ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 164 บังเอิญพบกัน

บทที่ 164 บังเอิญพบกัน

เฉินเฟิงมาที่โรงจอดรถ และขับรถ Koenigsegg ออกไป

รถ Koenigsegg คันนี้ ตั้งแต่ที่เสิ่นหงชังให้เขา เขาขับไปแค่ครั้งเดียว

หลังจากนั้นก็ถูกจอดทิ้งไว้ในโรงจอดรถ

แต่รถหรูก็คือรถหรู แม้ว่าจะไม่ได้ขับมาสักพัก แต่ตัวรถก็ยังใหม่เหมือนเดิม ไม่มีฝุ่นแม้แต่น้อย

ในไม่ช้า เฉินเฟิงขับรถมาถึงโรงแรมจุนเสิ้ง

โรงแรมจุนเสิ้ง เป็นโรงแรมห้าดาวมีเพียงไม่กี่แห่ง แต่ในโรงแรมนี้ก็ไม่รถคันไหนจะดูดีเทียบเท่ากับรถ Koenigsegg ของเฉินเฟิง

หน้าประตูโรงแรม รถยนต์ที่ดูดีมีระดับที่สุดก็คือรถเฟอร์รารีและปอร์เช่

ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยว่า เมื่อเฉินเฟิงขับรถเข้าถึงหน้าประตูโรงแรม พนักงานต้อนรับของโรงแรมจะให้การต้อนรับแบบไหน

แน่นอนได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี

หลังจากที่เฉินเฟิงลงจากรถ ก็ยังมีการส่งคนมา เพื่อเฝ้ารถให้กับเฉินเฟิง

หนึ่งเลยเพื่อแสดงให้เห็นว่าเฉินเฟิงเป็นลูกค้าคนสำคัญ สองก็คือเพื่อปกกัน เกิดคนเดินไม่ระวัง มาชนเข้ากับรถ

ความรับผิดชอบนั้น จะตกเป็นของโรงแรมทันที

การแต่งตัวที่ธรรมดาของเฉินเฟิง ก็ยังได้รับการต้อนรับจากพนักงานต้อนรับเป็นอย่างดี

หลายปีที่ผ่านมานี้ ทายาทเศรษฐี…. พวกเขาพบเจอมามากมาย

เฉินเฟิงเองก็เป็นทายาทเศรษฐี

เฉินเฟิงคิดไม่ถึงเลย ว่าตัวเองแค่ขับรถหรูมา ก็จะได้รับการต้อนรับดีขนาดนี้

ถ้าเกิดรู้ ก็คงจะร้องไห้จนหัวเราะ

เฉินเฟิงเดินเข้าไปไม่กี่ก้าว ก็มีรถออดี้6 ก็ขับตามเข้ามาในโรงแรมจุนเสิ้ง

เจ้าของรถ ออดี้ 6 เป็นคนที่เฉินเฟิงรู้จักเป็นอย่างดีเลย

คุ้นเคยเป็นอย่างดี

ข้างคนขับ มีคนคนหนึ่งที่สวมกระโปรงตัวเล็กสั้นกุด เป็นหญิงสาวที่สวมเสื้อครอปโผล่ให้เห็นสะดือ หญิงสาวผิวขาวเนียนละเอียด รูปร่างก็ดีมาก เอวคอดบาง สะโพกผายรูปทรงลูกท้อ เป็นไปในแบบลักษณะรูปร่างของปีศาจ

เสี้ยห้าวกำลังคุยกับหญิงสาวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่หญิงสาวกลับไม่สนใจ เอาแต่แคะเล็บอย่างเบื่อหน่าย แคะเล็บไปแล้วหันหน้าไปมองข้างหน้า

ในขณะนี้ เสี้ยห้าวขับไปเข้าใกล้รถของเฉินเฟิงอีกแค่สิบเมตรก็จะชนแล้ว เขามัวแต่สนใจหญิงสาวข้างๆ ไม่ทันได้ระวัง ตัวเอง เกือบขับชนรถ Koenigsegg ของเฉินเฟิง

“ ระวัง!” ยังดีที่หญิงสาวกรีดร้องเตือน

ในที่สุดเสี้ยห้าวก็ดึงสติกลับได้ แล้วเหยียบเบรกรถกระทะหัน

ในสุด รถ ออดี้6 ก็จอดทัน แต่อีกนิดเกือบก็จะชนรถ Koenigsegg อีกแค่ไม่ถึงเซนติเมตร

พนักงานขับรถถึงกับหน้าซีด อีกนิดเดียว อีกแค่นิดเดียวชีวิตเสี้ยห้าวจบแน่

พนักงานคนขับไม่รู้ว่าเสี้ยห้าวเป็นใคร แต่เห็นรถของเสี้ยห้าวคือรถ ออดี้6 เขาก็พอเดาออกแล้วว่าเสี้ยห้าวคือใคร

อย่างมาก ห้าหกล้าน

แต่เกิดชนรถ Koenigsegg เข้า ราคาเกือบยี่สิบหกล้าน เงินแค่ห้าหกล้านคงจะไม่พอ!

“นายช่วยตั้งสติและขับรถให้ดีกว่านี้ได้ไหม?” หญิงสาวตอบกลับด้วยความไม่พอใจ เรื่องงี่เง่านี้ เกือบทำให้เธอติดร่างแห่ไปด้วย

“ขอ…ขอโทษ ฉันไม่ทันระวัง”

ในขณะ สีหน้าของเสี้ยห้าวซีดลงเล็กน้อย เขาดูออกเลยทันทีว่า รถคันที่จอดอยู่ด้านหน้าเป็นของ รถ Koenigsegg รุ่นลิมิเต็ด

ไม่ต้องพูดเรื่องราคา คนที่ขับรถคันนี้คือคนที่ เขาไม่สามารถไปเทียบระดับได้เลย

เกิดวันนี้เขาชนจริง ตระกูลเสิ้ยก็ไม่สามารถที่จะช่วยเขาได้!

“ช่างเหอะ นายจอดให้มันดีๆหน่อย อย่าให้ใครมาเห็นเข้าล่ะ” โยว่หลิง ขึ้นพูดมองหน้าเสี้ยห้าวอย่างไม่สบอารมณ์

“ฉันจะจอดรถ จอดเดี๋ยวนี้แหละ”เสี้ยห้าวพูดเหมือนคนเพิ่งตั้งสติได้ เสี้ยห้าวรีบขึ้นรถ ออดี้6 แล้วถอยออกมาจอด

เมื่อเห็นเสี้ยห้าวไปจอดรถ โยว่หลิง ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่รถ Koenigsegg แววตาเต็มไปด้วยความอิจฉา นี่สินะคือรถหรู เมื่อเทียบกับรถหรูคันนี้ รถ ออดี้6 ของเสี่ยห้าว ก็แค่ขยะแม้แต่รถขยะก็ยังเทียบไม่ได้

ถ้าฉันได้นั่งชมวิวที่รถคันนี้มันก็คงจะดี……

โยว่หลิงไม่กล้าที่จะคิดอีกเลย

ก็คงจะ แฮปปี้ ลั้ลลามาก!

เพื่อนๆไปของเธอ ก็คงจะอิจฉาเธอ อิจฉาเธอจนบ้าไปเลยทีเดียว

“นี่ คนรถ แกรู้มั๊ยรถคันนี้เป็นของใคร? เขาเป็นคนชางโจวบ้านเราหรือเปล่า ?” โยว่หลิง มองมาเองไปที่พนักงานเฝ้ารถ

พนักงานเฝ้าค่อยๆส่ายหัว ถึงเขาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงคือใคร ต่อให้รู้ เขาก็ไม่กล้าบอก

เขารู้ว่าโยว่หลิง กำลังคิดอะไร เขารู้ดี แต่ทายาทเศรษฐีอย่างเฉินเฟิง คงไม่ชอบผู้หญิงนิสัยอย่าง โยว่หลิง

ถ้าเขาบอกว่าเฉินเฟิงเป็นใคร นั่นเท่ากับว่าเขากำลังหาเรื่องให้กับเฉินเฟิง

“โอเค”โยว่หลิง รู้สึกไม่พอใจ แต่ก็คิดในใจ ยังซะก็ต้องรู้ให้ได้ เธอก็เลยยืนรอข้างๆ เพื่ออาจได้เจอกับเจ้าของรถ

เกิด เจ้าของรถถูกใจเธอขึ้นมา ชาตินี้เธอคงสบายทั้งชาติ

ตอนนั้นเอง เสี่ยห้าวจอดรถเสร็จพอดี ไม่กี่ก้าวก็มาถึงด้านหน้า โยว่หลิง ยิ้มแล้วพูด“ หลิงหลิง ฉันเข้าไปส่งเธอเอง”

แม้ว่าจะไม่เต็มใจ โยว่หลิง ก็พยักหน้า

หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้ามาในโรงแรม

“พอแล้ว ส่งแค่ก็พอแล้ว นายรีบกลับไปเถอะ” โยว่หลิง ดูเย็นชาเล็กน้อย

“ก็ได้ เธอทำธุระเสร็จโทรหาฉัน เดียวฉันมารับเธอ” เสี้ยห้าวก็ไม่ได้แยแสว่าโยว่หลิงจะเย็นชาใส่ แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในขณะนี้เขา ไม่ต่างหมาเลียตูด แต่โยว่หลิงไม่สนใจ

“รู้แล้ว กลับไปได้แล้ว” โยว่หลิงโบกมือไล่อย่างรำคาญ

“อืม” เสี้ยห้าวพยักหน้า ขณะที่เขากำลังจะออกไป ร่างที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏตรงหน้าเขาเฉินเฟิง!

ไอ้คนขี้ขลาดนี้ เขาไม่ใช่ว่าไปเมืองจินหลิงกับเสี้ยเมิ่งเหยาเหรอ?

มันมาอยู่ที่นี่ได้ไง?

เสี้ยห้าวสังเกตเห็นเฉินเฟิง แต่เฉินเฟิงเองก็สังเกตเห็นเสี้ยห้าวแล้วเหมือนกัน

เฉินเฟิงแค่เหล่ตามองเสี้ยห้าว จากนั้นเขาก็เตรียมขึ้นลิฟต์ เรื่องของเขาและเสี้ยห้าว เขาค่อยตามเคลียร์วันหลังก็ไม่สาย

เรื่องสำคัญสำหรับเขาตอนนี้ คือครองเมืองชางโจว

เศษสวะอย่างเสี้ยห้าว จะขจัดตอนไหนก็ได้

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจเสี้ยห้าว แต่เสี้ยห้าวกลับไม่คิดจะปล่อยเฉินเฟิง

“เฉินเฟิง! แกมาทำอะไรที่นี่?”เสี้ยห้าวเดินก้าวไปกี่ก้าวก็อยู่หน้าเฉินเฟิง ถามด้วยใบหน้าเย็นชา

“มันเกี่ยวอะไรกับนาย?” เฉินเฟิงยิ้มจางๆแล้ว พูด

“แกพูดแบบนี้ได้ยังไง?”เสี้ยห้าวขมวดคิ้ว เย็นชาตะคอกใส่ “ถึงยังไงฉันก็เป็นพี่ชายแก แกก็ควรจะให้เกียรติกันบ้าง”

“พี่ชาย?”เฉินเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา ไอ้โง่เสี้ยห้าวกล้า พูดไงว่าเขาเป็นใคร

“เขาก็คือลูกเขยที่แต่งงานเข้าบ้านนายเหรอ ?” ขณะนั้น โยว่หลิง ก็เดินเข้ามา และมองไปที่สายเหยียบหยามดูถูก อยู่กับเสี่ยห้าวมาสองสามวันนี้ ชื่อที่เสี่ยห้าวพูดถึงมากที่สุด ก็คือเฉินเฟิง หูเธอฟังจนจะแตกแล้ว

ทุกครั้งที่พูดถึงชื่อเฉินเฟิง กัดฟันพูด และดูแคลนเฉินเฟิงมากแค่คนส่งอาหาร แมงดา เกาะเมียกิน…