ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 547 ใช้คืนคนโสดแก้แค้นสังคม / ตอนที่ 548 ยังคิดถึงคุณอีกด้วย
ตอนที่ 547 ใช้คืนคนโสดแก้แค้นสังคม
ค่ำคืนนี้…
วังจิ่งหยางกับเผยอวี่ถังสองคนสัมผัสได้อย่างลึกซึ้งว่าอะไรคืออยู่ไม่สู้ตาย…
หมารวย : [หลินเยียน ทำไมเธอเลือกตัวซัพพอร์ต?]
หมารวย : [เธอเป็นตัวซัพพอร์ตแล้ววิ่งเข้าป่าไปทำไม? นี่เป็นกลยุทธ์พิเศษอะไรรึเปล่า?]
หมารวย : [โอ๊ยๆๆ ! ฉันตายแล้วๆๆๆ ! ฮีลฉันหน่อย! พับผ่าสิ ฉันล้มอยู่ข้างเท้าเธอ เธอช่วยฮีลฉันหน่อยสิ! อย่าไปจิ้มเจ้านกตัวนั้นเลย! ฉันมีค่ามากกว่ามันนะ!]
นี่คือรถที่กำลังขับไปโรงเรียนอนุบาล : [คุณพ่อ! อย่าไปๆๆ ! กลับมา! นั่นมันเค พี่สู้มันไม่ได้นะ! กลับมาสิ…]
นี่คือรถที่กำลังขับไปโรงเรียนอนุบาล : [พี่สะใภ้! อย่าไปๆๆ ! กลับมา! พี่เพิ่งจะอยู่ขั้นสาม พี่สู้มังกรยักษ์คนเดียวไม่ได้นะ! กลับมาสิ…]
นี่คือรถที่กำลังขับไปโรงเรียนอนุบาล : [พี่สะใภ้ อย่าๆๆ ขอร้องล่ะ ทำไมพี่เลือกไช่เหวินจีอีกแล้ว อย่าเลือกไช่เหวินจีเลย! ตอนนี้ผมเห็นเธออยู่ตรงหน้าก็รู้สึกเวียนหัวแล้วเนี่ย!]
หมารวย : [หลินเยียน!!! ถ้าเธออยากใช้คืนคนโสดแก้แค้นสังคม รบกวนอย่าดึงฉันเข้าไปด้วย โอเคไหม!]
นี่คือรถที่กำลังขับไปโรงเรียนอนุบาล : [คุณพ่อ ผมไม่อยากเล่นแล้ว อ๊าก ฮือๆๆๆ …]
หลินมั่งคั่ง : [อีกตาหนึ่ง]
หมารวย : [“…”]
นี่คือรถที่กำลังขับไปโรงเรียนอนุบาล : [“…”]
…
เช้าตรู่วันต่อมา
เมื่อหลินเยียนตื่นก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนอนภายในห้องนอนของตัวเองแล้ว
เธอลืมตาขึ้นอย่างฉับพลัน ปฏิกิริยาแรกก็คือพยายามพลิกตัวขึ้นนั่ง
เยี่ยมไปเลย!
เธอกลับเข้าร่างแล้ว!
ตกใจแทบตาย ครั้งนี้เหมือนจิตสำนึกจะออกจากร่างนานมากเป็นพิเศษ แต่ก็ถือว่ากลับมาได้เสียที
เหมือนเธอจะหมดสติไปกลางคัน นานขนาดนี้หวังว่าคราวนี้เธอคนนั้นจะไม่ได้ทำอะไรนะ!
หลินเยียนรีบลุกขึ้นแล้วขยับร่างกาย
โชคดีที่เมื่อวานฉีดยาและให้น้ำเกลือ ความเจ็บปวดบริเวณขาซ้ายจึงทุเลาลงไปไม่น้อย
เธอมองสำรวจรอบห้องครั้งหนึ่งเพื่อยืนยันว่าไม่มีสิ่งผิดปกติ จากนั้นจึงเดินออกมาจากห้อง
หลินเยียนเพิ่งเดินถึงห้องรับแขกก็มองเห็นเผยอวี่ถังกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เผยอวี่ถังก็ตกใจตื่น
“อือ…พี่สะใภ้…พี่ตื่นแล้วเหรอครับ…” เผยอวี่ถังเหมือนถูกคนทรมานมาทั้งคืน ลุกขึ้นนั่งพลางขยี้ตาด้วยอาการสะลึมสะลือพร้อมขอบตาดำขนาดยักษ์
วินาทีต่อมาเมื่อเห็นชัดว่าคนตรงหน้าคือหลินเยียน เผยอวี่ถังก็ตกใจจนแทบกลิ้งลงจากโซฟา โบกไม้โบกมือด้วยความลนลานทำอะไรไม่ถูก “พี่สะใภ้! ผมไม่เล่นแล้วๆ! ปล่อยผมไปเถอะนะ! ถ้าพี่อยากได้คะแนนเพิ่ม ผมจ่ายเงินให้…ผมจ่ายเงินให้พี่หาคนเทรนด้วยโอเคไหมครับ…ปล่อยผมไปเถอะนะครับ…”
หลินเยียนมองเผยอวี่ถังที่กำลังร้องไห้ขี้มูกโป่งด้วยสีหน้างุนงง “คุณชายสาม เธอทำอะไรน่ะ…เทรนอะไร? หาคนเทรนให้ฉัน? ฉันก็ทำอาชีพนี้อยู่แล้วนี่นา ทำไมต้องหาคนมาเทรนด้วย?”
เมื่อเผยอวี่ถังได้ยินก็ตกใจทันที “พี่สะใภ้ใหญ่…พี่แกล้งผมสนุกใช่ไหม? พี่ ไม่ต้องหาคนเทรน?”
หลินเยียนขมวดคิ้ว “ก็ใช่น่ะสิ ทำไมเหรอ?”
เผยอวี่ถังกลืนน้ำลาย สีหน้าตื่นตระหนก “เป็นไปไม่ได้น่า…คนอื่นมาเทรนให้ต้องเสียเงิน…แต่เทรนกับพี่…มันถึงตายเลยนะครับ…พี่ชายคนเมื่อคืนมีความชอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?”
อย่างเช่นเป็นพวกชอบถูกกระทำ?
ไม่อย่างนั้นทำไมหาคนอย่างพี่สะใภ้ใหญ่มาเป็นเทรนเนอร์?
เดิมทีเผยอวี่ถังเป็นปฏิปักษ์และระแวดระวังหมารวยคนนั้นมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อผ่านค่ำคืนเช่นนี้ไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่กลับเหลือแค่ความเห็นใจ
ครั้นหลินเยียนได้ยินคำพูดของเผยอวี่ถัง ก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีอย่างน่าประหลาด เธอรีบควักโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อดูผลการต่อสู้ของเมื่อคืน…
ตอนที่ 548 ยังคิดถึงคุณอีกด้วย
แพ้สิบสองตารวด…
เมื่อหลินเยียนที่ไม่เคยแพ้ มิหนำซ้ำยังเอ็มวีพีทุกครั้งเห็นผลการรบที่ขึ้นมาว่า ‘แผ่นดินเลือดนองเป็นท้องธารก็แทบจะยืนไม่อยู่’ เกือบเป็นลมไปทันที
นะ…นี่มันบ้าอะไรกัน!!!
เมื่อคืนอธิบายเจ้านั่นอย่างละเอียดแล้วไม่ใช่หรือไง
แล้วทำไมถึงเลือกไช่เหวินจี แถมยังเลือกทั้งคืนอีกด้วย!
เอาเถอะ เธอเล่นไช่เหวินจีก็ช่างมัน สำหรับมือใหม่ ไช่เหวินจีเหมาะสมมากที่สุดจริงๆ เพราะเธอตายยาก
เพียงแต่ทำไมยัยนั่นถึงเก่งจนถึงขั้นเล่นให้ไช่เหวินจีตายจนมีสภาพเป็นแบบนี้ไปได้…
ถ้าเธอสาดข้าวลงไปในมือถือ ไก่ยังเล่นไช่เหวินจีเก่งกว่าเจ้านั่นเลย
หลินเยียนเหล่มองเผยอวี่ถังที่ตัวสั่นงันงกอยู่ด้านข้าง เอามือกุมศีรษะอย่างเงียบๆ มิน่าล่ะถึงทำให้เด็กน้อยตกใจจนมีสภาพเป็นแบบนี้…
เมื่อดูผลการต่อสู้เสร็จ หลินเยียนก็เปิดวีแชท คิดที่จะอธิบายให้วังจิ่งหยางฟัง
ฝนโปรย ณ เมืองเยียนยามโพล้เพล้ : [หมาน้อย อยู่หรือเปล่า]
หมาน้อยเปิดโหมดขอยืนยันเพื่อนสนิท คุณไม่ใช่เพื่อนสนิทของเขา กรุณาส่งคำขอยืนยันเพื่อนสนิท เมื่ออีกฝ่ายยืนยันแล้วถึงจะสนทนากันได้
หลินเยียน “เอ่อ…”
เผยอวี่ถังแอบเหล่มองหน้าจอโทรศัพท์หลินเยียน จากนั้นก็พบว่าเหมือนหลินเยียนจะถูกคนเขาแบล็กลิสต์ไปแล้ว
จึ๊ๆๆ…
เสียทีที่เขาเป็นห่วงมาตั้งนานขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าดอกท้อยังไม่ทันจะบานก็โรยราไปเสียแล้ว…
ขณะนี้เอง สีแชทหลินเยียนพลันปรากฎคำเชิญให้วิดีโอคอล
เผยอวี้เฉิงส่งมา…
เผยอวี่ถังที่อยู่ด้านข้างพอเห็นว่าในที่สุดพี่ชายซึ่งหายตัวไปในวันสำคัญโทรมาแสดงความห่วงใยหลินเยียนได้เสียทีก็ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลพราก!
“พี่สะใภ้ พี่ชายผมเอง! รีบรับเร็วเข้าสิๆ!”
หลินเยียนรีบรับสาย เธอกระแอมครั้งหนึ่ง จากนั้นก็พูดด้วยเสียงอันอ่อนโยน “ฮัลโหล คุณเผย ทางนั้นราบรื่นดีไหมคะ”
ในวิดีโอคอล เผยอวี้เฉิงเหมือนอยู่ในห้องโรงแรม กำลังสวมชุดนอนสบายๆ
“อืม ราบรื่นมาก ขอโทษนะ เมื่อวานเป็นวันวาเลนไทน์ แต่กลับอยู่เป็นเพื่อนเธอไม่ได้” เผยอวี้เฉิงเอ่ยปากขอโทษ
หลินเยียนรีบตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไรๆ งานสำคัญกว่านี่คะ ฉันไม่เป็นไรค่ะ!”
“เมื่อวานทำอะไรไปบ้าง” เผยอวี้เฉิงคล้ายเอ่ยถามไปอย่างนั้น
หลินเยียนกลอกตาอย่างรวดเร็ว ตอบกลับด้วยน้ำเสียงว่านอนสอนง่ายอย่างยิ่ง “อืม เมื่อวาน…เมื่อวานฉันอ่านหนังสือ ร่ำเรียนอยู่ที่บ้านทั้งวันเลยค่ะ! แถมยังเจียดเวลาไปหัดเขียนพู่กันด้วยนะคะ!”
เผยอวี่ถัง “…” เหอะๆ
หลินเยียนหันเลนส์ไปที่เผยอวี่ถังทันที “ถ้าไม่เชื่อก็ถามคุณชายสามได้ค่ะ!”
เผยอวี่ถังที่อยู่เฉยๆ ก็โดนไปด้วยมีสีหน้ามึนงง ทำได้เพียงพูดกับโทรศัพท์ที่หลินเยียนส่งมาให้ด้วยหน้าตาขื่นขมเท่านั้น “ใช่ๆๆ เมื่อวานพี่สะใภ้อ่านหนังสือ เรียนหนังสือ หัดเขียนพู่กันอยู่ที่บ้านทั้งวันเลยครับ…”
เขาโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยกล้าพูดโกหกต่อหน้าพี่ใหญ่มาก่อนเลย…
พอเผยอวี่ถังพูดจบก็ยืนตัวสั่นงันงกอยู่ด้านข้าง กลัวว่าพี่ชายจะจับพิรุธอะไรได้
เผยอวี้เฉิงหัวเราะเบาๆ ทางปลายสาย มองหญิงสาวด้วยท่าทีแฝงความนัยอันล้ำลึก “เด็กดีขนาดนี้เชียว? นอกจากเรื่องพวกนี้ล่ะ ไม่ได้ทำอย่างอื่นแล้วเหรอ”
เผยอวี่ถังร้อนตัวอย่างยิ่ง ตกใจจนหัวใจแทบกระเด็นกระดอนออกมาอยู่ด้านข้าง…
หลินเยียนกระแอมเบาๆ ครั้งหนึ่ง จากนั้นจึงตอบกลับไปว่า “อย่างอื่น…? แค่ก มะ…มีสิคะ… นอกจากเรื่องพวกนี้แล้ว ยัง…คิดถึงคุณอีกด้วย…”
เผยอวี้เฉิง “…”
เผยอวี่ถัง “…”
ร้ายกาจมาก คุณพ่อของผม…
เผยอวี้เฉิงที่อยู่ในวิดีโอคอลเลิกคิ้วเล็กน้อย เด็กคนนี้ถ้าไม่ใช่เมื่อวานเขาอยู่ด้วยทั้งวัน คงถูกเธอหลอกไปแล้ว
เพียงแต่ตอนนี้เขาก็ยังยินดีที่จะถูกหลอกอยู่ดี…
YOU MAY ALSO LIKE
