ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 557 น่าจะไม่มีโอกาสลุ้น / ตอนที่ 558 อาจารย์ คุณเป็นศพคืนชีพอย่างงั้นเหรอ
- Home
- ลืมรักเลือนใจ
- ตอนที่ 557 น่าจะไม่มีโอกาสลุ้น / ตอนที่ 558 อาจารย์ คุณเป็นศพคืนชีพอย่างงั้นเหรอ
ตอนที่ 557 น่าจะไม่มีโอกาสลุ้น
ตอนนี้เหล่านักแสดงหญิงที่ยังไม่ได้ออดิชันต่างทยอยกันขมวดคิ้ว มองหลินเยียนด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“เหอะ…เมื่อกี้ฉันฟังไม่ผิดเลยใช่หรือเปล่า ในประเทศจีน นอกจากเธอแล้วก็ไม่มีใครแสดงเป็นเยวาได้ดีอีก เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร เป็นเยวามาเองหรือไงกัน?!”
“คำพูดไร้ค่าแบบนี้ ฟังแล้วไม่สบายใจจริงๆ อะไรคือมีแค่เธอที่แสดงเป็นเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวาได้ดี เรื่องคู่ปรับมหากาฬก่อนหน้านี้ของเธอ ตัวละครหลินเผี่ยนรั่วถือว่าแสดงได้ไม่เลว แต่คนที่มีฝีมือการแสดงดีกว่าเธอก็มีมากมายเหลือเกินนี่นา เอาแค่เรื่องชื่อเสียงกับฝีมือมาพูด เธอยังจะเทียบกับหลินซูหย่าหรือไม่ก็นักแสดงในประเทศจีนที่เหลืออีกหลายคนนั้นได้อีกเหรอ?”
“ฉันว่าเธอก็แค่ตีฝีปากเท่านั้นแหละ” นักแสดงหญิงคนหนึ่งส่งเสียงหัวเราะเย้ยหยัน “ว่ากันตามความจริงนะ การแสดงเมื่อกี้ฉันว่าก็ไม่เท่าไหร่ แค่เปลี่ยนวิธีการเท่านั้นเอง ถ้าให้พวกเราไปแสดงจะต้องไม่แย่ไปกว่าเธอแน่ คุณโจวเฉียวให้บทเธอก็ถือเป็นบุญครั้งใหญ่ของเธอแล้ว คิดไม่ถึงว่ากลับเข็นไม่ขึ้นแบบนี้ แถมยังพูดว่าจะแสดงแค่บทของเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวาอะไรนี่อีก น่าขำจะตายอยู่แล้วเนี่ย”
…
“คุณหลินเยียน เอาแบบนี้นะครับ คุณกลับไปรอการแจ้งผลก่อนก็แล้วกัน” ผ่านไปครู่หนึ่ง โปรดิวเซอร์เรื่องเลเจนด์ก็โบกมือด้วยความรำคาญใจเล็กน้อย
เขาไม่เคยเห็นนักแสดงแบบนี้มาก่อนเลย พูดจาชัดเจนกับเธอมากขนาดนั้นแล้วว่าเธอไม่เหมาะที่จะแสดงเป็นเยวาและอยากจะให้บทอื่นแก่เธอ แต่กลับยังไม่พอใจอีก
“ค่ะ ฉันจะรอข่าวดีจากพวกคุณ” หลินเยียนมองพวกของโจวเฉียวและผู้กำกับพร้อมแย้มยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็หมุนตัวแล้วเดินออกจากสถานที่ออดิชันทันที
…
คฤหาสน์เมฆ
เผยอวี่ถังกำลังนั่งเล่นเกมอยู่บนโซฟา หลินเยียนเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ผลการต่อสู้ของเผยอวี่ถังนั้นย่ำแย่จนไม่อาจทนดูได้
“จะให้คนระดับแชมป์เล่นด้วยหรือเปล่า รับรองว่าจะทำให้นายได้คะแนนเพิ่ม” หลินเยียนนั่งลงด้านข้างเผยอวี่ถังพร้อมถามระคนยิ้ม
เมื่อได้ยินเสียง เผยอวี่ถังถึงได้สติกลับคืนมา สายตาพลันไปอยู่บนร่างหลินเยียน จากนั้นก็ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่องทันที “ไม่ๆๆ …พี่สะใภ้ ผมคิดว่า…เรื่องเล่นเกมน่ะ เอาที่มีความสุขก็พอแล้ว จะได้คะแนนเพิ่มหรือเปล่ามันไม่สำคัญ!”
เผยอวี่ถังสาบานว่าเขาจะไม่เล่นเกมกับหลินเยียนอีกแล้ว ยังจะมาพูดว่าให้คนระดับแชมป์เล่นด้วยอะไรกันอีกเล่า ให้เงินเขา เขายังไม่เอาเลย
เผยอวี่ถังไม่มีทางลืมเลือนไช่เหวินจีที่หลินเยียนเล่นได้เลย
คนอื่นเขาเล่นคือ 5 ต่อ 5 คืนวันนั้นคือ 4 ต่อ 6 ชัดๆ หลินเยียนคงเป็นไส้ศึกของฝ่ายตรงข้ามแน่ๆ
เผยอวี่ถังเปลี่ยนหัวข้อโดยไม่ให้หลินเยียนมีโอกาสได้เอ่ยปาก เขามองหลินเยียนพร้อมรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “พี่สะใภ้ พี่ไปออดิชันเสร็จแล้วเหรอครับ ถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้เชียว”
“อืม เสร็จแล้วล่ะ” หลินเยียนตอบพลางศีรษะ
“เป็นยังไงบ้าง ไม่มีโอกาสลุ้นแล้วใช่หรือเปล่าครับ?” เผยอวี่ถังใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย
หลินเยียน “…”
เจ้าเด็กบ้านี่ช่างรู้จักพูดซะจริงนะ
“ก็น่าจะไม่มีโอกาสลุ้นแล้วล่ะ” หลินเยียนครุ่นคิด ตอบกลับไปตามความสัตย์จริง
“ใช่หรือเปล่าล่ะ พี่สะใภ้ พี่ดูสิ ผมบอกตั้งแต่แรกแล้ว พี่ไปออดิชันบทของเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวาต้องไม่มีโอกาสลุ้นแน่นอน กำลังเสียเวลาอยู่ชัดๆ ถ้าพี่มีเวลาทำแบบนี้ ไม่สู้…”
เผยอวี่ถังพูดยังไม่ทันจบ หลินเยียนก็ยิ้มร่าพร้อมพูดตอบกลับไปว่า “ถ้ามีเวลาทำแบบนี้ ไม่สู้เล่นเกมเป็นเพื่อนนายดีกว่า?”
พอหลินเยียนพูดจบ เผยอวี่ถังก็ตัวสั่นเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ “ไม่ๆๆ ความหมายของผมก็คือ ถ้าพี่สะใภ้มีเวลาทำแบบนี้ ไม่สู้ไปดื่มน้ำชา ดูหนังดูละครจะดีกว่า การเล่นเกมมันก็ทำให้เสียเวลาชีวิตเหมือนกันไม่ใช่หรือไงครับ”
หลินเยียนเหล่มองเผยอวี่ถัง ขี้เกียจจะพูดกับเผยอวี่ถังให้มากความ เธอลุกขึ้นแล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ตอนที่ 558 อาจารย์ คุณเป็นศพคืนชีพอย่างงั้นเหรอ
อันที่จริงหลินเยียนไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าการไปออดิชันวันนี้จะทำให้ตัวเองได้รับบทของเยวา
ทุกคนต่างรู้กันอยู่แก่ใจว่าบทของเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวานั้นเป็นของหลินซูหย่าไปแล้ว อีกทั้งก่อนหน้านี้ไม่นานนัก เว็บไซต์ทางการของเลเจนด์ก็ยังประกาศอย่างชัดเจนอีกด้วย
ถ้าไม่เกิดสถานการณ์พิเศษ อย่างนั้นบทเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวาก็ไม่มีวันตกอยู่ในมือของคนอื่นแน่ จะเป็นของหลินซูหย่าเท่านั้น
ประการแรก ฝีมือการแสดงของหลินซูหย่าถือว่าไม่เลว บวกกับช่วงนี้หลินซูหย่าใช้เงินจำนวนมากสนับสนุนทีมรถแข่งแถวหน้าทีมหนึ่งจนกลายเป็นสมาชิกเกียรติยศ ทั้งยังหาความรู้เกี่ยวกับการแข่งรถจำนวนมาก เพื่อให้ได้บทเยวา
มิหนำซ้ำหลินซูหย่าก็มีชื่อเสียงในประเทศมาก ทุกคนต่างยอมรับว่าเธอเป็นคนสวยจิตใจดีงาม โดยเฉพาะช่วงนี้ที่สื่อต่างประโคมข่าวการกระทำอันดีงามสารพัดอย่างของหลินซูหย่าอย่างบ้าคลั่ง อย่างเช่นการเป็นผู้ก่อตั้งบ้านเด็กกำพร้าเป็นต้น
และบัดนี้เพราะการสร้างภาพเหล่านั้น หลินซูหย่าจึงได้รับบทบาทเป็นเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวา ซึ่งถือเป็นเรื่องที่เหมาะสมมากที่สุด ไม่มีคนอื่นอีกแล้ว
เมื่อสรุปการวิเคราะห์เหล่านั้นแล้ว หลินเยียนจึงไม่เคยคิดว่าตัวเองจะผ่านการออดิชันและได้รับบทแทนหลินซูหย่าอย่างรวดเร็ว
เพียงแต่ต่อให้เป็นแบบนี้ หลินเยียนก็ไม่มีอารมณ์ที่จะไปแสดงบทอื่น หลินเยียนยังคงต้องได้บทนี้มาให้จงได้ ไม่ว่าใครก็ห้ามมาแย่งกับเธอ
ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง หลินเยียนก็ล็อกอินเข้าบัญชีสื่อสังคมออนไลน์ที่ไม่ได้เข้ามาช้านาน
ชื่อแอคเคาท์ : เยวา
ภาพอวตารคือภาพการ์ตูนเพศหญิงที่มีสมญานามว่าเทพแห่งสงคราม ผมสั้น ชุดดำ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ตาซ้ายมีผ้าคาดตา ห้อยกระบี่ประจำตัวขนาดยักษ์ไว้ที่เอว
เพิ่งล็อกอินเข้าโปรแกรม ข้อความจำนวนหลายพันข้อความก็เริ่มไหลทะลักเข้ามาทันที
เด็กบ้า-เด๊ดบุชเชอร์ : [อาจารย์ เจ้ารองตั้งใจชนรถผมในการแข่งลีกหนึ่ง อาจารย์ช่วยดูแลเขาหน่อยสิครับ! เจ้าคนเนรคุณคนนี้ อาจารย์รีบไล่มันออกจากสำนักเถอะ!]
เด็กบ้า-เด๊ดบุชเชอร์ : [อาจารย์ครับ เจ้ารองคนเนรคุณนั่นชูนิ้วกลางให้ผมตอนเริ่มแข่งลีกหนึ่ง อ๊าก!]
เด็กบ้า-เด๊ดบุชเชอร์ : [อาจารย์? คุณอยู่ไหน ทำไมถึงปิดโทรศัพท์ล่ะครับ]
จงใช้ชื่อของฉัน-หมั่ง : [อาจารย์ อาจารย์ เจ้ารองคนเดรัจฉานนั่นจงใจชนรถผมกับเด๊ดบุชเชอร์ตอนแข่งลีกหนึ่ง!]
จงใช้ชื่อของฉัน-หมั่ง : [อาจารย์ เจ้ารองมันได้ที่หนึ่งอีกแล้ว มันเหยียบซากศพผมกับเด๊ดบุชเชอร์ขึ้นไป เจ้าสารเลวนี่ มันยังพูดว่าจะเลี้ยงข้าวพวกเรา กลายเป็นว่าพอกินได้ครึ่งหนึ่งมันก็หนีไป!]
จงใช้ชื่อของฉัน-หมั่ง : [อาจารย์ คุณเป็นอะไรกันแน่ เด๊ดบุชเชอร์บอกว่าโทรหาคุณไม่ติดมาตั้งนานแล้ว อาจารย์?]
หลินเยียนมองดูข้อความหลายพันข้อความนั้น ส่วนใหญ่ส่งมาจากลูกศิษย์ทั้งหลาย นอกจากนี้ยังมีมาจากสมาชิกทีมดับเบิ้ลยูซีจำนวนหนึ่งอีกด้วย รวมถึงข้มความขยะที่เชิญชวนให้ร่วมทำธุรกิจ
เซียวจี้ : [อยู่ไหม]
เมื่อเห็นชื่อนี้หลินเยียนก็ตกใจ ตัวเองลบชื่อเขาไปนานแล้ว แล้วทำไมถึงแอดเข้ามาอีก
แถมยังลบไปตั้งสิบกว่าครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ
หลินเยียนลบชื่อเซียวจี้ออกจากบัญชีรายชื่อเพื่อนของตัวเองออกไปอีกครั้งโดยแทบจะปราศจากความลังเลทันที เมื่อมั่นใจว่าลบทิ้งเรียบร้อยแล้วถึงวางใจลงได้
ไม่นานนัก หลินเยียนก็กดเปิดช่องสนทนากับ จงใช้ชื่อของฉัน-หมั่ง [เหอะๆ]
ผ่านไปราวหลายวินาที
จงใช้ชื่อของฉัน-หมั่ง : [แม่เจ้า! แม่เจ้า! แม่เจ้า! แม่เจ้า! อาจารย์ นี่คุณเป็นศพคืนชีพอย่างงั้นเหรอครับ!]
เยวา: [ไสหัวไปซะ]
จงใช้ชื่อของฉัน-หมั่ง : [อาจารย์ ใช่คุณหรือเปล่าเนี่ย เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ คุณปิดเครื่องมาตลอดเลย ไม่ส่งข้อความกลับมาสักครั้ง พวกเราร้อนใจจะแย่อยู่แล้วนะครับ!]