ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 19 ของล้ำค่าชั้นเยี่ยม

ทที่ 19 ของล้ำค่าชั้นเยี่ยม

เสี้ยห้าวนิ่งอึ้ง ผ่านไปสักครู่เขาถึงรู้สึกตัวกลับมา นี่กู้ตงเชินคือจะเอาผลกำไรของโครงการยู่ฉวนซานเหรอ

สามส่วน!

พอคิดชัดเจนแล้ว หน้าผากของเสี้ยห้าวก็มีเหงื่อเย็น ๆ ซึมออกมาเต็มไปหมดทันที กู้ตงเชินนี่มันสิงโตอ้าปากกว้างชัด ๆ พูดออกมาก็ขอสามส่วนเลย คิดเป็นมูลค่าแล้ว ตั้งหลายร้อยล้านเลยนะ

“ท่านเชิน คุณไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม?” มุมปากของเสี้ยห้าวมีรอยยิ้มที่ดูน่าเกลียดกว่าร้องไห้ซะอีก จะต้องรู้ว่า โครงการยู่ฉวนซานถึงแม้จะมีที่ให้เงินรั่วไหลออกมาเยอะมาก แต่ว่าคนตระกูลเสี้ยทั้งบนทั้งล่างมีตั้งหลายร้อยคน ถ้าส่วนแบ่งแบ่งไปถึงมือทุกคน ก็เหลือไม่เท่าไหร่แล้ว พูดอย่างเกินไปหน่อยคือ พวกเขาสองคนพ่อลูกก็คงแบ่งได้ไม่ถึงสามส่วนหรอก

“นายดูฉันเหมือนกำลังพูดเล่นกับนายอยู่เหรอ?”

กู้ตงเชินมองเสี้ยห้าวอย่างเรียบ ๆ ทีหนึ่ง ตระกูลเสี้ยก็รู้สึกจิตใจสั่นไหว อยู่ ๆ ที่ปลายกระดูกสันหลังก็รู้สึกถึงความเย็นที่ทิ่มแทงกระดูกขึ้นมา

กู้ตงเชินไม่ใช่พวกอันธพาลที่ล่องลอยอยู่ในสังคมทั่วไป แต่ในมือเขาแค่ชีวิตคน ก็แบกไว้หลายชีวิตแล้ว อยู่ ๆ เสี้ยห้าวก็รู้สึกเสียดายขึ้นมา เขาไม่น่ามาหาคนอย่างหมาป่าแบบกู้ตงเชินเพื่อขอความร่วมมือด้วยเลย

หลังจากที่โดนเฉินเฟิงตบหน้าต่อคนมากมายแล้ว ในสมองของเสี้ยห้าวก็มีแต่เรื่องแกแค้น อยากจะรีบเอาเฉินเฟิงมาบ่นกระดูกให้เป็นปุ๋ยผง เพราะฉะนั้นเขาก็เลยรีบมาหากู้ตงเชินอย่างเร่งด่วน แต่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยว่า อยู่ในสายตาคนแบบกู้ตงเชินแล้ว ตัวเองก็คือลูกแกะน้อยตัวหนึ่ง

“ท่านเชิน สามส่วน…… เยอะเกินไปแล้ว ผมเอาออกมาเยอะขนาดนั้นไม่ได้หรอก” เสี้ยห้าวพูดเสียงอ่อน

“ฮา ฮา” อยู่ ๆ กู้ตงเชินก็หัวเราะขึ้น เขาตบบ่าของเสี้ยห้าว แล้วพูดว่า “เสี้ยห้าว ไม่ต้องตื่นตกใจขนาดนี้ ฉันเป็นคนไม่รู้จักพอขนาดนั้นเลยเหรอ ล้อเล่น ล้อเล่นนะ ฮาฮา!”

เสี้ยห้าวยิ้มแห้ง ๆ “ท่านเชิน คุณนี่ช่างเข้าใจผม”

“พูดมาเถอะ จะให้ฉันจัดการยังไงกับยัยเด็กสาวเสี้ยเมิ่งเหยา?” กู้ตงเชินพูดจริงจัง

เสี้ยห้าวยิ้มอย่างมีนัยแอบแฝง แล้วพูดว่า “ใช้วิธีที่คุณชอบที่สุดจัดการ”

“วิธีที่ฉันขอบที่สุด?” กู้ตงเชินมองเสี้ยห้าวอย่างสงสัยทีหนึ่ง อยู่ ๆ ก็เข้าใจขึ้นมา “นายจะให้ฉันทำเรื่องอย่างว่ากับเธอเหรอ?”

“ใช่ครับ ท่านเชิน คุณรำพึงถึงเสี้ยเมิ่งเหยาอยู่เสมอไม่ใช่เหรอ? ไม่กี่วันก่อนผมให้คนเอาน้ำวิเศษมาจากตลาดมืดในประเทศไทย ฤทธิ์ยาต่ำช้าและรุนแรงมาก ขอแค่ดื่มน้ำลงไป ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงใสสะอาดเรียบร้อยหรือแม่บ้านรักนวลสงวนตัว ก็จะกลายเป็นผู้หญิงร่านยอมให้คนทำอะไรก็ได้ อยากได้ท่าทางอัปยศแค่ไหนก็ทำออกมาได้!”

“เสี้ยเมิ่งเหยายัยเด็กขายตัวนั่น ชอบแสร้งทำเป็นคนใสซื่อมีคุณธรรมสูงส่งไม่ใช่เหรอ ผมก็อยากจะดู ถ้าเธอดื่มน้ำนี่ลงไปแล้ว อยู่ต่อหน้าท่านเชินอย่างคุณ มันจะยังแสร้งทำเป็นใสซื่อมีคุณธรรมได้อีกไหม”

กู้ตงเชินถูมือไปอย่างตื่นเต้น ความคิดผิดศีลธรรมในสายตาปกปิดไว้ไม่มิด ผู้หญิงที่เขาเคยเล่นมา ไม่ถึงร้อยคนก็น่าจะมีแปดสิบคนแล้ว มีทั้งนักศึกษา พยาบาล พนักงานออฟฟิศ ผู้หญิงหรือแม่บ้านที่รักนวลสงวนตัว……ที่ควรมีก็มีหมด ผู้หญิงพวกนั้น จะว่าสวยไหมก็สวย แต่ไม่มีใครมีความแตกต่าง บนตัวพวกเธอต่างก็มีกลิ่นอายความกร้านโลกทั้งนั้น

มันมักจะทำให้กู้ตงเชินมีความสุขไม่ถึงที่สุด

แต่เสี้ยเมิ่งเหยากลับไม่เหมือนกัน ใบหน้ารูปร่างสวยงามไม่ว่า บุคลิกภายนอกยังดูสง่างาม เหมือนอย่างกับนางฟ้าบนสวรรค์ยังไงอย่างงั้น

เมื่อก่อนเพราะว่าเกรงกลัวอำนาจของตระกูลเสี้ย เขาก็เลยไม่กล้าทำอะไรเสี้ยเมิ่งเหยา แต่ตอนนี้ กลับมีคนของตระกูลเสี้ยเองที่ส่งเสี้ยเมิ่งเหยามาให้เขาถึงที่ ถ้าเขายังไม่นอนกับเธออีก ก็จะรู้สึกผิดต่อตัวเองแล้ว

“นอนกับเธอแล้ว คงไม่เกิดปัญหาอะไรขึ้นมาใช่ไหม?” กู้ตงเชินถามขึ้นมา

“ท่านเชิน คุณวางใจได้ ไม่มีปัญหาแน่นอน! คุณนอนกับเธอแล้วสามารถถ่ายคลิปวิดีโอไว้ แล้วเอาคลิปวิดีโอนี้มาข่มขู่ยัยเด็กขายตัวนี่ มันก็ไม่กล้าพูดมากอะไรแล้ว สำหรับสามีไร้ค่าของมันคนนั้น ท่านเชินคุณคงจะไม่รู้ว่า คือเมื่อวานนี้ มันรู้ว่ายัยเด็กขายตัวเสี้ยเมิ่งเหยานี่ไปขึ้นเตียงกับหลินจงเหว่ยมาแล้ว แต่มันก็ยังไม่กล้าพูดอะไรสักแอะเลย” เสี้ยห้าวพูดขึ้น

“ช่างเป็นคนไร้ค่าจริง ๆ !” กู้ตงเชินก่นด่าขึ้น “ ถ้าเมียฉันกล้าสวมเขาให้ฉันนะ ฉันจะต้องตีเธอให้ขาหักไปข้างหนึ่งแน่นอน แล้วก็จะจัดการไอ้ชั่วที่มันกล้ามาสวมเขาให้ฉันซะ”

“ท่านเชิน ไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะแข็งแกร่งรักคุณธรรมเหมือนคุณนะ ไม่ปิดบังคุณนะ เจ้าคนไร้ค่านั่น แต่งงานกับเสี้ยเมิ่งเหยามาสามปีทั้งสองคนยังไม่เคยนอนร่วมเตียงกันมาก่อน ก็คือก่อนหน้าเมื่อวานนี้ เสี้ยเมิ่งเหยายังคงเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์อยู่” เสี้ยห้าวพูดขึ้น

“เชี่ย!” กู้ตงเชินด่าขึ้นประโยคหนึ่ง “เจ้าคนไร้ค่านี่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ทำไมกัน มันทำไมไม่ไปตายซะ!”

ปล่อยของล้ำค่าชั้นเยี่ยมแบบเสี้ยเมิ่งเหยาไว้ข้างกายตั้งสามปี แต่ปรากฏว่าโดนผู้ชายคนอื่นมาตัดหน้าไปก่อนอย่างนี้ ตอนนี้กู้ตงเชินใจที่อยากจะฆ่าเฉินเฟิงก็มีแล้ว บนโลกนี้ทำไมถึงได้มีคนน่าสมเพชแบบนี้

พอเห็นว่าตัวเองชักนำความโกรธเกลียดของกู้ตงเชินให้เกิดขึ้นมาได้แล้ว มุมปากของเสี้ยห้าวมีรอยยิ้มภูมิใจที่ทำสำเร็จปรากฏขึ้น แล้วเขาก็พูดเป้าหมายที่แท้จริงก่อนจะมาของตัวเองออกมา “ท่านเชิน คุณอยากจะเจอเจ้าคนไร้ค่านี่สักหน่อยไหม?”

“เจอมันทำไม? คนไร้ค่าแบบนี้ เห็นไปก็สกปรกตาฉันซะเปล่า ๆ ” กู้ตงเชินก่นด่าขึ้น

“ท่านเชิน นี่คุณไม่เข้าใจแล้ว ก็เพราะว่าเฉินเฟิงมันไร้ค่านี่แหละ คุณยิ่งต้องเจอมัน”

“คุณลองคิดดูนะ พอถึงตอนนั้นที่คุณกำลังนอนกับเสี้ยเมิ่งเหยาอยู่ ก็ให้เฉินเฟิงเจ้าคนไร้ค่านั่นมองอยู่ข้าง ๆ ถ้าหากมันเห็นเมียตัวเองที่แต่งงานมาสามปีแม้แต่ปากยังไม่เคยได้จูบ กลายร่างเป็นผู้หญิงร่านต่อหน้าคุณ โดนคุณกระทำย่ำยีตามใจชอบ แล้วเจ้าคนไร้ค่านั่นมันจะมีความรู้สึกยังไง? ”

“ยังมีอีกคือ ยัยเด็กขายตัวเสี้ยเมิ่งเหยามันชอบยิ่งยโสไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากคุณมีอะไรกับมันต่อหน้าผัวมัน มันจะมีปฏิกิริยาแบบไหน ฮา ฮา”

เสี้ยห้าวหัวเราะได้อย่างชั่วร้าย นี่เป็นทั้งหมดที่เขาสามารถคิดออกได้ วิธีที่จะเอาคืนเฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างเจ็บแสบที่สุด

เฉินเฟิงนะเฉินเฟิง จะเป็นคนไร้ค่าก็ควรจะอยู่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ อย่างคนไร้ค่าไป ต้องมาเสียค่าตอบแทนเพียงเพื่อความบุ่มบ่ามแค่วินาทีเดียว มันยังห่างไกลเกินกว่านายจะรับไหวอีกเยอะ!

กู้ตงเชินอึ้งจนตาโตอ้าปากค้าง เจ้าเด็กเสี้ยห้าวนี่ มันเลวจนหนองไหลในกระดูกแล้วจริง ๆ แผนชั่ว ๆ แบบนี้ยังคิดออกมาได้

แต่ว่า มันก็ดูตื่นเต้นดีจริง ๆ นะ……

สีหน้าของกู้ตงเชินดูแดงขึ้นมาทันที เขาเคยเล่นผู้หญิงมาก็เยอะ แต่ไม่มีคนไหน ที่เล่นต่อหน้าสามีของผู้หญิงเลยสักคน

ท้องน้อยของกู้ตงเชินก็รู้สึกไฟร้อนขึ้นมาทันที “ดี เอาตามที่เด็กอย่างนายว่าละกัน ฮา ฮา หลังจากเรื่องสำเร็จแล้ว เด็กอย่างนายก็จะกลายเป็นพี่เมียของฉันแล้ว ฉันจะไม่ปฏิบัติกับนายอย่างไม่ยุติธรรมแน่นอน”

“ขอบคุณครับท่านเชิน” ใบหน้าของเสี้ยห้าวมีแววดีใจพาดผ่าน มีกู้ตงเชินเป็นที่พึ่งให้เขา ตระกูลเสี้ยก็จะไม่มีใครกล้าหือกับเขาแล้ว แม้แต่เสี้ยหยุนเสิ้งก็เถอะ!

“ท่านเชินนอกจากนั้นแล้ว เจ้าคนไร้ค่าเฉินเฟิงยังมีพละกำลังโง่เขลาอยู่บ้าง เพื่อความปลอดภัยอย่างเห็นผล ผมขอแนะนำว่า ควรจะจัดการมันให้สิ้นคราบก่อน แล้วค่อยพามันมา ถึงเวลาที่คุณย่ำยีเสี้ยเมิ่งเหยานั้น มันจะได้ไม่ขัดขวางความสุขของคุณ” เสี้ยห้าวพูดด้วยสีหน้าชั่วร้าย สองฝ่ามือนั้นของเฉินเฟิง ทำให้เวลานี้ใบหน้าของเขายังเจ็บแสบอยู่ คราวนี้พอดีเลยได้ยืมมือของกู้ตงเชินมาให้บทเรียนกับเฉินเฟิงสักบ้าง

“ได้ ไม่มีปัญหา” มือใหญ่ของกู้ตงเชินสะบัด แล้วพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ พี่น้องในมือของเขา มีไม่น้อยที่เป็นคนโหดเหี้ยมแบบปลายมีดเปื้อนเลือด จะให้พวกเขาจัดการคนคนหนึ่งให้สิ้นคราบนั้น ไม่มีอะไรแตกต่างกับการเหยียบมดตัวหนึ่ง

“งั้นท่านเชิน ตอนนี้ผมก็จะโทรศัพท์ให้เสี้ยเมิ่งเหยา ให้เธอมาที่นี่” หลังจากเสี้ยห้าวพูดจบแล้ว ก็เดินออกจากห้องส่วนตัวไป แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เขาสืบมาแล้ว ตอนนี้เสี้ยเมิ่งเหยากำลังอยู่ที่บ้าน ส่วนเฉินเฟิงนั้นกำลังส่งอาหารอยู่ข้างนอก

ขอแค่เรียกเสี้ยเมิ่งเหยามาได้ ทางด้านเฉินเฟิงนั้น กู้ตงเชินจะจัดการเอง

เสี้ยห้าวต่อสายโทรศัพท์หาเสี้ยเมิ่งเหยาติดแล้ว

“เสี้ยเมิ่งเหยาให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมง รีบมาที่คลับเจวายสักครั้ง”

พอได้ยินว่าเป็นเสียงของเสี้ยห้าว เสี้ยเมิ่งเหยาก็กดวางสายทิ้งทันที

เสี้ยห้าวกัดฟันกรอก ยัยผู้หญิงขายตัวตัวเหม็น ให้หน้าไม่เอาหน้าใช่ไหม!

“ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ถ้าเธอไม่มา อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจเฉินเฟิงละกัน!” เสี้ยห้าวส่งข้อความไปอันหนึ่ง

เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเรียวสวยเข้าหากัน การข่มขู่ของเสี้ยห้าว เธอจะเอามาใส่ใจไม่ได้

แต่ว่า เขาจะให้ตัวเองไปที่คลับเจวายทำไมกัน

หลังจากที่ลังเลไปครู่หนึ่งแล้ว เสี้ยเมิ่งเหยาก็ตัดสินใจลุกขึ้น ไปสักครั้ง เธอไม่รู้สึกว่าเสี้ยห้าวจะทำอะไรเธอได้ แต่สิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือเสี้ยห้าวคงคิดอยากจะได้ทีมงานที่อยู่ในมือเธอมากกว่า

เสี้ยเมิ่งเหยาโบกรถไปถึงคลับเจวายอย่างรวดเร็ว

แล้วโดนหญิงสาวที่ใส่ชุดกี่เพ้าพาเข้าไปในห้องส่วนตัว ปรากฏว่าเสี้ยห้าวนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวคนเดียว โต๊ะข้างหน้าเสี้ยห้าวยังมีไวน์แดงวางอยู่หนึ่งขวด

“ตามฉันมามีเรื่องอะไร?” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดขึ้นเสียงเย็น

เสี้ยห้าวเหล่มองเสี้ยเมิ่งเหยาทีหนึ่ง แล้วพูดเสียงเรียบว่า “นั่งซิ”

เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเรียวสวยเข้าด้วยกัน แล้วนั่งลงบนโซฟา

เสี้ยห้าวรินไวน์ออกมาแก้วหนึ่ง แล้วดันไปตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา

“เสี้ยห้าว นายมีเรื่องอะไรก็ว่ามาตามตรงเลย!”

“เมิ่งเหยา ฉันเป็นพี่ชายเธอนะ เธอพูดกับฉันดี ๆ หน่อยไม่ได้เหรอ?” เสี้ยห้าวยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดขึ้น

เสี้ยเมิ่งเหยามองเสี้ยห้าวด้วยความสงสัยทีหนึ่ง ปฏิกิริยาของเสี้ยห้าวทำไมเหมือนมีอะไรแปลก ๆ?

“ที่จริงก็ไม่มีเรื่องอะไร เมิ่งเหยา เมื่อเวลาตอนเที่ยงเฉินเฟิงตบหน้าฉันสองทีต่อหน้าญาติพี่น้องมากมายขนาดนั้น เรื่องนี้ คงไม่มีทางปล่อยผ่านไปอย่างนี้หรอกนะ?” เสี้ยห้าวพูดเสียงเรียบ

“แล้วนายอยากจะเอายังไง?”

เสี้ยเมิ่งเหยากัดฟันพูด เธอเข้าใจนิสัยของเสี้ยห้าวดี แม้แต่เรื่องเล็กน้อยเขาก็ต้องเอาคืน เรื่องที่เฉินเฟิงตบเขานั้น ถ้าหากไม่มีคำอธิบายให้เขาแล้วละก็ เขาจะไม่มีทางหยุดแน่ ๆ บางทีอาจจะคิดวิธีอะไรมาจัดการกับเฉินเฟิงก็ได้

“ง่าย ๆ เอาทีมงานที่เป็นของพ่อฉัน คืนกลับมาก็พอ!”

“ไม่มีทาง!”

“ไม่มีทางเหรอ?” เสี้ยห้าวยิ้มเสียงเย็น “เธอไม่กลัวเหรอ เผื่อวันไหนเฉินเฟิงเดินอยู่บนถนนดี ๆ แล้วอยู่ ๆ ก็โดนรถชนตายไปซะล่ะ!”

ใบหน้าเรียวของเสี้ยเมิ่งเหยาเปลี่ยนสีทันที เธอเข้าใจดีว่า นี่เสี้ยห้าวกำลังข่มขู่เธออยู่ แต่เธอไม่กล้าเอาชีวิตของเฉินเฟิงไปพนันด้วย

“ได้ ทีมงานฉันสามารถคืนให้นายได้ แต่นายต้องรับประกันว่า ต่อไปนี้จะไม่หาเรื่องเฉินเฟิงอีก!” เสี้ยเมิ่งเหยากัดฟันขาวแน่นแล้วพูดขึ้น ถึงแม้การคืนทีมงานให้เสี้ยห้าวนั้น จะหมายความว่าเธอได้สูญเสียชิปต่อรองอันสุดท้ายไปแล้ว และโครงการยู่ฉวนซานจะไม่เกี่ยวข้องกับเธออีก แต่ว่าถ้าเทียบกับชีวิตของเฉินเฟิงแล้ว เธอยอมรับได้!

“ฉันรับรอง ขอแค่เธอเอาทีมงานมาให้ฉัน จากนี้ไปฉันจะไม่มองเจ้าคนไร้ค่าเฉินเฟิงอีกแม้แต่เสี้ยวเดียวแน่นอน” เสี้ยห้าวยิ้มแล้วพูดขึ้น

“ทางที่ดีนายพูดแล้วก็ต้องทำได้ด้วย!” เสี้ยเมิ่งเหยามองเสี้ยห้าวด้วยสายตาเย็นทีหนึ่ง

“วางใจเถอะเสี้ยเมิ่งเหยา ใครจะไปขัดแย้งกับเงินบ้างล่ะ มา ขนแก้ว ดื่มไวน์แก้วนี้หมด ความผิดใจของเราทั้งหมดที่ผ่านมา ก็ถือว่าหายกันแล้วนะ!” เสี้ยห้าวยิ้มแล้วรินไวน์แก้วหนึ่ง แล้วเลื่อนไปตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา

เสี้ยเมิ่งเหยาก็ไม่สงสัยอะไรเขา ยกแก้วไวน์ขึ้นแล้วดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

หลังจากดื่มหมดแล้ว เธอก็เตรียมตัวลุกขึ้นจะจากไป

แต่ว่าเวลานี้ ประตูของห้องส่วนตัวกลับถูกผลักออก และมีผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกและมีแผลเป็นจากมีดบนใบหน้าคนหนึ่งเดินเข้ามา

อยู่ ๆ เสี้ยเมิ่งเหยาก็รู้สึกว่าถึงความผิดปกติ

“คนสวยของฉัน รสชาติของไวน์เป็นยังไงบ้าง?” กู้ตงเชินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก็เดินเข้ามา

“เสี้ยห้าว เขาเป็นใคร? !” เสี้ยเมิ่งเหยาถามขึ้นอย่างโกรธเคือง

เสี้ยห้าวยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา ยิ้มแฉ่งแล้วพูดขึ้นว่า “น้องสาว เขาก็คือสามีที่ฉันเฟ้นหามาให้เธอไงล่ะ เป็นยังไงบ้าง ดีกว่าเจ้าคนไร้ค่าเฉินเฟิงนั่นเป็นสิบเท่าร้อยเท่าเลยใช่ไหม”

“ไอ้คนสารเลว!” เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธจนหน้าอกกระเพื่อม พูดแล้วก็เงื้อมฝ่ามือไปบนใบหน้าของเสี้ยห้าวเลย

“เพี๊ยะ”

แต่กลับเป็นฝ่ามือของเสี้ยห้าวที่กระทบลงบนหน้าเรียวของเธอก่อน ใบหน้าขาวใสก็เกิดรอยแดงช้ำขึ้นมาทันที

“ยัยผู้หญิงขายตัว!” เสี้ยห้าวยิ้มอย่างโหดเหี้ยมขึ้น “นี่ฉันให้เกียรติเธอเกินไปแล้วใช่ไหม! เจ้าคนไร้ค่าเฉินเฟิงตบฉัน ยัยเด็กขายตัวแบบเธอก็อยากจะตบฉันด้วยใช่ไหม! ”

“เสี้ยห้าว! แกจะต้องไม่ได้ตายดีแน่!” น้ำตาของเสี้ยเมิ่งเหยาคลออยู่ในดวงตาคู่สวย แข้งขาของเธออ่อนลง เท้าก็ไม่มีแรงขยับ แม้แต่ยืนยังยืนไม่ไหวแล้ว

“เสี้ยห้าว ตีพี่สะใภ้ได้ยังไง ใบหน้าสะสวยของพี่สะใภ้นาย ตีจนเป็นรอยแล้วไม่ดีนะ” กู้ตงเชินใบหน้ายิ้มแฉ่งแล้วยืนขึ้น

“ท่านเชิน ขอโทษครับ” เสี้ยห้าวรีบร้อนขอโทษ

กู้ตงเชินโบกมือ แล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร นายไปยุ่งเรื่องของนายต่อเถอะ ฉันกับพี่สะใภ้นายจะทำความรู้จักกันสักหน่อย ฮา ฮา !”

“ครับ ท่านเชิน คุณค่อย ๆ เล่นไปนะครับ” เสี้ยห้าวค่อย ๆ ก้มหัวลงอย่างนอบน้อม หลังจากพูดจบ ก็เดินออกไปและปิดประตูลง

“สาวสวย ฉันมาแล้ว!”

กู้ตงเชินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วโถมตัวไปทางเสี้ยเมิ่งเหยา

เสี้ยเมิ่งเหยาตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว แต่กลับโดนโซฟาข้างหลังขัดขาจนล้มลง