ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 783 เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคนๆ นั้น / ตอนที่ 784 ชุดแข่งของเยวา
ตอนที่ 783 เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคนๆ นั้น
เวลานี้ ณ ชานเมืองแห่งหนึ่งในตี้ตู
ชายหนุ่มนั่งลงบนพื้น นกแก้วที่อยู่บนบ่าไม่ขยับเขยื้อน
ไม่รู้ว่าเขาทำอะไร ข้างกายกลับมีนกเป็นจำนวนมากมารวมตัวกัน
“ช่วยฉันตามหากิลด์นักล่าที”
เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อย
พอเขาพูดจบ นกฝูงใหญ่ที่รวมตัวกันอยู่ตรงนั้นก็หายไปในทันที
ผ่านไปประมาณสิบนาทีเขาก็ยืนขึ้น มองนกแก้วที่อยู่บนบ่าซ้าย แสยะยิ้มพลางพูด “ทำไมบนตัวของผู้หญิงคนนั้นถึงได้มีกลิ่นอายที่ทำให้ฉันเกลียด…”
“คืนเงิน! คืนเงิน! คืนเงิน! เจ้าโง่! คืนเงิน!” ราวกับนกแก้วกำลังตอบ
“หึ…เธอไม่ใช่ เครื่องตรวจจับแบบนี้น่าจะตรวจจับคนระดับนั้นไม่ได้หรอกมั้ง…แน่ล่ะ ไม่ว่าเธอจะหายสาบสูญจริงๆ หรือว่าตายแล้ว…ถ้ามีชีวิต ฉันต้องเจอตัว ถ้าตาย…ฉันต้องเห็นศพ ให้กิลด์นักล่าช่วยหาดู เป็นไง” เขายิ้มพลางพูด
“คืนเงิน! เจ้าโง่! คืนเงิน! เจ้าโง่!”
ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก “ผู้หญิงคนนั้น ก็แค่ของเกรดต่ำของห้องทดลอง ไม่มีทางใช่คนคนนั้น”
พอพูดจบสายตาของเขาก็ทอดยาวไปไกล แววตาดูเย็นยะเยือก “ฉันจะต้องหาตัวเธอออกมาให้ได้…ต้องขอบคุณเธอจริงๆ ที่ทำให้ฉันมีสภาพแบบนี้…หึ”
…
หลินเยียนเล่นเกมจบพอดี จ้าวหงหลิงก็เดินมา
หลินเยียนเปิดประตูเดินลงไปทันที
“พี่เยียน พวกเรารถติดนานมาก!” ตัวตัวที่อยู่ข้างกายจ้าวหงหลิงพูดกับหลินเยียน
“ไม่เป็นไร มีเวลา” หลินเยียนยิ้มพลางพูด
“ไปเถอะ ไปที่กองถ่ายก่อน” จ้าวหงหลิงพูด
หลินเยียนพยักหน้า พูดกับจ้าวหงหลิง “พี่หลิง พี่มาขับรถดีกว่า ฉันจะเล่นเกมอีกตา จะได้เลื่อนขั้นแล้ว!”
พอหลินเยียนพูดจบจ้าวหงหลิงก็หน้าบึ้งในทันที
เห็นสีหน้าของจ้าวหงหลิงดูแปลกไป หลินเยียนจึงพูดด้วยความตกใจ “มีอะไรเหรอ”
“เธอว่าฉันขับได้เหรอ” จ้าวหงหลิงมองหลินเยียน
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” หลินเยียนไม่เข้าใจ
“ใบขับขี่ฉันล่ะ” จ้าวหงหลิงถามกลับ
จ้าวหงหลิงทำหลินเยียนอึ้งไปชั่วขณะ เธอจะไปรู้ได้ไงว่าใบขับขี่ของจ้าวหงหลิงอยู่ไหน
“พี่หลิง ใบขับขี่พี่ล่ะ” หลินเยียนถามต่อ
“คราวก่อนถูกยึดไปเพราะเธอไม่ใช่หรือไง” จ้าวหงหลิงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หลินเยียน “…”
พอได้ฟังจ้าวหงหลิงพูด ทันใดนั้นหลินเยียนก็นึกขึ้นได้ คราวก่อนเธอขับรถที่เพิ่งซื้อมาใหม่ของจ้าวหงหลิง ฝ่าไฟแดงนับไม่ถ้วน ทำให้จ้าวหงหลิงถูกตัดแต้มใบขับขี่จนเกลี้ยงแล้วก็ถูกยึดไป…
ตัวตัวมองหลินเยียนอย่างจนปัญญา ไม่น่าพูดขึ้นมาเลยจริงๆ
หลินเยียนรู้สึกอายเล็กน้อย เดินไปเปิดประตูหลัง ยิ้มกว้างพลางพูด “พี่หลิง ขึ้นรถเลยค่ะ ฉันจะเป็นคนขับรถให้พี่เอง!”
…
หลังจากไปถึงกองถ่ายก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว
หลินเยียน จ้าวหงหลิง และตัวตัวกินข้าวเที่ยงที่ข้างนอกก่อน จากนั้นถึงเข้ากองถ่าย
สถานที่ถ่ายทำห่างจากกองถ่ายไปไม่มาก ไม่ต้องรีบร้อนอะไร
ภายในห้องแต่งตัวของกองถ่าย
ช่างแต่งหน้าในครั้งนี้จ้าวหงหลิงพามาด้วยตัวเอง ไม่ได้ใช้ช่างแต่งหน้าของกองถ่าย อย่างไรเสียตอนนี้เงินทุนของพวกเธอก็มีมากพอ
หลังจากแต่งหน้าเสร็จ จ้าวหงหลิงก็หยิบบทหนังรวมถึงรายชื่อนักแสดงมาดู
“เว่ยสวีเฟิงแสดงเป็นลั่งหมั่ง…ยังมีหันอี้เซวียนแสดงเป็นหัวหน้าทีมพีโอ…” จ้าวหงหลิงพึมพำ
“พี่ ฉันจำได้ว่านักแข่งรถขั้นเทพลั่งหมั่งเป็นคนประเทศอาร์ เว่ยสวีเฟิงมาแสดงจะเหมาะเหรอ” สีหน้าตัวตัวเต็มไปด้วยความสงสัย
ตอนที่ 784 ชุดแข่งของเยวา
จ้าวหงหลิงพูด “เป็นคนเอเชียทั้งนั้น หน้าตาไม่ได้ต่างกัน ไม่มีปัญหาหรอก อีกอย่างด้วยภาพลักษณ์ของเว่ยสวีเฟิง แสดงเป็นลั่งหมั่งก็ถือว่าไม่เลว ส่วนตัวฉันคิดว่าเหมาะนะ…แต่แน่ล่ะพวกเราไม่ใช่ทีมงาน เรื่องพวกนี้ต้องแล้วแต่ทีมงานพิจารณาอยู่ดี”
“เยวามีลูกศิษย์หลายคน ไม่ใช่แค่ลั่งหมั่งคนเดียว มีอยู่ในทุกประเทศ เพียงแต่ฉากของหลินเยียนถือว่าเป็นช่วงท้ายใกล้จบเรื่อง ส่วนช่วงต้นกับช่วงกลางเรื่องถ่ายจบไปนานแล้ว ดังนั้นไม่มีฉากที่ต้องเข้ากับนักแสดงคนอื่นอีก และก็ไม่มีทางคาบเกี่ยวกับส่วนอื่น แสดงตอนจบให้ดีเป็นพอ” จ้าวหงหลิงพูด
“พี่คะ ขอฉันดูบทหน่อยได้ไหม” ตัวตัวถาม
จ้าวหงหลิงยื่นบทให้ตัวตัว
“หลินเยียน จำบทได้หรือยัง” ผ่านไปสักพักจ้าวหงหลิงก็ถามหลินเยียน
“พอได้แล้ว” หลินเยียนตอบ
“งั้นก็ดี” จ้าวหงหลิงพยักหน้า
อันที่จริงเรื่องบท หลินเยียนก็แค่ดูผ่านๆ จำแบบคร่าวๆ ยังไงซะก็แสดงเป็นตัวเอง ต่อให้บทดีกว่านี้ก็ไม่สู้เยวาตัวจริงแสดงเอง
“คุณหลินเยียน”
ไม่นานผู้กำกับก็มาเคาะประตู พอได้รับอนุญาตก็เข้ามาในห้องแต่งตัว
“สวัสดีค่ะผู้กำกับเกาฟู่ไซว่” หลินเยียนที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วอยู่ในชุดแข่งสีเงิน ด้านหลังชุดสกรีนคำว่า ‘Yeva (เยวา)’ ส่วนด้านหน้าเป็นชื่อทีมดับเบิ้ลยูซีกับตราประจำทีม
“คุณหลินเยียน คุณใส่ชุดนี้แล้วดูเหมาะมากจริงๆ ครับ!” ผู้กำกับมองหลินเยียน อดพูดชมไม่ได้
พอได้ยินดังนั้นหลินเยียนก็ยิ้มออกมา พยักหน้าตอบรับให้ผู้กำกับ
“โอ้มายก็อด! คุณหลินเยียน” ผู้กำกับยิ้มค้างในทันที เขามองชุดแข่งของทีมดับเบิ้ลยูซีที่อยู่บนตัวหลินเยียนอย่างละเอียด
“เป็นไปไม่ได้หรือเปล่า!” ยิ่งมองผู้กำกับก็ยิ่งมีสีหน้าตกใจ
ชุดแข่งที่หลินเยียนใส่อยู่เป็นชุดแข่งของเยวาตอนนั้นไม่ใช่เหรอ!
คำว่า ‘Yeva (เยวา)’ ที่ด้านหลัง เจ้าตัวเป็นคนเซ็นเอง จากนั้นได้นำมาสกรีนลงบนชุด ส่วนด้านหน้า ไม่ได้มีแค่ชื่อทีมดับเบิ้ลยูซี ยังมีเลข ‘18’ ที่เห็นได้อย่างชัดเจน
ถึงขนาดที่ว่าบนชุดนี้ยังมีโลโก้ของสปอนเซอร์รายใหญ่ใส่อยู่แน่นขนัดอีกด้วย!
โลโก้แบรนด์หรูระดับโลกที่อยู่ในตลาดตอนนี้แทบไม่มีสิทธิ์ได้มาสกรีนอยู่บนชุดนี้
“นี่คือชุดแข่งของเยวาเองเลยไม่ใช่เหรอ” ผู้กำกับมองหลินเยียนด้วยสีหน้าตกใจ
ไม่เปิดโอกาสให้หลินเยียนได้พูด ผู้กำกับก็พูดต่อด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “เป็นไปไม่ได้มั้ง ก่อนหน้านี้พวกเราไปซื้อชุดที่ทีมดับเบิ้ลยูซี ปรากฏว่าทีมนั้นไม่มีใครออกมาสักคน ไม่สนใจพวกเราด้วยซ้ำ เพื่อความสมจริงพวกเราทำถึงขั้นยอมทุ่มเงินก้อนใหญ่ แต่กลับซื้อไม่ได้อยู่ดี แม้แต่สมาชิกทีมดับเบิ้ลยูซีก็ไม่ได้เห็นสักคน…คุณหลินเยียน นี่คุณ…ก็อบเกรดเอเหรอ”
พอได้ฟังหลินเยียนก็ครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็ยิ้มพลางเอ่ย “ใช่ค่ะผู้กำกับ ก็อบเกรดเอ”
เวลานี้ในใจของหลินเยียนกำลังร้องไห้
นี่มันของจริงเชียวนะ! จะซื้อไหม! เธอขาย!
“คุณหลินเยียน สุดยอดไปเลยครับ ชุดแข่งชุดนี้เลียนแบบได้เหมือนจริงมาก เฉียบ!” ผู้กำกับยกนิ้วโป้งให้หลินเยียน”
หลินเยียน “…”
อันที่จริงตอนนั้นหลังจากหลินเยียนออกจากทีมดับเบิ้ลยูซีก็ได้เอาชุดแข่งของตัวเองกลับมาด้วยเพื่อเป็นที่ระลึก
เธอเองก็นึกไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่งที่เธอได้สวมใส่มันอีกครั้ง
มองตัวเองในกระจก ชั่วขณะหนึ่งหลินเยียนได้หวนนึกถึงช่วงเวลาที่อยู่ในสนามแข่ง แต่ละวินาทีที่ได้โลดแล่น
“โอเคครับคุณหลินเยียน เดี๋ยวพวกเราไปสถานที่ถ่ายทำกัน พวกคุณเตรียมตัวนะครับ”
ผู้กำกับพูดจบก็หมุนตัวเดินออก
หลินเยียนยังไม่ทันได้นั่งลง ทันใดนั้นเว่ยสวีเฟิงที่อยู่ในชุดแข่งกลับปรากฏตัวที่หน้าประตู
YOU MAY ALSO LIKE
