ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่188 ในนามของฉัน

บทที่188 ในนามของฉัน

หลังจากที่เฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาเดินออกไป เหล่าพนักงานและญาติๆทั้งหลายของตระกูลเสี้ยก็อดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกันขึ้นมา

“ท่านประธานนับวันยิ่งไม่ฉลาดขึ้นมาเรื่อยๆจริงๆ คิดว่าไอ้เศษสวะอย่างเฉินเฟิงผู้นั้นจะสามารถเอาโครงการพวกนั้นมาจากตระกูลเย่ได้งั้นหรอ”

“ใช่ๆ ฉันว่านะไอ้เศษสวะเฉินเฟิงคนนี้ แม้แต่ประตูตระกูลเย่ก็คงไม่มีปัญญาเข้าไปได้หรอก”

“ไม่มีปัญญาเข้าประตูตระกูลเย่มันเรื่องเล็ก แต่เกรงว่าตระกูลเย่เอาความไม่พอใจมาลงกับพวกเรานี่สิ เพราะถึงอย่างไรไอ้เศษสวะคนนั้นก็เป็นเพียงแค่คนขับรถส่งของ ถ้าตระกูลเย่รู้ว่าพวกเราตระกูลเสี้ยส่งคนส่งของไปเจรจาขอโครงการนั้นคืน แล้วพาลโกรธขึ้นมาจะทำยังไง?”

“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ถ้าตระกูลเย่พาลโกรธขึ้นมา พวกเราก็ปัดความรับผิดชอบพวกนี้ไปให้ไอ้เศษสวะคนนั้นสิ ก็แค่บอกว่ามันคิดเองทำเอง ไม่เกี่ยวกับพวกเราตระกูลเสี้ย”

“ใช่ ถึงยังไงไอ้เศษสวะคนนั้นมันก็อยากแยกตระกูลเสี้ยออกไปอยู่แล้วนี่”

“ตระกูลเสี้ยอะไรกัน อย่ามาดูถูกสกุลเสี้ยสกุลนี้นะ!”

“ใช่ พวกเราตระกูลเสี้ย ไม่มีวันที่จะเอาลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลมาเป็นผู้นำแน่!”

เสี้ยหยุนเสิ้งอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจออกไป บทสนทนาของคนกลุ่มนั้นแน่นอนว่าเขาได้ยินมันทั้งหมด ไม่คิดเลยว่า เฉินเฟิงไม่ยังทันได้ไปเจรจาขอโครงการพวกนั้นกับตระกูลเย่ เลย แต่คนพวกนี้ก็ได้คิดไปถึงว่าถ้าเฉินเฟิงทำไม่สำเร็จจะผลักภาระความรับผิดชอบยังไงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

มีไอ้พวกโง่เง่าแบบนี้อยู่ที่ตระกูลเสี้ย ก็ไม่แปลกที่เฉินเฟิงจะเสนอเรื่องการแยกตระกูลเสี้ยออกไป

“จื่อหลัน จากนี้ไปตำแหน่งรองประธานบริษัท ก็ให้แกมารับหน้าที่นี้ไป” เสี้ยหยุนเสิ้งมองไปยังเสี้ยจื่อหลันพร้อมทั้งเอ่ยออกไป เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่าไม่อาจปล่อยให้เสี้ยห้าวทำหน้าที่เป็นรองประธานบริษัทต่อไปได้อีก ถึงแม้ว่าเสี้ยจื่อหลันจะมีความสามารถไม่มากพอ แต่ทำได้เพียงแค่ให้เธอรับตำแหน่งไปชั่วคราวก่อนเท่านั้น

“ค่ะ คุณปู่!” เสี้ยจื่อหลันมีสีหน้ายินดีออกมา รีบพยักหน้าตอบรับออกมาอย่างรวดเร็ว

“ส่วนไอ้เหี้ยคนนี้…” เสี้ยหยุนเสิ้งมองเสี้ยห้าวไปอย่างเย็นชา ไม่นานก็เอ่ยออกไปด้วยเสียงนิ่งขรึม “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่อนุญาตให้รับตำแหน่งใดๆในบริษัทอีกต่อไป!”

ไม่อนุญาตให้รับตำแหน่งใดๆในบริษัทอีกต่อไป?!

ทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ต่างก็ช็อกตกใจกันออกมา การกระทำนี้ของเสี้ยหยุนเสิ้ง ไม่ต่างกับการประกาศถอดเสี้ยห้าวออกจากสถานะทายาทผู้สืบทอดตระกูลเสี้ยเลย!

จับเสี้ยห้าวเข้าตำหนักเย็นไปอย่างไม่อ้อมค้อม!

เดิมเคยคิดว่าการที่เสี้ยห้าวจะได้กลายเป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลเสี้ยนั้น เป็นเรื่องที่ตัดสินใจลงไปอย่างแน่นอนไม่เปลี่ยนไปจากนี้อีกแล้ว เพราะถึงอย่างไรในรุ่นที่สามของตระกูลเสี้ย เสี้ยห้าวก็เป็นผู้ชายเพียงคนเดียว

แต่ตอนนี้ เรื่องกลับพลิก

ถ้าเสี้ยห้าวสูญเสียสถานะทายาทไป อย่างนั้นคนอื่นก็มีโอกาสน่ะสิ!

สายตาของหลายๆคนเกิดความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าเผยออกมาทันที…

แต่เสี้ยห้าวนั้นกลับก้มหน้า มุมปากก็เผยรอยยิ้มเย็นออกมา ไอ้พวกโง่ ไม่ได้รับความเห็นชอบจากบิดา พวกแกก็ยังหวังจะสืบทอดตระกูลเสี้ย?

ฝันไปเถอะ!

หลังจากที่เสี้ยหยุนเสิ้งเดินออกไป เสี้ยห้าวก็ลุกขึ้นแล้วหันร่างเดินออกไป โดยที่ไม่ได้มองหวังยุนน่าที่มีสายตาอาฆาตแค้นออกมาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากกลับมาบ้าน เสี้ยห้าวก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นอย่างแรก จากนั้นก็ต่อสายไปยังเบอร์ของเย่หมิงเหวิน

“ผู้จัดการเย่…”

ใช้เวลาไม่นาน เสี้ยห้าวก็ได้พูดเสริมเติมแต่งเรื่องคำมั่นสัญญาระหว่างเฉินเฟิงกับเสี้ยหยุนเสิ้งออกไปรอบหนึ่ง ชี้ระบุเรื่องที่เฉินเฟิงต้องการเจรจาขอโครงการพวกนั้นจากตระกูลเย่คืน

หลังจากฟังจบ เย่หมิงเหวินก็หัวเราเยาะออกมาอย่างไม่รู้ตัว “ไอ้เศษสวะคนนั้น ก็คงไม่รู้จริงๆว่าคำว่ามันตายเขียนยังไง ก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่ง ยังกล้ามาหาเรื่องตระกูลเย่อย่างฉัน”

“ผู้จัดการเย่ คุณระวังเอาไว้หน่อยก็ดีนะครับ ถึงอย่างไรหลินจงเหว่ยก็สนิทกับไอ้เศษสวะคนนั้น ถ้าเขามาออกหน้าแทนไอ้หมอนั่นล่ะก็ ปัญหาความยุ่งยากของคุณ เกรงว่าก็คงจะไม่น้อยเลย” เสี้ยห้าวเอ่ยออกไปอย่างระมัดระวัง เย่หมิงเหวินเป็นที่พึ่งเดียวของเขาในตอนนี้ ถ้าแม้แต่เย่หมิงเหวินก็ล้มเหลวไปด้วย นั่นเกรงว่าเขาก็คงไม่มีความหวังที่จะพลิกตัวเองกลับมาได้อีกแล้ว

“ปัญหา?” เย่หมิงเหวินยิ้มเหยียดออกมา “หลินจงเหว่ยจะนำปัญหาอะไรมาให้ฉันได้ ถ้าคนตระกูลเฉินออกหน้ามาด้วยตัวเองนั่นมันยังไม่เท่าไหร่เลย”

“งั้นก็ดีครับ งั้นก็ดีครับ แต่ก็ป้องกันเอาไว้ก็ดีนะครับ ทางที่ดีช่วงนี้ผู้จัดการเย่ก็พกลูกน้องติดตัวเอาไว้ให้มากหน่อยนะครับ ไอ้เศษสวะคนนี้นอกจากจะสนิทกับหลินจงเหว่ยแล้ว ความแข็งแกร่งของมันก็ไม่ธรรมดาเลยครับ” เสี้ยห้าวคุยโวถึงฝีมือของเฉินเฟิงไปใหญ่โต

ในครั้งนี้ เย่หมิงเหวินได้รับฟังคำพูดของเสี้ยห้าว และจะนำลูกน้องติดตัวให้มากขึ้นมาอีกหน่อย ทวนเปิดเผย หลบหลีกง่าย เกาทัณฑ์ลับนั้นยากระวัง เขากลัวจริงๆนั่นแหละว่าเฉินเฟิงจะทำเรื่องลักพาตัวหรือข่มขู่อะไรพวกนี้ขึ้นมา

“จริงสิ ผู้จัดการเย่ผมยังมีอีกเรื่องนึงครับ” เมื่อเห็นว่าเย่หมิงเหวินได้เตรียมที่จะวางสายไป เสี้ยห้าวก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกไป

“เรื่องอะไร?” น้ำเสียงของเย่หมิงเหวินไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“ผู้จัดการเย่ ผมอยากให้คุณช่วยผมอย่างนึง” เสี้ยห้าวเอ่ยอ้อมแอ้มออกไป

“ช่วย? ช่วยเรื่องอะไรล่ะ?” เย่หมิงเหวินไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก พูดตรงๆ ในความคิดของเขานั้น เสี้ยห้าวนั้นไม่ได้ต่างไปจากสุนัขตัวนึงเลย สุนัขกับคน ถึงอย่างไรก็ไม่สามารถอยู่เสมอกันได้อยู่ดี

“ผู้จัดการเย่ ผมอยากรู้ว่า ทางคุณมียาจำพวกที่ว่าทำให้คนหมดสติแล้วกลายไปเป็นเจ้าชายนิทราบ้างมั้ยครับ?” เสี้ยห้าวเอ่ยถามออกไป ตลาดมืดแห่งวงการใต้ดินหลายเจ้าในเมืองชางโจวล้วนบริหารโดยตระกูลเย่ทั้งนั้น ในตลาดมืดมักจะมียาที่แปลกๆน่ามหัศจรรย์ที่นำเข้ามาจากต่างประเทศปล่อยขายกันอยู่บ้าง สรรพคุณของยาจำพวกนี้แตกต่างกัน มียาพิษ และยังมียาจำพวกที่หลอนประสาทให้คนรู้สึกรู้สึกหื่นกระหายขึ้นมา สรุปแล้วก็คือล้วนเป็นของที่เหมาะสำหรับทำเรื่องไม่ดีทั้งนั้น

“เด็กอย่างนายมาถามถึงยาพวกนี้ไปทำไมกัน?” เย่หมิงเหวินสำรวจเล็กน้อย เสี้ยห้าวไอ้เด็กคนนี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอยากคิดบัญชีกับใครแน่ๆ

“เหอะๆ ผู้จัดการเย่ อันนี้ ผมไม่สะดวกที่จะบอกครับ” เสี้ยห้าวตอบอ้อมแอ้มออกไป

“ไม่สะดวกบอก?” ริมฝีปากของเย่หมิงเหวินมีรอยยิ้มขี้เล่นพาดผ่านออกมา ความจริงเขาก็พอจะคาดเดาได้แล้วว่าเสี้ยห้าวต้องการจะคิดบัญชีกับใคร

“เอาล่ะ ยาที่เด็กอย่างนายพูดถึงนั้น มันมีแน่ แต่ราคา…” เย่หมิงเหวินหยุดไปแป๊บนึง จากนั้นก็เอ่ยออกมาว่า “แต่มันไม่ได้ราคาถูก!”

“เท่าไหร่ครับ?” เสี้ยห้าวกลืนน้ำลาย แล้วเอ่ยถามออกไป

“ล้านนึง!” เย่หมิงเหวินพูดเอื่อยๆออกมา

“ล้านนึง?!” เสี้ยห้าวร้องตกใจออกมาอย่างไม่ตั้งใจ ทำไมถึงได้แพงขนาดนี้

“แพงไป?” เย่หมิงเหวินแค่นเสียงเย็นออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ไม่แพงครับ ไม่แพง” เสี้ยห้าวรีบส่ายหน้าปฏิเสธออกไปอย่างรวดเร็ว หนึ่งล้านเขายังพอจ่ายไหวอยู่

“กูบอกนายเอาไว้นะว่า ยาพวกนี้เป็นยาที่นำเข้ามาจากทางยุโรปเลยนะ ผลลัพธ์ที่ได้จะต้องไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน และเมื่อใช้แล้วคนอื่นก็ไม่สามารถสืบหาเบาะแสใดๆได้” เย่หมิงเหวินพูดในสิ่งที่อีกฝ่ายคิดออกมา อย่างยาที่ไม่สามารถตั้งขายได้จำพวกนี้ ทุกปีในตลาดมืดจะมีขายออกไปหลายสิบขวด ผู้ซื้อส่วนใหญ่ล้วนเป็นบุคคลที่มีหน้ามีตากันในเมืองชางโจวด้วยกันทั้งนั้น ส่วนการนำไปใช้…ยังไงก็ไม่มีทางที่จะใช้กับร่างของตัวเองกันอยู่แล้ว ส่วนใหญ่ก็จะคล้ายๆกันกับเสี้ยห้าว สิ่งที่คนเหล่านี้กลัวมากที่สุดก็คือ ถูกคนอื่นสืบเจอ

“โอเคครับ ผู้จัดการเย่ รบกวนคุณจัดให้ผมชุดนึงนะครับ! หลังจากเรื่องนี้สำเร็จลง ฉันจะขอบพระคุณอย่างสูงเลยครับ” เสี้ยห้าวกัดฟันออกมาเล็กน้อย เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เขาไม่มีที่ให้ถอยอีกแล้ว จำต้องสู้ต่อไปอีกสักตั้ง

“ดี บิดาจะรอสิ่งตอบแทนจากนาย” ใบหน้าของเย่หมิงเหวินแทบจะยิ้มหน้าบานออกมา เขาค้นพบว่าเสี้ยห้าวนี่ช่างเป็นเด็กให้ทรัพย์ของเขาจริงๆ ตั้งแต่ที่ได้รู้จักเสี้ยห้าวมา ก็มีเงินเข้าบัญชีของเขาไม่เคยขาดเลย

ทางอีกด้านหนึ่ง เฉินเฟิงและเสี้ยเมิ่งเหยาก็ได้กลับมายังบริเวณบ้านพักตากอากาศที่ยู่ฉวนซานเป็นที่เรียบร้อย

หลังจากที่ได้เข้าไปในบ้านพักตากอากาศแล้วนั้น เฉินเฟิงก็ได้โทรหากู้ตงเชินทันที

“ให้แจ้งตระกูลเย่แล้วก็ยังมีอสังหาริมทรัพย์ซานสุย อสังหาริมทรัพย์คังยูน…ออกไปในนามของฉันว่า พรุ่งนี้ให้พวกเขาส่งคนมาที่วิลล่ากู่โย่วกันหน่อย” เฉินเฟิงเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม นอกจากตระกูลเย่ แล้ว เสี้ยห้าวก็ยังขายโครงการที่ยู่ฉวนซานออกไปให้กับบริษัทอสังหาริมทรัพย์อีกหลายบริษัท บริษัทอสังหาริมทรัพย์เหล่านี้ล้วนเป็นผู้ทรงอิทธิพลในวงการอสังหาริมทรัพย์แห่งชางโจวด้วยกันทั้งสิ้น ในหมู่พวกเขาก็มีหลายบริษัทที่เบื้องหลังมีตระกูลใหญ่ลำดับสองคอยสนับสนุนอยู่ พรุ่งนี้เขาจะต้องจัดการแก้ไขปัญหานี้ไปด้วย