ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 118 เมาเหล้า

ตอนที่ 118 เมาเหล้า

“ดื่มต่อ” เฉินเฟิงยิ้มและพูดขึ้น สวีตงเหลียงหาที่ตายจริงๆ ท้าอะไรกับเขาไม่ท้า ต้องมาท้าดื่มเหล้า เขาฝึกวิชาพลังลมปราณมานาน ไม่ว่าจะดื่มเหล้าขาวมากเท่าไหร่ พลังลมปราณของเขาก็จะขับออกมาได้หมด หรือจะเรียกได้ว่าพันแก้วไม่มีล้ม

สีหน้าของสวีตงเหลียงเปลี่ยนไป แต่ไม่พูดอะไรต่อ หยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมด แต่ครั้งนี้ เขากลับไม่รู้สึกสบายเหมือนสองแก้วที่ผ่านมา รู้สึกว่าใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว

แม้ว่าเขาจะคอแข็ง แต่ก็ไม่ดีจนถึงขั้นดื่มเหล้าขาวเหมือนน้ำเปล่าได้

“ยังดื่มต่อได้อีกไหม?” เฉินเฟิงมองสวีตงเหลียงอย่างอดขำไม่ได้

“ทำไมจะดื่มไม่ได้! ฉันเพิ่งจะเริ่มอุ่นเครื่อง” สวีตงเหลียงฝืนทนต่อ

“ขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆนะ” เฉินเฟิงหัวเราะ จากนั้นเปิดเหมาไถขวดต่อไป เงยหน้าขึ้น กระดกดื่มเข้าไป

สายตาของทุกคนมองตรงไป จนรู้สึกเหมือนว่าเฉินเฟิงกำลังดื่มน้ำเปล่า

“ปั้ง!”

สวีตงเหลียงขว้างแก้วเหล้าลงไปบนโต๊ะอย่างแรง หน้าแดงหูแดงมองไปที่เฉินเฟิง

เฉินเฟิงยกเหมาไถขึ้นมาดื่มต่อจนหมด

ทั้งสองสลับกันดื่มไปมา ภายในเวลาสามนาที ขวดเหล้าขาวเปล่าแปดใบก็วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ

เฉินเฟิงดื่มเหมาไถคนเดียวแปดขวด แต่สวีตงเหลียง แม้ว่าจะดื่มน้อย แต่รวมกันก็เกือบสองกรัมแล้ว

เมื่อเห็นเฉินเฟิงมีท่าทีเหมือนคนปกติทั่วไป สวีตงเหลียงกลับหน้าแดงเหมือนตูดลิง เห็นได้ชัดว่าเหล้าขาวเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ภาพตรงหน้าของสวีตงเหลียงในตอนนี้ มีเพียงแค่เงาของผู้คน

เฉินเฟิงกระดกดื่มเหล้าขาวอีกขวดจนหมด ในที่สุดสวีตงเหลียงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

“เด็กเสิร์ฟ! เข้ามาเดี๋ยวนี้!” สวีตงเหลียงที่ตอนนี้ตาแดงมาก ตะโกนออกไป

“คุณผู้ชาย มีอะไรให้รับใช้รึเปล่าคะ?” เด็กเสิร์ฟรีบวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตกใจ

สวีตงเหลียงชี้ไปที่เหมาไถตรงหน้า ต่อว่าขึ้น: “เหมาไถของร้านพวกเธอ เป็นของปลอมรึเปล่า?”

เหล้าปลอม?

เมื่อได้ยินสวีตงเหลียงพูดเช่นนั้น หัวหน้าพนักงานหน้าถอดสีทันที รีบพูดขึ้น : “คุณผู้ชาย เป็นไปไม่ได้ค่ะ พวกเราคฤหาสน์หัวฉี เป็นร้านอาหารที่มีระดับที่สุดในมหาวิทยาลัยจินหลิง เหล้าทุกขวด ส่งตรงมาจากโรงงานเหล้าเหมาไถโดยตรง รสชาติมาตรฐานที่สุด ไม่ใช่เหล้าปลอมอย่างแน่นอนค่ะ”

“บ้าที่สุด! ถ้าไม่ใช่เหล้าปลอม ทำไมเขาดื่มไปแปดขวดแล้วไม่เมา!” สวีตงเหลียงชี้ไปที่เฉินเฟิง พูดขึ้น

“แปดขวด?!” หัวหน้าพนักงานตกตะลึงไปทันที เขาเพิ่งเห็นว่า ด้านหน้าของเฉินเฟิง มีขวดเหล้าขาวเปล่าตั้งอยู่แปดขวดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่เฉินเฟิงกลับยืนนิ่งเหมือนคนปกติทั่วไป

“คุณผู้ชาย ดื่มไปแปดขวดจริงเหรอคะ?” พนักงานหันไปถามเฉินเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ

เฉินเฟิงพยักหน้าลง

“โปรดรอสักครู่นะคะ ฉันจะไปเรียนผู้จัดการมา” พนักงานทำหน้าสงสัย หล่อนรู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าเฉินเฟิงดื่มไปแปดขวดจริงๆ แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย งั้นเหล้าคงมีปัญหาจริงๆ

หลังจากนั้นไม่นาน ชายสวมชุดสูทคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

“สวัสดีครับ คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงทุกท่าน ผมเป็นผู้จัดการคฤหาสน์หัวฉี ขออภัยที่ทำให้เหตุการณ์เช่นนี้ ทำให้ต้องขัดจังหวะการรับประทานอาหารของทุกท่าน” ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาพร้อมด้วยสายตาแสดงความขอโทษ

จากนั้นเขาหันไปมองสวีตงเหลียง ถามขึ้น : “คุณผู้ชาย บอกว่าเหล้าเหมาไถของทางร้านเป็นของปลอมเหรอครับ?”

สวีตงเหลียงเริ่มโกรธ ประจวบกับแอลกอฮอล์ออกฤทธิ์ : “ถึงจะไม่ใช่เหล้าปลอม แต่ต้องมีน้ำเจือปนแน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะดื่มคนเดียวแปดขวดได้อย่างไร?”

หลิวโป๋กวาดสายตามองเฉินเฟิง เขารู้สึกตกใจมากกับการที่เฉินเฟิงดื่มเหล้าไปแปดขวด แต่เขามั่นใจว่า เหล้าเหมาไถล็อตนี้รับมาจากโรงงานโดยตรง ไม่มีทางเป็นของปลอมแน่นอน

“คุณผู้ชายครับ ความสงสัยของคุณมีเหตุผลมาก แต่สิ่งที่ผมอยากบอกคุณก็คือ เหล้าทั้งหมดบนโต๊ะนี้ เป็นเหล้าเหมาไถที่มาจากล็อตเดียวกันทั้งหมด ซึ่งนั่นก็หมายความว่า เหมาไถที่คุณดื่ม กับเหล้าเหมาไถแปดขวดที่คุณผู้ชายท่านนี้ดื่ม ไม่มีอะไรต่างกันครับ” หลิวโป๋อธิบายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“แล้วยังไงล่ะ?” สวีตงเหลียงยังไม่ได้สติ และยังไม่เข้าใจความหมายที่หลิวโป๋พูด

หลิวโป๋ถอนหายใจ พูดขึ้น : “คุณผู้ชายครับ ความหมายของผมก็คือ ถ้าเหมาไถของร้านเป็นของปลอม คุณก็จะไม่เมาครับ”

“ไม่จริง! ฉันไม่เมา!” สวีตงเหลียงโมโห เขาเริ่มได้สติขึ้นมาแล้ว ตัวเองทำเรื่องโง่เง่าไป หากเป็นเหล้าปลอม ก็ต้องเป็นเหล้าปลอมเหมือนกันทั้งหมด ดื่มเข้าไป เฉินเฟิงไม่เมา แต่เขากลับเมา ไม่ว่าจะพูดยังไง เขาก็แพ้เฉินเฟิงแล้ว

หลิวโป๋พูดด้วยความเหนื่อยใจ : “ครับผม คุณผู้ชาย คุณไม่เมา แต่ผมสามารถยืนยันได้ว่า เหมาไถของทางร้าน ไม่มีปัญหาแน่นอน เดี๋ยวผมจะทดสอบให้คุณดูนะครับ”

หลิวโป๋พูดพลางหยิบขวดเหล้าเปล่าทั้งแปดขวดของเฉินเฟิงมาวางเรียงตรงหน้า จากนั้นสแกนคิวอาร์โค้ดที่ละขวด ไม่นานนัก วันผลิตและเลขสินค้าก็ปรากฏขึ้น หน้าจอแสดงถึงชื่อโรงงานผลิตเหล้ามาตรฐานที่โรงเหล้า ไม่มีทางเป็นของปลอมแน่นอน

“คุณผู้ชาย คุณก็ได้เห็นแล้ว เหล้าขาวของพวกเราเป็นของแท้ แต่ถ้าคุณยังไม่เชื่อ คุณสามารถให้คนของโรงงานมาตรวจสอบได้นะครับ” หลิวโป๋พูดอย่างจริงจัง

สวีตงเหลียงสีหน้าแย่ลงทันที เขายังมีเรื่องสงสัยอีก: “หรือเป็นเพราะพนักงานของพวกคุณ แอบเปิดขวดออก จากนั้นเปลี่ยนเหล้าขาวในขวดที่เขาจะดื่มเป็นน้ำเปล่าแทน”

หลิวโป๋มองเขาด้วยสายตาเอือมระอา สวีตงเหลียงเสียสติไปแล้วจริงๆ

“คุณผู้ชาย คุณสามารถกินอะไรก็ได้ แต่คุณจะพูดอะไรซี้ซั่วไม่ได้ คุณพูดแบบนี้เท่ากับว่ากำลังทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์หัวฉี ถ้าเรื่องนี้ไม่เป็นความจริงขึ้นมา คุณต้องถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย” หลิวโป๋พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อได้ยินเรื่องรับผิดชอบทางกฎหมาย สวีตงเหลียงเริ่มปาดเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้าผากเป็นจำนวนมาก ทันใดนั้นเขาก็มีสร่างเมาขึ้นมาเยอะ เจ้าของอยู่เบื้องหลังคฤหาสน์หัวฉีเป็นถึงตระกูลหยาง ถ้าเรื่องในวันนี้เป็นความผิดของเขา ดังนั้นพวกตระกูลหยางคงไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน

“ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ผู้จัดการหลิว ผมดื่มหนักไป ผมเข้าใจผิดเอง” สวีตงเหลียงรีบขอโทษทันที

สีหน้าของหลิวโป๋ยังคงโหดเหี้ยมเย็นชา สายตาอันส่งพลังของเขา มองเห็นได้ชัดว่าสวีตงเหลียงกับเฉินเฟิงไม่ถูกกัน ทั้งสองท้าดวลดื่มเหล้ากันบนโต๊ะอาหาร สุดท้ายสวีตงเหลียงเป็นฝ่ายแพ้ แต่กลับโยนความผิดให้คฤหาสน์หัวฉี เพื่อจะยกระดับให้ตัวเอง

แต่ที่นี่คือคฤหาสน์หัวฉีไม่ใช่ร้านอาหารด้านนอกทั่วไป หากจะโยนความผิดให้คฤหาสน์หัวฉี คนอย่างสวีตงเหลียงจะมีสิทธิ์อะไร!

“ผู้จัดการหลิว ขอโทษค่ะ พี่เหลียงดื่มเยอะเกินไปจริงๆ อย่าถือสาคำพูดของเขาเลยนะคะ” หวังเจียเมิงพูดกลบเกลื่อนเพื่อช่วยสวีตงเหลียงทำเรื่องนี้ให้จบ สวีตงเหลียงดื่มหนักไปจริงๆ แต่ที่นี่เป็นถึงคฤหาสน์หัวฉี ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเหล้ามีปัญหาหรือไม่ ถ้ามีปัญหาจริง นายก็ไม่ควรพูด

“หึ คออ่อนแล้วยังจะอวดดี ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะไม่เกรงใจอีกแน่นอน” หลิวโป๋พูดบ่นด้วยความไม่พอใจ จากนั้นเดินออกจากห้องไปทันที

สวีตงเหลียงพยักหน้าลง หน้าแดงเหมือนตูดลิง ถ้าเป็นคนอื่นที่กล้ามาดูถูกเขาขนาดนี้ เขาคงเขาไปต่อยแล้ว แต่นี่คือหลิวโป๋ผู้จัดการคฤหาสน์หัวฉี สมมติเขาติดหนี้ตัวเองเป็นแสน เขาก็ไม่กล้าทำอะไรหลิวโป๋