ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 421 ติดอันดับการค้นหาอีกแล้ว! / ตอนที่ 422 ข่าวลือย่อมหายไปเองโดยไม่ต้องทำอะไร

ตอนที่ 421 ติดอันดับการค้นหาอีกแล้ว!

ข้อความเวยปั๋วของเกาจื้อเวยเพิ่งโพสต์ออกไปได้ไม่นานก็มีปาปารัซซี่ปล่อยภาพถ่ายที่หลินเยียน ออกมาจากออฟฟิศเกาจื้อเวยกลาดึกแล้ว

จากนั้นใต้โพสต์เวยปั๋วของเกาจื้อเวยก็เดือดขึ้นมาทันที

[พับผ่าสิ! นี่ฉันเห็นอะไรอยู่เนี่ย? นี่มันผู้จัดการส่วนตัวบริษัทเก่าของหลินเยียนไม่ใช่หรือไง? ความหมายของเขาก็คือ…หลินเยียนมาขอร้องให้ทำเรื่องที่ไม่สมควร?]

[ฮ่าๆๆ คนเขาพูดชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือไง? ไม่ใช่แค่มาขอร้องให้ทำเรื่องที่ไม่สมควร แถมยังถูกคนเขาปฏิเสธอีกด้วย!]

[พระเจ้า! การทำแบบนี้มันช่างน่าเกลียดเหลือเกิน! เดิมทีนึกว่าจะเปลี่ยนจากแอนตี้แฟนมาเป็นแฟนคลับหลินเยียนเพราะบทหลินเผี่ยนรั่วนี้ซะแล้ว คิดไม่ถึงว่ากลับถูกหักหลังแบบนี้!]

[ฉันถึงได้บอกแล้วไงว่าหลินเยียนเป็นหมาที่เลิกกินอึไม่ได้! เรื่องแบบนี้เธอก็ยังทำออกมาได้จริงๆ !]

…

เนื่องจากก่อนหน้านี้ชื่อเสียงของหลินเยียนแย่มาก แถมเกาจื้อเวยยังใช้แอคเคาท์ทางการเปิดเผยข้อมูลโดยตรงอีก ดังนั้นเหล่าชาวเน็ตจึงแทบจะเชื่อคำพูดของเกาจื้อเวยทันที

คำวิจารณ์ที่เกี่ยวกับหลินเยียนในอินเทอร์เน็ตเพิ่งจะดีได้ไม่นานก็เริ่มกลับมาด่าทอกันอีกแล้ว กระทั่งว่ายังด่าแรงกว่าเมื่อก่อนเสียด้วยซ้ำ

และขณะเดียวกันฉี่ซิง เอนเตอร์เทนเมนต์กลับได้รับความชมเพราะทำงานด้วยความซื่อสัตย์ยุติธรรม

ในอพาร์ตเมนต์ของจ้าวหงหลิง

หลินเยียนอ่านคำก่นด่าที่มากันอย่างมืดฟ้ามัวดินเหล่านั้นในอินเทอร์เน็ตพลางส่ายหน้าด้วยความจน

ใจ “เฮ้อ ฉันติดอันดับการค้นหาอีกแล้ว!”

ตัวตัวโมโหจนแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง “พับผ่าสิ! เกาจื้อเวยคนนี้หน้าไม่อายเกินไปแล้วนะ! พี่เยียนไม่ยอมกลับไป เขาก็ใช้แผนชั่ว ทำลายพี่เยียนทันที!”

ในที่สุดเรื่องที่จ้าวหงหลิงกังวลก็เกิดขึ้นแล้ว เธอคิดไว้ว่าเกาจื้อเวยต้องลงมือแน่ เพียงแต่ประเมินความหน้าไม่อายของเกาจื้อเวยต่ำเกินไป

ทั้งที่เรื่องจริงคือเขาอยากดึงหลินเยียนกลับบริษัทไป แต่กลับถูกหลินเยียนปฏิเสธ คิดไม่ถึงว่ากลับกลับดำเป็นขาวแบบนี้ ใส่ความหลินเยียนเพราะอยากกลับเข้าบริษัทจึงมาหาและขอทำเรื่องที่ไม่สมควร แต่กลับถูกเขาปฏิเสธ

“อันเชี่ยนเชี่ยนคนนี้ให้สัมภาษณ์บ้าอะไรกันเนี่ย! กลับช่วยคนเลวก่อกรรมทำชั่วได้! ทำไมคนพวกนี้ถึงหน้าไม่อายขนาดนี้นะ?” ตัวตัวกดเปิดคลิปสัมภาษณ์ล่าสุดของอันเชี่ยนเชี่ยน

ในคลิปมีนักข่าวถามอันเชี่ยนเชี่ยนว่ามีความเห็นอย่างไรต่อการที่หลินเยียนมาขอทำเรื่องที่ไม่สมควร

นักข่าว “คุณอันครับ คุณเคยได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ระหว่างหลินเยียนกับเกาจื้อเวยผู้จัดการส่วนตัวของคุณบ้างรึเปล่าครับ? ขอถามว่าข่าวลือในอินเทอร์เน็ตพวกนั้นเป็นเรื่องจริงรึเปล่าครับ?”

อันเชี่ยนเชี่ยนเหมือนมีสีหน้าลำบากใจ ตอบด้วยความจนใจออกมาว่า “เฮ้อ เรื่องแบบนี้ฉันก็ไม่สะดวกที่จะพูดอะไรมากนะคะ! ที่จริงแล้วหลินเยียนอยากกลับเข้าบริษัทมาตลอดเลย ถึงยังไงสถานการณ์ของเธอก็ยากที่จะมีบริษัทยอมเซ็นสัญญากับเธออยู่แล้ว เธอคงร้อนใจเกินไปน่ะค่ะ! ฉันคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเธอจะใช้วิธีแบบนี้ได้…”

คำพูดของอันเชี่ยนเชี่ยนดูเหมือนจะไม่ได้ตอบคำถามนักข่าว แต่ที่จริงแล้วความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดกลับระบุความผิดของหลินเยียนเรียบร้อยไปแล้ว

บวกกับการพูดของอันเชี่ยนเชี่ยน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าภายนอกจะยิ่งเชื่อเรื่องนี้ เสียงก่นด่าในอินเทอร์เน็ตพุ่งพรวด ความนิยมเล็กน้อยที่หลินเยียนกว่าจะสั่งสมมาได้ พลันปลาสนาการไปสิ้นทันที

จากเวยปั๋วของเกาจื้อเวยไปจนถึงภาพที่ปาปารัซซี่ปล่อยออกมา บวกกับการสัมภาษณ์ของอันเชี่ยนเชี่ยน การกระทำที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนี้เห็นชัดว่าเป็นแผนการของเกาจื้อเวยที่เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว

หลินเยียนกำลังอ่านข่าวซุบซิบของตัวเอง ขณะนี้เองจู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา

หลินเยียนมอวจ้าวหงหลิงแวบหนึ่ง “เกาจื้อเวยโทรมา…”

จ้าวหงหลิง “รับเถอะ ดูสิว่าเขาจะพูดอะไร”

ดังนั้นหลินเยียนจึงรับสายและเปิดลำโพง “ฮัลโหล?”

ตอนที่ 422 ข่าวลือย่อมหายไปเองโดยไม่ต้องทำอะไร

เสียงกระหยิ่มยิ้มย่องของเกาจื้อเวยลอยมาจากทางปลายสายโทรศัพท์มือถือ “เป็นยังไงบ้างล่ะ หลินเยียน ตอนนี้คิดตกรึยัง? อยากจะมาคุยกับฉันดีๆ อีกไหม”

หลินเยียนหัวเราะ แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “คุยอะไรเหรอคะ ผู้อำนวยการเกา ฉันไม่เข้าใจความหมายขอคุณ!”

เกาจื้อเวยพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ด้วยความประชดประชัน “แม่หนู คิดจะหลอกให้ฉันพูดแล้วอัดเสียงใช่รึเปล่า ไม่ต้องคิดแล้ว คิดจะมาเล่นกับฉัน เธอยังอ่อนเกินไป!”

เกาจื้อเวยหยุดครู่หนึ่ง พูดด้วยเสียงสบายๆ ต่อไปว่า “หลินเยียน ฉันให้เวลาเธอแค่สามวัน อย่าโทษว่าฉันไม่ให้โอกาสเธอนะ”

หลังจากพูดประโยคนี้จบ เกาจื้อเวยก็ตัดสายทันที

ความหมายของเกาจื้อเวยชัดเจนมาก ถ้าหลินเยียนรับปากกลับบริษัท อย่างนั้นเกาจื้อเวยก็จะเป็นคนแก้ข่าวลือให้เธอด้วยตัวเอง พูดเสแสร้งว่าเข้าใจผิดอะไรก็ว่ากันไป

ถ้าหลินเยียนไม่รับปาก จุดด่างพร้อยนี้จะติดตัวหลินเยียนไปทั้งชาติ

แค่การสร้างข่าวฉาวเพื่อสร้างกระแสยังพอมีโอกาสให้พลิกสถานการณ์ได้ แต่สำหรับศิลปินหญิง จุดด่างพร้อยนี้ไม่อาจลบล้างได้ตลอดชีวิต

ถ้าเกาจื้อเวยไม่ออกหน้ามาแก้ข่าว อย่างนั้นถือว่าชาตินี้หลินเยียนจบเห่แล้ว

ตัวตัวมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายทิ้ง จากนั้นจึงหันไปมองหลินเยียนกับเจ้าหงหลิงด้วยความร้อนใจ “พี่เยียน พี่หลิง เรื่องลุกลามมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ต่อไปพวกเราควรทำยังไงดี? พวกพี่ไม่ร้อนใจสักนิดเลยเหรอ!”

ถึงแม้เธอจะเป็นแค่ผู้ช่วยตัวเล็กๆ แต่ก็เห็นเรื่องราวต่างๆ มามากมาย รู้ว่าข่าวลือแบบนี้ส่งผลกระทบต่อศิลปินหญิงมากแค่ไหน

ไม้นี้ของเกาจื้อเวยช่างร้ายกาจเสียเหลือเกิน!

หลินเยียนหัวเราะเบาๆ พลางมองเด็กสาว “นั่นเพราะลูกไม้นี้ของเกาจื้อเวยมันช่างโง่เสียเหลือเกินน่ะสิ!”

ตัวตัว “หา…?”

เจ้าหงหลิงพูดอธิบายให้ตัวตัวฟัง “เกาจื้อเวยบอกทุกคนว่าหลินเยียนไปหาเขาเพราะอยากกลับบริษัท แต่ความจริงก็คือ…หลินเยียนเซ็นสัญญากับพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์ตั้งแต่หนึ่งสัปดาห์ก่อนแล้ว

ขอถามว่าศิลปินที่เซ็นสัญญากับพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์ยังต้องไปขอเกาจื้อเวยเพื่อเข้าบริษัทเล็กๆ อย่างฉี่ซิง เอนเตอร์เทนเมนต์แบบนั้นอีกเหรอ?”

ตัวตัวเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าหงหลิงก็ได้สติกลับมาทันที “จริงด้วย! ตอนนี้พี่เยียนเป็นศิลปินของพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์แล้วนี่นา ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันนะ!”

ตัวตัวตื่นเต้นขึ้นมาทันที “มิน่าพี่เยียนถึงบอกว่าลูกไม้นี้ของเกาจื้อเวยมันช่างโง่เสียเหลือเกิน! ช่างไร้สมองซะจริงเชียว! เขาคงคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพี่เยียนจะเซ็นสัญญาแล้วจริงๆ แถมยังเซ็นกับพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์อีกด้วย! อยากเห็นจริงๆ ว่าพอเกาจื้อเวยรู้ความจริงแล้วจะมีปฏิกิริยายังไง!”

เจ้าหงหลิงเป็นคนรอบคอบ ดังนั้นจึงไม่ได้ดีอกดีใจเร็วเกินไปนัก “ดังนั้นตอนนี้ฉันจะไปที่พินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์เพื่อปรึกษาหัวหน้าทีมเรื่องการประกาศอย่างเป็นทางการสักหน่อย หลักๆ แล้วขอเพียงประกาศอย่างเป็นทางการว่าหลินเยียนเซ็นสัญญากับพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์แล้ว ข่าวลือที่เกาจื้อเวยปล่อยก็จะหายไปเองโดยไม่ต้องทำอะไร!”

ตัวตัวผงกศีรษะอย่างต่อเนื่อง “ใช่ๆๆ ถูกต้องเลยค่ะ!”

เจ้าหงหลิงกำชับหลินเยียนกับตัวตัว “ก่อนที่ฉันจะกำหนดแผนการกับพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์เรียบร้อย พวกเธอห้ามทำอะไรผลีผลามเด็ดขาด”

ถึงอย่างไรเธอก็เพิ่งเข้าพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์ ไม่คุ้นเคยกับเรื่องทางนั้นแม้แต่น้อย เพิ่งเคยเจอหัวหน้าทีมฉือเซิ่งแค่ครั้งเดียว

เธอไม่แน่ใจว่าพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์จะมีท่าทีอย่างไรกับหลินเยียน

ถึงแม้ตอนนี้หลินเยียนจะเซ็นสัญญากับพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์แล้วก็ตาม แต่พินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์มีคนเก่งมากมาย ศิลปินที่มีชื่อเสียงมีมากมายเหลือเกินจริงๆ เธอไม่แน่ใจว่าพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์จะออกหน้าให้หลินเยียนหรือเปล่า

อย่างไรเสีย ด้วยสิ่งที่เธอประสบมา บริษัทคงไม่ค่อยชอบศิลปินที่มีเรื่องวุ่นวายสักเท่าไหร่นัก และศิลปินที่ฉือเซิ่งดูแลก็มีมากมาย ดูแลได้ไม่ทั่วถึง…