ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 49 สาวบริสุทธิ์

บทที่ 49 สาวบริสุทธิ์

ภายในห้องรับรองชั้นบนสุดของโรงแรม

ซุนกุ้ยฟางและ หลินต้าจูนรับผิดชอบในการต้อนรับผู้ประมูล ในขณะที่ หลินหลันนั้นยืนงงๆเก้ๆกังๆ รอยยิ้มของเธอนั้นแข็งทื่อเล็กน้อย

เรื่องนี้นั้นเธอหลบซ่อนจากตระกูลเสี้ยไม่สามารถแพร่งพรายได้ หากว่าเสี้ยหยุนเสิ้งรู้ คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ขับไล่เธอออกจากตระกูลเสี้ย ด้วยความโกรธเคือง

แต่เมื่อเทียบกับ เสี้ยหยุนเสิ้งแล้วตอนนี้ หลินหลันนั้นกลัว ซุนกุ้ยฟางมากกว่า หากว่าซุนกุ้ยฟางกล่าวสิ่งที่น่าเกลียดนั่นออกมา เธอก็คงต้องทุกข์ระทมไปตลอดกาล

ในไม่ช้าผู้ประมูลจำนวนมากก็เริ่มนั่งประจำที่ สามสี่คนในจำนวนผู้ประมูลมีคนที่อายุมากกว่าหลินหลันอีกด้วย พวกเขาทั้งหมดเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยซึ่งแต่งงานและหย่ากันไปหลากหลายหน อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าพวกเขาจะอายุมาก แต่พวกเขาก็ร่ำรวยมากเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องชนะการประมูลครั้งนี้

“คุณนายหลิน ทำไมไม่เห็นคุณเสี้ยออกมาเลยล่ะ?” ชายวัยกลางคนที่อ้วนและร่ำรวยมองไปรอบๆและถาม ชายวัยกลางคนมีชื่อว่าโจวต้าคังค้าขายเพชรร่ำรวยอันดับต้นๆของเมืองชางโจว มีบริษัทจดทะเบียนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

โจวต้าคังนั้นไม่สนใจโครงการของยู่ฉวนซานเลยแต่เขามาที่นี่เพราะเขาสนใจในความงามของเสี้ยเมิ่งเหยา

หลินหลันชะงักไปชั่วคราวเธอคิดจะพูดแต่ซุนกุ้ยฟางก้าวมาพร้อมกับรอยยิ้มและกล่าว “ประธานโจว เมิ่งเหยาเธอเป็นเด็กสาวที่ขี้อาย เธอไม่เหมาะกับอะไรแบบนี้หรอก ถ้าคุณอยากเจอเธอ อีกสักครู่ทำการประมูล คุณก็เสนอราคาดีๆแล้วคุณก็จะได้พบเจอเธอในทุกๆวัน”

“เฮ้ ฉันได้ยินมาว่าคุณเสี้ยและคุณนายหลินกำลังมีความสัมพันธ์ที่น่าอึดอัดกันอยู่นี่ เรื่องนี้น่ะคุณนายหลินเป็นคนที่จัดการ คุณเสี้ยนั้นไม่ได้ยินยอมไม่ใช่หรือ…” โจวต้าคังหรี่สายตามอง คนที่มาเข้าร่วมการประมูลนี้ไม่ได้เป็นคนโง่หรอก ดังนั้นสถานการณ์ของหลินหลันและเสี้ยเมิ่งเหยาก็ต้องสืบเสาะมาก่อน การประมูลครั้งแรกของเสี้ยเมิ่งเหยานั้นอาจมีเพียงหลินหลันคนเดียวที่เป็นผู้ควบคุมและจัดการทั้งหมดและไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเสี้ยเมิ่งเหยาเลย เมื่อถึงเวลาหากพวกเขาประมูลได้แต่กลับไม่ได้สาวสวยนั่นไม่ใช่เรื่องตลกเลย

“ประธานโจว ดูคุณพูดเข้าสิ เมิ่งเหยาเธอทะเลาะกับแม่ของเธอเล็กน้อย แต่อย่างไรพวกเขาก็เป็นแม่ลูกกัน ไม่มีความเกลียดชังในชั่วข้ามคืน หลังจากนั้นสองวัน เมิ่งเหยาก็คิดได้และเธอก็จะกลับมา” ซุนกุ้ยฟางยิ้มและอธิบาย ก่อนการประมูลเธอเตรียมพร้อมมาแล้วว่าจะจัดการกับปัญหาคำถามของเหล่าผู้ประมูลอย่างไร

“ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจที่ฉันหมายถึงเหรอ? ฉันหมายความว่าถ้าฉันประมูลครั้งแรกของคุณเสี้ยแล้วและหากเธอไม่ยินยอมล่ะ? แล้วยังมีสามีของคุณเสี้ยอีก ทั้งสองก็ยังไม่ได้หย่ากันเลยใช่ไหม?” โจวต้าคังกล่าวต่อและคำถามนี้ของเขาเป็นคำถามภายในใจของผู้คนที่มาประมูล

“ประธานโจว คุณคิดเยอะไปแล้ว เนื่องจากเรากล้าประมูลครั้งแรกของเมิ่งเหยาแล้วดังนั้นเราก็ต้องมีแผนการที่สมบูรณ์ เหนือสิ่งอื่นใดเมื่อถึงเวลาเมิ่งเหยาเองก็จะเห็นด้วยอย่างแน่นอน”

“สำหรับสามีของเธอนั้น ทุกคนเองก็รู้ดีว่าเขาเป็นเพียงไอ้คนไร้ประโยชน์ ถ้าเขารู้ว่าทุกคนที่นี่เข้าร่วมการประมูล เขาก็คงไม่กล้าที่จะทำอะไรหรอก บางทีเขาอาจจะคิดริเริ่มที่จะส่งเมิ่งเหยาให้พวกคุณเลยก็เป็นได้”

ซุนกุ้ยฟางกล่าวอย่างใจเย็น

“อืม มันก็จริง” ทุกคนค่อยๆพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขานั้นได้อ่าน 《ชีวิตของลูกเขยจน》หมดแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้จักเฉินเฟิงอย่างดี แม้ว่ามันจะไม่ได้เลวร้ายมากอย่างที่หนังสือพิมพ์กล่าว แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากมายเท่าไหร่ สำหรับเฉินเฟิงนั้นไม่ได้มีค่าในสายตาพวกเขาอยู่แล้ว

สิ่งเดียวที่ต้องกังวลคือตัวของเสี้ยเมิ่งเหยา แต่อย่างไรก็ตามซุนกุ้ยฟางเองก็รับประกันอยู่แล้ว พวกเขาก็รู้สึกผ่อนคลายลง หากว่าซุนกุ้ยฟางกล้าละเมิดสัญญา พวกเขาเองก็มีวิธีที่จะทำให้ตระกูลเสี้ยรับผิดชอบ อย่างน้อยคนจัดประมูลอย่างหลินหลันก็จะไม่มีวันที่จะอยู่อย่างสงบสุข

“โอเค ถ้าอย่างนั้นเพื่อที่จะไม่เป็นการเสียเวลา การประมูลในครั้งนี้เริ่มต้นขึ้นแล้ว” ซุนกุ้ยฟางยิ้มและกล่าว

“ทุกคนเคยเห็นรูปถ่ายของเมิ่งเหยามาก่อนแล้ว ในช่วงมหาวิทยาลัยเธอเองก็เป็นดาวเด่นของมหาลัย ยิ่งไปกว่านั้นในเมืองชางโจว เมิ่งเหยาของเรานั้น เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดคนหนึ่ง การแต่งงานกับสาวสวยคนนี้ช่างเหมาะสมกับผู้ที่มีฐานะและหน้าตาในสังคมอย่างมาก”

“นอกเหนือจากนั้น ทุกคนเองก็รู้ว่าตอนนี้นั้นเมิ่งเหยาเป็นผู้รับผิดชอบในโครงการยู่ฉวนซาน ฉันไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเกี่ยวกับมูลค่าของโครงการยู่ฉวนซาน ดังนั้นการแต่งงานกับเมิ่งเหยาก็เหมือนกับว่ามีแต่ได้กับได้ ที่ฉันพูดไปมีใครคัดค้านหรือไม่?” ซุนกุ้ยฟางยิ้มและถาม

“ฮ่าๆ ไม่มีใครคัดค้าน คุณนายซุนพูดถูกต้องคุณเสี้ย เป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ”

“ใช่ แม้ว่าคุณเสี้ยจะไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ ยู่ฉวนซานแต่ฉันก็เต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอ”

“ใครที่ได้แต่งงานกับคุณเสี้ย บรรพบุรุษจะต้องยกยออย่างแน่นอน”

ซุนกุ้ยฟางนั้นรู้สึกมั่นใจมากขึ้นหลังจากได้ยินความคิดเห็นจากทุกคนในกลุ่มผู้ชม แต่ซุนกุ้ยฟางนั้นไม่ได้แสดงออกถึงความภาคภูมิใจแต่เธอกลับถอนหายใจและทำท่าทีกล่าวขอโทษ “แต่เมิ่งเหยาของเรานั้น เธอดีทุกอย่างแต่เธอก็มีบางอย่างที่ไม่ดี”

“ทำไมคุณนายซุนจึงพูดเช่นนี้?”

“คุณเสี้ยมีอะไรที่ไม่ดี? ทำไมฉันไม่เห็นรู้สึกเลย?”

“เฮ้อ ทุกท่านคงไม่รู้ เมิ่งเหยานั้นมีชีวิตแสนลำบาก เธอพบเจอคนไม่ดี เดิมทีหญิงสาวที่ยอดเยี่ยมเช่นเธอควรจะพบแต่อะไรดีๆเพื่อสร้างครอบครัว แต่น่าเสียดายที่เด็กคนนี้แต่งงานกับคนไร้ความสามารถที่เอาแต่ส่งอาหาร แต่งงานมาสามปีแล้วไม่ต้องพูดถึงความทุกข์ทรมานที่ถูกคนนอกนั้นเยาะเย้ย ฉันเองเป็นป้าเมื่อเห็นแล้วยังทุกข์ใจ” ซุนกุ้ยฟางถอนหายใจ

“ไอ้ขยะนั่น อย่าให้ฉันเจอนะไม่งั้นฉันจะอัดมันให้ร่วงลงพื้นไปเลย”

“หึ มันทำให้วัยสาวของคุณเสี้ยนั้นหมดไปแล้ว แค่อัดมันให้ร่วงยังน้อยไป” มีใครบางคนกล่าวอย่างเย็นชา

เมื่อเห็นว่าคำพูดของเธอนั้นประสบความสำเร็จในการทำให้ทุกคนเกลียดเฉินเฟิง ซุนกุ้ยฟางก็อดยิ้มไม่ได้จากนั้นเธอกล่าว “แต่คุณสบายใจได้ วัยเด็กของเมิ่งเหยานั้นลำบาก แต่สิ่งหนึ่งที่เธอทำถูกต้องคือหลังจากแต่งงานมาสามปีเธอนอนแยกห้องกับไอขยะนั่น ไม่ได้ให้สิ่งที่มีค่าที่สุดของหญิงสาวไปกับคนไร้ค่า จนถึงตอนนี้เด็กสาวคนนั้นก็ยังคงความบริสุทธิ์อยู่”

คำพูดของซุนกุ้ยฟางเป็นการสรรเสริญกลางสาธารณชนเพื่อเน้นคุณค่าเสี้ยเมิ่งเหยาและบอกให้ทุกคนไม่ต้องกังวลเสี้ยเมิ่งเหยายังคงเป็นสาวบริสุทธิ์ ความหมายของคำพูดนั้นทุกคนสามารถเข้าใจได้โดยไม่ต้องกล่าว

สิ่งนี้ทำให้จิตใจของทุกคนนั้นร้อนแรงมากยิ่งขึ้น ใครก็ตามที่ได้แต่งงานกับเสี้ยเมิ่งเหยาก็เหมือนกับว่าได้ช้อนเงินช้อนทองกลับบ้านและช้อนเงินช้อนทองนั้นยังสวยเป็นอันดับ1ของเมืองชางโจว

สิ่งที่น่ายกย่องยิ่งกว่านั้นก็คือความงามนี้นั้นถึงแม้จะเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่งแต่ก็ยังคงเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ พูดได้เลยว่าในตอนนี้นั้นเสี้ยเมิ่งเหยาเหมือนกับสิ่งของที่ฟ้าประทานลงมาให้และใครๆต่างก็อยากได้เธอ!

เมื่อเห็นกลุ่มผู้ชมจำนวนมากถูกกระตุ้นจนสำเร็จ ซุนกุ้ยฟางยกยิ้มที่มุมปากและกล่าวว่า “เนื่องจากคุณชายทั้งหลายอดใจรอไม่ไหวแล้ว เรามาเริ่มการประมูลกันเลย ครั้งแรกของเมิ่งเหยา เริ่มต้นประมูลในราคา5ล้านและราคาที่เพิ่มขึ้นแต่ละครั้งต้องไม่ต่ำกว่า 500,000”