ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 312 ปรองดองกันดีกว่า

บทที่ 312 ปรองดองกันดีกว่า

เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองอย่างโกรธแค้นของหวางไห่คว่า จู่ๆจางอานก็ไม่กล้าที่จะปกปิดสิ่งใดอีกต่อไปและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

ทันใดนั้นห้องโถงก็สงบลง ไม่มีใครคิดว่าจางอานจะไร้ยางอายขนาดนี้ ช่วยหลินเย่นกลั่นแกล้งเด็กสาวอายุ18ปีไม่พอ เพื่อป้องกันไม่ให้ตนเองได้รับผิด เขาถึงกับโกหกว่ากล้องวงจรเสีย

เป็นที่ชัดเจนว่าเจ้านายเบื้องหลังของหงส์ขาวคือตระกูลเฉินในเยี่ยนจิง แต่เพื่อไม่ให้แพ้สัญญาการพนัน จางอานกลับพูดมั่วไปหมด

หน้าด้านจริงๆ!

“ คุณเฉิน ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ผมถูกความโลภบังหน้าบังตา คุณปล่อยผมไปเถอะ” จางอานหันไปจ้องมองเฉินเฟิงอย่างอ้อนวอน แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมาจากไหน แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้มีเพียงเฉินเฟิงที่สามารถตัดสินการไปหรือการอยู่ของเขา

“ปล่อยคุณไป?” ปากของเฉินเฟิงเพิ่มความเย็นชา “ทำไมผมต้องปล่อยคุณไป?”

“ยังจำสิ่งที่ผมเคยพูดก่อนหน้านี้ได้ไหม?”

ร่างกายของจางอานสั่นสะท้าน แน่นอนว่าเขาจำได้ว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เฉินเฟิงบอกว่าเขาจะถูกไล่ออก แต่ในเวลานั้นเขาไม่ได้เอามาใส่ใจ คิดว่าเฉินเฟิงกำลังพูดเรื่องไร้สาระตอนนี้ …

จางอานคุกเข่าลงกับพื้น เสียง “ตุ่ม”

“คุณเฉิน อย่าไล่ผมออกเลย แม่ของผมอยู่โรงพยาบาล ในบ้านมีลูกอีกสองคนยังเรียนอยู่ มีค่าบ้านที่ต้องผ่อนอีก ถ้าคุณไล่ผมออก ครอบครัวของผมก็จะไม่มีทางรอดแล้ว … ”

น้ำตาจางอานไหลออกมา แต่เฉินเฟิงไม่แม้แต่กระพริบตาและพูดอย่างเย็นชา “ไสหัวออกไป!”

“คุณเฉิน … ” จางอานต้องการจะอ้อนวอนอีกครั้ง แต่หวางไห่คว่ากลับกระโดดขึ้น เตะออกไป จนจางอานกระเด็นออกไปสามเมตร “

คุณเฉินให้คุณไสหัวไป คุณไม่ได้ยินเหรอ?!”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณถูกไล่ออกแล้ว ทันที เดี๋ยวนี้ ไปเก็บของแล้วไสหัวไป!” หวางไห่คว่าชี้ไปที่จางอานและตะโกนใส่เขา แทบอยากจะให้จางอานหายไปจากหน้าของเขาตอนนี้เลย

สถานการณ์แย่ลงเรื่อยๆ

จางอานซึ่งยังคงถือพ่ายเหนือกว่าในตอนนั้น จางอานที่หยิ่งผยอง หลังจากที่เฉินเฟิงโทรเสร็จ ก็กลายร่างเป็นหนูข้างถนนทันที ที่ทุกคนไล่ตี แม้กระทั่งลูกพี่ลูกน้องของเขาก็ไม่อยากมองเขา

ทันใดนั้น แขกหลายคนก็จ้องมองมาที่เฉินเฟิงด้วยความสงสัย

พวกพวกเขาไม่เข้าใจว่าลูกเขยที่แต่งเข้าไปในบ้านผู้หญิงอย่างเฉินเฟิง เอาอำนาจมาจากไหน?

สายตาหลินเย่นและถังรั่วเสวี่ยนดูประหลาดใจมาก พวกเธอคิดไม่ถึง เฉินเฟิงแค่โทร ก็สามารถเรียกผู้ดูแลหงส์ขาวมาได้ แก้ไขปัญหาทุกอย่างจนได้

เมื่อเห็นคนดูแลคนนั้น แสดงความเคารพต่อเฉินเฟิง เห็นได้ชัดว่าภูมิหลังของเฉินเฟิงนั้นไม่ธรรมดา

แต่ว่า หลินหลานบอกว่าเฉินเฟิงเป็นแค่ไอ้พ่อบ้านไร้ประโยชน์ไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเขาถึงรู้จักตระกูลเฉิน?

“ตรวจกล้องวงจรปิด”

ในเวลานี้ เฉินเฟิงพ่นออกมาอีกสามคำอย่างเย็นชา

หลินเย่นอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นและเธอพึมพำ”เฉินเฟิง ตรวจกล้องวงจรก็ไม่ต้องแล้วมั่ง” “ ในเมื่อคุณรู้จักกับหญิงสาวคนนี้ งั้นทุกคนก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”

“เป็นเรื่องปกติที่ครอบครัวหนึ่งจะมีเรื่องขัดแย้งกันเล็กๆน้อยๆ”

“ชุดของฉัน สาวน้อยคนนี้ก็ไม่ต้องชดใช้คืนแล้ว”

“ ทุกคนปรองดองกันดีที่สุด ปรองดองกนดีที่สุด”

ใบหน้าของหลินเย่นดูฝืดๆ หากมีการตรวจกล้องวงจรเกิดขึ้นจริงๆ วันนี้ใบหน้าของเธออาจจะโดนทุบจนบวม เพราะมันเป็นความผิดของเธอจริงๆ ชุดเธอถูกน้ำแกงสาดใส่ ซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับหลินหวั่นชีว

“อยู่กันอย่างสันติภาพดีกว่า?”มุมปากของเฉินเฟิงเย้ยหยัน “ตอนนี้คิดได้แล้วเหรอว่าปรองดองกันดีกว่า?”

“มันสายไปแล้ว!” สีหน้าของเฉินเฟิงเย็นชา น้ำเสียงไม่ต้องสงสัยเลย”ตรวจ!”

“ ครับ คุณเฉิน!”

สีหน้าหวางไห่คว่ามีความสุขมาก เขาจะไม่ยอมปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้ไปแน่นอน

ไม่นาน หวางไห่คว่าก็ถือโน๊ตบุ๊คด้วยใบหน้าแดงก่ำ

มีแขกมากมายมารวมตัวกันรอบ ๆ

สักพักหวางไห่คว่าก็ได้หาฉากที่หลินเย่นและหลินหวั่นชีวออกมา จากนั้นเล่นไปอย่างช้าๆ

การเคลื่อนไหวของทั้งสองแสดงต่อหน้าทุกคนทีละเฟรม

หลินหวั่นชีวเดินมาปกติ

หลินเย่นไม่ได้มองไปที่ด้านหลังเลย ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้น จากนั้นก็ชนเข้ากับหลินหวั่นชีว

น้ำซุปกระเด็น

การแสดงออกบนใบหน้าของหลินเย่นค่อยๆดุร้าย …

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลินเย่นเป็นฝ่ายผิดก่อน!

“อายุก็ขนาดนี้แล้ว ทำไมหน้าด้านจัง!”

“ใช่ๆไร้ยางอายจริงๆ เธอก็อายุห้าสิบกว่าแล้ว ยังจะไปทำร้ายเด็กสาวอายุสิบแปด ไร้ยางอาย!”

ทุกคนต่างรู้สึกโมโห!

แขกหลายคน ไม่ได้ไว้หน้าหลินเย่น ด่าต่อหน้าหลินเย่นโดยไม่อ้อมค้อม

เพราะใบหน้าของหลินเย่น น่าเกลียดเกินไป!

“ไม่ … ไม่ใช่อย่างนั้น พวกคุณเข้าใจฉันผิด” ใบหน้าของหลินเย่นอายจนแดงไปหมด แต่การหาข้ออ้างของเธอ ดูอ่อนแอมากเมื่อเผชิญกับหลักฐานตรงหน้า

“ ขอโทษ!”

เฉินเฟิงมองไปที่หลินเย่นอย่างเย็นชา หากหลินเย่นไม่ขอโทษ เรื่องนี้ก็จะไม่จบ!

“ไอ้ขยะ อย่ามากเกินไป!” หลินเย่นโมโหจนจะบ้า ณ ตอนนี้ ถ้าเธอบอกว่าเธอเกลียดใครมากที่สุด เฉินเฟิงก็จะต้องติดอันดับต้น ๆ อย่างแน่นอน

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเฉินเฟิง วันนี้เธอก็คงไม่ต้องขายหน้าเช่นนี้

“ ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายขอโทษ!” แสงเย็นวาบผ่านในดวงตาของเฉินเฟิง

แสงเย็นนี้ ทำให้หัวใจของหลินเย่นสะดุ้งทันที

“โอเค ฉันขอโทษ ขอโทษก็ได้” หลินเย่นยอมอ่อนข้อ

หันกลับไปและพูดกับหลินหวั่นชีวเบา ๆ “ขอโทษ”

“ไม่จริงใจ พูดใหม่” ใบหน้าเฉินเฟิงไม่มีการแสดงออกใดๆ

หลินเย่นกัดฟัน โค้งคำนับและพูดอย่างหนักว่า “ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว!”

“ไม่ … ไม่เป็นไร” หลินหวั่นชีวกลัวเล็กน้อย จนถึงตอนนี้หัวเล็ก ๆ ของเธอยังคงมึนๆเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงก้าวร้าวอย่างหลินเย่นจะขอโทษเธอในที่สุด

“ไปกันเถอะ.”

เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อยและจูงมือของหญิงสาวขึ้นอย่างนุ่มนวล

หลินจงเหว่ยมองไปที่เกิ่งห้าวอย่างเย็นชา จากนั้นก็ลุกขึ้น

เมื่อเห็นว่าหลินจงเหว่ยกำลังจะจากไป ถังรั่วเสวี่ยนเริ่มร้อนใจ “ประธานหลิน แล้วความร่วมมือของเราล่ะ?”

“ไสหัวไป!” คำตอบของหลินจงเหว่ยเรียบง่ายและหยาบคายเช่นเคย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปบริษัทจงเสิ้งอย่าคิดที่จะร่วมมือใดๆกับบริษัทติ่งเฟิง!”

“จำไว้ คือทุกอย่าง!”

“ฮะ”

ใบหน้าของสองแม่ลูกซีดเซียว

หลินจงเหว่ยกล่าวอย่างเด็ดขาดเช่นนี้ งั้นความร่วมมือระหว่างบริษัทจงเสิ้งและบริษัทติ่งเฟิงคงไม่มีโอกาสแล้วจริงๆ

“ไอ้ขยะ! เพราะไอ้ขยะแท้ๆ น่าโมโหจริงๆ!” หลินเย่นโกรธจนได้แต่กระทืบเท้า เมื่อเฉินเฟิงทำเช่นนี้ ความร่วมมือระหว่างบริษัทจงเสิ้งและบริษัทติ่งเฟิงมันจบแล้วจริงๆ

การเดินทางมาเมืองชางโจวในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่มาศูนย์เปล่า แต่เป็นเพราะเธอทำให้หลินจงเหว่ยขุ่นเคือง ถ้าเธอกลับไป เธอคงต้องโดนคณะกรรมการบริหารตำหนิแน่นอน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะรักษาตำแหน่งรองผู้จัดการไว้ได้ไหม ไม่ถูกไล่ออกจาก บริษัทจงเสิ้งก็บุญแค่ไหนแล้ว

“แม่ ไม่ต้องโมโห ปล่อยให้ไอ้ขยะนี้ได้ใจสักสองสามวัน! รอให้ถึงงานเลี้ยงวันเกิดของปู่ในเดือนหน้า เราค่อยหาทางกู้หน้าคืน” ถังรั่วเสวี่ยนกัดฟันด้วยความไม่พอใจ

“งานเลี้ยงวันเกิดของปู่ของคุณ?”หลินเย่นผงะ”ไอ้ขยะจะไปร่วมงานไหมละ?”

“ไปแน่นอน” ถังรั่วเสวี่ยนกล่าวอย่างหนักแน่นและมั่นใจ”ป้าคนที่สามไม่ได้เห็นคุณปู่มาเจ็ดแปดปีแล้ว เมื่อก่อนเธอไม่มีหน้าไปพบ เพราะเธอจนมาก ตอนนี้เธอมีคฤหาสน์และมีชีวิตที่ดีขนาดนี้ แน่นอนว่าเธอต้องออกมาโชว์ งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเธอในการโอ้อวด! ”

“ดังนั้น เมื่อเธอมาเธอจะพาไอ้ขยะนั้นและเสี้ยเมิ่งเหยาไปที่นั่นอย่างแน่นอน”