ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 55 ฉลาดเกินไปแล้ว
นอกจากสิ่งที่เธอพูด หลินเยียนได้เขียนรายการของจุบจิบอีกยาวเยียด
วังจิ่งหยางกระตุกมุมปาก “เธอจะทำอะไรของเธอ? จะบูชาอะไรในบ้านงั้นเหรอ?”
หลินเยียนจ้องเขม็ง “ซี้ซั้ว! ฉันเป็นคนงมงายแบบนั้นเหรอ? ฉันยืนหยัดในหลักวิทยาศาสตร์มาโดยตลอด! ใช่สิ อย่าลืมซื้อกระเทียมหลายๆ โลหน่อยนะ!”
วังจิ่งหยาง “…”
“รีบไปสิ! ทั้งหมดนี้เป็น…เป็นอุปกรณ์จำลองที่ฉันต้องใช้ในการแสดง รีบใช้!” หลินเยียนเร่ง
“จะให้ฉันไปซื้อของแบบนี้จากไหนมาให้เธอ…”
วังจิ่งหยางจนปัญญา จึงจำต้องออกไปช่วยเธอซื้อ
หลังจากวังจิ่งหยางออกไป หลินเยียบก็หยิบหนังสือเกี่ยวกับการแสดงและกองถ่ายขึ้นมาอ่านต่อ
ก่อนหน้านี้เธอถูกหลินซูหย่าและหันอี้เซวียนนำพาไปในทางที่ผิดๆ ให้ความสำคัญกับความนิยมมากเกินไป จนมองข้ามแก่นแท้ของการเป็นนักแสดง ซึ่งก็คือทักษะการแสดงและความสามารถ
กระแสที่เกิดขึ้นจากความนิยมจอมปลอม หายไปง่ายมาก
โชคดีที่เธอเรียนรู้ไว เธอทำความเข้าใจหลักการและความรู้ทางทฤษฎีพวกนี้มาในระดับหนึ่งแล้ว เพียงต้องการการฝึกเชิงปฏิบัติ
แม้ว่าผลการคัดเลือกนักแสดงไม่เลวเลย แต่เธอรู้ว่าด้วยความสามารถของตนในตอนนี้ ยังไม่รับประกันว่าสามาถทำได้อย่างมั่นคงทุกครั้ง
ภายในระยะเวลาสั้นๆ ย่อมไม่สามารถที่จะควบคุมทุกบทบาทได้อย่างผ่อนคลาย แต่ถ้าจัดฉากซ้อมแบบนี้ คงไม่มีปัญหาอะไรมากนัก…
เพราะฉะนั้นที่เหลือก็ต้องรอคลิปจากเผยอวี่ถัง
……
หมู่บ้านอวิ๋นเจียนซุ่ย
เผยอวี่ถังจำภารกิจของตนไว้แม่น เพื่อช่วยหลินเยียนถ่ายวิดีโอ จึงหน้าด้านหน้าทนค้างคืนที่บ้านเผยอวี้เฉิง
ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เขาแอบถ่ายคลิปมาไม่น้อยแล้ว
แต่ยังรู้สึกไม่พอ
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาช่วยพี่เยียน จะต้องทำออกมาอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด!
เผยอวี่ถังแง้มประตูห้องทำงานเล็กน้อยอย่างระมัดระวัง
เผยอวี้เฉิงเพิ่งเสร็จจากการประชุมระหว่างประเทศทางวิดีโอและกำลังพักสายตา
อาจจะเพราะเหนื่อยล้าเกินไป ชายหนุ่มถอดเสื้อสูท ด้านในใส่เพียงเสื้อเซิ้ตสีขาวตัวหนึ่ง คลายเนกไทออกหลวมๆ ให้คล้องอยู่บนคออย่างสบายๆ กระดุมคอเสื้อก็ถูกปลดออกสองเม็ด แว่นสีทองบนดั้งโด่งส่องประกายอันเย็นเยียบ
เผยอวี่ถังอดสบถไม่ได้ งดงามเพียงนี้ พี่เยียนกลับบอกว่าเธอไม่ได้หวั่นไหว?
เผยอวี่ถังพลางนึกบ่นในใจ พลางล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดเปิดฟังก์ชันวิดีโอ เริ่มการถ่าย
เพื่อให้ถ่ายได้ชัดขึ้น เผยอวี่ถังจึงแอบย่องเข้าไปใกล้อีกนิด
ตอนนี้เขาห่างจากโต๊ะทำงานเพียงสามก้าว ดวงตาภายใต้แว่นตาของเผยอวี้เฉิงลืมขึ้นอย่างกะทันหัน
เผยอวี่ถังตกใจแทบแย่ รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือไว้ด้านหลังตัว “อ่อ พี่ชายใหญ่..พี่…ตื่นแล้วเหรอ!”
เผยอวี้เฉิง “มีธุระอะไร?”
เผยอวี่ถังหัวเราะแห้งๆ “เหอะเหอะ พี่ชายใหญ่ ผมแค่เป็นห่วงพี่ อากาศร้อนมาก เห็นว่าพี่เหงื่อออก หรือไม่…พี่ถอดเสื้อออกก่อนดีมั้ย?”
เผยอวี่ถังมาวนเวียนอยู่รอบตัวเขาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ขาดก็แต่ไม่ได้เขียนบนใบหน้าว่า “มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง”
เผยอวี้เฉิงได้ยินเช่นนี้ ก็กระเหม่นใส่เขาโดยไม่แสดงสีหน้าที “ไม่จำเป็น”
เผยอวี่ถังลนลานขึ้นมา “ห๊ะ ไม่ต้องเปลี่ยนจริงๆ เหรอ? แบบนี้อึดอัดมากนะ! งั้นผมไปหยิบเสื้อตัวสะอาดๆ มาให้พี่ดีกว่า!”
เผยอวี้เฉิง “เผยอวี่ถังนายว่างมากเหรอ?”
สายตาอันเฉียบคมกวาดมา เผยอวี่ถังหดคอทันที “คัก ผมไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”
หลังจากออกจากห้องทำงาน เผยอวี่ถังก็อดดึงผมตัวเองอย่างผิดหวังไม่ได้
ฮูว ทำอย่างไรดี?
ก็ไม่รู้ว่านึกอะไรออก สายตาของเผยอวี่ถังพลันเป็นประกายขึ้นมา
นึกออกแล้ว!
พี่ชายใหญ่ต้องว่ายน้ำทุกเย็น!
ตอนนี้เขาไปรอแอบถ่ายที่สระว่ายน้ำก็พอแล้ว!
เขาฉลาดเกินไปหรือเปล่า!
YOU MAY ALSO LIKE
