบ้านพักราชการ   พวกเขามองเห็นแม่ลูกเหยียนซินหย่าต่างก็กล่าวต้อนรับอย่างกระตือรือร้น

สมาชิกของครอบครัวคนรวยและมีเงินจำนวนมาก ใครบ้างล่ะจะกล้าไม่ทักทาย?

“แม่คะ หอยลายแผงนี้ไม่เลว พวกเราซื้อหอยลายพวกนี้กลับไปผัดกันเถอะค่ะ!”

ตลาดสดที่นี่มีแผงขายปลาอยู่สามแผง เป็นแผงค้าที่มีคู่สามีภรรยาเป็นเจ้าของ พื้นที่ก็พอ ๆกันทั้งหมด เหมยเหมยสนใจแผงขายหอยลายแผงหนึ่ง ซึ่งหอยแผงนี้ค่อนข้างที่จะสดจึงดึงเหยียนซินหย่าไปทางแผงนั้น

หอยลายของเราเป็นหอยลายที่สดที่สุดในเมืองจิน และยังมีปู กุ้ง สดแบบยังกระโดดทั้งนั้นเลย!”

เจ้าของแผงขายปลาเป็นชายอายุประมาณสี่สิบถึงห้าสิบปี ตัวค่อนข้างเตี้ย ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ผมมันเงา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและรอยยิ้มที่แสนอัปลักษณ์ ทักทายสองแม่ลูกเหมยเหมย ในแววตาเปล่งประกาย

แม่ลูกคู่นี้สวมใส่เสื้อผ้าที่ดูออกว่าเป็นคนรวย สามารถซื้อปูขนขนาดใหญ่ได้ ต้องกล่าวทักทายอย่างดีสิ!

ภรรยาของเจ้าของแผงนั่งยอง ๆบนที่ฆ่าปลา ผมเผ้ายุ่งเหยิงและยังมีผมหงอกมากมาย เหมยเหมยเหลือบมองแค่แวบเดียวแล้วก็ไม่ได้สนใจอีก ถือกระบวยไปตักหอยลายด้วยตัวเอง ไม่ให้พ่อค้าเจ้าของแผงตักให้

“สาวน้อยเอาปูไปหน่อยไหม? ดูสิ สดมากนะ!”

เจ้าของแผงจับปูมาสองตัวดูแล้วน่าจะหนักสักเจ็ดแปดร้อยกรัม แยกเขี้ยวดิ้นไปมาดูสดมาก เพียงแต่เหมยเหมยมองแวบเดียวก็จับทริคเล็ก ๆน้อย ๆของเขาออก

“เถ้าแก่เอาปูวางไว้บนพื้น ดูสิว่าปูมันคลานได้ไหม?” เหมยเหมยยิ้มเยาะพูด

ปูตัวนี้สีของมันดูเหมือนตายไปตั้งนานแล้ว ส่วนที่มันสามารถขยับได้ก็เป็นเพราะมือของเจ้าของแผงกำลังทำอยู่ เป็นเพราะทำอย่างรวดเร็ว ลูกค้าที่ไม่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่มักถูกหลอกทั้งนั้น

เจ้าของแผงยิ้มแห้งรู้แล้วว่าได้พบกับผู้ชำนาญจึงวางปูลงไปในน้ำ ตักปูขึ้นมาใหม่อีกตัว พูดด้วยความจริงใจที่สุดว่า “ตัวนี้สดอย่างแน่นอน!”

เหมยเหมยส่งเสียงฮึเบา ๆไม่อยากจะพูดกับเจ้าของแผงมาก สิ่งที่ไม่ชอบที่สุดก็คือเจ้าของแผงที่ไม่ซื่อสัตย์แบบนี้ ชั่งขาดไปนิดหน่อยไม่ว่าแต่ขายของด้อยคุณภาพอีกด้วย ช่างใจดำจริง ๆ

ทางด้านของเหยียนซินหย่าก็เลือกเอาปลาน้ำจืดชนิดหนึ่งหนักประมาณครึ่งกิโลมาหนึ่งตัว แล้วก็ให้เจ้าของแผงฆ่าให้

“รีบ ๆฆ่ามันให้ลูกค้าเร็วเข้า ทำให้มันเร็ว ๆหน่อย อืดอาดยืดยาด ทำไมกูต้องมาเลี้ยงคนที่ใช้การไม่ได้อย่างมึงไว้ด้วยว่ะ!”

เจ้าของแผงทุบปลาให้หมดสติบนพื้นแล้วก็เตะผู้หญิงตรงหน้า เต๊ะท่าวางอำนาจสั่งการ ผู้หญิงกลับไม่ส่งเสียงต่อต้านแม้แต่น้อย ดูท่าทางคงจะชินกับการโดนสามีด่าต่อหน้าผู้คนแล้ว

“เสร็จแล้ว”

การเคลื่อนไหวของผู้หญิงนั้นรวดเร็วมากไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ฆ่าปลาจนเสร็จ เอาปลาใส่ในถุงพลาสติก โค้งเอวลุกขึ้นส่งถุงพลาสติกให้เหยียนซินหย่า เมื่อทั้งคู่สบตากันต่างก็ตกตะลึง

“เพี๊ยะ”

ผู้หญิงมือสั่นจนถุงพลาสติกตกลงบนพื้น เลือดสด ๆของปลาไหลออกมา รวมถึงไขมันสีขาวและเครื่องในสีเหลืองกระจายเต็มพื้น

เหมยเหมยก็เห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนี้อย่างชัดเจนเช่นกัน ที่แท้ก็เป็นเหอปี้อวิ๋นที่โผล่มาอย่างกะทันหันนี่เอง

คาดไม่ถึงว่าสามีของเหอปี้อวิ๋นจะเป็นคนขายปลาในตลาดเปิดใหม่ นั่นจึงทำให้พวกเธอบังเอิญเจอกันพอดี!

เหยียนซินหย่าหน้าขรึมขึ้นมาทันทีแต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร เหอปี้อวิ๋นกลับเริ่มก่อน เสียงแสบแก้วหูที่ทำให้คนฟังแล้วรู้สึกไม่สบายหูเป็นอย่างมากดังขึ้น

“เหยียนซินหย่าแกตั้งใจมาหัวเราะเยาะฉันใช่ไหม? ตอนนี้แกพอใจหรือยัง? ปลาของฉันไม่ขายให้แก แกไสหัวไปเลยนะ……”

เหอปี้อวิ๋นท่าทางดูบ้าคลั่ง ดวงตาแดงก่ำ ยกเท้าย่ำปลาที่ตายไปแล้วจนเละเทะไปหมด น่ารังเกียจอย่างหาอะไรเทียบไม่ได้

………………………………………….

ตอนที่ 999 คนต่ำต้อย

พฤติกรรมที่บ้าคลั่งของเหอปี้อวิ๋นดึงดูดสายตาทุกคนในตลาด หลังจากนั้นไม่นานแผงขายปลาก็ถูกล้อมอย่างหนาแน่น

“พวกแกสองคนนังสารเลว พวกแกทำร้ายลูกฉันจนตาย ยังทำร้ายเยวี่ยเยวี่ยของฉันอีก พวกแกไม่ควรตายดี…สวรรค์จะต้องลงโทษพวกแกแน่…”

ท่าทางของเหอปี้อวิ๋นบ้าขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากเหยียบปลาจนเละเธอก็เล็งไปที่หอยลาย แต่ในครั้งนี้เธอไม่สมหวัง เจ้าของแผงที่เพิ่งจะได้สติถีบโต้กลับ เหอปี้อวิ๋นถูกถีบจนล้มลงกับพื้น

“แกเป็นบ้าอะไร? ไม่ถูกฟาดแค่สามวันก็คันอยากโดนแล้วใช่ไหม?”

เจ้าของแผงมองเหอปี้อวิ๋นที่อยู่บนพื้นอย่างดุดัน  เขาค่อย ๆก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วเตะเหอปี้อวิ๋นที่กุมท้องครวญครางไปหลายครั้ง

เหมยเหมยมองจนเจ็บฟันไปหมด เท้าของผู้ชายคนนี้แรงไม่เบา เกรงว่าแม้กระทั่งกระดูกก็คงหักหมดแล้วมั้ง?

เมื่อก่อนมักจะได้ยินเจินหวานหว่านพูดบ่อย ๆ สามีคนปัจจุบันของเหอปี้อวิ๋นนั้นป่าเถื่อนมาก การทุบตีและด่าทอถือเป็นเรื่องปกติ แต่เธอคิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะลงมืออย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้!

แต่เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเธอ?

โทษที่เหอปี้อวิ๋นได้รับในตอนนี้คือบาปกรรมที่เธอได้สร้างขึ้นก่อนหน้านี้ ไม่สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจอะไรทั้งนั้น!

ในตอนนั้นสมัยที่เหอปี้อวิ๋นตีเธอผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เคยใจอ่อนกับเธอเหมือนกัน ตอนนี้ก็ให้ตัวเธอเองได้ลิ้มลองรสชาติที่ต้องโดนคนตบตีด่าทออยู่ทุกวันดู การจัดการแบบนี้ดีจนไม่รู้จะดีอย่างไรแล้ว!

เพียงแต่เสียดายที่นังสารเลวอู่เยวี่ยนั้นถูกเหอปี้อวิ๋นปกป้องเป็นอย่างดี ได้ยินเจินหวานหว่านบอกว่าถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ได้ดีต่ออู่เยวี่ยเท่าไรแต่ก็ไม่ได้เลวร้าย ถึงอย่างไรก็ไม่เคยลงไม้ลงมือเลยสักครั้ง

ไม่เป็นไร เธอสามารถทำให้อู่เยวี่ยได้ลิ้มลองรสชาติของการตกนรกอย่างช้า ๆได้!

ไม่รีบร้อน…ใช้มีดทื่อในการหั่นเนื้อสิถึงจะเจ็บที่สุด!

สองแม่ลูกเหมยเหมยมองผู้ชายที่สั่งสอนเหอปี้อวิ๋นอย่างเย็นชา สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย แต่ก็มีลูกค้าบางคนทนดูไม่ได้และต้องการเข้าไปไกล่เกลี่ย แต่พวกเขาก็ถูกห้ามโดยเจ้าของแผงคนอื่น

“พวกคุณไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของคนอื่นให้มากนัก ไม่ควรเอาตัวเข้าไปยุ่งกับครอบครัวนี้ ไม่งั้นต่อไปจะหนีก็หนีไม่พ้น”

เมื่อลูกค้าได้ฟังก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งและถอยกลับมามองดูความวุ่นวายจากที่ไกล ๆ

หลังจากที่เหมยเหมยมองดูอยู่นานก็ค้นพบบางอย่าง ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะไร้ความปรานี แต่เขาก็หลีกเลี่ยงจุดสำคัญ เหอปี้อวิ๋นจึงได้รับบาดเจ็บแค่ถลอกนิดหน่อยเท่านั้น

แน่นอนว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้อยากทะนุถนอม แต่เขาแค่กังวลว่าจะไม่มีคนทำงานให้!

ชายคนนี้ด่าไปทุบตีไปหลายนาทีจากนั้นจึงหยุดลงแล้วหันไปยิ้มให้พวกเธอ “ภรรยาของผมสติไม่ดี คุณลูกค้าอย่าโกรธไปเลย ผมจะล้างปลาให้พวกคุณสะอาด ๆเลย”

เขาพูดแล้วหยิบปลาที่เหอปี้อวิ๋นเคยเหยียบบนพื้น ที่จริงมันมีแค่ไข่ปลาและกระเพาะปลาที่เละ ตัวปลาไม่เป็นอะไร แต่มันค่อนข้างดูน่าสะอิดสะเอียน ดูท่าชายคนนี้ตั้งใจจะขายปลาตัวนี้ให้กับพวกเหมยเหมยอีกครั้ง!

แต่ใช่ว่าคนอื่นจะโง่!

เหยียนซินหย่าขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่พอใจและบอกกับเจ้าของแผงว่า “เราไม่ต้องการปลาตัวนี้แล้ว หอยลายก็ไม่ต้องการแล้วเหมือนกัน ถ้าภรรยาสติไม่ดีก็เอาไปดูแลอยู่ในบ้าน อย่าปล่อยให้ออกมากัดคนอื่นไปทั่วเหมือนกับหมาบ้าสิ”

เหมยเหมยแอบยกนิ้วโป้งให้แม่ของเธอ เธอเป็นห่วงว่าเหยียนซินหย่าจะใจอ่อนเมื่อเห็นสภาพที่น่าเวทนาของเหอปี้อวิ๋นเสียอีก!

เหยียนซินหย่าจูงเหมยเหมยไปแผงขายปลาร้านอื่น เธออารมณ์ไม่ดีอย่างมาก แค่ออกมาซื้อกับข้าวกลับต้องมาเจอคนบ้าอย่างเหอปี้อวิ๋นเข้า ซวยจริง ๆเลย!

เจ้าของแผงได้ยินก็ร้อนใจทันที เขาไม่กล้าโมโหใส่เหยียนซินหย่าจึงหันมาเตะเหอปี้อวิ๋น โดยหวังว่าสองแม่ลูกเหยียนซินหย่าจะออกมาห้ามเขา แล้วเขาจะได้มีเหตุผลในการขอให้พวกเธอซื้อปลา!

วิธีนี้เขาใช้มาหลายครั้งและสำเร็จทุกครั้งเสียด้วย!

……………………………………