ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 66 เทพอสูรพิโรธ

บทที่ 66 เทพอสูรพิโรธ

“เหลวไหล!” หานหลงเดินเข้าไป ถีบชายฉกรรจ์ออกอย่างแรง แล้วทดสอบด้วยตัวเอง ฟางเทาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ กลางวันแข็งแกร่งดั่งกระทิงดุ กลางคืนนอนกับผู้หญิงห้าหกคนได้ไม่ต้องหยุดพัก คนแบบนั้น จะมาตายแบบนี้ได้ยังไง?

หานหลงไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาสัมผัสได้ว่าฟางเทาไร้ลมหายใจ และหัวใจหยุดเต้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เป็นครั้งแรกที่ดูเลวร้ายขนาดนี้!

ตายแล้วจริงๆ !

นักสู้อันดับหนึ่งของเขา ตายแล้วจริงๆ !

นอกจากนี้ยังตายโดยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย!

“ลุงหาน พี่เทาเขา…”เสิ่นจุนเหวินริมฝีปากสั่นระริก เขาไม่มีทางยอมรับความจริงนี้ได้ ถ้าหากฟางเทาตายไปเองโดยธรรมชาติก็ดีไป แต่ถ้าเขาถูกเฉินเฟิงฆ่า ถ้าอย่างนั้น…มันก็เลวร้ายสุดๆ !

“หุบปากซะ!” หานหลงมองเสิ่นจุนเหวินด้วยสายตาเย็นยะเยือก ตอนนี้เขาแค้นเสิ่นจุนเหวินมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นจุนเหวินหาเรื่องมาให้ วันนี้เขาก็ไม่ต้องพาฟางเทามา และฟางเทาก็คงไม่ต้องมาตายที่นี่

เสิ่นจุนเหวินหุบปากเงียบทันที นี่ทำให้หานหลงโกรธมาก เขาเองไม่กล้าไปกระตุกหนวดเสือ

“แกใช้วิธีขี้ขลาดอะไรกันแน่?!” หานหลงตวาดใส่เฉินเฟิง เขาไม่รู้สึกว่าฟางเทาจะตายเพราะแพ้ให้กับเฉินเฟิง เขาคิดว่า เฉินเฟิงต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรบางอย่างแน่กับฟางเทาแน่

เฉินเฟิงยักไหล่ด้วยสีหน้าไม่ยี่หระ “ฉันไม่ได้ใช้วิธีขี้ขลาดอะไรเลยนะ พวกเราก็สู้กันอย่างเปิดเผย พวกนายเองก็เห็นกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ที่จริงแล้วฟางเทาตายได้ยังไงนั้น เฉินเฟิงก็พอจะรู้อยู่ ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ในทรวงอกจะมีลมปราณ ปราณนี้ จะช่วยให้ผู้ฝึกมีพลังในการต่อสู้ มันคือชีวิตของนักสู้

นักสู้มากมายพัฒนาฝีมือในเส้นทางศิลปะการต่อสู้ได้ด้วยลมปราณนี้

แต่ถ้าวันหนึ่ง นักสู้ได้การกระทบกระเทือน มองไม่เห็นไฟแห่งการต่อสู้ของตัวเอง ปราณนั้นก็จะสลายไป ไม่อาจคงอยู่ได้

หากเฉินเฟิงเดาไม่ผิด ลมปราณของฟางเทาจะต้องแข็งแกร่งมาก

ความแข็งแกร่ง แสดงให้เห็นว่าฟางเทามีความเพียรมาก ความเพียรนั้นเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งหมายความว่าเมื่อนักสู้ฝึกวิชา ความคิดจะบริสุทธิ์หมดจด ทุ่มเท และก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

แต่บางครั้ง การฝืนมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดี

เหมือนกับฟางเทา เพราะว่าฝืนเกินไป หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของเฉินเฟิง ก็เริ่มคิดว่าความมานะของตัวเองตลอดหลายปีมานี้มีประโยชน์อะไรบ้าง

เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของเฉินเฟิง หลังจากที่ถูกเฉินเฟิงทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี ฟางเทารู้สึกย่ำแย่และสิ้นหวังกับตัวเองอย่างที่สุด

ความโกรธแล่นปราดทำร้ายหัวใจของเขา แล้วเสียชีวิตในทันที

การตายแบบนี้ เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาจะทำความเข้าใจ

แต่เฉินเฟิงในฐานะนักสู้ ก็พอจะเข้าใจได้คร่าวๆ

พูดได้ว่า ฟางเทาไม่ได้ถูกเฉินเฟิงฆ่าแต่อย่างใด แต่เขาฆ่าตัวเองตาย ตายด้วยความสงสัยและความสิ้นหวังในตัวเอง

ในสายตาของเฉินเฟิง คนแบบฟางเทาไม่เหมาะที่จะเป็นนักสู้ เขาเปราะบางเกินไป

นักสู้จะต้องยืนหยัดต่อสู้ทั้งกับฟ้าดิน และอย่างยิ่งจะต้องต่อสู้กับตัวเองให้ได้!

ถ้าแม้แต่ตัวเองยังเอาชนะไม่ได้ ฟางเทาก็คงไม่ได้ถูกกำหนดให้ได้รับความสำเร็จมากมายนัก

แต่หานหลงนั้นไม่ได้คิดมากถึงขนาดนั้น ในตอนนั้น ไฟแห่งโทสะพลุ่งพล่านในดวงตาของเขา ฟางเทาเป็นไพ่ใบใหญ่ที่สุดในมือของเขา ก็เพราะมีฟางเทาอยู่ เขาถึงได้รักษาอำนาจไว้ได้อย่างมั่นคงในหลายปีมานี้ จนวันนี้ฟางเทาตายแล้ว ซึ่งก็หมายความว่าสมดุลที่ละเอียดอ่อนระหว่างเขากับกู้ตงเชินได้แตกหักลงแล้ว

เขตเมืองทางตะวันออกของเขา จะถูกกู้ตงเชินรวบไป

ถ้าเสียอิทธิพลที่เสียเวลาจัดการนานหลายปี หานหลงไม่มีทางยอมรับได้แน่!

“เฉินเฟิง นายต้องมารับช่วงต่อให้ฉัน!” หานหลงกัดฟันพูด

เฉินเฟิงพูดเนิบๆ “จะให้ฉันรับช่วงอะไรล่ะ?”

“ฉันจะให้ตัวเลือกนายสองอย่าง อย่างแรก ชดใช้ชีวิตของฟางเทาซะ!”

“อย่างที่สอง ให้นายเข้ามาแทนตำแหน่งของฟางเทา มาทำงานชดใช้ให้ฉันสิบปี!”

หานหลงเอ่ยอย่างเยือกเย็น แม้ว่าการตายของฟางเทาจะทำให้เขาปวดใจมาก แต่ในตอนนี้ เจ็บใจไปก็ไม่มีประโยชน์ สำหรับเขา การปกป้องอาณาเขตของตัวเองนั้นสำคัญกว่า ซึ่งต้องมีมือดีเข้ามาแทนที่ตำแหน่งของฟางเทา

เฉินเฟิงนั้นเหมาะสมมาก ถึงแม้จะไม่แกร่งเท่าฟางเทา แต่เขาก็ไม่ได้อ่อนแอแน่นอน นั่นเพียงพอที่จะคุมกู้ตงเชินไว้ได้

หานหลงเชื่อว่า ถ้าเฉินเฟิงไม่โง่ เขาจะต้องเลือกข้อสองอย่างแน่นอน

“ฉันขอเลือกข้อที่สาม!”เฉินเฟิงพูดพลางยิ้มเล็กน้อย

ข้อสาม? หานหลงอึ้ง ตัวเขาไม่ได้ให้ตัวเลือกที่สามกับเฉินเฟิงสักหน่อยนี่?

สีหน้าของเสิ่นจุนเหวินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารู้ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเฉินเฟิงดี เพราะในเวลาครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาเองก็ยื่นข้อเสนอให้กับเฉินเฟิงเหมือนกัน

“ลุงหาน ผม…”เสิ่นจุนเหวินเผลอคิดจะเอ่ยเตือนหานหลงออกไป

แต่ยังไม่ทันพูดอะไร เฉินเฟิงก็ก้าวเข้ามาประชิดหานหลง หานหลงถอยหลังด้วยความตกใจ แต่แล้วก็รู้สึกแน่นขัดที่ลำคอ จากนั้นเขาก็ถูกเฉินเฟิงยกลอยขึ้นทั้งตัว การกระทำทั้งหมดนี้ไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้เลยแม้แต่น้อย

“ไปตายซะ!”

“เฮ้ย! ปล่อยลุงหานซะ!”

เมื่อเห็นเท้าของหานหลงที่ลอยขึ้นเหนือพื้น เหล่าลูกน้องในตอนนั้นตาแทบถลน ก่อนค่อยก้าวมาข้างหน้า

เฉินเฟิงยิ้มเย็น ออกแรงบีบที่คอของหานหลงเล็กน้อย สีหน้าของหานหลงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที รีบโบกมือห้ามลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนตกตะลึง ใครจะคาดคิด ว่าสถานการณ์จะกลับตาลปัตรอย่างรวดเร็ว ไม่นานก่อนหน้านี้ ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอยู่ แม้แต่หานหลงที่ได้เปรียบด้วยกำลังพล เพียงพริบตาก็ถูกเฉินเฟิงจัดการราวกับฟ้าแลบ ชีวิตถูกกุมไว้ในมือของเฉินเฟิง

“ไอ้ของเก่า กล้ามาต่อรองกับฉัน ไม่รู้จักชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้าง!”เฉินเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา เขาเป็นพวกต้องพูดด้วยดีๆ ถึงจะยอมทำให้ ถ้าหากหานหลงยอมระงับอารมณ์แล้วมาคุยกับเขา เรื่องราวก็ยังพอจะดึงกลับมาได้บ้าง แต่หานหลงกลับใช้วิธีข่มขู่หลอกล่อให้เขายอมทำ ทำเหมือนเขาเฉินเฟิงเป็นเด็กสามขวบ?

“อั่ก…มีอะไร…คุยกัน…ดี..ดี” ใบหน้าของหานหลงเปลี่ยนเป็นสีฟ้า หายใจลำบาก สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้เขาคิดว่าฟางเทาอาจจะไม่ได้ตายด้วยเล่ห์เหลี่ยมของเฉินเฟิง แต่เพราะพลังที่แท้จริงของเฉินเฟิงเอง!

“ตอนนี้คิดจะพูดกันดีๆ แล้วเหรอ?”เฉินเฟิงหรี่ตา สีหน้าเย็นชาพลันเย็นเยือก “สายไปแล้ว!”

“ไว้…ไว้ชีวิต!”เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบของมือใหญ่ที่คอของตัวเอง หานหลงก็หวาดกลัวจับใจ ทั้งตัวราวถูกห่อหุ้มด้วยเงาแห่งความตาย

“ตาย! หรือจะเป็นหมาให้ฉัน! เลือกเอาเอง!”เฉินเฟิงเอ่ย เขาเองก็ไม่สามารถฆ่าหานหลงต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ได้ ถึงได้พูดแบบนั้น ที่จริงแล้วมันคือการพนันว่าหานหลงคงไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน

เหล่าลูกน้องของหานหลงกำหมัดแน่น ขบฟันจนแทบจะหัก พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่หานหลงที่เรียกกันว่าเป็นราชาใต้ดินจะถูกทำให้อับอายเหมือนไก่ในเล้าแบบนี้ มันทำให้พวกเขาเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกฆ่าเสียอีก

เสิ่นจุนเหวินในตอนนั้นเหมือนหัวใจแขวนไว้บนเส้นด้าย หานหลงจะตอบตกลงไหม?

ในชางโจว เขาคือราชาใต้ดินที่เด็กร้องไห้ยังต้องหยุด บุคคลที่อำนาจล้นเหลือ เขาจะตอบตกลงเป็นสุนัขรับใช้ให้คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ารึเปล่า?