ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 239 บ้านผ่านการปรับปรุง

บทที่ 239 บ้านผ่านการปรับปรุง

“ในเมื่อน้าหลินชอบ งั้นเราไปดำเนินเรื่องที่ฝ่ายขายกันเถอะ พวกใบรับรองกรรมสิทธิ์ผมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว”จางหงพูด

“ได้ๆๆ ไปดำเนินเรื่องกัน”หลินหลันพยักหน้าด้วยความดีใจ พูดในใจว่าครั้งนี้เธอได้ประโยชน์ที่ไม่ควรได้อย่างจัง

“แม่ ซื้อบ้านหลังนี้ไม่ได้นะ”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นอย่างไม่ถูกจังหวะ

หลินหลันหน้าเย็นชาทันที：“ทำไมซื้อไม่ได้？”

“บ้านหลังนี้มีปัญหา”เฉินเฟิงพูด

“มีปัญหา？ปัญหาอะไร？”

หลินหลันขมวดคิ้ว มองเฉินเฟิงอย่างไม่สบอารมณ์：“เฉินเฟิง บ้านหลังนี้ฉันกับพ่อแกก็ดูแล้ว เห็นๆอยู่ว่าสภาพดีมาก จะมีปัญหาได้ยังไง？คนส่งเดลิเวอรี่อย่างแกไม่เข้าใจก็อย่าพูดดีกว่า”

“บ้านหลังนี้ปรับปรุงใหม่”เฉินเฟิงพูดพลางยักคิ้ว

“เป็นไปไม่ได้！”

เฉินเฟิงพูดเสร็จ จางหงก็พูดค้านอย่างไม่พอใจทันที：“เฉินเฟิง อาหารกินอะไรก็ได้ แต่คำพูดพูดแบบมั่วซั่วไม่ได้นะ ตึกนี้เป็นโครงการล่าสุดที่เราเพิ่งสร้างเสร็จ ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ พวกคุณเป็นคนแรกที่มาดูบ้าน”

“คุณแน่ใจ？”เฉินเฟิงยักคิ้ว

“แน่ใจ！”

จางหงพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน：“เฉินเฟิง ถ้าคุณไม่อยากซื้อก็พูดออกมาตรงๆ ไม่เห็นต้องใส่ร้ายป้ายสีให้ยู่ฉวนซานของเราต้องเสียหายเลย？”

“ใส่ร้ายป้ายสี？”

เฉินเฟิงยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ผู้จัดการจาง คุณอย่าไปฟังเรื่องเหลวไหลที่เจ้าเศษขยะนี่พูดเลย บ้านสวยมาก ไม่มีปัญหาอะไร เราจะซื้อกันวันนี้แหละ”หลินหลันพูดด้วยรอยยิ้ม

พูดจบหันไปมองเฉินเฟิงอย่างรังเกียจ แล้วด่า：“เศษขยะ แกระวังปากเน่าๆของตัวเองให้ดีหน่อย อย่าพูดจาไร้สาระ”

ไม่เข้าใจแต่แสร้งเป็นเข้าใจ ที่พูดนี้หมายถึงเฉินเฟิง，เห็นๆอยู่ว่าเป็นพวกมือสมัครเล่น ยังจะกล้าโอ้อวดต่อหน้าคนอื่น

จางหงยิ้มอย่างดูถูก：“เฉินเฟิง เราล้วนเป็นลูกผู้ชายเหมือนกัน สิ่งที่คุณคิดผมเข้าใจ คุณต้องการพิสูจน์ให้ภรรยาเห็น ว่าคุณไม่ได้ไร้ประโยชน์ขนาดนั้น ผมเข้าใจ แต่คุณไม่ควรเอาชื่อเสียงของยู่ฉวนซานมาเป็นเครื่องมือ”

“ดีที่วันนี้ผมเป็นคนต้อนรับพวกคุณ หากเป็นผู้จัดการฝ่ายขายคนอื่นของยู่ฉวนซาน ได้ยินสิ่งที่คุณพูดว่าบ้านผ่านการปรับปรุงมาก่อน หลังจากนี้พวกคุณคงไม่อาจซื้อบ้านในยู่ฉวนซานได้อีก ถึงจะเป็นตระกูลเสี้ย ก็ติดแบล็คลิสของยู่ฉวนซานได้”จางหงพูดอย่างเย่อหยิ่ง และเสียงสูง

เขาคิดว่าเฉินเฟิงคงอยากมีตัวตนสำหรับเสี้ยเมิ่งเหยาและคนในครอบครัว ยังไงเฉินเฟิงก็เป็นคนในตระกูลเสี้ยคนหนึ่ง ซื้อบ้านเรื่องใหญ่แบบนี้ เขาออกความเห็นไม่ได้สักคำคงรู้สึกไม่ยุติธรรม

“ติดแบล็คลิส？”

เฉินเฟิงยิ้มเบาๆ：“คำพูดของผู้จัดการจางพวกนี้ เป็นการแสดงจุดยืนของยู่ฉวนซานงั้นเหรอ？”

“ทำไม มีปัญหาอะไร？”จางหงยังคงเย่อหยิ่ง

เฉินเฟิงส่ายหน้า พูดอย่างเย้ยหยัน：“เอาบ้านที่ผ่านการปรับปรุงมาขายให้ลูกค้า แล้วยังจะให้ลูกค้าติดแบล็คลิสอีก ยู่ฉวนซานทำธุรกิจได้แบบ……จุ๊ๆ”

“เฉินเฟิง มากเกินไปแล้ว！”จางหงหน้าเย็นชา：“คุณพูดว่าบ้านในยู่ฉวนซานของเรา เป็นบ้านผ่านการปรับปรุงซ้ำแล้วซ้ำเล่าคุณคิดว่าจะใส่ความยู่ฉวนซานได้ง่ายๆงั้นเหรอ！”

หลินหลันสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย จางหงโกรธแล้ว！

“ผู้จัดการจาง คุณอย่าโมโหนะคะ เจ้าเศษขยะนี่น้ำเข้าสมองไปแล้ว คุณอย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเขา จะซื้อหรือไม่ซื้อบ้านไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา แต่ขึ้นอยู่กับพวกเรา”หลินหลันพูดปลอบใจ ในขณะเดียวกันก็เกลียดเฉินเฟิงมาก

“เฉินเฟิง แกตาฝาดไปรึเปล่า？บ้านหลังนี้ฉันก็เห็นว่ามันดีมาก ไม่เหมือนบ้านที่ผ่านการปรับปรุงเลยนะ”ตอนนี้แม้แต่เสี้ยเว่ยกั๋วก็อดไม่ได้ที่ช่วยพูดให้จางหง เมื่อครู่เขาตามหลังจางหงตลอด บ้านไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ เป็นบ้านสร้างใหม่

“พ่อครับ ผมไม่ได้ตาฝาด”เฉินเฟิงส่ายหน้าพลางพูด：“พ่อมากับผม”

“ได้”

เสี้ยเว่ยกั๋วตามเข้าไปในครัว

จางหงขมวดคิ้วอย่างเดาไม่ออก หรือว่าเศษขยะคนนี้จะเจอปัญหาอะไรเข้าจริงๆ

“เจ้าเศษขยะคนนี้ บ้านดีขนาดนี้จะมี……”หลินหลันพึมพำพลางเดินเข้ามา แต่เสียงได้หยุดไป ประโยคหลังโดนเธอกลืนกลับไปเป็นที่เรียบร้อย

บ้านมีปัญหาจริงๆด้วย！

ผนังข้างอ่างล้างจาน อาจเป็นเพราะโดนแช่น้ำมานาน ดังนั้นจึงแตกเป็นรอยร้าวจนเห็นสีเหลืองเดิมของผนัง

คนที่มีสายตาเฉียบแหลมถึงจะดูออก สีผนังชั้นนอกเป็นสีขาวจากการทาทับใหม่อีกรอบ

หลินหลันพูดไม่ออก

จางหงสีหน้าดูไม่ได้ ให้ตายเถอะ！

คนงานตกแต่งเจ้ากรรมพวกนี้ แอบลดต้นทุน！

ไม่ใช้วัสดุกันน้ำ！

ถึงแม้ในใจจะโกรธมาก แต่จางหงไม่แสดงสีหน้าท่าทางออกมาแม้แต่น้อย กลับพูดอย่างเย็นชา：“น้าหลิน ผมลืมบอกไปว่าห้องครัวมีคนเคยใช้มาก่อน”

“ห้ะ？”หลินหลันงุนงง พูดขึ้น：“ใครใช้”

“พวกคนงานตกแต่ง”

จางหงยังคงทำเป็นปกติ

“บ้านหลังนี้ตกแต่งเป็นห้องสุดท้าย ตอนนั้นที่พวกคนงานกำลังตกแต่ง ต้องทำงานอยู่ที่นี่ตลอด24ชั่วโมง พวกเขาทั้งกินทั้งนอนที่นี่ ทำอาหารโดยใช้เตาไฟฟ้าที่นำมาเอง แต่ตอนนั้นห้องครัวยังไม่ได้ติดเครื่องดูดควัน ดังนั้นผนังเป็นสีเหลืองก็ไม่แปลก”

จางหงไม่สะทกสะท้าน เหตุผลที่เขาคิดขึ้นมาแทบจะไม่มีช่องโหว่ใดๆ ถึงช่างตกแต่งทำอาหารในบ้านนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นน้อย แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มี

ถึงแม้หลินหลันไม่เชื่อที่เขาพูด คิดว่าบ้านมีคนเคยใช้แล้วจริงๆ เขาก็ไม่กลัว

เพราะบ้านหลังนี้สำหรับหลินหลันราวกับโชคดีตกมาจากฟ้า หลินหลันคงไม่ทิ้งเรื่องดีๆแบบนี้ไป เพียงเพราะปัญหาเล็กน้อยหรอก

คงไม่ต่างจากที่จางหงคาดเดาไว้

หลินหลันสงสัยจริงๆ ไม่สบายใจ แต่เธอก็ไม่คิดว่าจะไม่ซื้อบ้านหลังนี้

เพราะระหว่างทางจางหงบอกแล้ว ว่าบ้านที่ลด30%เหลือแค่หลังเดียว

หลังอื่นๆลดแค่10%

ถ้าจะซื้อที่รูปแบบและพื้นที่เหมือนกัน ต้องเพิ่มอีก2ล้าน

เธอไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น ถึงจะมีเธอก็ไม่อยากจ่าย

ดังนั้นถึงบ้านจะมีคนเคยใช้ แต่พวกใบกรรมสิทธิ์ไม่มีปัญหา งั้นเธอก็สามารถซื้อได้

เธอไม่ได้อะไรมาก

เอาจริงๆที่ซื้อบ้านในยู่ฉวนซาน เหตุผลส่วนใหญ่ก็เพราะศักดิ์ศรี

เพื่อต่อไปเวลาออกไปข้างนอก เธอจะได้มีอะไรไปโอ้อวดต่อหน้าเพื่อนบ้านและพวกเพื่อนๆได้

“ถ้าน้าหลินถือละก็ ผมจะพาน้าหลินไปดูบ้านหลังอื่น”จางหงพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องๆ ฉันไม่ถือสา เอาหลังนี้แหละ หลังนี้โอเคแล้ว”หลินหลันโบกมือทันที บ้านหลังอื่นไม่มีส่วนลด30%ซะหน่อย

“ครับ”จางหงพยักหน้า แล้วหันไปมองเฉินเฟิง พลางพูดอย่างพอใจ：“เฉินเฟิงล่ะ ยังมีความคิดเห็นอะไรอีกรึเปล่า？”