ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 105 โกรธจัด 2

บทที่ 105 โกรธจัด 2

โจวลี่หยุดการเคลื่อนไหวของมือเธอ มองไปทางด้านหลัง ถึงมองเห็น คนจนๆในสายตาเธอคนนั้น ตาคู่นั้น แดงก่ำ！

วินาทีต่อมา ร่างของเฉินเฟิงพุ่งเข้ามาราวกับสายฟ้า

“เพี้ยะ”

ดวงตาที่หวาดกลัวของโจวลี่ เพียงแค่หนึ่งฝ่ามือ โจวลี่ทั้งตัวถูกตบลอยออกไป ชนกับกำแพงอย่างหนัก

พริบตาเดียว โจวลี่รู้สึกเหมือนทั้งตัวกำลังพังทลาย กระดูกแตกเป็นไม่รู้ว่ากี่ชิ้น

ในปากก็มีฟันที่เปื้อนเลือดหลุดออกมาสิบกว่าซี่！

หยานชุนเหมยที่อยู่ข้างๆสั่นริกๆ ถอยไปด้านหลังสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

แต่ทันใดนั้นดวงตาของเฉินเฟิงที่เย็นชาล็อกเธอไว้ แม้ว่าตอนที่เฉินเฟิงเข้ามาไม่เห็นหยานชุนเหมยลงมือกับเสี้ยเมิ่งเหยา แต่เขาสามารถเดาได้ หยานชุนเหมยคนนี้เป็นคนริเริ่ม!

ถ้ามีแค่โจวลี่คนเดียว เธอไม่กล้าขนาดนั้น

“นายจะทำอะไร? ฉันจะเตือนนายให้ การทำร้ายคนผิดกฎหมายนะ!” หยานชุนเหมยตะโกนออกมา

“ทำไมต้องทำร้ายเธอ?！” มีความโกรธอยู่ในดวงตาของเฉินเฟิง กัดฟันพูด

“นังสารเลวนี่ มันเอาชานมสาดใส่ฉัน ฉันจะตบมันแล้วจะทำไม?！” หยานชุนเหมยกล่าวอย่างมั่นใจ

“ดี！ ดีมาก！” เฉินเฟิงกำหมัดแน่น พูดอย่างโหดเหี้ยมทุกคำ

“นายอย่าเข้ามานะ ถ้านายกล้าเข้ามาฉันจะแจ้ง….” หยานชุนเหมยพยายามทำให้เฉินเฟิงตกใจโดยการขู่โทรแจ้งตำรวจ แต่คำว่าแจ้งตำรวจยังพูดไม่จบ มือใหญ่ของเฉินเฟิงเหวี่ยงลงบนใบหน้าของเธอ

แจ้งตำรวจเหรอ? มึงจะเรียกเทวดามาก็ไม่มีประโยชน์！

ตบไปฝ่ามือหนึ่ง ทำให้หยานชุนเหมยลงไปกลิ้งบนพื้นหลายรอบ ใบหน้าที่แต่งหน้าเข้มๆของหยานชุนเหมย สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าบวมขึ้นอย่างรวดเร็ว

หยานชุนเหมยเหม่ออยู่กับที่ รู้สึกแค่ดาวเต็มหัว หลังจากที่รู้สึกตัว ทันใดนั้นก็กรีดร้องอย่างร้อนรนและกระโจนไปหาเฉินเฟิง： “กูจะฆ่ามึง！”

เฉินเฟิงยิ้มกว้าง ตบไปอีกฝ่ามือหนึ่ง เหวี่ยงลงบนใบหน้าของหยานชุนเหมยอย่างแรง ตบฟันร่วงออกจากปากสองสามซี่

หยานชุนเหมยถูกตบล้มลงกับพื้น เริ่มร้องหาพ่อแม่แล้ว

เฉินเฟิงกลับไม่คิดที่จะปล่อยเธอไป เขาก้าวไปข้างหน้า ยกเท้าขึ้นและเหยียบหลังมือของหยานชุนเหมย

ใช้แรงขยี้！

เสียงดัง“แกะ”！

กระดูกมือของหยานชุนเหมยถูกเฉินเฟิงเหยียบละเอียด！

“โอ้ย~”

เสียงหอนที่น่ากลัวเหมือนฆ่าหมู ความเจ็บจากการแตกร้าวทำให้เส้นเลือดบนหน้าผากของหยานชุนเหมยโผล่ขึ้นมา ใบหน้าข้างหนึ่งเปลี่ยนสีเหมือนตับหมู

โจวลี่ที่อยู่ข้างๆเดิมทีก็ยังครางอยู่ แต่เห็นฉากนี้แล้ว ทันใดนั้นก็ตกใจจนฉี่ราดออกมา

โจวลี่พยายามลุกขึ้นมา คิดจะหนี

เฉินเฟิงยิ้มเยาะ กลับไม่เปิดโอกาสนี้ให้เธอ ใช้หนึ่งเท้า เตะเข้าไปที่โจวลี่หนึ่งฉาด

จากนั้นโจวลี่ก็รู้สึกได้ว่ามีเท้าใหญ่เหยียบที่หลังมือของเธอ

“ยะ….”

คำว่าอย่ายังไม่ได้ออกจากปาก ความเจ็บปวดดั่งปอดฉีกขาดแพร่ออกมาจากหลังมือ

กระดูกมือของโจวลี่ ถูกเฉินเฟิงเหยียบย่ำอย่างกะทันหัน!

นี่คือผลตอบแทนที่กล้าล่วงเกินเสี้ยเมิ่งเหยา！

ดวงตาของเฉินเฟิงโหดเหี้ยม นานแล้วที่เขาไม่ได้โกรธขนาดนี้

ตีเขาให้ตายก็คิดไม่ถึงว่า ก็แค่พาเสี้ยเมิ่งเหยาออกมาเดินช้อปปิ้ง คิดไม่ถึงว่าจะเจอกับพวกไม่รู้ผิดชอบชั่วดี

เวลานี้“เฉินเฟิง…” มาปลุกเสี้ยเมิ่งเหยาให้ตื่น

“เสี้ยเมิ่งเหยา คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เฉินเฟิงรีบกระโจนเข้าไปตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา อุ้มเสี้ยเมิ่งเหยาไว้ในอ้อมแขน

“ฮือฮือ เฉินเฟิง ฉันเจ็บ” ดวงตาที่สวยงามของเสี้ยเมิ่งเหยาน้ำตาไหลออกมา เธอแค่อยากซื้อกระเป๋าเท่านั้นเอง ทำไมถึงต้องมาเจอคนอย่างโจวลี่และหยานชุนเหมยนะ

หัวใจของเฉินเฟิงปวดร้าว เสี้ยเมิ่งเหยาไม่เคยได้รับความไม่เป็นธรรมขนาดนี้

“ไม่เป็นไรแล้ว ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้” เฉินเฟิงหายใจเข้าลึกๆ พูดว่า จากนั้นเขาก็มองไปที่หยานชุนเหมยและโจวลี่ที่ยังคงคร่ำครวญอยู่ที่พื้น สายตาเต็มไปด้วยความอำมหิต！

นังสารเลวสองคนนี้ สมควรตาย！

“ตึ่งๆๆๆ”

ขณะนี้ ชายในชุดสูทสีดำวิ่งเข้ามาพร้อมกับกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

เหตุการณ์ที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของทางห้างสรรพสินค้า

ชายในชุดสูทสีดำเป็นผู้จัดการเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของห้างสรรพสินค้า หวังต้าฉวน

หวังต้าฉวนเพิ่งเข้ามาในร้าน ฉันเห็นโจวลี่และหยานชุนเหมยนอนร้องครวญครางอยู่ที่พื้น ท่าทางของสองคนนั้นน่าอนาถ หน้าบวมเหมือนหัวหมู หลังมือมีเลือดไหลซิบๆ

เห็นได้ชัดว่า คนที่ทำคือเฉินเฟิง

หวังต้าฉวนสายตาที่โมโหทันใดนั้นก็มองไปที่เฉินเฟิง

เรื่องใหญ่ขนาดนี้เกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้า เขาที่เป็นผู้จัดการเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หนีไม่พ้นคำตำหนิแน่

“นายทำเหรอ?！” หวังต้าฉวนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

“นายจะไม่ถามว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่เหรอ?” เห็นหวังต้าฉวนที่มาถึงไม่ถามสาเหตุก็ใส่อารมณ์กับตัวเอง น้ำเสียงของเฉินเฟิงก็เย็นชาลง

“ฉันถามว่านายเป็นคนทำใช่ไหม?！ นายก็แค่ตอบคำถามฉัน ใช่หรือว่าไม่ใช่！” หวังต้าฉวนตะคอกออกมา

“ไอ้เลวนี่มันตบฉัน！ รีบจัดการมัน！” หยานชุนเหมยพูดออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความอำมหิต

“จับมันไว้！” หวังต้าฉวนพูดด้วยความดุร้าย

เวลานี้ สีหน้าของเฉินเฟิง เยือกเย็นจัด： “ฉันจะให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย ตรวจสอบเหตุการณ์ให้ชัดเจนก่อน！”

“ไม่ต้องหรอก ฉันจะให้นายคุกเข่าลงและอธิบายให้ฉันฟัง!” ใบหน้าของหวังต้าฉวน สัมผัสถึงความโหดร้าย เขาจะต้องหาวิธี มอบความผิดทั้งหมดให้กับเฉินเฟิง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเจ็ดถึงแปดคนรุม เฉินเฟิงยิ้มเยาะ เหมือนเสือในภูเขา กระโจนเข้าใส่

ไม่ถึงสิบวิ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอายุน้อยและแข็งแรงเจ็ดถึงแปดคน ล้มลงกับพื้น ไม่มีใครยืนสักคน!

เห็นฉากนี้แล้ว ใบหน้าของหวังต้าฉวนซีดลง เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากของเขา

เจอนักเลงเข้าแล้ว！

“นายต้องการให้ฉันคุกเข่าลงและอธิบายให้นายฟังไหม?” เฉินเฟิงถามด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

เสียงดัง “อึก”

หวังต้าฉวนกลืนน้ำลาย

“สวะ พวกนายมันสวะ！” หยานชุนเหมยกรีดร้องด่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเจ็ดถึงแปดคน สู้คนเดียว คิดไม่ถึงว่าจะสู้ไม่ได้！

“หุบปาก！” หวังต้าฉวนอับอายจนโกรธด่าไปประโยคหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงเป็นกังฟู คนแบบนี้ ไม่ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะมากี่คนก็คือมาขึ้นเขียง

“ยังจะกล้าด่าฉัน?！” หยานชุนเหมยเบิกตาโต

“ฝากไว้ก่อนเถอะ สวะอย่างพวกนายนี่ ยังมีไอ้เลวนั่น วันนี้พวกนายต้องตาย！” หยานชุนเหมยสาปแช่งอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

“ที่รัก มีคนจะฆ่าฉัน！ คุณจะมาไหม！”

“ไอ้เลวนั่นมันเก่ง คุณพาคนมาเยอะๆนะ！”

เฉินเฟิงมองไปที่หยานชุนเหมยที่กำลังเรียกคนมาอย่างเย็นชา ก็ไม่ได้ห้ามแต่อย่างใด เขาจะคอยดู หยานชุนเหมยยังจะเรียกวิญญาณงูผีนรกตัวไหนมาอีก！

หวังต้าฉวนที่อยู่ข้างๆเหงื่อไหลท่วมหน้าผาก หยานชุนเหมยดูไปแล้วเห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดา เรียกคนมาจริงๆ เขาจะต้องเดือดร้อนแน่

“พี่ชายท่านนี้ และก็พี่สาวท่านนี้ ถ้างั้นไว้หน้าพวกเรา เลิกแล้วต่อกันเถอะ” หวังต้าฉวนกล่าวด้วยใบหน้าเศร้า

“ไว้หน้านาย? นายมันตัวอะไร！”

“รอคนของฉันมาก่อนเถอะ ฉันจะให้สวะอย่างพวกนายคุกเข่าบนพื้นเห่าเสียงหมา！”

“และก็ไอ้เลวนั่น วันนี้ฉันจะหักกระดูกของนายทั้งตัวเป็นชิ้นๆ！”

ใบหน้าของหยานชุนเหมยเต็มไปด้วยความอำมหิต และขณะนี้ท่าทางก็ดูเหิมเกริม