ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 58 ไวน์แดงกับเบียร์

บทที่ 58 ไวน์แดงกับเบียร์

ในคอมเม้นต์เริ่มสารภาพรักกับเสี้ยเมิ่งเหยา แววตาของเสิ่นจุนเหวินก็สว่างวาบขึ้นมา

ก่อนหน้านี้เขาได้ยินสวีเฟยหรงพูดถึงเสี้ยเมิ่งเหยาเพียงครั้งเดียว แต่ว่าในใจเขาตอนนั้น กำลังอยู่กับสวีเฟยหรงเพียงคนเดียว ดังนั้นเลยไม่ได้สนใจเสี้ยเมิ่งเหยา แต่เมื่อได้เจอในวันนี้ เสิ่นจุนเหวินกลับรู้สึกเสียดาย เพราะเธอสวยงามกว่าสวีเฟยหรงเป็นไหนๆ เขาน่าจะสังเกตได้ตั้งนานแล้ว

ไม่แน่ว่าอาจจะน่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเสี้ยเมิ่งเหยาบ้างก็ได้

นี่เป็นครั้งแรกที่เสิ่นจุนเหวินอิจฉาเฉินเฟิง ในขณะเดียวกันสามารถควงผู้หญิงสวยๆ ในเวลาเดียวกันได้อีก คนไร้ประโยชน์นี่ มันมีดีอะไรนักนะ！

“เมิ่งเหยา วันนี้คุณสวยจังเลย…”

เสิ่นจุนเหวินยื่นมือออกมา ใบหน้าหล่อเหลาก็เผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา ใครจะไปรู้ว่าเขายังไม่ทันจะพูดจบ เสี้ยเมิ่งเหยาก็เดินผ่านด้านข้างเขา ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ได้มองเขาเลยแม้แต่น้อย

เสิ่นจุนเหวินยื่นมือออกมาเก้อ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มอยู่ ใบหน้าของเขาเริ่มมีความโกรธเล็กน้อย ทำไมถึงไม่ได้มีท่าทีเหมือนกับที่คิดเอาไว้นะ？หรือว่าหลินหลันไม่ได้บอกเธอ ว่าตอนนี้เธอเป็นคนของตัวเองแล้ว？

เสิ่นจุนเหวินสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเตรียมตัวกลับเข้าไปนั่งที่เดิม

แต่กลับมองเห็น ว่าเฉินเฟิงเข้าไปนั่งในที่ของตัวเองแล้ว สีหน้าของเสิ่นจุนเหวินก็เริ่มเคร่งเครียดขึ้นแล้ว

“ใครให้คุณไปนั่งตรงนั้น！”

เสิ่นจุนเหวินอับอายจนเปลี่ยนไปเป็นความโกรธ พลางมองเฉินเฟิงแล้วพูดว่าเขาเตรียมเก้าอี้ไว้แค่สองตัวเท่านั้นเอง ตัวหนึ่งเป็นของตัวเอง ส่วนอีกตัวเป็นของเสี้ยเมิ่งเหยา ในตอนแรกเขาคิดว่าถ้าเกิดว่าเฉินเฟิงมาล่ะก็ จะให้เฉินเฟิงยืนอยู่ข้างๆ และมองเขากับเมิ่งเหยาดื่มด่ำกันไปเรื่อยๆ

ใครจะไปคิด เพราะว่าเสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้จับมือกับเขา เขาเลยอึ้งไป ตอนนี้เฉินเฟิงกลับไปนั่งอยู่ในที่ของตัวเอง ถ้ามันเป็นแบบนี้ จะให้เขาไปยืนเองหรือไง？

“บนเก้าอี้นี้มันมีชื่อคุณเขียนอยู่เหรอ？” เฉินเฟิงพูดเบาๆ เล่ห์เหลี่ยมตื่นๆ ของเสิ่นจุนเหวิน มันเด็กเกินไปแล้ว

“นี่……” สีหน้าของเสิ่นจุนเหวินแดงขึ้น แน่นอนว่าเก้าอี้มันไม่มีชื่อเขาเขียนอยู่ แต่ถ้าเกิดว่าตอนนี้เขาบังคับให้เฉินเฟิงออกไป มีแต่จะทำให้เขาดูใจแคบ เขาเลยไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เขาเลยทำได้แค่ให้พนักงานเอาเก้าอี้มาเพิ่ม แล้ววางอยู่ตรงกลาง

แต่เมื่อเป็นแบบนี้ มันทำให้เขาดูเป็นส่วนเกินของเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยา

ในขณะเดียวกัน มันโด่งดังมากจนการถ่ายทอดสดมันขึ้นไปถึงหนึ่งล้านแล้ว มันถือว่าหาดูได้ยากจริงๆ

“ไอคนไร้ประโยชน์นี่มาจริงๆ ด้วย！เขาไปเอาความกล้ามาจากไหนกันนะ？”

“คนก่อนหน้านี้ที่บอกว่าจะซื้อซูเปอร์คาร์กับคนที่บอกว่าจะกินขี้มันหายไปไหนแล้วนะ？เขามาแล้วนะ！”

“หน้าด้านจริงๆ เลย ภรรยาตัวเองมาเดทกับผู้ชายคนอื่น เขายังกล้ามาดูอีกเหรอ”

“นี่มันไม่ใช่แค่หน้าด้าน แต่ยังจนตรอกอีกด้วย！”

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเฉินเฟิงสำเร็จ แต่ตอนนี้อารมณ์ของเสิ่นจุนเหวินก็ถือว่าไม่เลว

เพราะว่าเมื่อเฉินเฟิงมา ถึงจะสามารถทำให้เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเสี้ยเมิ่งเหยาได้ แล้วบอกเสี้ยเมิ่งเหยาว่าใครกันแน่ที่คู่ควรกับเธอ

เสิ่นจุนเหวินดีดนิ้วก่อนจะเรียกหนักงานสาวสวยที่ใส่ชุดกี่เพ้ายกอาหารตระการตามาให้

บาร์เทนเดอร์เดินมา ก่อนจะเริ่มเปิดเหล้าให้ ครั้งนี้เสิ่นจุนเหวินส่งสายตาให้กับบาร์เทนเดอร์ ดังนั้นบาร์เทนเดอร์เลยเทเหล้าแค่สองแก้ว แก้วหนึ่งเป็นของเสี้ยเมิ่งเหยา ส่วนอีกแก้วให้เสิ่นจุนเหวิน แต่เฉินเฟิงทำได้แค่มองตาปริบๆ

“เฉินเฟิง คุณรู้ไหมว่านี่มันคือเหล้าอะไร？” เสิ่นจุนเหวินแกว่งแก้วไวน์เบาๆ พลางถาม

“ไม่รู้” เฉินเฟิงตอบอย่างไร้อารมณ์

“ไม่รู้ก็ไม่แปลก นี่ให้คนเอาไวน์Romani Contiมาจากฝรั่งเศส ตอนนี้มีแค่ไม่ถึงพันขวดในโลกนี้ ไวน์ขวดนี้มันแพงกว่าไวน์ของคนทั่วไปของพวกคุณอย่างไวน์ลาไฟต์ปีแปดสอง” น้ำเสียงของเสิ่นจุนเหวินมีแต่ความเย่อหยิ่ง มีคนมากมายคิดว่าไวน์ปีแปดสองอย่างลาไฟต์เป็นไวน์ชั้นสูง แต่ว่าไม่มีใครรู้ ว่าไวน์แดงมีRomani Contiอีกอยู่ นับได้ว่าเป็นจักรพรรดิแห่งไวน์เลยทีเดียว เพราะว่ามันหายากมาก ดังนั้นหลายปีที่ผ่านมานี้ มีแค่เงินก็ซื้อไม่ได้

เฉินเฟิงยิ้มขึ้นเบาๆ ตรงมุมปาก ถ้าเขาจำไม่ผิด ไวน์ในตระกูลเฉิน มีไวน์Romani Contiมากกว่าร้อยขวด ยังไม่มีใครพูดถึงเลย แต่คนรวยไม่เท่าไหร่อย่างเสิ่นจุนเหวิน ก็เอาไวน์Romani Contiมายกย่องขนาดนี้แล้ว

เมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงไม่ตอบรับอะไร เสิ่นจุนเหวินเลยบ่นพึมพำ： “รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงไม่ให้พนักงานเอาไวน์มาให้คุณ？”

“กลัวว่าฉันจะดื่มจนเปลืองเหรอ？” เฉินเฟิงพูดขำๆ

น้ำเสียงของเสิ่นจุนเหวินเปลี่ยนไป： “คุณนี่กล้าเหลือเกิน แน่นอนว่า ถึงคุณจะดื่มไป คุณก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี ไวน์ดีขนาดนี้ มีแค่คนที่เข้าใจเหล้าเท่านั้นแหละ ถึงจะรู้ว่ามันดีอย่างไร คนแบบคุณ ดื่มแค่เบียร์ก็พอแล้ว”

เสิ่นจุนเหวินยิ้มเยาะเย้ย พลางดีดนิ้วแล้วพูดว่า： “หยิบเบียร์ให้เขาสักลังสิ”

“ได้ครับ คุณชายเสิ่น”

“รอสักครู่ เอาเบียร์ให้ฉันสักลังด้วยสิ” ในตอนนั้นเอง เสี้ยเมิ่งเหยารีบพูดตามออกไป ขนาดRomani Contiที่อยู่ด้านหน้า เธอไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

สีหน้าของพนักงานดูลำบากใจพลางมองเสิ่นจุนเหวิน เพราะอยากรู้ว่าเสิ่นจุนเหวินจะหมายความว่าอย่างไร การมาทำที่นี่ แววตาก็คงจะไม่ไปไหนไหล ตั้งแต่เฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยาเดินเข้ามา เธอก็ดูออก ว่าเสิ่นจุนเหวินนั้นเกลียดเฉินเฟิงมาก ดังนั้นจึงพยายามทำให้เฉินเฟิงลำบากใจ แต่เสี้ยเมิ่งเหยา……

เสิ่นจุนเหวินโกรธมากกว่าเดิม ไอสารเลวนี่มันเกินไปจริงๆ เอาRomani Contiราคาแพงมาวางตรงหน้ายังไม่ดื่มเลย แต่กลับไปกินเบียร์ราคาถูกกับไอคนไร้ประโยชน์นี่

“เมิ่งเหยา คุณเองก็ชอบดื่มเบียร์ไม่ใช่เหรอ？พูดเร็วกว่านี้หน่อยสิ ถ้าบอกเร็วฉันก็จะให้คนเอาเบียร์มา เบียร์หลายลังนั้น ฉันไม่ได้ดื่มมาตั้งนานแล้ว ดีที่มีโอกาสในวันนี้จะได้สนุกไปด้วยกัน” ถึงแม้ว่าในใจโกรธ แต่เสิ่นจุนเหวินยังมีท่าทีดีอยู่

“ได้ คุณชายเสิ่น” พนักงานปาดเหงื่อบนหน้าผาก ก่อนจะรีบเดินออกไป

เสิ่นจุนเหวินกำมือแน่นอยู่ใต้โต๊ะ แต่เฉินเฟิงกลับหัวเราะเฮฮา คนโง่แบบนี้ กลัวว่าจะไม่เคยคิดเลยว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะทำแบบนี้กับเขา

ตัวเองเลี้ยงภรรยามาสามปี กล้ามาแย่งงั้นเหรอ？ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาเลย

ตอนนี้ในใจของเสิ่นจุนเหวินไม่สบายใจเลย ก่อนหน้านี้หลินหลันสัญญากับเขาว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะต้องอยู่ข้างกายเขา และทำดีกับเขาแน่นอน แต่ทำไมพอมาถึงที่นี่ เสี้ยเมิ่งเหยากลับช่วยเฉินเฟิงโต้ตอบเขาแทน？

เสิ่นจุนเหวินคิดไม่ออกว่าจะแก้สถานการณ์อย่างไร

ถ้าเกิดว่าหลินหลันรู้ความคิดของเขา เกรงว่าจะถูกใส่ความ อันที่จริงตามความคิดของหลินหลัน เสิ่นจุนเหวินน่าจะดีพอ เพื่อการโต้ตอบคนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิงพอถึงตอนนั้น ทำได้เพียงให้เสี้ยเมิ่งเหยาเห็น ว่าเฉินเฟิงไม่มีดีอะไรเลย แต่เสิ่นจุนเหวินนั้นดีกว่ามาก เมื่อเทียบกัน เสี้ยเมิ่งเหยาจะรู้เองว่าควรเลือกใคร

แต่ว่า หลินหลันคาดการเสิ่นจุนเหวินสูงไป และดูถูกเฉินเฟิงเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่เข้าใจเสี้ยเมิ่งเหยาเลยด้วยซ้ำ

ไม่ว่าชายคนอื่นจะดีสักแค่ไหน เสี้ยเมิ่งเหยาก็ไม่เหลียวแล ในแววตาของเธอ มีเพียงเฉินเฟิงคนเดียว