ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 55 คนโง่

บทที่ 55 คนโง่

ถ้าเชื่อฉันก็ไปหาเสิ่นจุนเหวินเถอะ ฉันจะปกป้องคุณเอง” เฉินเฟิงพูด เขาไม่ได้บอกความจริงกับเสี้ยเมิ่งเหยา เพราะว่าเขาอยากจะสั่งสอนหลินหลันกับซุนกุ้ยฟางสักหน่อย ว่าหลังจากนี้พวกเธอไม่ควรมาทำอะไรเสี้ยเมิ่งเหยาอีก

“อือ” เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเบาๆ เธอเองก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น เพราะตัวเธอเองไม่มีทางยอมมองชีวิตที่เหลือของหลินหลันอยู่ในคุกตาปริบๆ หรอก เพียงแต่ว่า การทำแบบนี้ มันอาจจะทำให้เฉินเฟิงไม่สบายใจได้

“ขอบคุณนะ เฉินเฟิง” เสี้ยเมิ่งเหยากอดเฉินเฟิง ไม่เคยมีครั้งไหน ที่เธอจะคิดว่าเฉินเฟิงเห็นเธอสำคัญขนาดนี้ บนโลกใบนี้ ก็คงจะมีแต่ผู้ชายคนนี้ที่สนับสนุนเธอขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าเป็นคนอื่น คงจะไม่ใจกว้างขนาดนี้

“พรุ่งนี้ฉันจะไป แต่ฉันหวังว่านี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย！” หลังจากนั้น เสี้ยเมิ่งเหยาก็โทรหาหลินหลัน พลางพูดกับหลินหลันด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เธอก็จะไม่ติดค้างอะไรกับหลินหลันอีก ถ้าเกิดว่าหลินหลันยังเห็นแก่ผลประโยชน์อีก เธอจะไม่ใจอ่อนแล้ว

เมื่อได้ยินว่าเสี้ยเมิ่งเหยาตอบตกลง สีหน้าของหลินหลันก็มีแต่ความตื่นเต้นดีใจ

“ลูก เชื่อแม่เถอะ คุณชายเสิ่นไม่มีทางทำให้คุณผิดหวังหรอก พรุ่งนี้คุณแต่งตัวสวยๆ นะ……” หลินหลันยังอยากให้เสี้ยเมิ่งเหยาทำตัวดีๆ แต่เสี้ยเมิ่งเหยากลับตัดสายไปแล้ว

หลินหลันเองก็ไม่ได้โกรธอะไร เพียงแค่เสี้ยเมิ่งเหยาตอบตกลง คนที่ต้องปวดหัวแทนก็คงจะเป็นเสิ่นจุนเหวินแล้ว

ซุนกุ้ยฟางที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกผ่อนคลายลง

“เออใช่หลินหลัน คุณโทรหาเฉินเฟิงเถอะ และข่มขู่ไอไร้ประโยชน์นั่นสักหน่อย ฉันกลัวว่าเขาจะพยายามขัดขวางเสี้ยเมิ่งเหยา” ซุนกุ้ยฟางพูด

“ได้ ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้เลย” หลินหลันเองก็ไม่ค่อยไว้ใจเฉินเฟิง เพราะกลัวว่าเฉินเฟิงจะทำให้ยุ่งเหยิง

เฉินเฟิงเพิ่งจะกลับมาที่ห้อง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือหลินหลัน แต่เฉินเฟิงเองก็ไม่ได้แปลกใจอะไร และรับโทรศัพท์

“เฉินเฟิง ลูกสาวของฉันอยู่ข้างๆ คุณไหม？” หลินหลันถามเฉินเฟิงด้วยความเย็นชา น้ำเสียงของเธอไม่ได้ดีสักเท่าไหร่

“ไม่อยู่” เฉินเฟิงหรี่ตาพลางพูด

“ไม่อยู่ก็ดี คุณน่าจะรู้แล้ว ว่าพรุ่งนี้เมิ่งเหยาจะต้องไปเจอคุณชายเสิ่น” หลินหลันพูดตรงมาก โดยที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกของเฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย

“รู้” เฉินเฟิงพูดไปตรงๆ

“รู้ก็ดีแล้ว คุณฟังให้ดีนะ จากนี้เมิ่งเหยาจะกลายเป็นผู้หญิงของคุณชายเสิ่น ไม่ว่าคุณจะตอบตกลงหรือไม่ มันจะไม่มีทางเปลี่ยนไปเลย พรุ่งนี้ มันจะเป็นการเดทครั้งแรกของเธอกับคุณชายเสิ่น จะให้ดีคุณก็อย่าไปรบกวนนะ！”

“แน่นอน ถ้าเกิดว่าคุณคิดไม่ออก แล้วอยากจะไปตายล่ะก็ ฉันเองก็ไม่ห้ามคุณ คุณเองก็ควรจะรู้เอาไว้นะ ว่าคุณชายเสิ่นเป็นใคร มันเหมือนกับการฆ่ามดแค่นั้นเอง” หลินหลันพยายามข่มขู่อย่างบ้าคลั่ง เธอเชื่อ ว่าถ้าเกิดว่าเฉินเฟิงมีสมองสักหน่อย ก็น่าจะรู้ดี ว่าเขาต่างกับเสิ่นจุนเหวินมากขนาดไหน เขาเป็นถึงหลานของคนรวยในชางโจว กับอีกคนเป็นแค่คนส่งอาหาร ยังไงก็ไม่มีทางเทียบกันได้

“แม่ คุณไม่พูดแบบนี้ก็ยังพอว่า แต่ว่าพอคุณพูดแบบนี้ ฉันคงจะต้องคิดดูหน่อย ว่าเสิ่นจุนเหวินมีดีกว่าเยอะแยะ และสามารถบดขยี้ฉันได้เหมือนกับมดตัวหนึ่ง” เฉินเฟิงพูดพลางขำ การที่หลินหลันไม่มาหาเรื่องก็ยังพอว่า แต่หลินหลันยังคิดว่าการที่จะมาขู่เขา มันจะทำให้เฉินเฟิงรู้สึกร้อนรนขึ้นมาบ้าง

“คุณมันคนไร้ประโยชน์ อยากตายหรือไง！” สีหน้าของหลินหลันเปลี่ยนไป ขยะไร้ค่าอย่างเฉินเฟิง กลับไม่สนใจเสิ่นจุนเหวินเลย

“ฉันจะบอกให้นะ เฉินเฟิง เสิ่นจุนเหวินเป็นถึงหลายของคนที่รวยที่สุดในชางโจวเลยนะ เขามีความสามารถมีอำนาจ เกินกว่าที่คุณจะจินตนาการออก คุณกล้ามาหาเรื่องเขา เขาจะต้องทำให้คุณเหมือนตายทั้งเป็นเลย！” หลินหลันรีบพูด เธอเกรงว่าสมองของเฉินเฟิงนั้นไม่ดี ในสถานการณ์ที่จำเป็นแบบนี้ เธอก็จะต้องเกิดปัญหาไปด้วย

“ตายทั้งเป็นเหรอ？” เฉินเฟิงขำอย่างไร้ปรานี คนร่ำรวยอย่างเสิ่นหงชัง มาอยู่ต่อหน้าเขายังไม่กล้าจะพูดอะไรเลย ในสถานการณ์แบบนี้เขาเป็นแค่หลานเอง

“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน เฉินเฟิง ฉันให้คุณแสนหนึ่ง ถือซะว่าเป็นการจ้างให้คุณกับเสี้ยเมิ่งเหยาเลิกกัน เอาเงินนี้ไป แล้วไปไกลๆ เดี๋ยวนี้เลย อย่ามารบกวนเมิ่งเหยาอีก” น้ำเสียงของหลินหลันมีแต่ความเยือกเย็น ในตอนแรกเธอไม่อยากจะให้เงินเฉินเฟิงแม้แต่บาทเดียว แต่ว่าตอนนี้ จู่ๆ เฉินเฟิงก็เป็นบ้าขึ้นมา เธอต้องจ่ายเงินจำนวนหนึ่งแสนให้เฉินเฟิง

“แสนหนึ่งเหรอ？” เฉินเฟิงขำอย่างเยือกเย็น หลินหลันคิดว่าเขาเป็นคนโง่ เสิ่นจุนเหวินให้เงินร้อยล้านกับเธอ เธอเลยเอาเงินแสนหนึ่งมาฟาด

“ทำไม？คุณคิดว่ามันน้อยไปเหรอ？” หลินหลันขมวดคิ้ว พลางพูดด้วยความเกลียดชังว่า： “เฉินเฟิง คุณอย่ามากเกินไป แสนหนึ่งก็พอแล้ว คุณเป็นแค่คนส่งอาหาร สองปีก็ไม่มีทางหาเงินได้เยอะขนาดนั้นหรอก”

“แม่ ฉันต้องขอบคุณคุณใช่ไหมเนี่ย？” เฉินเฟิงพูดแดกดัน

หลินหลันกลับฟังไม่ออกว่าเฉินเฟิงกำลังแดกดัน เลยพูดอย่างมั่นใจออกไปว่า： “คุณก็ควรจะขอบคุณฉัน ถ้าเกิดคุณชายเสิ่นไม่ได้ปรากฏตัว คุณอาจจะไม่รู้เลยก็ได้ ว่าคนไร้ประโยชน์อย่างคุณ ไม่เหมาะกับลูกสาวฉันหรอก”

“เสิ่นจุนเหวินคู่ควรเหรอ？” เฉินเฟิงถามกลับ

“บ้าที่สุด คุณชายเสิ่นคู่ควรกับเมิ่งเหยา มีเหลือเฟือเลยล่ะ” หลินหลันพูดอย่างมั่นใจ สำหรับเธอ การที่เสี้ยเมิ่งเหยาได้แต่งงานกับเสิ่นจุนเหวิน เป็นความสุขที่เหลือเฟือไปอีกหลายชาติเลยล่ะ

“คนโง่！” เฉินเฟิงตอบอย่างเย็นชา สำหรับเขา เสี้ยเมิ่งเหยานั้นมีค่าอย่างประเมินไม่ได้ แต่สำหรับคนที่เห็นเงินแล้วตาเบิกกว้างอย่างหลินหลันนั้น เสี้ยเมิ่งเหยากลับกลายเป็นคนที่ไม่ได้มีค่าเท่าไหร่ การไปคู่กับขยะอย่างเสิ่นจุนเหวิน หลินหลันกลับคิดว่าเสี้ยเมิ่งเหยาได้สูงส่งแล้ว

“คนไร้ประโยชน์อย่างคุณ กล้ามาว่าใครว่าเป็นคนโง่น่ะ？！คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน！” เสียงของหลินหลันนั้นสูงขึ้น ก่อนหน้านี้ คนจนๆ อย่างเฉินเฟิง ไม่กล้าหายใจดังๆ ต่อหน้าเธอด้วยซ้ำ วันนี้กลับกล้ามาว่าเธอว่าคนโง่ มันทำให้เธอไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรดี

“สิทธิ์เหรอ？” เฉินเฟิงพึมพำเสียงเย็นยะเยือก： “หลังจากพรุ่งนี้ คุณก็จะรู้ ว่าฉันมีสิทธิ์อะไร ฉันจะทำให้คุณรู้เอง ว่าเรื่องที่มีความสุขที่สุดในชีวิตคุณ ก็คือการคลอดลูกสาวดีๆ อย่างเมิ่งเหยาออกมา”

“คนไร้ประโยชน์อย่างคุณ คุณหมายความว่าอย่างไรกันแน่？” หลินหลันเริ่มไม่สบายใจ เธอมักจะคิดว่า เฉินเฟิงนั้นมีความอดทนมาก แต่ว่าเธอไม่เข้าใจเลย ว่าความอดทนของเฉินเฟิงมาจากไหน ถ้าเกิดว่ารู้ ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับอะไรบ้าง เขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นเสิ่นจุนเหวิน ที่ร่ำรวยมหาศาล

“ตู๊ดๆ” เฉินเฟิงตัดสายทิ้ง

“คนจนๆ อย่างแก กล้ามาตัดสายฉันเหรอ” หลินหลันถูกทำให้โกรธอีกครั้ง

“พี่สะใภ้ คุณว่าประโยคสุดท้ายของเขามันหมายความว่าอย่างไร？” หลินหลันถามด้วยความไม่สบายใจ

“ขี้โม้น่ะสิ” ซุนกุ้ยฟางยิ้มเยาะ “คุณยังคิดว่าไอคนไร้ประโยชน์คนนี้มันมีเบื้องหลังอะไร？ถ้าเกิดว่าเขามีคนอยู่เบื้องหลังจริงๆ ก็คงจะไม่กลายเป็นหมาเฝ้าบ้านคุณตลอดสามปีที่ผ่านมาหรอก”

“ก็จริง” หลินหลันก็วางใจลง