ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 41 สู้ไม่ถอย

บทที่ 41 สู้ไม่ถอย

แต่ใบหน้าของหลินหลันในตอนนี้นั้นเหมือนไม่พอใจ ออดี้ 6 นั้นคือรถหรูมูลค่ามากกว่า 500,000 คาดไม่ถึงเลยว่าจะซื้อให้เฉินเฟิงไอ้คนไร้ค่านี่ขับ แบบนี้ไม่เรียกสิ้นเปลืองแล้วเรียกอะไร

“พวกแก เอาเงินมาจากไหน?” หลินหลันกัดฟันถาม

ทางด้านซุนกุ้ยฟางแม่ลูกในตอนนี้นั้นกำลังตกตะลึงอยู่เป็นเวลานาน ไอ้ขยะเฉินเฟิงคิดจะปกปิดเรื่องที่ซื้อรถกับหลินหลันงั้นสิ เดี๋ยวจะต้องมีอะไรดีๆให้ได้ดูแน่

“แม่ มันเป็นเงินที่เฉินเฟิงหาได้ด้วยตัวเอง” เสี้ยเมิ่งเหยานั้นโกหกหน้าตาย

ภายในใจของเฉินเฟิงนั้นไม่ได้สงบลงเลย เขารู้ดีว่าเสี้ยเมิ่งเหยาพูดแบบนี้เพื่อปกป้องเขา แต่การที่จะหลอกคนอย่างหลินหลันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

แน่นอนว่าหลินหลันจ้องมองเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างเย็นชาและพูดว่า “แกคิดว่าฉันเป็นคนโง่เหรอ? เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร เงินเดือนแต่ละเดือนก็แค่5พัน6พันหยวน ต่อให้ส่งอาหารเป็นเวลาสิบปี เขาก็ซื้อออดี้6ไม่ได้หรอก”

“เมิ่งเหยา แกสารภาพมาตรงๆเถอะ ไอ้เฉินเฟิงคนไร้ค่านี่หลอกล่อแกทำให้แกยักยอกเงินของโครงการยู่ฉวนซานใช่ไหม?”

“แม่ คุณพูดอะไรออกมา?!” เสี้ยเมิ่งเหยารู้สึกโกรธเคือง หลินหลันพูดแบบนี้นั้นหมายถึงว่าเฉินเฟิงนั้นเป็นคนร้ายอย่างแน่นอน

“ถ้าไม่ใช่เงินโครงการยู่ฉวนซาน แล้วพวกแกจะเอาเงินมาจากไหน!” หลินหลันกล่าวด้วยน้ำเสียงรุนแรงขึ้น ถ้าหากเฉินเฟิงทำเพื่อความเห็นแก่ตัวของตนเองจนต้องทำให้เสี้ยเมิ่งเหยายักยอกเงินโครงการยู่ฉวนซาน ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอจะไม่ปล่อยเฉินเฟิงไว้แน่

“เงินนั่นกู้ตงเชินจ่ายให้ฉัน” เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เสี้ยเมิ่งเหยาก็ไม่สามารถปกปิดมันได้แล้ว จึงทำได้เพียงแค่เล่าความจริงที่เกิดขึ้นเมื่อวานที่วิลล่ากู่โย่ว

เมื่อฟังจบ หลินหลันใบหน้าเธอก็ยังเต็มไปด้วยความสงสัย กู้ตงเชินนั้นจ่ายเงินให้กับเสี้ยเมิ่งเหยา และยังจ่ายให้เป็นเงินสามล้าน？

และซุนกุ้ยฟางแม่ลูกนั้นสายตาของทั้งคู่แสดงถึงความอิจฉาอยากได้ พวกเธอไม่รู้ว่ากู้ตงเชินนั้นคือใคร แต่พวกเธอกลับสนใจว่าเสี้ยเมิ่งเหยามีเงินอยู่ในมือกว่า 1.5 ล้าน! แม้ว่าจะซื้อออดี้6 ในราคามากกว่าครึ่งล้าน แต่ก็ยังเหลือเงินอยู่อีกเป็นล้าน!

ในเวลานั้นลมหายใจของทั้งคู่ก็เริ่มรุนแรงขึ้น

“กู้ตงเชินให้เงินแกกับสวีเฟยหรงจำนวนสามล้านจริงๆเหรอ?” หลินหลันถามอีกครั้ง

เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้า

หลังจากได้รับการยืนยันแล้ว หลินหลันก็ร้อนใจมากขึ้นทันที ถ้าหากไม่ใช่เพราะซุนกุ้ยฟางแม่ลูกมาในวันนี้ เกรงว่าเสี้ยเมิ่งเหยาก็คงจะปกปิดเรื่องเงินจำนวน1.5ล้านนี้กับเธอ

ก่อนหน้านี้เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้เป็นแบบนี้แน่นอน ต้องเป็นเพราะเฉินเฟิง ที่ต้องการยักยอกเงิน 1.5 ล้าน ดังนั้นเขาจึงยุยงให้เสี้ยเมิ่งเหยาปิดบังเธอแน่นอน หลังจากคิดไตร่ตรองแล้ว ความเกลียดชังของหลินหลันที่มีต่อเฉินเฟิงในตอนนี้ก็ถึงขีดจำกัด

“ทำไมแกถึงซื้อรถใหม่ให้เฉินเฟิง? แกไม่รู้หรือไงว่าสถานะที่บ้านตอนนี้กำลังขาดแคลน! เฉินเฟิงเป็นแค่คนส่งอาหาร เขาจำเป็นต้องมีรถดีๆแบบนี้ขับเลยหรือไง!” หลินหลันตะคอกใส่เสี้ยเมิ่งเหยา

หลังจากเธอตะคอกจบ เธอก็หันไปมองเฉินเฟิงด้วยความรังเกียจ “แล้วก็แก เฉินเฟิง ทางที่ดีที่สุดแกควรละทิ้งความคิดไร้สาระของแก! แกกินข้าวบ้านของเรา ใช้สิ่งของบ้านของเรา ฉันไม่ได้สนใจ แต่หากแกกล้าที่จะหลอกใช้และไร้จิตสำนึกคดโกงเงินของเมิ่งเหยาของเรา แกก็ไสหัวออกจากตระกูลเสี้ยของเราได้เลย! ตระกูลเสี้ยของเรานั้นไม่เลี้ยงสุนัขที่ไม่เชื่อง!”

คำพูดนี้ของหลินหลันนั้นเกินไป อารมณ์ที่ดีของเฉินเฟิงนั้นเริ่มไม่มั่นคง เขาเป็นทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ จำเป็นต้องคดโกงเงินภรรยาของตัวเองเหรอ?!

“แม่ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ฉันเต็มใจที่จะซื้อรถให้เฉินเฟิงเอง” เสี้ยเมิ่งเหยากำลังจะร้องไห้ด้วยความโกรธ เธอคาดไม่ถึงเลยว่า เฉินเฟิงซื้อรถด้วยเจตนาที่ดีแต่ในสายตาของหลินหลัน เฉินเฟิงกลับกลายเป็นคนโกหกที่เห็นแก่ตัวเอง

“เงียบไป!” หลินหลันเหลือบมองเสี้ยเมิ่งเหยาและเธอกล่าว “ในสายตาของแกยังเห็นฉันเป็นแม่อยู่ไหม!”

“เฉินเฟิง ฉันไม่สนใจว่าแกจะใช้วิธีไหนหรือยังไง พรุ่งนี้เอารถไปคืนซะ แล้วเอาเงินจำนวนครึ่งล้านกลับมาคืนให้ฉัน ไม่งั้นแกจะเจอดี!” หลินหลันกล่าวอย่างไม่สนใจใดๆ นั่นคือ 500,000 ซื้อรถขยะให้เฉินเฟิงมันจะต่างอะไรกับซื้อสิ่งของให้กับสุนัข

“ไอยา หลินหลัน คุณคิดอะไรอยู่ เรื่องระหว่างฉันกับเฉินเฟิงมันยังไม่จบอีก แล้วเงิน500,000นั่น ถ้าจะคืนก็ต้องคืนฉันด้วย!” ไม่ต้องรอให้เฉินเฟิงพูด ซุนกุ้ยฟางก็ลุกขึ้น

“เรื่องของครอบครัวเรา เกี่ยวอะไรกับคุณ?!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ อารมณ์ของหลินหลันก็ระเบิดในทันที เรื่องของสุนัขเลี้ยงไม่เชื่องอย่างเฉินเฟิงยังไม่จบไม่สิ้น ซุนกุ้ยฟางก็โผล่มาจะแบ่งเงินครึ่งล้านอีก

“หลินหลัน คุณพูดว่าอะไร!” ซุนกุ้ยฟางก็เป็นผู้นำที่ไร้ซึ่งเหตุผลเเหมือนกัน เธอวางมือบนสะโพกทันทีและเลิกคิ้วขึ้น “หลินหลัน คุณไม่เข้าใจที่ฉันเพิ่งพูดไปใช่ไหม！ เฉินเฟิง ลูกเขยของคุณ เขาขับรถเกือบจะชนฉันตาย! และเขาทุบตีฉันและลูกชายด้วย เรื่องนี้คงปล่อยมันไปไม่ได้หรอก”

“ลูกชาย ไปให้คุณป้าดูสิว่าเฉินเฟิงเขาตบตีคุณอย่างไร”

ทันทีที่ซุนกุ้ยฟางพูดจบ หลินต้าจูนก็เลิกเสื้อผ้าขึ้นเผยให้เห็นรอยฟกช้ำบนร่างกายของเขา รอยแผลเป็นบางส่วนเกิดจากการที่เฉินเฟิงกระแทก แต่ส่วนมากแล้วเป็นเพราะระหว่างทางซุนกุ้ยฟางจงใจหยิกเพื่อสร้างภาพลวงตาให้กับหลินหลันว่าหลินต้าจูนก็ได้รับบาดเจ็บรุนแรง

แน่นอนว่าใบหน้าของ หลินหลันดูมืดมนหลังจากที่เห็นอาการบาดเจ็บ

“พี่สะใภ้ เลิกล้อเล่นเถอะ คนไร้ค่าอย่างเฉินเฟิง จะตบตีต้าจูนได้อย่างไร” หลินหลันกล่าว เธอไม่ใช่คนโง่ เรื่องราวของหลินต้าจูนเธอเองก็ได้ยินมาไม่ใช่น้อย ถ้าหากเป็นหลินต้าจูนตบตีเฉินเฟิงเธอยังพอจะเชื่อ แต่หากเฉินเฟิงตบตีหลินต้าจูนนั้นเธอไม่คิดจะเชื่อเลย

“หลินหลัน คุณจะสื่อว่าอะไร! หรือว่าจะบอกว่าฉันโกหกคุณเหรอ! ตอนนั้นคนก็เห็นกันเยอะแยะ เฉินเฟิงทุบตีลูกชายของฉัน คุณอย่ามาบิดเบือนหน่อยเลย” ซุนกุ้ยฟางกล่าวตะโกน

หลินหลันมองไปยังเฉินเฟิง เฉินเฟิงก็ไม่ปฏิเสธ “ฉันทำเอง”

เป็นคราวที่หลินหลันนั้นตกตะลึง ไอคนไร้ค่าอย่างเฉินเฟิงนี่น่ะเหรอจะต่อยตีได้รุนแรงขนาดนี้?

ซุนกุ้ยฟางแสดงถึงความภาคภูมิใจ “ได้ยินหรือยัง? หลินหลัน ไม่ใช่ว่าพี่สะใภ้จะโกงเงินคุณหรอกนะ แต่ไอคนไร้ค่าเฉินเฟิงนั้นเขาทุบตีลูกฉันจริง”

“แม่ อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระป้าฉันเลย ป้าเธอก็พูดขู่ไปเรื่อย หลินต้าจูนก็ช่วยป้าอยู่นั่นแหละ เขาน่ะลงมือกับเฉินเฟิงก่อน เฉินเฟิงก็แค่ป้องกันตัว” เสี้ยเมิ่งเหยาที่อยู่ข้างๆพูดอธิบาย

“ต้าจูนทุบตีเขา เขาก็ควรหาทางจัดการที่ดีกว่า? ทำไมเขาต้องตอบโต้กลับ?” หลินหลันกล่าวอย่างเย็นชาแม้ว่าเธอจะคิดว่าสิ่งที่ เสี้ยเมิ่งเหยาพูดนั้นเป็นความจริง แต่อย่างไรก็ตามเฉินเฟิงก็ไม่สมควรที่จะลงไม้ลงมือกับต้าจูนและซุนกุ้ยฟาง ด้วยนิสัยที่เลวร้ายของ ซุนกุ้ยฟาง ตระกูลเสี้ยจะต้องเกิดความวุ่นวายอย่างแน่นอน

สู้กลับทำไม? เฉินเฟิงกัดฟันแน่น ถ้าหากว่าหลินหลันไม่ใช่แม่ของเสี้ยเมิ่งเหยา เขาจะต้องพุ่งตัวไปและต่อยหลินหลันอย่างแน่นอน เขาคาดไม่ถึงว่าหลินหลันจะไร้เหตุผลถึงขนาดนี้ คนอื่นทุบตีเขา ไม่ให้เขาสู้กลับ หรือว่าเฉินเฟิงนั้นเลวทรามขนาดนั้นเลย?!

“แม่ คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก!”

เสี้ยเมิ่งเหยาตะโกน คำพูดของหลินหลันทำให้เธอรู้สึกสั่นสะท้าน อย่างไรก็ตามเฉินเฟิงก็เป็นสามีของเธอ แต่สำหรับหลินหลันเฉินเฟิงนั้นไม่มีค่าอะไรเลยแม้เขาจะถูกทุบตีก็ตาม