ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 74 เจ้าชายเปียโน

บทที่ 74 เจ้าชายเปียโน

ตอนนี้จิตใจของสวีเฟยหรงสับสนมาก ในสถานที่เดิม เธอถูกเฉินเฟิงช่วยไปสองครั้งแล้ว

สวีเฟยหรงถอนหายใจเล็กน้อย วันนั้นในอดีตคนคนนั้นๆถูกรังแกจนหมดสภาพ แล้วมีพลังที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แม้แต่กู้ตงเชินงูพิษที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน ยังยินดีที่จะขายชีวิตให้กับเขา

อีกทั้งครั้งนี้ เขายังมีเรื่องกับตระกูลไป๋แห่งจินหลิงเพราะตนเองอีกด้วย บุญคุณในครั้งนี้ เธอควรจะทดแทนยังไงดี?

“คุณหนูสวี ผมส่งคุณไปที่โรงพยาบาลก่อนไหมครับ?” กู้ตงเชินเอ่ยถาม สวีเฟยหรงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่าไหร่ แต่เหตุเพราะความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับเฉินเฟิง เขาจำเป็นต้องปฏิบัติตัวกับเธอด้วยความระมัดระวัง

“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่เป็นไร”สวีเฟยหรงส่ายหน้าไปมา เธอไม่ได้บอบบางขนาดนั้น

พึ่งพูดจบไป เสี้ยเมิ่งเหยากับเฉินเฟิงก็รีบตามมาในทันที

“เฟยหรง แกไม่เป็นอะไรใช่ไหม!” มองดูหัวของสวีเฟยหรงที่มีเลือดไหลออกมา เสี้ยเมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะตกใจ

“เมิ่งเหยา ฉันไม่เป็นอะไร” สวีเฟยหรงยิ้มด้วยความเข้มแข็งแล้วส่ายหน้าไปมา ดวงตาคู่สวยของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา เผชิญหน้ากับเรื่องเมื่อกี้ แล้วจะไม่เป็นอะไรเลยได้ยังไง

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเฟิงสั่งให้กู้ตงเชินรีบมา เกรงว่าตอนนี้เธอคงจะเป็นศพไปแล้ว

“เฟยหรง มันเป็นคนทำใช่ไหม?” เสี้ยเมิ่งเหยามองไปทางกู้ตงเชินด้วยสีหน้าไม่พอใจ นึกว่ากู้ตงเชินยังไม่ตายใจ คิดอยากจะทำอะไรสวีเฟยหรงอีก

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของกู้ตงเชินเปลี่ยนไปมาก จากนั้นเขาก็พูดขึ้น:”คุณหนูเสี้ย ใส่ร้ายกัน……”

“เมิ่งเหยา ไม่ใช่ท่านเชิน ท่านเชินเป็นคนพาคนมาช่วยฉัน”สวีเฟยหรงรีบส่ายหน้าไปมา ดูท่าแล้วเสี้ยเมิ่งเหยาคงจะยังไม่รู้ เฉินเฟิงเป็นคนสั่งกู้ตงเชิน

“ห๊ะ?” ปากเล็กของเสี้ยเมิ่งเหยาอ้าปากกว้างด้วยความตกใจ กู้ตงเชินช่วยสวีเฟยหรง นี่มันเรื่องอะไรกัน หรือว่าจะเป็น……

เสี้ยเมิ่งเหยามองไปที่เฉินเฟิง นอกจากเฉินเฟิงแล้ว เธอก็นึกถึงใครไม่ได้อีก

“เมิ่งเหยา เขาคือเพื่อนคนที่ผมพูดถึง” เฉินเฟิงยิ้มเศร้าแล้วพูดขึ้น

“เพื่อน?” เสี้ยเมิ่งเหยางงมากกว่าเดิม เฉินเฟิงคบคนอย่างกู้ตงเชินเป็นเพื่อนได้ยังไง ครั้งที่แล้วเฉินเฟิงพึ่งสั่งสอนเขาที่คลับเจวายไปเองไม่ใช่หรอ?

“ใช่ๆๆ ผมกับคุณเฉิน……เป็นเพื่อนกัน”กู้ตงเชินเกือบจะหลุดปากพูดออกไป เกือบจะเรียกคุณเฉินว่าคุณชายเฉิน

เสี้ยเมิ่งเหยาสงสัยมากกว่าเดิม ทำไมเขาถึงรู้สึกว่า สายตาที่กู้ตงเชินมองดูเฉินเฟิงนั้น มีความหวาดกลัวเล็กน้อย ไม่เหมือนเพื่อนเลยสักนิด

“เมิ่งเหยา ส่งเฟยหรงไปโรงพยาบาลก่อน ฉันดูแล้วเหมือนเธอจะบาดเจ็บไม่ใช่น้อยๆ”เมื่อเห็นเสี้ยเมิ่งเหยาทำทีเหมือนจะถามให้ถึงที่สุด เฉินเฟิงจึงรีบพูดเปลี่ยนบทสนทนา

“อืม เฟยหรง พวกเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ” เสี้ยเมิ่งเหยาเองก็ดึงสติกลับมา ตอนนี้สวีเฟยหรงยังคงได้รับบาดเจ็บ

“ดี” สวีเฟยหรงพูดเสียงเบา แต่ตอนที่จะไปนั้น กลับหันไปมองเฉินเฟิงอย่างลึกซึ้ง เหมือนเธอจะเห็นอะไรบางอย่างจากหน้าของเฉินเฟิง

แน่นอนว่าเฉินเฟิงต้องทำหน้านิ่งไม่แสดงท่าทีอะไร

เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินออกไป กู้ตงเชินเช็ดเหงื่อที่เย็นเฉียบบนหน้าผากของเขา และในที่สุดเขาก็โล่งใจแล้ว

“คุณชายเฉิน……”กู้ตงเชินคลายยิ้มแห้งๆ นี่เป็นครั้งที่สามที่เขาได้เจอกับเฉินเฟิง ทุกครั้งที่เจอกับเฉินเฟิง หัวใจของเขาก็จะเต้นแรงแรง และแน่นอน ว่าเป็นเพราะตกใจ

“เรื่องนี้ทำได้ไม่เลว ฉันติดหนี้บุญคุณนายหนึ่งครั้ง” เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้น

“คุณชายเฉิน คุณพูดเกินไปแล้ว ไม่กล้าพูดว่าเป็นหนี้บุญคุณหรอกครับ การที่สามารถช่วยคุณได้ ถือเป็นวาสนาของผม” กู้ตงเชินเลิกคิ้วพร้อมกับยิ้ม ถึงแม้เขาจะไม่รู้ ว่าเฉินเฟิงเป็นใครกันแน่ แต่คนที่สามารถทำให้หานหลงยินดีไปเป็นหมารับใช้นั้น ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เฉินเฟิงส่ายหน้าไปมา แล้วพูดขึ้น：“วันข้างหน้าพบเจอกับเรื่องอะไรสามารถโทรหาฉันได้”

“ครับ คุณชายเฉิน” กู้ตงเชินรีบพยักหน้า แล้วเงยหน้าขึ้น เฉินเฟิงเดินออกไปแล้ว

หลังจากที่ส่งสวีเฟยหรงไปโรงพยาบาลแล้วนั้น เสี้ยเมิ่งเหยายืนยันที่จะอยู่ดูแล เฉินเฟิงจึงทำได้เพียงกลับบ้านคนเดียว

ภายในห้องพักผู้ป่วย สวีเฟยหรงถอนหายใจ มองไปที่เสี้ยเมิ่งเหยา อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น：“เมิ่งเหยา แกรู้จักเฉินเฟิงจริงๆหรอ?”

“อ๊า? ทำไมแกถามแบบนี้ล่ะ?” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดด้วยความแปลกใจ เมื่อก่อนทุกครั้งที่สวีเฟยหรงเจอกับเฉินเฟิง ล้วนต้องต่อล้อต่อเถียงกับเฉินเฟิงสองสามประโยค รู้สึกว่าเธอกับเฉินเฟิง เป็นคู่กัดกัน แต่ว่าตอนนี้ สวีเฟยหรงได้เจอกับเฉินเฟิง กลับต้องการที่จะหลบเลี่ยง

“เมิ่งเหยา เหมือนกับว่าเมื่อก่อนฉันจะเข้าใจในตัวเฉินเฟิงผิดไป……..” สวีเฟยหรงพูดขึ้น

เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้ว

“เฉินเฟิงไม่ใช่คนที่ไร้ประโยชน์อย่างที่คนอื่นพูด ในทางตรงกันข้าม เขาเป็นคนที่มีความกล้าหาญมาก เป็นผู้ชายที่พิเศษมาก” นัยน์ตาของสวีเฟยหรงนั้นซับซ้อนมาก การหักหลังของส้งจุนในวันนี้ ทำให้เธอรู้อย่างแน่ชัด ว่าเธอคนก่อนนั้น โง่แค่ไหน

ผู้ชายคนหนึ่งไร้หรือไม่ไร้ประโยชน์นั้น ไม่สามารถมองแค่เรื่องเล็กๆในชีวิตประจำวัน แต่ต้องดูตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเรื่องใหญ่ๆแล้วเขาตัดสินใจยังไง

ส้งจุนที่เธอฝากความหวังเอาไว้นั้น ในช่วงเวลาที่สำคัญ เขาทิ้งเธอไปโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา

ส่วนคนที่เธอเอาแต่ดูถูกว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ กลับช่วยเธอเอาไว้ถึงสองครั้งติดต่อกัน

“เฟยหรง ทำไมแกถึงพูดแบบนี้?” เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่เข้าใจ เมื่อก่อนตอนที่สวีเฟยหรงเจอเขา เธอเอาแต่พูดต่อว่าเฉินเฟิงเสียๆหายๆก่อนเธออีก หรือว่าครั้งนี้กินยาผิดไป

สวีเฟยหรงส่ายหน้าไปมา ยิ้มแล้วพูดขึ้น：“ไม่มีอะไร คราวหน้าต้องเห็นค่าเฉินเฟิงให้ดี พลาดจากคนนี้ เกรงว่าแกคงจะไม่ได้เจอคนที่ดีแบบนี้เป็นคนที่สองแล้ว”

สวีเฟยหรงไม่ได้พูดอะไร ความเป็นจริงตอนนี้เธอรู้สึกอิจฉาเสี้ยเมิ่งเหยาเล็กน้อย อิจฉาเสี้ยเมิ่งเหยา ที่เธอสามารถเจอผู้ชายที่มองเธอเป็นโลกทั้งใบของเขา

“แน่นอน” เสี้ยเมิ่งเหยาคลายยิ้มหวาน “จริงด้วย เฟยหรง แกเองก็ไม่เด็กแล้ว ควรจะคิดถึงเรื่องใหญ่ของชีวิตได้แล้ว ฉันยังรอเป็นเพื่อนเจ้าสาวของแกอยู่”

“ฉันไม่รีบ รอให้แกคลอดลูก ฉันค่อยคิดเรื่องแต่งงาน” สวีเฟยหรงกระพริบตาปริบๆแล้วพูดขึ้น

ใบหน้าเล็กๆของเสี้ยเมิ่งเหยาแดงระเรื่อ ความสัมพันธ์ของเธอและเฉินเฟิงจนถึงตอนนี้ พัฒนาได้มากสุดก็แค่จุ๊บเฉินเฟิง อีกทั้งยังเป็นเธอที่เป็นฝ่ายรุก เรื่องคลอดลูกนั้น ยังอีกไกล……

เช้าวันที่สอง เฉินเฟิงซื้ออาหารเช้าเสร็จ ก็มาที่โรงพยาบาลแต่เช้า

แต่ตอนที่เดินอยู่ตรงโถงทางเดิน เฉินเฟิงกลับพบเจอเรื่องแปลกๆ มีคนไม่น้อยมองและชี้มาที่เขา ถึงขั้นมีพยาบาลสาวหลายคน หลังจากที่มองมาที่เขาแล้วนั้น หน้าก็แดงระเรื่อ

เฉินเฟิงจับหัวของตนเอง หรือเป็นเพราะเขาหล่อ?

จนกระทั่งไปถึงห้องพักผู้ป่วย เสี้ยเมิ่งเหยาหยิบโทรศัพท์ออกมา เฉินเฟิงถึงพึ่งได้แล้ว

ไม่ได้เป็นเพราะเขากลายเป็นคนหล่อ แต่เพราะไลฟ์สดเมื่อคืน คลิปวิดีโอตอนที่เขาเล่นเปียโนและจัดการกับบอดี้การ์ดของเสิ่นจุนเหวินถูกเผยแพร่ออกไป

แค่หนึ่งคืน คลิปวิดีโอทั้งสองคลิปก็ดังไปทั่วทั้งฟีดข่าวของเมืองชางโจว

แทบจะรู้กันหมดทุกคน

มีคนจำนวนไม่น้อยหลอมละลายกับท่อน《ถึงอลิซ》ของเฉินเฟิง กลายเป็นแฟนคลับของเฉินเฟิง เรียกเฉินเฟิงว่าเจ้าชายเปียโน

และมีคนจำนวนไม่น้อยตกตะลึงกับฝีมือของเฉินเฟิง ที่สามารถทำให้บอดี้การ์ดนับสิบคนล้มลง เฉินเฟิงทนไม่ได้เหมือนอย่างกับข่าวที่ลงในเมืองชางโจวจริงๆหรอ?

แค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ มีคนจำนวนไม่น้อยที่แก้ต่างให้กับเฉินเฟิง และถึงขั้นที่ว่ามีหญิงสาวอายุที่สมควรจะแต่งงานหลายคน พูดออกมาว่าจะแต่งงานกับเฉินเฟิง ให้เฉินเฟิงเล่นเปียโนให้เธอในทุกๆวัน

สิ่งนี้ทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาหึงขึ้นมา หยิกไปที่เนื้อส่วนเอวของเฉินเฟิงแต่เช้า ทำให้ทิ้งลอยเขียวช้ำเอาไว้หลายจุด