ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 365 คุณยังไม่มีสิทธิ์สั่งการฉัน / ตอนที่ 366 เป็นโชคดีของเธอ

ตอนที่ 365 คุณยังไม่มีสิทธิ์สั่งการฉัน

อันเชี่ยนเชี่ยนส่งเสียง ‘ชิ’ ขึ้นแล้วพูดขึ้นน้ำเสียงประจบประแจง “หัวหน้าจ้าวคะ ต้องเข้าใจก่อนว่าที่เจี่ยงซือเฟยย้ายค่ายครั้งนี้ คุณเองก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบด้วย คุณสร้างความเสียหายให้กับบริษัทขนาดนี้ บริษัทไม่ไล่คุณออกก็ดีแค่ไหนแล้ว ต้องขอบคุณพี่เกาที่ออกตัวแทนคุณต่อหน้าบอส คุณถึงอยู่ถึงทุกวันนี้และเป็นผู้ช่วยของพี่เกา! เป็นคนต้องอย่าลืมบุญคุณนะคะ!”

เกาจื้อเวยเอามือจับคางแล้วพูดต่อ “อ้อใช่ เธอนอกจากเจี่ยงซือเฟยแล้วก็ไม่มีใคร ถึงแม้นางหลินเยียนนั่นจะโดนด่าทั้งวัน แต่หน้าตาก็พอใช้ได้ ฉันบอกเบื้องบนไว้แล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หลินเยียนอยู่ในการดูแลของฉันแล้ว ต่อไปนี้ฉันเป็นคนรับผิดชอบจัดตารางงานให้หลินเยียนเอง!”

ตอนแรกจ้าวหงหลิงไม่ตอบโต้ใดๆ จนกระทั่งมาถึงจุดนี้ถึงเอ่ยปากพูดขึ้น “เป็นไปไม่ได้!”

เธอรู้ว่าเกาจื้อเวยเป็นคนแบบไหน!

ถ้าดาราอย่างหลินเยียนตกอยู่ในกำมือเขา ก็เป็นได้แค่หมากรุกลูกหนึ่งของเขา

อีกอย่างเขาไม่มีทางส่งเสริมหลินเยียนอย่างจริงใจแน่นอน

เขาจะให้หลินเยียนไปดูแลพวกนายทุนทั้งหลาย แล้วแลกเปลี่ยนเส้นสายให้กับศิลปินในมือตัวเอง

เกาจื้อเวยหัวเราะขึ้นอย่างเย็นชา “หัวหน้าจ้าว…อ้อ ไม่สิ เธอไม่ใช่แล้วหนิ คุณจ้าวครับ ผมขอเตือนสักหน่อยนะ ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนศิลปินแล้ว!”

สิ้นเสียงเกาจื้อเวย จู่ๆ มีเสียงสดใสของหญิงสาวผู้หนึ่งดังขึ้น

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีของหัวหน้าเกาในอนาคตนะคะ…”

หลินเยียนค่อยๆ เดินเข้ามาในออฟฟิศ โน้มตัวลงแล้วพยุงจ้าวหงหลิงขึ้นมา จากนั้นยิ้มแล้วพูดขึ้น “แต่ว่าต้องขอโทษด้วยนะหัวหน้าเกา คุณยังไม่มีสิทธิ์สั่งการฉัน”

เกาจื้อเวยเห็นหลินเยียนกล้าปฎิเสธตัวเอง สีหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที “เธอเป็นใครกัน? ฉันอยากได้เธอถือว่าเป็นเกียรติของเธอ! ไม่งั้นสภาพเธอแบบนี้ ความบกพร่องตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มีการศึกษา แสดงก็ไม่ดี ยังกล้ามาปฎิเสธฉันอีกเหรอ!”

เกาจื้อเวยชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นต่อ “อีกอย่าง หลินเยียน ทำไมฉันถึงไม่มีสิทธิ์สั่งการเธอ? เธอช่วยดูสถานการณ์ตอนนี้ก่อน บริษัทนี้ฉันเกาจื้อเวยพูดอะไรก็เป็นแบบนั้น ฉันให้เธอทำอะไร เธอก็ต้องทำแบบนั้น อย่ามาได้คืบเอาศอก ให้หน้าแต่ไม่เอาหน้า!”

หลินเยียนมองดูเกาจื้อเวยทำตัวก๋ากั่นด้วยสายตาเรียบนิ่ง ไม่พูดไม่จาทั้งสิ้น

เกาจื้อเวยเห็นหลินเยียนไม่พูดอะไร คิดว่าเธอคงยอมแล้ว จึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตบหัวแล้วลูบหลัง “อีกสองสามวันฉันมีนัดกินข้าวกับแขกไว้ แต่งตัวให้สวยๆ และมาให้ทันเวลา ถ้าทำพลาดล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่!”

รอให้เกาจื้อเวยพูดจบ หลินเยียนถึงเอ่ยปากพูดขึ้น “เหอ อย่าว่าแต่หัวหน้าเลย ถึงจะเป็นบอสก็ไม่มีผลเหมือนกัน ฉันเตรียมจะยกเลิกสัญญากับบริษัทแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่ใช่คนของฉี่ซิง เอนเตอร์เนเมนต์แล้ว”

เกาจื้อเวยได้ยินที่หลินเยียนพูดแล้ว ชะงักไปครู่หนึ่ง “เธอว่าไงนะ? จะยกเลิกสัญญากับบริษัทงั้นเหรอ?”

ด้วยสภาพหลินเยียนในตอนนี้ ฉี่ซิง เอนเตอร์เนเมนต์ยังเก็บเธอไว้อยู่ เธอต้องซาบซึ้งในบุญคุณสิ เธอยังกล้ามายกเลิกสัญญากับบริษัทอีกเหรอ?

ดาราที่ดันไม่ขึ้นแบบนี้ ผลประโยชน์อย่างเดียวก็คือใช้เพื่อประจบประแจงเถ้าแก่เหล่านั้น หาเส้นสายให้เชี่ยนเชี่ยนแล้วค่อยมาแบ่งหลินเยียนเล็กๆ น้อยๆ ก็ถือว่าเป็นบุญคุณมหาศาลแล้ว

เธอยังมีหน้ามายกเลิกสัญญากับบริษัทอีก เอาความมั่นใจมาจากไหน?

เธอเอาเงินจากไหนมายกเลิกสัญญา ยกเลิกสัญญาไปแล้วยังจะมีบริษัทไหนอยากรับปัญหาอย่างเธอไว้?

ตอนที่ 366 เป็นโชคดีของเธอ

ไม่ใช่แค่เกาจื้อเวย ขนาดจ้าวหงหลิงกับตัวตัวอยู่ข้างๆ ยังอึ้งกันเป็นแถว

ตัวตัวรีบดึงตัวหลินเยียนไว้ “พี่เยียนจะยกเลิกสัญญาเหรอ บ้าไปหรือเปล่าเนี่ย!”

ถึงแม้ฉี่ซิง เอนเตอร์เทนเมนต์จะเป็นแค่บริษัทเล็กๆ แต่ก็ยังถือว่าเป็นสถานที่ปลอดภัยที่มีพี่หลิงคอยดูแลอยู่ เมื่อออกไปแล้ว เธอจะไม่มีที่ไหนไปได้อีกเลย

“ก่อนหน้านั้นไม่มีงานอะไรเลย ถึงขั้นไม่มีปัญญาจะกินข้าว พี่ลืมไปแล้วเหรอ” ตัวตัวเตือนขึ้นด้วยน้ำเสียงลนลาน

อันเชี่ยนเชี่ยนเห็นหลินเยียนกล้าปฎิเสธ สีหน้าเธอก็ไม่ค่อยดีเช่นกัน

ช่วงนี้เธอสนใจภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแต่นายทุนเรื่องมากสุดๆ อีกทั้งยังมีความชอบแบบประหลาดๆ เล่นงานดาราสาวหลายคนเลยทีเดียว เธอเองไม่อยากออกหน้า ก็เลยเสนอแนวคิดให้เกาจื้อเวยแล้วให้หลินเยียนไปอยู่กับนายทุนคนนั้นแทน

แต่ใครจะไปรู้ว่ายัยหลินเยียนกล้าดีขนาดนี้

อันเชี่ยนเชี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะดีแต่แอบแฝงไปด้วยการข่มขู่ “หลินเยียนจ๋า ผู้ช่วยน้อยคนนี้พูดไม่ผิด เธอคิดดีๆ นะ ที่พี่เวยยอมรับเธอไว้อีกทั้งยังพาเธอไปออกงาน มอบโอกาสให้เธอ ถือว่าเป็นโชคดีของเธอเลยล่ะ ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปก็จะไม่ได้อะไรเลยนะ! ถึงวันที่ต้องเร่ร่อนตามถนนก็คงจะสายไปแล้วล่ะ!”

จ้าวหงหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเดินไปข้างๆ หลินเยียน “หลินเยียน เธออย่าเพิ่งรีบ เรื่องนี้ยังพอคุยกันได้อยู่ เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับบอส ไม่ว่ายังไง ฉันก็ทำงานในบริษัทนี้มานานแล้ว บอสคงจะไว้หน้าฉันซะหน่อย”

จริงๆ แล้วที่เถ้าแก่ปล่อยให้เกาจื้อเวยทำแบบนี้ก็แสดงว่าจุดยืนของเขาชัดเจนมากแล้ว

ถึงแม้จ้าวหงหลิงจะทำงานเอาเป็นเอาตายในบริษัทมานานแค่ไหน เคยสร้างรายได้มากแค่ไหน ตอนนี้ในสายตาเถ้าแก่เธอเป็นแค่หมากรุกไร้ค่าตัวหนึ่งที่ไม่สามารถสร้างคุณค่าให้เขาอีกต่อไป

ขณะที่หลินเยียนกำลังครุ่นคิดอยู่ เสียงทักทายอย่างนอบน้อมของพนักงานดังขึ้นจากด้านหลัง

“บอส!”

“บอสมาแล้ว!”

“สวัสดีครับบอส!”

เห็นผู้ชายพุงพลุ้ยคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วยสาวสวย พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “แต่ละคนไม่ตั้งใจทำงานเอาแต่ยุ่งอยู่กับอะไรกัน”

เมื่อเจอหน้าเถ้าแก่ เกาจื้อเวยรีบตรงเข้าไปอย่างประจบประแจง แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “โอ้ว! บอสมาแล้วเหรอครับ! เรื่องเล็กน้อยแค่นี้คุณไม่ต้องใส่ใจหรอกครับ! เดี๋ยวผมจะจัดการเอง!”

อันเชี่ยนเชี่ยนเดินเข้าไปอีกฝั่งหนึ่งของเถ้าแก่ ควงแขนเขาอย่างใกล้ชิดแล้วฟ้องขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและสีหน้าอึดอัด “บอสมาถูกจังหวะเลยค่ะ บอสช่วยสั่งสอนพวกหล่อนหน่อยสิคะ! จ้าวหงหลิงทำให้บริษัทเสียหายขนาดนี้ แล้วก็หลินเยียนนี่อีก ทำให้บริษัทเสียหายไม่น้อยเลย ตอนนี้พี่เวยเห็นแก่พี่หลิงที่ทำงานในบริษัทนานหลายปี ให้เธอมาเป็นผู้ช่วยข้างๆ เขา อีกทั้งยังยอมรับภาระอย่างหลินเยียนเอาไว้ แต่ดีเลยทีนี้ ทั้งสองคนเหมือนจะไม่เห็นน้ำใจเลยล่ะ!”

อันเชี่ยนเชี่ยนเผยสีหน้าแค้นใจ “เมื่อกี้หลินเยียนขู่อีกว่าจะยกเลิกสัญญาด้วยค่ะ!”

“งั้นเหรอ” เถ้าแก่ฉี่ซิง เอนเตอร์เทนเมนต์ ตู้เผิงเซิ่งทำหน้าบึ้งตึงแล้วมองไปทางหลินเยียนและจ้าวหงหลิงที่อยู่ข้างๆ

จ้าวหงหลิงกลัวหลินเยียนจะทำอะไรด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ก็เลยให้หลินเยียนไปยืนอยู่ข้างหลังแล้วก้าวขึ้นพร้อมเอ่ยปาก “ท่านตู้ หลินเยียนอยู่กับฉันมานานแล้ว ฉันเข้าใจเธอมากกว่า หวังว่าให้ฉันดูแลเธอต่อไปได้ ส่วนฉัน…ฉันยอมรับตำแหน่งผู้ช่วยของหัวหน้าเกาได้ค่ะ”

เมื่อตู้เผิงเซิ่งได้ยินเช่นนั้น สีหน้าบ่งบอกถึงความไม่พอใจ สำหรับเขาแล้วการที่จ้าวหงหลิงน้อมรับคำสั่งจากบริษัทเป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว ผลงานเธอแย่ขนาดนี้แล้ว ให้เธอเป็นผู้ช่วยหัวหน้าถือว่าไว้หน้าเธอระดับหนึ่งแล้ว หรือว่าจะบอกว่าทำให้เธอต้องลำบากใจงั้นเหรอ?

เธอยังกล้าใช้เรื่องนี้มาต่อรองกับเขาอีกเหรอ?