ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 180 ค่าเช่ารถยี่สิบหกล้านราคาวันละเท่าไหร่

ตอนที่ 180 ค่าเช่ารถยี่สิบหกล้านราคาวันละเท่าไหร่

หลินหลันตกตะลึง ทำไมหลินจ้าวจงจึงตกลง … ง่ายเช่นนี้? !

ตนเองขอน้อยไปใช่ไหม? มันควรจะเป็นหนึ่งล้าน หลินหลันเริ่มรู้สึกได้รับผลกำไรและขาดทุน แต่ตอนนี้เธอได้พูดคำพูดของเธอออกไปแล้ว หากเปลี่ยนคำในตอนนี้ ถ้า หลินจ้าวจงไม่เห็นด้วยจะทำไงล่ะ?

“กดเงินสด” หลังจากลังเลอยู่นาน หลินหลันก็ตัดสินใจรับเงิน 500,000 หยวนไว้ก่อน เหตุผลที่เธอไม่เอาบัตรเพราะกลัวหลินจ้าวจงจะทำอะไรในบัตร

“ได้ คุณป้า ผมจะโทรหาคนส่งเงินห้าแสนให้คุณ” แม้ว่าเขาจะดูหมิ่น แต่ หลินจ้าวจงก็ไม่ได้แสดงออกมาแม้แต่น้อย แต่กลับทำเป็นให้ความเคารพมาก

หลินหลันพยักหน้า จากนั้นกล่าวอย่างระมัดระวัง “คือ 500,000 หยวน ไม่ใช่ 50,000 หยวน ขาดแม้แต่บาทเดียวก็ไม่ได้!”

หลินจ้าวจงยิ้มและกล่าวว่า “คุณป้า คุณวางใจได้เลย”

เสี้ยเมิ่งเหยาที่อยู่ด้านข้างทำอะไรไม่ถูก กล่าวได้ว่าหลินหลันตกเป็นทาสของเงินจริงๆ เพื่อเงิน 500,000 เธอคิดเล็กคิดน้อย หยุมหยิมจุกจิก

ถ้าเธอรู้ว่า ลูกเขยที่เธอดูถูกมาตลอด มีวิลล่ามูลค่ากว่า 300 ล้านหยวนบนยอดเขา เธอจะไม่เป็นบ้าเลยเหรอ?

ในไม่ช้าคนของ หลินจ้าวจงก็ขับรถแลนด์โรเวอร์และส่งมอบเงินสดกล่องหนึ่งมา หลินหลันนับอย่างละเอียดต่อหน้าทุกคนและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

จากนั้น หลินจ้าวจง โค้งคำนับเล็กน้อยให้กับเฉินเฟิง จึงค่อยพา หลินฟางจากไป

“คิดไม่ถึงว่าถังขยะอย่างคุณจะมีประโยชน์ด้วย” หลังจากที่หลินจ้าวจงจากไปแล้ว หลินหลันก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเฉินเฟิงหนึ่งที เธอคิดว่าหลังจากที่เธอด่าหลินฟางว่าหญิงโสเภณี เธอจะถูกหลินฟางฉีกปาก แต่คิดไม่ถึงว่า ไม่เพียงแต่หลินฟางจะถูกตบและในที่สุด หลินจ้าวจงยังต้องชดใช้เงินให้เธอ 500,000 หยวน

หลินหลันเข้าใจอยู่แล้วว่าท่าทีหลินจ้าวจง ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ไม่ใช่เพราะเธอ แต่เป็นเพราะไอ้ขยะที่เธอใช้ให้ตักน้ำล้างเท้าและดูถูกมาโดยตลอด – เฉินเฟิง

แน่นอนว่ามันไม่ใช่ภูมิหลังของเฉินเฟิงที่ทำให้ หลินจ้าวจงตกใจ แต่เป็นรถหรูที่เขาเช่ามาอวดรวยได้เกิดประโยชน์ต่างหาก หลินหลันรู้สึกว่า หลินจ้าวจงอาจเพราะเห็นรถหรูและคิดว่าเฉินเฟิงไม่ธรรมดา เขาจึงเลือกควักเงินห้าแสนเพื่อให้เรื่องมันจบๆไป

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ทันใดนั้นหลินหลันก็รู้สึกว่า เธอควรจะซื้อรถหรูสักคัน ต่อไปขับรถคันหรูออกไป ดูสิเพื่อนบ้านในละแวกนั้นมีใครกล้าดูถูกเธออีก

“เฉินเฟิง รถที่คุณเช่าคันนี้ ถ้าจะซื้อมันจะราคาเท่าไหร่?” หลินหลันถาม ในความคิดของเธอรถคันนี้ดูแล้วจะได้รับความนิยมมากกว่าลัมโบร์กีนี เฟอร์รารี่เล็กน้อย ราคาอย่างน้อยก็ห้าล้านอัพ

“ ยี่สิบหกล้าน” เฉินเฟิงพูดจางๆ

“ เท่าไหร่นะ?!” หลินหลันเบิกกว้าง เธอได้ยินไม่ผิด ยี่สิบ … หกล้าน? !

“ยี่สิบหกล้าน” เฉินเฟิงยิ้มและกล่าวเขาคงเดาความคิดของหลินหลันได้บ้าง และบอกราคาของKoenigseggออกมา เพื่อให้หลินหลันตายใจ

“ ไอ้ขยะ คุณไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?รถคันหนึ่งจะขาย 26 ล้านได้ยังไง?” หลินหลันกลืนน้ำลายก็ยังไม่อยากจะเชื่อ 26 ล้าน ซึ่งสามารถซื้อบ้านได้สี่ห้าสิบหลังในต่างจังหวัด

เฉินเฟิงยักไหล่ “ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณสามารถตรวจสอบออนไลน์ได้”

หลินหลันไม่พูดอะไรอีก ตอนนี้มันเป็นยุคอินเทอร์เน็ต ทุกคนมีโทรศัพท์มือถือ เรื่องแบบนี้ เฉินเฟิงก็ไม่สามารถโกหกเธอ ดังนั้น ราคาเดิมของรถที่เฉินเฟิงเช่ามาคือ 26 ล้านจริงๆ

แค่……

“ รถ 26 ล้าน ค่าเช่าวันละเท่าไหร่?” หลินหลันนึกถึงอีกคำถามหนึ่ง ว่ากันว่ารถหรูอย่างเฟอร์รารี่ ลัมโบร์กินีเช่าวันละเกือบหมื่น แล้วรถคัน 26 ล้าน ราคาเช่าวันเดียวคงไม่ต้องพูดถึง

“ ห้าหมื่นมั้ง” เฉินเฟิงบอกตัวเลขอย่างไม่เป็นทางการ ในความเป็นจริงเพราะเขาก็ไม่รู้ “ ห้าหมื่น!” หลินหลันรู้สึกหายใจลำบาก ต้องห้าหมื่น!

ความคิดที่จะเช่ารถไปอวดของหลินหลันหายไปในหัวทันที

แต่สิ่งที่ตามมาคือ เธอก็คิดถึงเรื่องที่เฉินเฟิงเช่ารถด้วยเงิน 50,000 หยวน อดไม่ได้ที่จะโกรธมากขึ้น

“ไอ้คนล้างผลาญเงินครอบครัว ใครให้คุณเอาเงินเยอะขนาดนี้ไปเช่ารถ! เงินของเมิ่งเหยา คิดว่าลมพัดมาให้ใช้ฟรีๆเหรอ!”หลินหลันชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิงและด่า ในความคิดของเธอเฉินเฟิงไม่มีทางที่จะมี50,000 หยวนไปเช่ารถได้ มีแต่จะเอาจากเสี้ยเมิ่งเหยา คาดว่าจะเป็นเงินโครงการของเสี้ยเมิ่งเหยาในยู่ฉวนซาน

“แม่ เฉินเฟิงไม่ได้ใช้เงินของฉัน” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้ว ถ้าจะบอกว่าใช้ เธอต่างหากที่ใช้ของเฉินเฟิง แต่เรื่องนี้ก็อธิบายกับหลินหลันไม่ได้ เธอไม่สามารถบอกหลินหลันได้ว่าจริงๆแล้วเฉินเฟิงเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลเฉินแห่งเยี่ยนจิง ทรัพย์สินที่เขาถืออยู่ตอนนี้คาดว่าจะมีมูลค่ามากกว่า 1 แสนล้านหยวน

“ คุณยังพูดแทนเขาอยู่อีก!” หลินหลันจ้องมองเสี้ยเมิ่งเหยาและดุ“ ถ้าปู่ของคุณรู้ว่าคุณเอเงินส่วนกลางของโครงการยู่ฉวนซานไปให้ไอ้ขยะใช้ คุณคิดว่าตนเองจะได้เป็น

ผู้รับผิดชอบโครงการนี้อีกไหม!”

“แม่ ฉันไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบโครงการยู่ฉวนซานอีกต่อไปแล้ว” เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหัว เดิมทีเธอคิดจะไปหาเสี้ยหยุนเสิ้งและถามว่าทำไมเสี้ยห้าวจึงแต่งตั้ง หวังยุนน่าเป็นรองประธานของบริษัท แต่ต่อมา เธอก็คิดได้ ถามไปก็ไม่มีความหมาย

เพราะแม้ว่าเสี้ยหยุนเสิ้งจะรู้การกระทำของเสี้ยห้าว ก็จะลงโทษเสี้ยห้าวเป็นพิธี เสี้ยห้าวจะไม่เป็นอะไรเลย

ดั่งที่เสี้ยห้าวได้กล่าวไว้ ยังไงตระกูลเสี้ยก็จะเป็นของเขาวันยังค่ำ

ส่วนเธอ ในสายตาของเสี้ยหยุนเสิ้ง เป็นแค่คนนอกมาตลอด

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับโครงการยู่ฉวนซานอีก ทางที่ดีคือรีบดึงตัวเองออกมาจะดีกว่า

แน่นอนว่าเฉินเฟิงก็เป็นส่วนหนึ่ง เมื่อก่อน เธอไม่รู้ว่าโครงการภูเขายู่ฉวนนั้นเฉินเฟิงได้จัดทำเพื่อเธอ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว

เมื่อเธอรู้แล้ว เธอก็อยากยืนอยู่ข้างเฉินเฟิง

ในความเป็นจริง เธอรู้มาตลอดว่าตระกูลเสี้ยไม่มีกำลังพอ ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการบุกเบิกโครงการยู่ฉวนซาน บุกเบิกอย่างดื้อดึง แม้ว่าตระกูลเสี้ยจะได้รับประโยชน์ แต่นักลงทุนโครงการยู่ฉวนซานทั้งหมดก็จะขาดทุน

ในอดีตเธอพิจารณาปัญหาจากมุมมองของตระกูลเซี่ย ดังนั้นโครงการยู่ฉวนซานจะขาดทุนหรือไม่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเธอมากนัก

แต่เมื่อนักลงทุนรายใหญ่ที่สุดในโครงการยู่ฉวนซานกลายเป็นเฉินเฟิง ระหว่างสองตัวตนที่เป็นลูกของตระกูลเซี่ยกับผู้หญิงของเฉินเฟิง เธอเลือกเป็นผู้หญิงของเฉินเฟิง

เธอยอมเห็นตระกูลเสี้ยขาดทุน ก็ไม่ยอมให้เฉินเฟิงขาดทุน

วิธีเดียวที่จะไม่ให้เฉินเฟิงขาดทุนก็คือ การออกจากตำแหน่งหัวหน้าโครงการ ยู่ฉวนซาน เมื่อเธอจากไป เฉินเฟิงก็จะเรียกคืนการควบคุมโครงการยู่ฉวนซานของตระกูลเสี้ย จากนั้น เฉินเฟิงก็สามารถมอบโครงการยู่ฉวนซานให้กับตระกูลที่มีกำลังมากกว่า เช่นนี้ทั้งสองฝ่ายก็ได้รับประโยชน์กันและกัน แทนที่จะให้เฉินเฟิงขาดทุนอยู่ฝ่ายเดียว “คุณไม่ใช่ผู้รับผิดชอบโครงการยู่ฉวนซานแล้วเหรอ?!” หลินหลันตกใจมาก จากนั้นชี้ไปที่เฉินเฟิงด้วยความโกรธและถามว่า”เป็นเพราะคุณปู่รู้ว่าไอ้ขยะนี่เอาเงินกองกลางไปใช้หรือเปล่า?ดังนั้นคุณปู่จึงไม่ให้คุณเป็นผู้รับผิดชอบโครงการยู่ฉวนซาน? “