ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 525 ตายไร้ที่กลบฝัง / ตอนที่ 526 เทพธิดาอย่างอาจารย์
ตอนที่ 525 ตายไร้ที่กลบฝัง
“ซั่วหรัน เกิดเรื่องอะไรน่ะ?” ตัวปลอมมองซุนซั่วหรันที่ยืนอยู่ด้านข้างหลินเยียนด้วยสีหน้าค่อนข้างไม่พอใจ
ตอนนี้ใบหน้าซุนซั่วหรันยังจะเหลือความหยิ่งผยองที่มีเมื่อครู่ที่ไหนกัน ตัวคนเหมือนต้นกล้าขนาดเล็กที่กำลังประสบพายุฝนบ้าคลั่งอยู่ ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวลนลาน กระทั่งว่ายังไม่กล้าเหลือบมองหลินเยียนแม้แต่น้อยด้วยซ้ำ
อาจารย์หายสาบสูญไปนานแล้ว ต่อให้เป็นศิษย์พี่ที่อยู่เบื้องบนพวกนั้นก็ยังติดต่ออาจารย์ไม่ได้เลย ทุกคนต่างพูดกันว่าอาจารย์ถอนตัวออกจากวงการไปโดยสิ้นเชิงแล้ว ไม่มีทางกลับมาอีก ดังนั้นเขาถึงกล้าเสี่ยงช่วยผู้หญิงคนนี้
ตีให้ตายเขาก็คาดไม่ถึงว่าเขาแอบช่วยคนอื่นโกหกว่าเป็นอาจารย์ลับหลังเธอ กลับต้องมาเจออาจารย์ตัวจริงเสียได้!!!
ณ เวลานี้เขาเกิดความคิดอยากจะตายแล้วด้วยซ้ำ!
ตัวอาจารย์ไม่สนใจชื่อเสียงจอมปลอมพวกนี้ แต่หากศิษย์พี่พวกนั้นรู้เรื่องนี้ เขาต้องตายอย่างไร้ที่กลบฝังแน่!
จะโทษก็ต้องโทษที่เขาลุ่มหลงผู้หญิง!
“ซุนซั่วหรัน...” เมื่อเห็นซุนซั่วหรันไม่ตอบ ตัวปลอมก็ยิ่งมีสีหน้าไม่พอใจ
“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!!!”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซุนซั่วหรันพลันตวาดด้วยน้ำเสียงอันเฉียบขาด มองตัวปลอมคนนั้นด้วยสายตาคมกริบ “เธอมันตัวปลอมจากที่ไหนกัน! แม้แต่อาจารย์ของฉันก็ยังกล้าแอบอ้าง! หาที่ตายรึไง!”
ถัดจากเสียงตวาดของซุนซั่วหรัน ทุกคนที่อยู่โดยรอบพลันตะลึงงันอยู่กับที่ สีหน้ารอดูเรื่องสนุกของหัวหน้าทีมหญิงเควันคนนั้นแข็งค้างทันที
อะ…อะไรนะ…
ซุนซั่วหรันบอกว่า ‘เยวา’ คนนี้เป็นตัวปลอม?
หลินซูหย่าอึ้งเช่นกัน สีหน้าแปรเปลี่ยนเล็กน้อยทันที “คุณซุน คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ? ตอนวิดิโอคอลเมื่อกี้คุณยังพูดอยู่เลยว่า…”
เมื่อเห็นว่าหลินซูหย่าเอ่ยถึงเรื่องที่ไม่อยากให้พูด ซุนซั่วหรันก็ยิ่งมีสีหน้าย่ำแย่ เหลือบมองหลินเยียนด้วยความระแวดระวังอย่างยิ่ง
จากนั้นเขาก็กลืนน้ำลาย พูดอธิบายด้วยท่าทางที่แทบจะเป็นความร้อนรน “ไม่รู้ว่าเจ้าตัวปลอมคนนี้ไปได้เบอร์โทรศัพท์ของผมมาจากที่ไหน! เมื่อกี้ฟ้ามืด ผมมองเห็นไม่ชัด! ถ้าผมไม่ได้มาด้วยตัวเองคงต้องถูกเธอหลอกแล้วจริงๆ !”
เห็นชัดว่าผู้หญิงคนนั้นคาดไม่ถึงว่าซุนซั่วหรันจะกลับลำกะทันหัน ในที่สุดก็ปรากฏความประหวั่นลนลานขึ้นบนใบหน้า “ซุนซั่วหรัน! นายรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่น่ะ?”
ซุนซั่วหรันพูดอย่างเย็นชา “ทำไม ฉันที่เป็นลูกศิษย์จะจำอาจารย์ผิดได้ยังไง?”
ถึงแม้ผลงานของซุนซั่วหรันจะไม่นับว่าสูงมากนัก กระทั่งว่ายังถือเป็นคนที่แย่ที่สุดในบรรดาลูกศิษย์ของเยวา แต่สำหรับคนเหล่านี้ถือเป็นเทพที่ร้ายกาจมากแล้ว คำพูดของเขาไม่มีทางเป็นเท็จเด็ดขาด
“ผู้หญิงคนนี้…เป็นตัวปลอมจริงเหรอ…?” หัวหน้าทีมคนหนึ่งของทีมเควันพึมพำด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
“ซุนซั่วหรันบอกว่าเป็นตัวปลอมแล้ว อย่างงั้นยังจะเป็นตัวจริงอีกเหรอ? ก็ต้องปลอมแน่นอนสิ! เป็นลูกศิษย์จะจำอาจารย์ผิดได้ยังไง!”
“พับผ่าสิ! หลินเยียนคนนั้นกลับพูดถูกจริงๆ !”
จากนั้นทุกคนก็มองหลินเยียนที่ทำหน้าเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเองที่อยู่ด้านข้างโดยอัตโนมัติ
เพียงแต่หลินเยียนรู้ได้อย่างไรกันแน่?
ทำไมเธอมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นตัวปลอมมากขนาดนี้?
หลังจากซุนซั่วหรันตามหลินเยียนออกไปแล้ว พอกลับมาก็กลับลำทันที ทำเอาตัวปลอมทำอะไรไม่ถูก สายตาแปลกประหลาดและคำกระซิบกระซาบที่อยู่โดยรอบโอบล้อมเธอทันที ค่อยๆ กัดกร่อนการเสแสร้งและเปลือกนอกอันสง่างามของเธอทีละน้อย
เกียรติยศและความเทิดทูนที่สั่งสมมาจากการเกาะชื่อของเยวาพังครืนราวกับกำแพงเมืองที่ผุพังทันที เผยให้เห็นสภาพอันอุจาดตาที่มีมาแต่เดิม
หญิงสาวมองซุนซั่วหรันอีกครั้ง ถึงแม้ไม่รู้ว่าดาราตัวเล็กๆ ที่ชื่อหลินเยียนคนนี้ใช้ยาเสน่ห์อะไรกับซุนซั่วหรัน แต่เธอรู้ว่าผลที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่อาจหวนคืนกลับไปได้อยู่ดี…
ตอนที่ 526 เทพธิดาอย่างอาจารย์
เธอรู้ดีว่าไม่ว่าจะเพราะสาเหตุใด ขอเพียงซุนซั่วหรันไม่ช่วยเธอโกหก เธอก็จะจบเห่โดยสิ้นเชิง!
และในเวลาแบบนี้เธอไม่กล้าลากซุนซั่วหรันลงน้ำ นั่นจะทำให้เธอผิดใจกับซุนซั่วหรันไปด้วย ดังนั้นจึงทำได้แค่ฉวยโอกาสหลบหนีด้วยความลนลานระหว่างที่ทุกคนกำลังเอะอะโวยวายกันอยู่
“บ้าเอ๊ย! อย่าให้เจ้าตัวปลอมนั่นหนีไปได้นะ!” มีคนร้องตะโกนเสียงดัง
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายเรียกให้รปภ.ไล่ตามจับคน ผสมกับคำขอโทษด้วยความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกของหลินซูหย่ากับฉีเซ่าหยวน และเสียงตำหนิต่อว่าด้วยความเดือดดาลของอันเดย์
หลินเยียนมองภาพเหตุการณ์วุ่นวายนี้ด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย เธอหาวครั้งหนึ่ง บอกกล่าวร่ำลากับเผยอวี่ถังที่ยังคงดูเรื่องสนุกต่อไป จากนั้นจึงหันหลังแล้วเดินจากไปอย่างช้าๆ
ขณะนี้ฉีเซ่าหยวนอึดอัดกระวนกระวายอย่างยิ่ง “คุณซุน ต้องขอโทษคุณมากเหลือเกิน พวกเราไม่รู้จริงๆ ว่าเจ้านั่นเป็นตัวปลอม และยิ่งเป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะเป็นพวกเดียวกันนะครับ!”
เดิมทีนึกว่าตัวปลอมคนนี้วิดีโอคอลกับซุนซั่วหรันไปแล้ว เรื่องจะต้องไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน ใครจะไปคิดว่าเรื่องกลับพลิกผลันรวดเร็วอย่างไม่คาดคิดมาก่อนแบบนี้
หลินซูหย่าที่อยู่ด้านข้างก็ไม่มีเวลาขบคิดให้มากความ ตอนนี้ได้แต่อดทนอดกลั้น พูดขอโทษด้วยใบหน้าสำนึกผิดว่า “คุณซุน คุณอันเดย์ รวมถึงทุกท่านที่อยู่ในงาน ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ พวกเราไม่ได้มีเจตนาลบหลู่คุณเยวาแม้แต่น้อย พวกเราถูกหลอกเหมือนกันค่ะ การกระทำแบบนี้มันช่างชั่วช้าเสียเหลือเกิน ขอทุกท่านโปรดวางใจ พวกเราต้องจับเจ้าตัวปลอมนั่นให้ได้ เพื่อมีคำตอบให้กับทุกคนค่ะ…”
“หลีกไป!”
ตอนนี้ซุนซั่วหรันจะมีอารมณ์ฟังคำพูดปัดความรับผิดชอบอันแสนจะใหญ่โตของหลินซูหย่าที่ไหนกัน พอเห็นหลินเยียนไปแล้วก็รีบผลักคนที่ล้อมขวางออกไป ไล่ตามเธอไปด้วยความลนลาน
บริเวณลับตาคนตรงประตูใหญ่
ซุนซั่วหรันไล่ตามไปอย่างเร็วรี่
ขณะนี้ฉีเซ่าหยวนกำลังโม้เหตุการณ์ช่วงที่ตัวปลอมถูกเปิดโปงกับหลินเยียนด้วยความตื่นเต้น “ฮ่าๆๆ ลูกพี่ พี่ไม่รู้สิว่าเมื่อกี้สีหน้าของเจ้าตัวปลอมนั่นน่าเกลียดแค่ไหน ต่อให้เธอคิดจนหัวแตกก็คงไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ซุนซั่วหรันก็กลับลำแน่…”
ฉีเซ่าหยวนที่กำลังพูดอยู่มองเห็นเงาดำสายหนึ่งไล่ตามมาอย่างรวดเร็วพร้อมขวางหน้าพวกเขาไว้
วินาทีถัดมาก็ได้ยินเสียงตึงดังครั้งหนึ่ง กลับเห็นว่าซุนซั่วหรันคุกเข่าลงต่อหน้าหลินเยียนไปแล้ว เขาคว้าขาเธอไว้ จากนั้นก็เริ่มร้องไห้คร่ำครวญ “อาจารย์…อาจารย์ ผมเปิดโปงผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ คราวหน้าผมไม่กล้าทำแล้ว ขอร้องว่าคุณอย่าไล่ผมจากการเป็นศิษย์เลยนะครับ…ถ้าหาก…ถ้าหากพวกศิษย์พี่รู้เข้า…พวกเขาต้องเอาผมตายแน่…”
“เอ่อ…” ฉีเซ่าหยวนมุมปากกระตุก เมื่อเห็นเทพในสายตาทุกคนซึ่งกำลังคุกเข่ากอดขาหลินเยียนน้ำหูน้ำตาไหลแบบนี้ตรงหน้า ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าหลินเยียนคือเยวา แต่ก็ยังมีสีหน้าที่ยากจะบรรยายได้อยู่ดี
หลินเยียนมุมปากกระตุกเล็กน้อย “ลุกขึ้นมา”
ซุนซั่วหรันร้องไห้หนักกว่าเดิม “ไม่ครับ! อาจารย์ ถ้าอาจารย์ไม่ยกโทษให้ผม ผมจะคุกเข่าไม่ลุกขึ้นทั้งชาติ!”
อย่าว่าแต่ฉีเซ่าหยวน แม้แต่หลินเยียนเองก็ยังทนดุต่อไปไม่ได้ “นายเป็นลูกผู้ชาย มาคุกเข่าอยู่ตรงนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน หลายปีขนาดนี้แล้ว ไม่พัฒนาเลยสักนิดรึไง?”
ซุนซั่วหรันพูดพลางสะอึกสะอื้น “นั่นจะเป็นอะไรล่ะครับ เทพธิดาอย่างอาจารย์ ต่อให้คุกเข่าทั้งชาติ ผมก็ยินดีครับ! ผมเกิดมาเป็นคนของอาจารย์ ตายก็เป็นผีของอาจารย์! ขอร้องอาจารย์อย่าไล่ผมไปเลยนะครับ!”
หลินเยียน “…”
YOU MAY ALSO LIKE
