ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 231 ตายตาไม่หลับ

บทที่ 231 ตายตาไม่หลับ

“พูดจบรึยัง？”เฉินเฟิงยิ้มเบาๆ

เย่ไห่ตงถึงกับผงะ เฉินเฟิงหมายความว่าไง หรือเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด？

ฉันก็พูดให้เขาฟังอย่างแจ่มแจ้งแล้วนะ เย่ตงเสี้ยวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ ถ้าเขาจะฆ่าฉันละก็ เย่ตงเสี้ยวฆ่าเขาแน่ หรือเฉินเฟิงไม่เข้าใจจริงๆ？

“พูดจบแล้ว”ถึงแม้ในใจจะมีเรื่องคิดมากมาย แต่เย่ไห่ตงก็ไม่ได้แสดงออกมาซักเท่าไหร่ เขามีท่าทีที่เคารพเฉินเฟิง

เฉินเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย：“พูดจบแล้ว”

“งั้นแกก็ไปตายซะเถอะ”

ม่านตาของเย่ไห่ตงหดตัวทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความผวา เขาจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เฉินเฟิงไม่ได้โอกาสเขาแม้แต่น้อย เขาจ่อไปยังระหว่างคิ้วของเย่ไห่ตง

ความแข็งที่มองไม่เห็นทะลุคิ้ว เย่ไห่ตงล้มลงไปกับพื้น ตายตาไม่หลับ！

เมื่อเย่ไห่ตงตาย ทั้งบอดี้การ์ดและคนรับใช้ของตระกูลเย่ ต่างพากันหนีตายอย่างอลหม่าน อยากจะให้พ่อกับแม่มอบขาแก่พวกเขามากกว่านี้

เฉินเฟิงไม่ได้ตามมดตัวน้อยๆพวกนี้ไป แต่เดินไปยังเสี้ยเมิ่งเหยา และพูดอย่างรู้สึกผิด：“พ่อ เมิ่งเหยา ขอโทษนะ ผมมาช้าไปหน่อย”

เสี้ยเว่ยกั๋วอ้าปากค้างพลางมองเฉินเฟิง พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง เขามองคนที่โจมตีเฉียบขาดอยู่ตรงหน้าไม่ออกจริงๆ นึกไม่ออกว่าผู้ชายที่ราวกับราชากับผู้ชายที่ดูธรรมดาๆ ที่ใส่ผ้ากันเปื้อน วันๆอยู่แต่ในห้องครัวทำอาหารให้กับครอบครัวเกี่ยวกันตรงไทน

ตอนที่เขาไม่ได้สติไป1เดือนนั้น แท้ที่จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเฉินเฟิงถึงเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้？

ตระกูลเย่เป็นถึงตระกูลเก่าแก่ในเมืองชางโจว แต่กลับโดนเฉินเฟิงทำลายไปในเวลาไม่ถึง3นาที？

ปฏิกิริยาของเสี้ยเว่ยกั๋วเป็นไปอย่างที่เฉินเฟิงคาดไว้ แต่เฉินเฟิงไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเสี้ยเว่ยกั๋วยังไง

“ไม่เป็นไร วางพ่อลงก่อนเถอะ”เสี้ยเมิ่งเหยาพูด เธอเข้าเฉินเฟิงเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่เฉินเฟิงฆ่าหวังอานและเย่ไห่ตง เพียงแต่ยังไม่อาจยอมรับฉากนองเลือดแบบนี้ได้ก็แค่นั้น

“อืม”เฉินเฟิงพยักหน้า แล้วนำเสี้ยเว่ยกั๋วลงจากต้นไม้ จากนั้นส่งพลังไปยังร่างกายของเสี้ยเว่ยกั๋ว บรรเทาอาการบาดเจ็บของเสี้ยเว่ยกั๋ว

“เฉินเฟิง ทำไมแกยุ่งเหยิงแบบนี้”หลังจากไตร่ตรองอยู่นาน เสี้ยเว่ยกั๋วจึงพูดออกมา สำหรับเขานั้นเฉินเฟิงใจร้อนมาก ถึงแม้เย่ไห่ตงจะไม่อาจให้อภัยได้ เฉินเฟิงก็ไม่ควรฆ่าเขาต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ยังไงเย่ไห่ตงก็เป็นถึงหัวหน้าของตระกูลเย่

เป็นบุคคลที่มีอิทธิอันดับต้นๆของเมืองชางโจว เมื่อเย่ไห่ตงตาย ทั้งเมืองชางโจวก็จะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้น

ทางด้านตำรวจจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด ตอนนั้นเฉินเฟิงควรจะทำยังไง

“พ่อ พ่อไม่ต้องกังวล เรื่องที่นี่ไม่รั่วไหลออกไปแน่”เฉินเฟิงยิ้มเจื่อนๆ สิ่งที่เสี้ยเว่ยกั๋วเป็นกังวล เขาคาดเดาได้เล็กน้อย เขาไม่ได้ไม่เตรียมความพร้อมไว้ ก่อนจะมาเขาบอกหานหลงกับกู้ตงเชินแล้ว คนของหานหลงกับกู้ตงเชินได้ล้อมบ้านของตระกูลเย่ไว้แล้ว อย่าว่าแต่คน แม้แต่แมลงวัน ก็ไม่อาจหนีรอดออกไปได้แม้แต่ตัวเดียว

เขาเชื่อว่ากู้ตงเชินกับหานหลง มีวิธีที่จะทำให้คนพวกนี้หุบปาก

แต่ถึงจะต้องขึ้นโรงพักจริงๆ ด้วยอำนาจของเขาแล้วคงปิดคดีได้ไม่ยาก ดังนั้นสิ่งที่เสี้ยเว่ยกั๋วกังวลนั้นคิดมากไป

“เรื่องไม่รั่วไหลออกไปจริงเหรอ？”เสี้ยเว่ยกั๋วถามอย่างสงสัย เขารู้สึกว่าเมื่อเทียบเฉินเฟิงในเมื่อก่อนกับตอนนี้ มันเปลี่ยนไปมากจริงๆ ถ้าหากเฉินเฟิงในเมื่อก่อนเป็นดาบเหล็กที่มีแต่สนิม ตอนนี้ก็คงเป็นดาบวิเศษที่แข็งแกร่ง！

“ไม่แน่นอน พ่อครับ พ่อวางใจเถอะ”เฉินเฟิงยิ้มบางๆ

“งั้นก็ดี”เสี้ยเว่ยกั๋วพยักหน้า จากนั้นพูดขึ้นอีก：“ฉันได้ยินที่เย่ไห่ตงพูด ว่าที่พ่อโดนจับมาที่นี่ก็เพราะตระกูลเสี้ยของเราเอาโครงการยู่ฉวนซานของพวกเขาไป？ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

“พ่อ โครงการยู่ฉวนซาน……”เสี้ยเมิ่งเหยาเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตอนที่เสี้ยเว่ยกั๋วไม่ได้สติไป1เดือนให้ฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบเมื่อฟังจบเสี้ยเว่ยกั๋วอึ้งตาค้าง

เขาคิดไม่ถึงว่าเขาไม่ได้สติไปแค่1เดือน จะเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้

ตระกูลเฉินลุงทุนเงินโครงการยู่ฉวนซานไปตั้ง5ร้อยล้าน และตระกูลเสี้ยมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉิน คือรับเหมาก่อสร้างโครงการยู่ฉวนซาน！

เมื่อได้ยินว่าตระกูลเสี้ย รับเหมาก่อสร้างโครงการยู่ฉวนซาน เสี้ยเว่ยกั๋วยังคงปลื้มใจ แต่เมื่อหลังจากได้ยินว่าเสี้ยเมิ่งเหยา โดนเตะออกจากตำแหน่งผู้รับผิดชอบโครงการยู่ฉวนซาน เสี้ยเว่ยกั๋วก็โกรธจนหน้าเขียวทันที เขาแค่ไม่ได้สติยังไม่ตาย คนตระกูลเสี้ยมีสิทธิ์อะไรมารังแกลูกสาวของเขา

จากนั้นเสี้ยเมิ่งเหยาก็อธิบายออกมา และพูดเรื่องที่เฉินเฟิงออกแรงทำลงไป

เสี้ยเว่ยกั๋วอึ้งไปอีกรอบ เดิมทีเขาคิดว่าที่เฉินเฟิงเปลี่ยนไปเป็นเรื่องง่าย แต่ผลสรุปที่เสี้ยเมิ่งเหยาพูดออกมา คือเฉินเฟิงเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาไม่ได้สติ

เสี้ยเมิ่งเหยาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่ เสี้ยเว่ยกั๋วไม่ได้สติไป1เดือน แต่มีปิดบังไว้เล็กน้อย เช่นเรื่องที่ไปเมืองจินหลิง แล้วก็ตัวตนของทายาทเฉินเฟิงตระกูลเฉิน

เสี้ยเว่ยกั๋วไม่ได้สงสัยอะไรเขา เมื่อฟังจนจบเขาตบไหล่เฉินเฟิงเบาๆ พลางพูด：“แกมีฝีมือจริงๆ แกบอกว่าแกเป็นคนส่งเดลิเวอรี่ ปล่อยให้เมิ่งเหยาของเราลำบากไปกับแกตั้ง3ปี”

“พี่ ขอโทษครับ”เฉินเฟิงยิ้มเจื่อนๆ อันที่จริงถ้าคนของตระกูลเฉิน ไม่เป็นคนวางแผนอุบัติเหตุทางรถยนต์นั่นขึ้นมา จนทำให้เสี้ยเว่ยกั๋วบาดเจ็บสาหัส เขาก็คงยังส่งเดลิเวอรี่ และเก็บเรื่องราวไว้ในใจ

“พอเถอะ ครอบครัวเดียวกันพูดขอโทษอะไร”เสี้ยเว่ยกั๋วถอนหายใจ และพูดขึ้น：“ตอนนี้แกมีฝีมือขึ้นแล้ว จากนี้ต้องทำดีกับลูกสาวฉันหน่อยนะ ถ้าฉันรู้ว่าแกทำให้ลูกสาวฉันผิดหวังละก็ ฉันจะตัดขาแกให้ได้เลย”

“พ่อครับ พ่อไม่ต้องกังวล ผมไม่ทำแน่”เฉินเฟิงยิ้มออกมา ที่รักเสี้ยเมิ่งเหยาของเขายังมาไม่ทันเลย เขาจะทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาผิดหวังได้ยังไง

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าสวยๆของเสวี่ยเมิ่งเหยา แต่ภายใต้รอยยิ้มนี้แฝงไปด้วยความไม่เต็มใจอยู่ เธอไม่รู้ว่าชีวิตปกติธรรมดาของเธอกับเฉินเฟิง จะอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหน ถึงเฉินเฟิงไม่พูดแต่เธอก็รู้สึกได้อย่างชัดเจน มีพลังงานบางอย่างที่ทำให้เธอไม่สบายใจมาตลอด พลังนี้แม้แต่เฉินเฟิงก็หวาดกลัวมาก กำลังมหาศาล

“พ่อ เมิ่งเหยา ผมไปส่งพวกคุณที่โรงพยาบาลก่อนดีกว่า”เฉินเฟิงพูด เขาแค่ใช้พลังระงับความเจ็บปวดภายในของเสี้ยเว่ยกั๋วไว้ แต่กระดูกขาของเสี้ยเว่ยกั๋วที่บาดเจ็บนั้น เขาช่วยไม่ได้ อีกทั้งเสี้ยเมิ่งเหยายังโดนเย่ไห่ตงใช้ท่อเหล็กตีไปที่หน้าผากอยู่หลายครั้ง ถ้าไปรักษาให้ทันเวลา อาจเกิดผลร้ายตามมาได้

“อืม ไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะ”เสี้ยเว่ยกั๋วพยักหน้า แต่ในใจรู้สึกแปลกๆ เมื่อครู่ที่เฉินเฟิงใช้พลังรักษาเขามันคืออะไรกัน หลังจากพลังเข้าไปในร่างกาย เขาไม่รู้สึกเจ็บอีกแม้แต่น้อย