ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่128 เลี้ยงดู

บทที่128 เลี้ยงดู

เสี้ยเมิ่งเหยาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น：“ไม่ไปค่ะ คุณไปเองเถอะ ฉันรอคุณที่นี่นะคะ” เธอพอจะเดาได้ว่า เพื่อนที่เฉินเฟิงจะพาเธอไปหานั้น มีฐานะเป็นยังไง เธอเองก็รู้ เฉินเฟิงกำลังค่อยๆเปิดเผยความจริงกับเธอ แต่ว่า เธอยังไม่ได้เตรียมใจเอาไว้

ยังไม่ได้เตรียมใจเอาไว้ ที่จะเตรียมทำความเข้าใจเรื่องในอดีตของเฉินเฟิง ถ้าหากว่าเพื่อนของเฉินเฟิง ล้วนเป็นคนใหญ่คนโต ตนเองจะทำให้เฉินเฟิงขายหน้ารึเปล่า? เพราะถึงอย่างไรนอกจากหน้าตาที่สวยของตนเองแล้วนั้น ก็ไม่มีอะไรสามารถนำออกมาแสดงให้คนอื่นเห็นได้ เธอไม่มีฐานะทางครอบครัวที่โดดเด่น และไม่มีอำนาจเหนือกว่าคนอื่น

“ถ้าอย่างนั้นคุณรอผมสิบนาที อีกสิบนาทีผมจะกลับมา” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบเฉย ในเมื่อเสี้ยเมิ่งเหยาไม่คิดจะไป เขาก็จะไม่บีบบังคับเสี้ยเมิ่งเหยา

“ค่ะ ฉันจะรอคุณ” เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเล็กน้อย

เมื่อเห็นเฉินเฟิงออกไป โจวเซ่าฟึงขยับเข้ามาใกล้เสี้ยเมิ่งเหยาอย่างไม่ตั้งใจ

“เมิ่งเหยา ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”โจวเซ่าฟึงคลายยิ้มบางๆแล้วพูดถึงทาย ไม่ได้เจอกันสามปี เสี้ยเมิ่งเหยายังคงมีเสน่ห์น่าหลงใหล เธอสวยกว่าตอนเรียนมหาวิทยาลัยเสียอีก หุ่นที่ผอมบาง ท่าทางที่มีสง่าและงดงาม ตู้จื่อเยว่เทียบไม่ได้เลยสักนิด

“ไม่ได้เจอกันนาน” ท่าทีของเสี้ยเมิ่งเหยานั้นเย็นชา เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับโจวเซ่าฟึงตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาล้วนเป็นโจวเซ่าฟึงที่เป็นฝ่ายตามจีบเธอ แต่ตู้จื่อเยว่กลับบอกว่าตนเองเป็นฝ่ายยั่วยวนโจวเซ่าฟึง สั่งให้คนโยนตนเองลงไปในทะเลสาบจินโป

“ได้ยินว่าหลังจากที่คุณแต่งงานชีวิตก็ไม่ได้เป็นไปตามที่หวัง?” โจวเซ่าฟึงจุดบุหรี่หนึ่งมวน สีหน้าของเขาดูเศร้าเล็กน้อย

เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้า แล้วพูดขึ้น：“เปล่า หลังจากที่แต่งงานแล้วฉันมีชีวิตที่ดี และมีความสุขมาก”

“มีความสุข?” โจวเซ่าฟึงหัวเราะเย้ยหยัน แล้วพูดขึ้น：“ก็แค่คนส่งอาหาร จะเอาอะไรมาทำให้คุณมีความสุข?”

เสี้ยเมิ่งเหยานิ่งสงบ ไม่ได้โต้เถียง และไม่จำเป็นต้องโต้เถียง

“เอาแบบนี้ดีกว่า คุณกลับไปหย่ากับสามี จากนั้นก็มาอยู่กับผมที่จินหลิง ผมให้คุณเดือนละห้าแสนหยวน” โจวเซ่าฟึงพ่นควันบุหรี่ออกมา พูดเสียงเรียบ

เสี้ยเมิ่งเหยาเลิกคิ้วขึ้น “โจวเซ่าฟึง รบกวนคุณช่วยให้เกียรติกันด้วย ตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว อีกทั้งคุณเองก็แต่งงานกับตู้จื่อเยว่แล้ว คุณทำแบบนี้ไม่รู้สึกผิดต่อเธอหรอ?”

“รู้สึกผิดต่อเธอ?” สีหน้าของโจวเซ่าฟึงน่ากลัวขึ้นมาทันที “คุณรู้ไหมว่ายัยผู้หญิงคนนั้นทำเรื่องอะไรไว้บ้าง? ยังจะให้กูรู้สึกผิดต่อมัน?”

“เธอทำอะไรคะ?” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเป็นปมแล้วถาม

“หึๆ” โจวเซ่าฟึงหัวเราะเย้ยหยันตนเอง พูดขึ้น：“ยัยผู้หญิงคนนั้น คืนวันที่เธอแต่งงาน เธอพาผู้ชายกลับมาที่บ้านสองคน ทั้งยังทำเรื่องแบบนั้นกับผู้ชายสองคนนั้นต่อหน้าผม คุณยังจะให้ผมรู้สึกผิดต่อเธองั้นหรอ?”

“บางทีการที่คนนอกอย่างพวกคุณมองมานั้น ผมโจวเซ่าฟึงมีชีวิตที่ดี เพราะเป็นถึงลูกเขยตระกูลตู้ แต่มีแค่ตัวผมเท่านั้นที่รู้ว่า ผมเป็นแค่หมาตัวหนึ่งของยัยผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น！เธอสั่งให้ผมไปทางซ้าย ผมก็ไม่กล้าไปทางขวา！” สีหน้าของโจวเซ่าฟึงเต็มไปด้วยความแค้น ตอนนั้นตู้จื่อเยว่พูดว่าจะให้เขาเป็นลูกเขยของตระกูลตู้ เขาดีใจจนแทบบ้า เพราะนั่นเป็นถึงตระกูลตู้

ตระกูลตู้ที่มีชื่อเสียงในจินหลิง！ตระกูลที่ร่ำรวยอย่างแท้จริง！ถ้าสามารถเป็นลูกเขยของตระกูลตู้ได้นั้น ชีวิตที่รุ่งโรจน์ ก็ใกล้จะมาถึงแล้ว ！

เพราะมีความคิดแบบนี้ เขาจึงแต่งเข้าตระกูลตู้

แต่จะไปรู้ได้ยังไง เมื่อเข้าไปในตระกูลตู้แล้วนั้น ตู้จื่อเยว่กลับเปิดเผยธาตุแท้ออกมา เธอเป็นอีตัวที่แท้จริง！

ขยันเปลี่ยนผู้ชาย มากเสียกว่าเปลี่ยนกางเกงชั้นในอีก！

คนตระกูลตู้ ต่างก็รู้ความเน่าของตู้จื่อเยว่ มีแค่เขาคนเดียวที่ไม่รู้ เขาถูกเชื้อเชิญให้เข้ามาในตระกูลนี้ เป็นเพราะว่า ตู้จื่อเยว่ถึงเวลาที่ควรแต่งงานแล้ว ตระกูลตู้ต้องการลูกเขยที่สามารถแต่งเข้าบ้านได้

สำหรับเรื่องที่ว่าลูกเขยคนนี้ จะสามารถจัดการตู้จื่อเยว่ได้หรือไม่นั่น ไม่อยู่ในการพิจารณาของพวกเขา

ดังนั้นเขาโจวเซ่าฟึง ตอนนี้จึงเป็นหุ่นเชิด เป็นหมาตัวหนึ่ง เป็นหมาที่ตู้จื่อเยว่สามารถสั่งให้ทำทุกอย่างได้！

เสี้ยเมิ่งเหยาอ้าปากเล็กๆของเธอขึ้นด้วยความตกใจ ตีให้ตายยังไงเธอก็คาดไม่ถึง ตู้จื่อเยว่จะโรคจิตได้ถึงขั้นนี้ คืนเข้าหอ มีอะไรกับผู้ชายสองคน ต่อหน้าเจ้าบ่าวของตนเอง บนโลกใบนี้มีผู้หญิงที่หน้าไม่อายแบบนี้ได้ยังไง?

“เมิ่งเหยา ผมรู้ว่าสามีของคุณเป็นคนไร้ประโยชน์ หลายปีที่ผ่านมานี้ คุณไม่มีความสุข คุณหย่ากับเขา แล้วมาอยู่กับผมเถอะ ผู้หญิงอย่างตู้จื่อเยว่ ไม่ช้าก็เร็วผมจะทำให้เธอสูญเสียทุกอย่าง รอวันที่เธอสูญเสียทุกอย่าง ผมก็จะหย่ากับเธอ แล้วแต่งงานกับคุณอย่างอลังการ ผมชอบคุณจากใจจริง และผมเชื่อว่าคุณสามารถสัมผัสมันได้” โจวเซ่าฟึงพูดเกลี้ยกล่อมจากใจ เสี้ยเมิ่งเหยาเป็นคนเดียวที่เขาสามารถเปิดเผยความน่ารังเกียจของผู้หญิงของตนเองให้ฟังได้ บอกคนอื่น คนอื่นจะต้องไปบอกกับทุกอย่างแน่นอน แต่เสี้ยเมิ่งเหยาไม่มีทางทำแบบนั้น เธอจะเก็บมันเป็นความลับ เขาเชื่อใจเสี้ยเมิ่งเหยา

คนมากมายต่างก็รู้สึกว่า สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยนั้น ผู้ชายแทบจะทุกคนในมหาวิทยาลัยชอบเสี้ยเมิ่งเหยา เป็นเพราะความสวยของเสี้ยเมิ่งเหยา แต่มีแค่เขาที่รู้ดี ความสวยของเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นที่พวกผู้ชายชอบ ผู้ชายส่วนมาก ชอบที่ความจิตใจดีของเสี้ยเมิ่งเหยา

จิตใจที่ดี สิ่งที่ฟังดูแล้วน่าตลก แต่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงส่วนมาก ไม่มีวันมี

“โจวเซ่าฟึง ฉันสามารถเข้าใจความรู้สึกตอนนี้ของคุณได้ แต่ว่า พวกเราไม่เหมาะสมกันจริงๆ อีกทั้ง สามีของฉันไม่ใช่คนไร้ประโยชน์อย่างที่พวกคุณคิด ในทางตรงกันข้าม เขาเก่งมาก ถึงขั้นสามารถพูดได้ว่า เขาเป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดบนโลกใบนี้ที่ฉันเคยเจอ ฉันไม่มีวันไปจากเขา ทั้งชีวิตนี้ฉันไม่มีวันไปจากเขา” เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น เธอสงสารเขามากจริงๆ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับโจวเซ่าฟึง แต่ความสงสาร ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมเสียสละตนเองเพื่อให้โจวเซ่าฟึงสมหวัง

โจวเซ่าฟึงขมวดคิ้ว “เมิ่งเหยา ทั้งคุณและผมต่างก็เป็นคนที่ถูกทำร้ายในชีวิตแต่งงาน คุณโกหกผมแบบนี้มันมีความหมายหรอ? สามีของคุณเป็นยังไง ผมได้ฟังมาหมดแล้ว เขาเป็นคนไร้ประโยชน์ ที่ไม่มีวันทำให้คุณมีความสุข！”

เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้า แล้วก้าวถอยหลัง

“เมิ่งเหยา ขอร้องล้ะ คุณให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม ผมชอบคุณจริงๆ” อารมณ์ขอวโจวเซ่าฟึงคลุ้มคลั่งเล็กน้อย ขณะที่พูดเขาก็ยื่นมือมาจับเสี้ยเมิ่งเหยา

“ให้เกียรติกันด้วย！”

เสี้ยเมิ่งเหยาโมโหเล็กน้อย เธอสะบัดมือโจวเซ่าฟึงทิ้ง

“โจวเซ่าฟึง！คุณกำลังทำอะไรของคุณ？！”เวลานี้ เสียงแหลมร้องตะโกนดังขึ้น

หญิงสาวแต่งหน้าหนาขี่ม้าตัวสีดำมา หญิงสาวสวมชุดออกกำลังกายสีดำทั้งชุด หุ่นของเธอร้อนแรงมาก หน้าตาของเธอก็สวยสง่ามาก ข้อบกพร่องเดียวที่สวยไม่พอของเธอก็คือ ดวงตาสามเหลี่ยมกลับด้าน ที่ทำให้เธอดูใจร้าย และทำให้คนมองดูด้วยความอึดอัด

เมื่อเห็นตู้จื่อเยว่ โจวเซ่าฟึงวิญญาณหลุดออกจากร่างทันที เขาดึงมือของตนเองกลับมา แล้วรีบพูดอธิบาย：“ที่รัก คุณฟังผมก่อน ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด……”

“เพี๊ยะ”

โจวเซ่าฟึงยังไม่ทันพูดจบ ตู้จื่อเยว่ที่ลงจากม้าก็ตบหน้าเขาอย่างแรง ใบหน้าที่หล่อเหลาของโจวเซ่าฟึง มีรอยนิ้วมือห้านิ้วแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

“คุณกล้ามาก ฉันพึ่งออกไปไม่กี่นาที คุณก็กล้าคบชู้” ตู้จื่อเยว่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก