ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 178 เป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว

ตอนที่ 178 เป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว

“ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉัน! ไอ้คนไม่มีจิตสำนึก ตอนนี้รู้จักเป็นห่วงชีวิตแม่แล้วเหรอ?ตอนที่แม่โดนตีคุณหายหัวไปไหนมา!”

“สามปีที่แล้ว ฉันไม่ให้คุณแต่งงานกับไอ้ขยะนี้ คุณไม่ฟัง คุณยืนยันที่จะแต่ง จากนั้นเป็นไงละ คุณทำให้ฉันไม่สามารถเงยหน้าขึ้นต่อหน้าคนนอกเป็นเวลาสามปี!”

“เมื่อไม่นานมานี้ ฉันขอให้คุณหย่ากับไอ้ขยะนี้ แต่งงานกับ เสิ่นจุนเหวิน คุณก็ยังคงไม่ฟังคำพูดของแม่!”

“คุณบอกมาสิ ว่าเสิ่นจุนเหวิน ไม่ว่าส่วนไหนที่ไม่ดีกว่าไอ้ขยะนี้ถึงร้อยเท่าพันเท่า ถ้าคุณแต่งงานกับ เสิ่นจุนเหวิน วันนี้ฉันจะถูกรังแกแบบนี้เหรอ!”

หลินหลันด่าไปด้วยเช็ดน้ำตาไปด้วย เธอโยนความทุกข์ทรมานที่ตนเองเจอให้กับ เสี้ยเมิ่งเหยาและเฉินเฟิง หากไม่ใช่เพราะเฉินเฟิง นาง Lin จะไม่สามารถเอาชนะเธออย่างไร้ยางอายในวันนี้ได้

ริมฝีปากของเสี้ยเมิ่งเหยาขยับเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี หลินหลันไม่เคยพิจารณาปัญหาของตัวเองรู้เพียงหาคำแก้ตัวจากคนอื่น

“ ทำไมฉันถึงมีชีวิตที่ยากลำบากเช่นนี้ ฉันจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว … ” หลินหลันนั่งลงกับพื้น ทุบหน้าอกของเธอและเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย

“ป้าหวาง ใครเป็นคนตบเธอ” เฉินเฟิงมองไปที่หวางเหมยอย่างทำอะไรไม่ถูกและถาม ถ้าเขาไม่ช่วยหลินหลันแก้แค้นในวันนี้ หลินหลันคงจะร้องไห้โวยวายไม่รู้จบ

“คือคุณนายหลิน ” หวางเหมยพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ไม่รู้ทำไม เฉินเฟิงในวันนี้ ความรู้สึกแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเฉินเฟิงที่ไร้ประโยชน์ในอดีต แต่เธอไม่สามารถบอกได้ว่ามันแตกต่างตรงไหน

“คุณนายหลิน… ” เฉินเฟิงหรี่ตา คุณนายหลิน ผู้นี้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์จากไหนกัน?

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องยุ่ง ฉันจะจัดการเอง” ในขณะที่เฉินเฟิงกำลังคิดหาวิธีจัดการคุณนายหลิน เสี้ยเมิ่งเหยาก็กล่าวอย่างเย็นชา

“เมิ่งเหยา … ” เฉินเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น นี่เป็นครั้งแรกที่เสี้ยเมิ่งเหยาห่างเหินจากเขามาก-ขนาดนี้

“ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ขยะนี้จัดการ! ในเมื่อไอ้ขยะนี้เป็นลูกเขยของฉัน ฉันถูกทุบตี เขาก็มีหน้าที่ต้องช่วยฉัน” เสี้ยเมิ่งเหยาไม่อยากรบกวนเฉินเฟิง แต่หลินหลันไม่ยอม

นอกจากนี้ เธอยังคาดหวังว่าคุณนายหลิน จะช่วยเธอจัดการเฉินเฟิง แก้แค้นแทนเธอ เพราะเมื่อกี้เฉินเฟิงพึ่งต่อปากต่อคำกับเธอ

ส่วนเรื่องที่เฉินเฟิงจะไปจัดการคุณนายหลิน? หลินหลันไม่เคยคิดเรื่องนี้

“แม่!”เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าหลินหลันเอาหน้าจากไหนมาพูดเช่นนี้ วินาที่ที่แล้วเธอพึ่งล้อเลียนเฉินเฟิง วินาทีถัดมาเธอก็จะให้เฉินเฟิงไปแก้แค้นให้เธอ เห็นเฉินเฟิงเป็นสุนัขเหรอ เรียกเขาไปทำอะไรก็ทำ?

“ ทำไมเหรอ?แม่ยายถูกรังแก ลูกเขยออกมาปกป้องไม่ใช่สิ่งที่ควรปฏิบัติไม่ใช่เหรอ?ไม่เช่นนั้นมีลูกเขยไปทำไม?เลี้ยงหมายังดีกว่าเลย” หลินหลันพูดเหมือนมีเหตุผล ไม่ว่ายังไง วันนี้เธอจะเอาเปรียบเฉินเฟิงสักครั้งให้ได้

ในเวลานี้ คุณนายหลิน และชายหัวโล้นดูบ้านเสร็จ ภายใต้การส่งของหวังเสี่ยวหงพวกเขาก็ออกไปจากแผนกขาย

“ ทำไมไอ้บ้านนอกคนนี้ยังไม่ไป” คุณนายหลิน เห็นหลินหลันอย่างรวดเร็ว เธอคิดว่าหลินหลันจะออกจากยู่ฉวนซานทันที หลังจากที่เธอได้สั่งสอนหลินหลันไป แต่คิดไม่ถึงว่า หลินหลันยังกล้าอยู่ที่นี่อีก

“ บางทีอาจเป็นเพราะลูกสาวของเธอพาแฟนของเธอมาก็ได้” ชายหัวโล้นเย้ยหยัน เขาไม่ได้ใส่ใจในคำขู่ของหลินหลันเลย ในเมืองชางโจว นอกจากตระกูลที่ใหญ่ๆไม่กี่ตระกูลแล้ว ตระกูลอื่นเขาไม่สนใจเลย

“คุณสามี เราไปดูกันเถอะ” คุณนายหลิน ยิ้ม เธออยากรู้จริงๆว่าแฟนของลูกสาวของหลินหลัน จะเป็นใครกัน ที่สามารถแบกรับฝ่ามือของอาเปียวได้

“โอเค” ชายหัวโล้นพยักหน้า ในเมื่อภรรยาของเขาชอบเล่นเกมแมวจับหนู เขาก็จะเล่นกับเธอ

“เฉินเฟิง ถ้าคุณเป็นผู้ชาย ก็ไปตบผู้หญิงโสเภณีคนนั้นสักสองสามที แก้แค้นแทนฉันหน่อย … ” หลินหลันในตอนนี้ ไม่ได้สังเกตเห็นคนที่กำลังเดินมาจากข้างหลัง ยังคงพูดถึงเรื่องนี้อย่างไม่ตามใจปาก

ไม่ต้องคิดก็รู้ สีหน้าของคุณนายหลินที่อยู่ข้างหลังเธอจะเป็นยังไง

“ไอ้! บ้าน! นอก!”

คุณนายหลิน ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ดวงตาของเธอพ่นไฟ เธอคิดว่าหลินหลันถูกอาเปียวทำร้ายแบบนั้น เธอน่าจะจำ แต่ใครจะไปรู้ว่าในพริบตาหลินหลันก็กล้าด่าเธอลับหลัง

หาที่ตายชัดๆ!

เมื่อได้ยินเสียงของคุณนายหลินหลินหลันก็กลัวจนแทบทรุดลงกับพื้น

“คุณนายหลิน… ” หลินหลันหันกลับมาจ้องมองด้วยสายตาที่ว่างเปล่า อยากเอ่ยปากอธิบาย

แต่คุณนายหลินกลับไม่ให้โอกาสเธอเลย ตบหน้าหลินหลันอย่างรุนแรง

มีเสียงตบดังกึกก้อง ร่างกายหลินหลันเซทันที

“อาเปียว ฉีกปากนางนี่ให้ฉันที!” แม้ว่าเธอจะตบหลินหลันไปหนึ่งที แต่คุณนายหลิน ก็ยังรู้สึกไม่พอ เรียกอาเปียวที่ร่างใหญ่สูงเหมือนคนในร่างสัตว์

เมื่อเห็นอาเปียว ใบหน้าของหลินหลันก็ซีดลง เธอจำฝันร้ายที่อาเปียวเคยให้มาก่อน

“ทำไมคุณถึงทุบตีแม่ของฉัน!” ในตอนนี้ เสี้ยเมิ่งเหยายืนออกมา ปกป้องหลินหลันไว้ข้างหลังเธอ

“คุณเป็นลูกสาวของคนบ้านนอกคนนี้เหรอ?” คุณนายหลิน มองไปที่เสี้ยเมิ่งเหยาอย่างเย็นชา มีความอิจฉาอยู่ในส่วนลึกของดวงตาของเธอ คนบ้านนอกคนนี้ดูธรรมดา แต่ลูกสาวเธอนั้นสวยจริงๆ

“ ฉันถามว่าคุณตบแม่ของฉันทำไม?” เสี้ยเมิ่งเหยาถามอย่างเย็นชา ไม่ได้ตอบคำถามของคุณนายหลิน

“เพราะปากของแม่ของคุณมันถ่อย สมควรตบ!” คุณนายหลิน หัวเราะเยาะ

“คุณ … ” เสี้ยเมิ่งเหยาโมโหมาก มาเจอคนไร้เหตุผลอย่างคุณนายหลินก็เหมือนคนใบ้คุยกับคนหูหนวด พูดยังไงก็ไม่เข้าใจกันอยู่ดี

“แฟนของคุณละ?” มุมปากของคุณนายหลิน ยกขึ้น”ผู้หญิงเลวคนนั้นบอกว่าแฟนของคุณเก่งนักไม่ใช่เหรอ?คุณบอกให้เขาออกมาสิ”

“ เธอไม่มีแฟน” ในตอนนี้เฉินเฟิงก้าวออกมา

เมื่อได้ยินเสียงของเฉินเฟิง ร่างกายของคุณนายหลิน ก็แข็งทื่อ

“ แต่เธอมีสามีแล้ว” เฉินเฟิงพูดต่อ

คุณนายหลินหรี่ตา ตรวจมองเฉินเฟิงตั้งแต่หัวจรดเท้า ถาม “คุณเป็นสามีของเธอ?”

เฉินเฟิงยิ้มและไม่ตอบ แต่เขาเดินไปตรงหน้าคุณนายหลิน จ้องตาคุณนายหลิน โดยตรง พูดว่า “เรื่องของเธอ ผมขอรับมันไว้!”

“คุณจะรับมันไว้?” คุณนายหลิน หัวเราะเยาะ “คุณรับมันไหวเหรอ!”

“ รับได้หรือไม่ ลองดูก็จะรู้” เฉินเฟิงยังคงสงบและนิ่ง

แต่หลินหลันรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ต่อหน้าผู้คนมากมาย เธอไม่สามารถยอมแพ้อย่างขี้ขลาดแบบนั้นไม่ได้

“อาเปียว! ลงมือ!” คุณนายหลิน สั่ง

เมื่อพูดจบอาเปียวก็พุ่งเข้าหาเฉินเฟิงเหมือนสัตว์ร้าย

คุณนายหลิน มองอย่างเย็นชา เธอมั่นใจในความแข็งแกร่งของ อาเปียวเป็นอย่างดี อาเปียว เป็นคนโหดเหี้ยมที่สามารถทะลุแผ่นเหล็กได้ด้วยหมัดของเขา หมัดของเขา ใช้เพื่อจัดการกับคนธรรมดา ไม่มีอะไรน่ากังวลเลย!

ถ้าเฉินเฟิงสามารถรับหมัดของอาเปียวได้ มันก็เพียงพอสำหรับ เฉินเฟิงที่จะไปคุยอวดกับคนอื่นได้เป็นปี

หลินหลันที่เคยเห็นความโหดของอาเปียว เธอกลัวจนซ่อนตัวอยู่เสี้ยเมิ่งเหยาและหวางเหมย หวางเหมย ก็เช่นกัน หายใจเสียงดังยังไม่กล้า

มีเพียงการแสดงออกของเสี้ยเมิ่งเหยาที่ยังคงนิ่ง นิ่งจนน่ากลัว