ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 65 ไอ้แก่ เจ้าบ้าเอ๊ย

บทที่ 65 ไอ้แก่ เจ้าบ้าเอ๊ย

“ไอ้ของเก่า เจ้าบ้าเอ๊ย”เฉินเฟิงหัวเราะยียวน ตื้นเขินจริงๆ ทุกที่ก็มีลูกพี่ใหญ่ เป็นลูกพี่ของเมืองหนึ่งก็คิดว่าตัวเองเป็นอันดับหนึ่งแล้ว ปากดียิ่งกว่าฝีมือซะอีก

หานหลงน้ำเสียงนิ่งชะงัก โลดแล่นบนทางสายนี้มานานปี เขายังไม่เคยเห็นคนหนุ่มที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำอย่างเฉินเฟิงเลยจริงๆ นี่คิดว่าจัดการบอดี้การ์ดสิบกว่าคนแล้วตัวเองจะไร้เทียมทานจริงๆ งั้นเหรอ?

เขาหานหลงผ่านลมผ่านฝนมาเท่าไหร่ เดินผ่านเส้นทางมามากกว่าเฉินเฟิงมากมายนัก การเผชิญหน้ากับศัตรูหนึ่งต่อร้อยก็เจอมาแล้วไม่น้อย แต่ไม่มีใครสักคนที่จะบ้าคลั่งเท่าเฉินเฟิง

คนหนุ่ม บ้าได้ แต่ต้องมีสมองด้วย!

หานหลงหายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูดพลางยิ้ม “ในเมื่อนายไม่เลือก งั้นลุงจะตัดสินใจให้ก็แล้วกัน ถลกหนังหักกระดูกทั้งหมดนั่นแหละนะ”

น้ำเสียงราวกับกำลังยื่นของขวัญให้

เฉินเฟิงยิ้มเยาะ เขาก็อยากจะเห็น วันนี้ใครจะถลกหนัง ใครจะหักกระดูก!

เพียงสิ้นเสียงของหานหลง ด้านหลังก็ปรากฏชายสวมชุดดำคนหนึ่ง ชายคนนั้นดูธรรมดามาก แต่ที่เบ้าตาขวาของเขาว่างเปล่า เห็นชัดว่าลูกตาของเขาหายไปข้างหนึ่ง ดูแย่มากทีเดียว

เมื่อเห็นชายคนนั้นแล้ว เสิ่นจุนเหวินก็ก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว รู้สึกเพียงว่าแผ่นหลังหนาววูบๆ

ชายตาเดียวคนนั้นชื่อว่าฟางเทา เขาคือนักสู้ที่แข็งแกร่งของหานหลง ตามข่าวลือบอกว่า เจ้านายของฟางเทานั้นคือเจ้าของสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังในเมืองจินหลิง ฟางเทาเป็นที่ชื่นชมของเจ้านาย ก็เป็นเพราะแบบนี้ ฟางเทาได้รับความอิจฉาจากเพื่อนพี่น้องคนอื่น ในการประลองครั้งหนึ่ง ฟางเทาได้ถูกพี่น้องคนหนึ่งแทงเข้าที่ตา

ตั้งแต่นั้นมา นิสัยของฟางเทาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ฝึกการต่อสู้ทั้งวันทั้งคืน และปล่อยให้ดวงตาที่มืดบอดของตัวเองปรากฏสู่สายตาของผู้คน หลายปีต่อมา วิชาการต่อสู้ของฟางเทาก็ประสบความสำเร็จ ในคืนฝนพรำเขาเข้าไปในบ้านของคนที่ทำให้ตัวเองตาบอดคนนั้น

โศกนาฏกรรมได้เกิดขึ้น สิบสามคนในบ้าน ไม่มีใครมีชีวิตรอด!

จากนั้นฟางเทาก็ถูกคนของสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังตามล่า เขากระเสือกกระสนมาจนถึงชางโจวแล้วถูกหานหลงเก็บมา และได้กลายมาเป็นมีดของหานหลง

หลายปีมานี้ คนที่ตายด้วยน้ำมือของฟางเทา ก็มีเป็นสิบกว่าคนแล้ว นอกจากนี้ฟางเทายังมีนิสัยรุนแรง ตอนที่ลงมือฆ่าจะชอบการทรมานมากที่สุด คนที่ถูกฟางเทาฆ่านั้น ไม่มีเลยสักคนที่ร่างครบสมบูรณ์

เสิ่นจุนเหวินเคยเห็น คนที่ทำให้หานหลงอารมณ์เสีย ถูกฟางเทาบดขยี้กระดูกทั่วทั้งร่าง บดทำลายทีละชิ้นทีละซี่ เสียงร้องโหยหวนของคนที่ถูกหักกระดูกคนนั้นในตอนนั้นยังทิ้งเงาหลงเหลืออยู่ในใจของเสิ่นจุนเหวิน เป็นผลให้เสิ่นจุนเหวินต้องแข้งขาอ่อนเมื่อเห็นฟางเทา

สรุปแล้ว ฟางเทาก็คือคนบ้า แถมยังเป็นพวกบ้าแบบสุดๆ ที่มีอำนาจมากอีกด้วย

ฟางเทายืนอยู่ตรงหน้าเฉินเฟิง เขาเลียริมฝีปาก ด้วยดวงตาซ้ายเพียงข้างเดียวนั้น ฉายแววของความตื่นเต้นออกมา

“ตูม!”

ฟางเทาลงมืออย่างอุกอาจ เสียงกำปั้นดังแหวกอากาศ

เฉินเฟิงบิดตัวไปทางซ้ายเล็กน้อย เพื่อหลบหมัด

แต่แล้ว การโจมตีที่รุนแรงกว่าเดิมก็กระหน่ำใส่เฉินเฟิงราวห่าฝน

เฉินเฟิงถอยหลังไม่หยุด แต่ไม่ใช่เพราะสู้ฟางเทาไม่ได้ แต่เพราะเฉินเฟิงพบว่า ทักษะการใช้หมัดของฟางเทานั้น ดูคล้ายกับที่เขาเคยเห็นเมื่อสามปีก่อน ผู้สอนวิชามวยให้กับฟางเทา เคยเข้าร่วมในการตามล่าตัวเขาเมื่อสามปีก่อน!

แววตาของเฉินเฟิงเริ่มเปลี่ยนไป ไม่นึกว่าจะมีความน่ายินดีที่ไม่คาดคิดแบบนี้ กลุ่มคนที่ตามล่าตัวเขาเมื่อสามปีก่อน เฉินเฟิงยังจำได้ดีอยู่เสมอ ในตอนนั้นแม้ส่วนใหญ่จะสวมหน้ากาก แต่เฉินเฟิงยังจดจำเทคนิควิชาของพวกเขา รอแค่เพียงโอกาสที่จะเอาคืนไปทีละคน!

วันนี้เป็นโอกาสที่เขาจะได้ใช้ประโยชน์จากการประมือกับฟางเทา เพื่อขุดหาคนที่อยู่เบื้องหลัง

ความคิดของเฉินเฟิงนั้นไม่มีใครล่วงรู้ พวกเขาเห็นเพียงแค่ เฉินเฟิงถูกฟางเทาต้อนเข้าไปเรื่อยๆ ดูเหมือนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

บนใบหน้าของหานหลงยังคงประดับยิ้ม แต่ในใจกลับมีความรู้สึกเสียดายอยู่นิดหน่อย สามารถต้านทานการโจมตีที่รุนแรงของฟางเทาได้ขนาดนี้ เป็นเมล็ดพันธุ์ที่ดีทีเดียว หากไม่ใช่เพราะหัวแย่ไปหน่อย เขาก็คิดอยากจะเก็บเฉินเฟิงมาใช้งานอยู่เหมือนกัน

“ตูม!”

ฟางเทาหายใจหอบ กำปั้นพุ่งไปอีกหมัด ก่อนชนเข้ากับผนังด้านหลังของเฉินเฟิง ผนังคอนกรีตแตกร้าวเป็นใยแมงมุมจากศูนย์กลางกำปั้นของฟางเทา

ทุกคนล้วนตื่นตะลึง ฟางเทาทำให้ทุกคนทึ่งกับพละของเขากำลังอีกครั้ง หมัดที่สามารถทุบผนังคอนกรีตได้ หากว่ามันมาอยู่บนตัวคนจะเป็นภาพที่สยองขวัญขนาดไหน

น่ากลัวว่ามันคงจะโดนเจาะเป็นรูน่ะสิ และก็ไม่แปลกที่เฉินเฟิงทำตัวสง่าผ่าเผยเมื่อก่อนหน้านี้จะกุมหัวหนีอย่างลนลาน แท้จริงเขากำลังเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่น่าหวาดหวั่น

เสิ่นจุนเหวินกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น เฉินเฟิง นายเจ๋งมากไม่ใช่รึไง! ฉันก็อยากจะเห็น ว่าครั้งนี้นายจะงัดอะไรออกมาอีก!

ทุกคนล้วนชื่นชมฟางเทา ยกเว้นก็แต่ตัวฟางเทาเอง

ไม่มีใครเข้าใจชัดเจนไปกว่าฟางเทา ว่าเฉินเฟิงน่ากลัวแค่ไหน!

ในการฝึกฝนวิชาการต่อสู้กว่าสิบปี ฟางเทาไม่เคยรู้สึกย่อท้อหมดหวังแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยรู้สึกถึงกำแพงที่ไม่อาจผ่านไปเท่านี้มาก่อน

เขารู้สึกได้ ว่าเฉินเฟิงกำลังหยอกเล่นกับเขา เหมือนกับแมวตัวหนึ่งที่ไล่จับหนู ถึงแม้ว่าจะกินได้ในคำเดียว แต่ก็ไม่ยอมกิน!

ฟางเทาหอบเหนื่อย ดวงตาก่ำเลือด เขาต้องการแค่ต่อยเฉินเฟิงให้ได้สักหมัด ไม่งั้นตายแน่!

ต่อให้แตะตัวได้ก็ไม่ใช่คู่มืออยู่ดี เขาไม่สามารถรับความพ่ายแพ้ที่น่าหงุดหงิดขนาดนี้

“อาจารย์ของนายคือใคร?”จนถึงตอนนี้ เฉินเฟิงพูดขึ้นมากะทันหัน

ฟางเทายิ้มเฝื่อน ที่แท้อีกฝ่ายเล่นกับเขามาตั้งนาน ก็เพราะอยากรู้ว่าอาจารย์ของเขาคือใคร

แล้วฟางเทาจะบอกมั้ย? ให้ตายเขาก็ไม่พูด!

หลังจากปัดป้องหมัดของฟางเทา เฉินเฟิงเห็นความโกรธและผิดหวังจากแววตาของฟางเทา เขายิ้มพลางเอ่ย “ถ้านายบอกฉันว่าอาจารย์ของนายคือใคร ฉันจะยอมให้ต่อยสักหมัดก็ได้”

นั่นเป็นความคิดจริงๆ ของเฉินเฟิง เขาเห็นฟางเทาที่พยายามอย่างมากที่จะชกตัวเอง ถ้าเขาสามารถตอบสนองฟางเทาได้ เขาก็อาจจะยอมบอกว่าอาจารย์ของเขาคือใคร

เฉินเฟิงไม่ได้ความคิดอื่นใดเลย แต่เมื่อได้ยินฟางเทาคำพูดนั้น กลับกลายเป็นความอัปยศอดสูอย่างที่สุด และมันทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของฟางเทาขาดลง

“พรูด”

เลือดไหลทะลักออกจากปากของฟางเทา

ฟางเทาเหลือกตาขาว ล้มลงกับพื้นดังปึง ด้วยความงุนงง ก่อนหมดสติไปหลังศีรษะกระแทกกับพื้น

ฉากที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้ทุกคนมองอย่างตกตะลึง

ฟางเทาป่วยงั้นเหรอ? ความคิดนี้เป็นเพียงสิ่งเดียวในหัวสมองของหานหลง ส่วนที่ฟางเทาจะแพ้ให้กับเฉินเฟิงนั้น หานหลงไม่เคยนึกถึงเรื่องนั้นเลยสักนิด

รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นจุนเหวินค่อยๆ แข็งค้าง เห็นกันอยู่ว่าใกล้จะจัดการเฉินเฟิงได้อยู่แล้ว ทำไมอยู่ๆ ถึงได้ล้มลงไปล่ะ?

“ไปดูสิว่าฟางเทาเป็นอะไรไป?” หานหลงพูดอย่างเคร่งขรึม รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปเป็นครั้งแรก

ชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า อังจมูกดูลมหายใจของฟางเทา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

“ท่านหาน พี่เทา เขา….”

“พูดมา!” สีหน้าหานหลงหนักอึ้ง

“พี่เทา เขา…ตายแล้ว!”ชายคนนั้นกลืนน้ำลายอึก