ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 167สงคราม

บทที่ 167สงคราม

หานหลงเดินนำออกจากลิฟต์ ตามด้วยกู้ตงเชินกับ จางตงเฉิน

ขณะที่ออกจากลิฟต์ หานหลงกับกู้ตงเชินคุยหัวเราะอย่างสนุก แต่ขณะที่พูดอยู่ๆ จู่ๆกู้ตงเชินก็เงียบไป

แล้วหันไปมองตามที่กู้ตงเชินมองไป ก็เห็นฉากที่ทำให้เขาขนสันหลังลุกซู่

หลิวป้าว ชายผู้มีความสามารถของเขา กำลังคุกเข่าอยู่ต่อตรงของเฉินเฟิง!

แม้ว่าอากาศจะเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง แต่บนหน้าผากของหานหลงก็มีเหงื่อออก

“ท่านหาน!”

ให้ตายเถอะ ในเวลาแบบนี้ หลิวป้าวตื่นเต้นตะโกนเรียก

หานหลงหน้าบูดหน้าบึ้งดินไปหาตรงหน้าหลิวป้าว

“ท่าน….”

ก่อนที่หลิวป้าวจะพูดจบ หานหลงได้เตะเข้าที่ปาก เตะคำว่าหานกลับเข้าปาก

หลิวป้าวที่ถูกเตะกับพื้นถึงกับมึนงงทันที

ทำไม…..ท่านหานถึงเตะตัวเอง?

โยว่หลิงที่อยู่ด้านหลังมึนงงสับสนเช่นกับหลิวป้าวเคยบอกว่า ท่านหานบอกว่าเขาคนที่มีความสามารถไม่ใช่เหรอ? ทานหานยังจะให้เขารับช่วงต่อในอนาคต?

แต่ทำไมตอนนี้…..

โยว่หลิงยังคงสงสัยว่าทำไมหานหลงถึงเตะหลิวป้าว แต่ในวินาทีต่อ หานหลงเดินไปตรงหน้าเฉินเฟิง ก้มลงโค้ง เคารพเหมือนคันธนู การกระทำนี้ไขข้อข้องใจทั้งหมด!

“คุณชายเฉิน！ขอโทษด้วยครับ ผมมาช้าไป” เหงื่อเย็นบนหน้าผากของหานหลงเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เขาได้แต่ภาวนาหลิวป้าว ไม่ได้ทำอะไรมากเกินไป มิฉะนั้น ทั้งเขา และหลิวป้าวต้องรับโทษพร้อมกับ

คุณชายเฉิน？！

เมื่อได้ยินการเรียกแบบนี้ ความคิดของหลิวป้าวหัวก็ระเบิดขึ้นเสียงดัง หัวใจเหมือนถูกคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้า

เป็นไปได้ยังไง?

ท่านหานเรียกลูกเขยที่แต่งเข้าว่า คุณชายเฉิน？！

ในตอนนี้ โยว่หลิง ก็หน้าซีดเหมือนกัน และแม้แต่ขาเรียวสวยของเธอก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

ถ้าเกิดตอนนี้เสี้ยห้าวอยู่ตรงหน้าเธอ เธอคงจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆๆ!

ไอ้บ้านี่! เขาพูดว่าเฉินเฟิงคือแมงดาที่เกาะชายกระโปรงหญิง

แมงดาแม่***สิ! โยว่หลิงอยากจะตบปากตัวเองจริงๆ

“เฉินเฟิงโบกมือ แล้วยิ้มบอก:“ไม่เป็นไร”

“คุณชายเฉิน ไอ้บ้านี่….”หานหลงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลิวป้าว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: “คุณชายเฉิน ผมไม่เคร่งครัดในวินัยเอง ความผิดผมเอง เชิญคุณชายเฉินลงโทษได้ครับ”

“เฉินเฟิงส่ายหัว แล้วพูด: “ไม่เป็นไร มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

ไม่เห็นแก่พระภิกษุก็ควรต้องเห็นแก่พระพุทธรูป ยังไงการหลงก็เป็นคนของเขา และตอนนี้หานหลงก็อยู่ในความดูแลของเขา เขาก็ยังต้องให้เกียรติหานหลง ยิ่งไปกว่านั้นคือหลิวป้าวยังไม่ได้ทำอะไรเขา เขาก็ไม่ถือสาหลิวป้าว

เมื่อเห็นเฉินเฟิงปล่อยตัวหลิวป้าว หานหลงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูแล้วคงไม่ใช่เรื่องใหญ่

“ไอ้โง่! ยังไม่รีบขอบคุณคุณชายเฉินอีก!”หานหลงจ้องมองไปที่หลิวป้าวอย่างเย็นชา แล้วพูด

“ขอบพระคุณครับ!….ขอบคุณคุณชายเฉิน” ขอบคุณมากครับ แทบจะคลานไปที่เท้าของเฉินเฟิง คุกเข่าก้มกราบขอบคุณ

หลังจากได้เห็นความสามารถของเฉินเฟิง เขารู้ว่า ถ้าเฉินเฟิงต้องการฆ่าเขา มันก็แค่เรื่องง่ายๆ

แต่เฉินเฟิงก็ปล่อยเขาไปอย่างคนใจกว้าง เขารู้จึงรู้สึกขอบคุณมากเฉินเฟิงจากใจจริง

“โทษฐานความตายละเว้น แต่โทษความผิดละเว้นไม่ได้! ไอ้โง่ คุกเข่า สำนึกความผิดไปเลยสามวัน คิดไตร่ตรองดูความโง่ของตัวเองทำไมถึงได้โง่!ขนาดนี้” ถึงเฉินเฟิงจะบอกไม่ถือสา แต่เขาก็ยังให้ต้องเกียรติเฉินเฟิง ให้หลิวป้าวคุกเข่าสามวัน นั่นก็เท่ากับว่าเขาให้เกิยรติเฉินเฟิง

“รับทราบครับ ท่านหาน ผมจะคิดไตร่ตรองดูความโง่เขลาขอตัวเองครับ”หลิวป้าวรีบพยักหน้า อย่างรีบร้อน เมื่อเทียบกับการที่ได้ชีวิตคืนมา คุกเข่าสามวันนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย

“โอเค พวกเราเข้าไปกับเถอะ มีเรื่องสำคัญกว่านี้รออยู่”

“รับทราบครับ คุณชายเฉิน”ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันแล้วตามเข้าไป

จากนั้นทุกคนก็เข้าสู่ห้องชุดสุดหรู

ตลอดมานี้ เฉินเฟิงไม่มองไปที่โยว่หลิงเลย

โยว่หลิงเดินโซเซ แล้วทรุดตัวลงไปกับพื้น พร้อมกับรอยยิ้มที่หมองเศร้า

เมื่อนึกถึงพฤติกรรมของเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกมันช่างโง่เขลาจริงๆ แล้วตอนนั้นที่เธอด่าเฉินเฟิงไป เธอคิดว่าเฉินเฟิงไม่ตอบโต้เพราะกลัว

ตอนนี้ดูเหมือนว่า เฉินเฟิงเพียงแค่รังเกียจ

ดูถูก!

เฉินเฟิงเป็นเหมือนเสือ และเธอก็เหมือนมดที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มดกับเสือ เสือจะสนใจมดเหรอ?

ไม่มีทาง!

มีโอกาส***!

สิ่งที่น่าขันกว่านั้นคือ เสี้ยห้าวไอ้คนโง่ที่คิดว่าคนที่มีพลังงานมหาศาล กลับเป็นแมงดา

ไม่น่าแปลกใจ ที่เขาจะไม่อยู่ในแวดวงชั้นนำของเมืองชางโจว

แต่เสี้ยห้าวฉลาดหน่อย ถ้าเขาเกาะขาของเฉินเฟิง ตระกูลเสี้ย ตอนนี้สถานะอาจเปลี่ยน! โยว่หลิงคิดอย่างโกรธ

เหตุการณ์นี้ เธอจะไม่ติดต่อไปเสี่ยห้าว และไม่บอกเสี้ยห้าวด้วยซ้ำ ว่าเฉินเฟิงเป็นใคร

ตอนนี้เธอกังวลว่า เสี้ยห้าวจะไปยั่วเฉินเฟิง แล้วเฉินเฟิงจะจัดการเขา

ไม่นาน โยว่หลิงก็ถึงชั้นล่าง

เมื่อเธอเห็นรถ Koenigsegg จอดอยู่ชั้นล่างอีกครั้ง เธอก็เย้ยหยันอย่างมาก

ในตอนนี้ แม้ปลายเท้าก็คงไม่ได้แตะ รถ Koenigsegg คันนี้ คงเป็นของเฉินเฟิงสินะ

แต่เพราะความโง่เขลาของเธอ ทำให้เธอพลาดจะที่จะได้นั่ง Koenigsegg คันนี้ตั้งแต่แรก

………………

ในขณะนี้ ในห้องบรรยากาศอึมครึม กู้ตงเชิน หานหลง จางตงเฉินทั้งสามไม่มีใครกล้าเปล่งเสียงออกมา

เฉินเฟิงเรียกพวกเขามารวมตัวกัน แสดงว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญมากๆ

ต่อไปนี้เมืองชางโจว คงจะพายุฟ้าคะนองเลือด

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นยังไงบ้าง?” เฉินเฟิงไม่ได้พูดถึงเรื่องสำคัญที่จะประชุมก่อนเลย แต่กลับถามแสดงความห่วยใยกับกู้ตงเชิน ที่กู้ตงเชินได้รับบาดเจ็บนั่นก็เป็นเพราะช่วยเขา ถึงได้ถูกไป๋กว่างยี่ทำร้าย

“ขอบคุณ คุณชายเฉิน ความสำหรับความห่วยใยครับ อาการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยของผม หายนานแล้วครับ”กู้ตงเชินยิ้มแล้วตอบ ความทุกข์ที่ทำให้เห็นความจริงใจ ฆ่าเขาให้ตาย เขาก็ไม่คิดก็ไม่ถึงว่าคนที่ช่วยเขาจะเป็นเฉินเฟิง เฉินเฟิงอยู่ที่จินหลิงคนเดียว อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ และไปช่วยเขาออกมาจากสถานการณ์อันตราย นี่ถือเป็นพระคุณจริงๆ!

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงว่าเฉินเฟิงเป็นคนที่มี คุณธรรมสูงส่งเทียมฟ้า!

ถ้าเป็นเขา ก็คงทำไม่ได้ เพื่อลูกน้อง กลับทำให้ตัวต้องตกอยู่ในอันตราย

ดังนั้นสำหรับเฉินเเฟิงแล้ว เขาชื่นชมนับถือจากใจ

ในอนาคต หากใครที่เมืองเฉินเฟิง จะเขาไม่ใช่ เขา กู้ตึงเชินคนนี้จะเป็นคนแรกที่จัดการ!

เฉินเฟิงพยักหน้า จากนั้นสายตาของเขาก็เคลื่อนไปที่หานหลงและจางตงเฉิน

“พวกนายทุกคนรู้จักกันแล้วใช่ไหม?” เฉินเฟิงถามจางตงเฉินเป็นคนสนิทที่แท้จริงของเขา และเป็นลูกมือที่แม่เขาส่งต่อให้เฉินเฟิง ความภักดีของจางตงเฉินนั่นไม่ต้องพูดถึงเลยสำหรับเฉินเฟิง

ครั้งก่อนที่หลินหลันประมูลพลังครั้งแรกของเสี้ยเมิ่งเหยา เขาก็ใช้จางตงเฉิน ให้ จางตงเฉิน ไปรวบรวมเสิ่นจุนเหวินด้วยกัน

“รู้จัก รู้จักกันแล้วครับ ชื่อเสียงของคุณชายจาง ผมก็พอได้ยินมาบ้างครับ”หานหลงยิ้มแล้วตอบ ตอนที่เดินทางมา เขาก็มีแอบกลัว เพราะตระกูลจาง อยู่ที่เมืองชางโจวก็ยังเป็นตระกูลอันดับต้นๆ ไม่อ่อนแอไปกว่าตระกูลเสิ่น

ตอนแรกคิดว่าเฉินเฟิงเกี่ยวข้องกับตระกูลเสี่นเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า แม้แต่ตระกูลตระกูล เฉินเฟิงก็เกี่ยวข้องด้วย

อยู่ที่เมืองชางโจว เฉินเฟิงยังมีคนของเขาอีกกี่คนที่ยังไม่ได้เปิดเผยออกมา？