ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 135 ล่อหมาป่าเข้าบ้าน

บทที่ 135 ล่อหมาป่าเข้าบ้าน

ตู้จื่อถึงรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา ทีแรกเขายังไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเฉินเฟิงสักเท่าไหร่ และรู้สึกว่าหยางไท่ต้องเลือกที่จะอยู่ตรงกลางระหว่างเขากับเฉินเฟิง ยังไงเขาก็ถือว่ามีตระกูลตู้อยู่เบื้องหลัง ต่อให้หยางไท่จะให้ความสำคัญกับเฉินเฟิงมากแค่ไหนก็คงไม่อยากจะสร้างเรื่องบาดหมางใจกับตระกูลตู้

ทว่าตอนนี้ดูจากท่าทางของหยางไท่แล้ว ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ผ่านกระบวนการความคิดที่จะครุ่นคิดถึงตระกูลตู้เลยสักนิด!

จริงๆ แล้ว ตอนนี้คนอื่นก็ไม่ได้โง่ หยางไท่ทำท่าทางที่เคารพเฉินเฟิงมากขนาดนี้ พวกเขาก็เห็นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว

ทว่าหยางไท่คือใคร?

เป็นองค์รัชทายาทในจินหลิง！

อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นคุณชายที่มีอำนาจที่สุดในจินหลิงเลยก็ไม่ได้การพูดเกินจริง

พวกเขาเคยเห็นแบบนี้สักที่ไหน หยางไท่จะพูดกับคนอื่นด้วยน้ำเสียงแบบนี้?

และตู้จื่อถึงยืนใกล้กับวัยรุ่นพวกนี้หน่อย แต่ละคนต่างก็สามารถตีตัวออกห่างจากตู้จื่อถึง คนพวกนี้ที่ร่ำรวยเป็นอันดับสองของจินหลิง พวกเขาก็ไม่ได้โง่อยู่แล้ว ตอนแรก พวกเขาไม่ได้เห็นว่าท่าทีของหยางไท่ผิดปกติยังไง แน่นอนถ้าพวกเขารู้แบบนี้ต้องไม่ไปเข้าข้างตู้จื่อถึง แล้วมาต่อต้านเฉินเฟิงที่เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดอยู่แล้ว

ทว่าตอนนี้ ท่าทีของหยางไท่กลับทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ฐานะของเฉินเฟิง กลัวว่าต้องเป็นฐานะที่พวกเขาเองก็คาดคิดไม่ถึงแน่นอน ต่อให้เอาพวกเขามัดไว้ด้วยกัน ก็คงไม่มีทางต่อต้านเฉินเฟิงได้!

หวังเจียเมิงและหลี่เสว่ต่างก็ถลึงตาโตแล้วทำตาค้าง เมื่อกี้ตอนที่ตู้จื่อถึงเรียกเฉินเฟิงว่าคุณชายเฉิน พวกเธอก็เริ่มสงสัยอยู่แล้ว ทว่าตอนนี้ แม้กระทั่งท่าทีของเฉินเฟิงยังเป็นแบบนี้ ถ้าพวกเธอยังสงสัยอีก สมองของพวกเธอคงจะไร้ประโยชน์จริงๆ!

และทุกคนกำลังเดาฐานะของเฉินเฟิงอยู่ ก็ได้มีรถบรรทุกสีเขียวสองคันของกองทัพที่บรรทุกกรงเหล็กแล้วขับมา

ในกรงเหล็ก มีเสือโคร่งไซบีเรียที่สูงเท่าคนขับมา ต่อให้มีกรงคั่นกลาง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมของเสือโคร่งไซบีเรียนี่

ตู้จื่อเยว่ก็รู้สึกกระวนกระวาย ความหมายที่เฉินเฟิงให้หยางไท่ส่งเสือโคร่งไซบีเรียนั้นไม่ต้องก็รู้อย่างชัดเจน ก็คงเป็นคิดจะใช้วิธีที่เธอใช้กับเสี้ยเมิ่งเหยาแล้วมาใช้กับเธอ

“พี่ ช่วยฉันด้วย” ตู้จื่อเยว่มองตู้จื่อถึงอย่างอ้อนวอน แล้วพูดขึ้น เสี้ยเมิ่งเหยาสามารถรอดชีวิตออกจากปากของหมาป่าได้ แต่กลับอาจจะไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ที่สามารถรอดชีวิตออกจากปากของเสือได้

สีหน้าของตู้จื่อถึงดูแย่ เธอจึงยืนอยู่ตรงหน้าเฉินเฟิงอีกครั้ง แล้วถามด้วยความเย็นชา “คุณชายเฉิน คุณจะทำให้ตระกูลตู้สู้ให้ถึงตายเลยหรือไง?! ”

ตู้จื่อถึงย้ายออกจากบ้านตระกูลตู้ เขาไม่ย้ายออกจากบ้านตระกูลตู้ไม่ได้! ตอนนี้หยางไท่ไม่ยืนอยู่ฝ่ายเขาแล้ว เขาก็คงจะพึ่งพาได้แค่ตระกูลตู้เท่านั้น!

“ตระกูลตู้? ” เฉินเฟิงส่ายหน้า สีหน้าดูไม่เข้าใจแล้วพูดขึ้น “นายอาจไม่เข้าใจในคำพูดของฉัน ฉันให้หยางไท่ส่งเงิน 38 ล้านให้ตระกูลตู้ มันมีความหมายว่า ต่อให้ตระกูลตู้ของนาย ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากความผิดนี้ได้ การได้รับบาดเจ็บของเมิ่งเหยา ตระกูลตู้ของนายที่มีชีวิตทั้งหมด 38 ชีวิต ทุกคนจะต้องถูกกระทำอีกหนึ่งรอบ ดังนั้นไม่ใช่ตระกูลของพวกนายสู้กับฉันให้ถึงตาย ทว่ากลับเป็นการที่ฉันจะทำให้ตระกูลตู้ของพวกนาย ต้อง! สู้! ให้! ถึง! ตาย! ”

พอพูดแบบนี้ออกมา ต้องซวยกันทั้งตระกูล!

ก่อนหน้านี้ นอกจากหยางไท่แล้ว ทุกคนคิดไม่ถึงเลยว่า เฉินให้เงินตระกูลตู้ 38 ล้านมันมีความหมายแอบแฝง ตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งจะรู้!

นี่เฉินเฟิงกำลังจะเอาคืนแทนเสี้ยเมิ่งเหยา ก่อนที่จะเอาคืน ตู้จื่อถึงก็บอกว่าจะชดเชยค่าทำขวัญให้สำหรับการบาดเจ็บของเสี้ยเมิ่งเหยา!

แค่ว่า นี่เขาบ้าอำนาจเกินไปหรือเปล่า!

ยังไงเสี้ยเมิ่งเหยาก็บาดเจ็บแล้ว เมื่อกี้ที่ตู้จื่อถึงพูด ทว่าตระกูลตู้มีเชื้อสายโดยตรงทั้งหมด 38 คน กลับไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ตั้งแต่แรก

ทว่าตอนนี้ เฉินเฟิงกลับจะทำให้คนทั้งตระกูลของเขาที่มีทั้งหมด 38 ชีวิต มาได้รับบาดเจ็บเหมือนเสี้ยเมิ่งเหยาอีกครั้ง จากนั้นเขาค่อยชดใช้เงิน 38 ล้านเป็นค่าทำขวัญ!

นี่เหละคือเรื่องที่บ้าอำนาจที่เขาทำ!

ตู้จื่อถึงทำสีหน้าที่แดงระเรื่อ เขานึกไม่ถึงว่า เฉินเฟิงจะบ้าคลั่งถึงขั้นนี้ ได้ยินความหมายแบบนี้ ตั้งแต่ตอนแรกเริ่มเขาคิดจะปล่อยตระกูลตู้ไปอยู่ ไม่ได้มีความคิดที่จะทำร้ายคนในตระกูลเขาทั้งหมดแบบนี้

ทว่าคนที่ยืนอยู่เบื้องหลังเขา เป็นตั้งตระกูลตู้！

ตระกูลที่ตั้งหลักปักฐานที่จินหลิงมาแปดร้อยกว่าปี และถือว่ามีรากฐานที่ทรงอำนาจและซับซ้อนในเมืองๆ นี้ แม้กระทั่งเศรษฐกิจของจินหลิงก็ได้รับผลกระทบจากตระกูลเขา เฉินเฟิงมีสิทธิ์อะไรมาทำบ้าอำนาจแบบนี้ใส่พวกเขา!

“คุณชายเฉิน น้องสาวของผมแค่ไม่รู้จักกาลเทศะ ทำไมคุณชายเฉินถึงไม่คิดจะให้โอกาสเธอ? ” ตู้จื่อถึงพึมพำด้วยเสียงเข้ม เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่กล้าพนันอีกต่อไป เฉินเฟิงมีความสามารถขนาดนั้นจริงไหม ตอนนี้ เขาก็คงทำได้เพียงยอมอ่อนข้อ

“ไม่รู้จักกาลเทศะ? ” เฉิงเฟิงจึงทำสีหน้าที่เลือดเย็น แค่พูดคำว่าไม่รู้จักกาลเทศะเรื่องก็จะจบงั้นหรอ?

“คุณชายเฉิน คุณผู้หญิงได้รับบาดเจ็บ ตระกูลตู้ของเราจะเชิญหมอที่ดีที่สุดมารักษาอย่างสุดความสามารถ อีกอย่าง ครั้งนี้ผมจะพาจื่อเยว่กลับบ้าน แล้วไปลงโทษให้สาสม อีกอย่างจะไม่ให้เธอออกจากบ้านตระกูลตู้แม้แต่ก้าวเดียว…….” ตู้จื่อถึงพูดขึ้นอย่างหน้าด้าน นี่เป็นสิ่งที่เขาสามารถยอมรับได้มากที่สุดแล้ว

“ไม่ต้องหรอก แผลของเมิ่งเหยา ฉันรักษาเองได้! ” เฉินเฟิงผายมือแล้วพูดด้วยความเลือดเย็น

“สำหรับผู้หญิงที่ร้ายกาจแบบนี้ อย่ามาหาว่าผมไม่ให้โอกาสเธอ ให้เธอเขาในเขตเลี้ยงหมาป่าดำแล้วอยู่ในนั้นสามนาที หลังจากสามนาที ถ้าเธอสามารถมีชีวิตรอดออกมา เรื่องนี้ ฉันสามารถปล่อยปะละลายไป! ” เฉินเฟิงจึงมองตู้จื่อเยว่เพียงพริบตาแล้วแสยะยิ้มพลางพูดขึ้น

“ไม่มีทาง! ” สีหน้าของตู้จื่อถึงแปรเปลี่ยนไปมาก เขตเลี้ยงหมาป่าดำตอนนี้ไม่มีหมาป่าดำสักตัวแล้ว ทว่ากลับมาเสือโคร่งไซบีเรียโผล่ออกมาสองตัว ถ้าให้ตู้จื่อเยว่ไปอยู่กับเสือโคร่งไซบีเรียสองตัวนั้นแค่แปบเดียว นี่ก็ไม่ต่างจากการฆ่าตู้จื่อเยว่ให้สิ้นซากหรอก

“ฉันไม่เข้าไป! ” ตู้จื่อเยว่ตะโกนด้วยเสียงแหลม และน้ำตาจึงไหลพรากลงมาไม่หยุด เธอกลัวจนยืนก็ยังไม่นิ่ง

“ไม่มีทาง? ” เฉินเฟิงแสยะยิ้ม จากนั้นก็ทำนัยน์ตาที่เย็นชาแล้วกวาดมองตู้จื่อถึง “งั้นนายก็เข้าไปกับเธอแล้วกัน! ”

“เฉินเฟิง แกกล้าหรอ! ฉันเป็นผู้ชายคนเดียวในตระกูลตู้ แกจะให้ฉันเข้าไป ก็ถือว่าทำให้ตระกูลตู้ไม่มีทายาทสืบทอดตระกูล ตระกูลตู้ของพวกฉัน ไม่มีทางปล่อยแกไปแน่นอน! ” ตู้จื่อถึงทำสีหน้าที่ดูหวาดกลัว แล้วพูดด้วยเสียงเข้ม เขานึกไม่ถึงว่าเฉินเฟิงกลับกล้าทำเกินเลยขนาดนี้ เขาเป็นตั้งคนสืบทอดตระกูลตู้ ให้เขาเข้าไป ก็ถือว่าเป็นการสร้างเรื่องบาดหมางกับตระกูลตู้ และอนาคตก็ไม่มีโอกาสได้กลับตัวกลับใจอีกต่อไป

“ตระกูลตู้ไม่ปล่อยฉันไป? แกคิดว่าฉันจะปล่อยตระกูลตู้ของพวกแกไปงั้นหรอ? ” เฉินเฟิงรู้สึกเปลือกตากระตุก แล้วถามด้วยเสียงเรียบเฉย

“หยางไท่ ลงมือ” เฉินเฟิงปรายตามองหยางไท่ แล้วพูดขึ้น

หยางไท่รู้สึกหนังหัวชาเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะมองตู้จื่อถึง แล้วถามขึ้น “คุณชายเฉิน จื่อถึง……ก็ต้องเข้าไปด้วยหรอครับ? ”

คำพูดนี้ของเขากำลังขอร้องแทนตู้จื่อถึง ถ้าให้ตู้จื่อถึงเข้าไปจริงๆ ทว่าตระกูลตู้ต้องโมโหมากแน่ๆ จากนั้นก็จะกลายเป็นหมาบ้าที่กัดคนอื่นไปทั่ว ถึงแม้เฉินเฟิงเป็นคนริเริ่ม ทว่าเขากลับเป็นคนลงไม้ลงมือ ก็คงยากที่จะหนีพ้นความผิดนี่แน่นอน

ตอนนี้หยางไท่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ทีแรกเขานึกว่า ตอนแรกเฉินเฟิงถูกลักพาตัวเข้ามาในเรือคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงลำนี้ ก็คงจะให้ประโยชน์ที่คาดคิดไม่ถึงอยู่มากมาย ทว่าใครจะไปนึกถึง กลับกลายเป็นการล่อหมาป่าเข้าบ้าน เฉินเฟิงโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว! เขาทำแบบนี้ก็แค่อยากจะเอาคืนแทนเสี้ยเมิ่งเหยา

แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร การกำจัดตู้จื่อถึงที่เป็นสิ่งอันตรายที่แอบซ่อนอยู่ จากนั้นก็ค่อยเชือดไก่ให้ลิงดู ยังไงต่อหน้านี้ตอนตู้จื่อถึงอยู่ในที่ประชุม ก็ได้แสดงความพอใจกับเฉินเฟิงแล้ว

“แกไม่ยินยอม? ” เฉินเฟิงกระตุกคิ้วขึ้น

หยางไท่กลั้นหายใจไปทันที เวลานี้ ถ้าเขาบอกว่าไม่ยินยอม เกรงว่าจะผิดใจกับเฉินเฟิง งั้นก่อนหน้านี้สิ่งที่เขาพยายามจะให้เฉินเฟิงมาอยู่ในพวกของเขา ไม่ใช่ว่าจะสูญเปล่าหรือไง?

พอนึกถึงแบบนี้ หยางไท่กัดฟัน สุดท้ายก็ทำการตัดสินใจ