ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่195 โจมตีทั้งด้วยวาจาและปากกา

บทที่195 โจมตีทั้งด้วยวาจาและปากกา

จากนั้นสายตาของเฉินเฟิงตกลงบนแก้วชาตรงหน้าของเสี้ยหยุนเสิ้งโดยธรรมชาติ

“เฉินเฟิง นายกำลังทำอะไร!”

เวลานี้เสี้ยห้าวเดินเข้ามา ด้านหลังยังมีลูกน้องที่บริษัทสองสามคนตามมาด้วย

“ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่อยากเอาสัญญามาให้คุณปู่” เฉินเฟิงเอ่ยปากเรียบนิ่ง

“สัญญา?” เสี้ยห้าวตกตะลึง พูดว่า “สัญญาอะไร?”

เฉินเฟิงชายตามองเสี้ยห้าวแวบหนึ่ง ตอบ “แน่นอนว่าเป็นสัญญาพวกนั้นที่นายขายออกไป ยังเป็นสัญญาอะไรได้อีก”

ทันใดนั้นลูกตาเสี้ยห้าวหดแน่น ไม่อยากเชื่อเท่าไร “นายเอาสัญญาพวกนั้นกลับมาจากในมือตระกูลเย่แล้ว?”

เฉินเฟิงไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าโยนสัญญาไปบนโต๊ะ หมายความว่าให้เสี้ยห้าวอ่านเอง

เสี้ยห้าวเดินมาด้านหน้าเฉินเฟิงสองสามก้าว หยิบสัญญาออกมา กวาดสายตาอ่านไป

หลังจากแน่ใจความเข้าใจผิด ชั่วขณะนั้นในสมองของเสี้ยห้าวก็มีคลื่นยักษ์ยกสูงขึ้น

เจ้าสวะคนนี้ คาดไม่ถึงว่าทำได้จริงๆ แล้ว!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะเวลาที่ไม่ถึงหนึ่งวันเลย!

“นายทำได้ยังไงกัน?” เสี้ยห้าวกลืนน้ำลายลง ถามอย่างไม่เชื่อถือ

“ไม่มีอะไรจะพูด” เฉินเฟิงเอ่ยปากนิ่งๆ

“ท่านประธานเป็นอะไรกัน?” เวลานี้ในที่สุดมีคนสังเกตถึงความไม่ปกติของเสี้ยหยุนเสิ้ง

สายตาเสี้ยห้าวย้ายไปทางเสี้ยหยุนเสิ้งแล้ว เอ่ยปากพูดแบบลองเชิงอย่างเสแสร้ง “คุณปู่?”

แม้แต่เรียกไปหลายครั้ง

เสี้ยหยุนเสิ้งไม่มีการตอบสนองอะไร

“หรือว่าคุณปู่หลับไปแล้ว?” เสี้ยห้าวเอ่ยปากอย่างลังเล ฝีมือการแสดงเต็มที่

“เหมือนว่าจะไม่ใช่ รีบไปเรียกหมอเข้ามา!” ญาติพี่น้องตระกูลเสี้ยคนหนึ่งรีบร้อนตะโกนขึ้น

หลายนาทีต่อมา แพทย์ประจำตัวของเสี้ยหยุนเสิ้งรีบมาถึง หยิบเครื่องมือเฉพาะทางออก ตรวจร่างกายให้กับเสี้ยหยุนเสิ้ง

“คุณปู่เขาเป็นอะไร?” เสี้ยห้าวถามอย่างห่วงใย

“ท่านประธานเขา……” หมอมองเสี้ยห้าวอย่างลำบากใจแวบหนึ่งตอบว่า “เหมือนว่าท่านประธานจะกลายเป็นผักไปแล้ว”

ตกใจฮือฮา!

ภายในห้องทำงาน ชั่วขณะนั้นเงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มตก

“คุณว่าอะไรนะ?” อารมณ์เสี้ยห้าวฮึกเหิมอยู่บ้าง พูดอยู่ก็ดึงคอเสื้อของแพทย์ประจำตัวเอาไว้ด้วย แล้วตะคอกใส่ “ก่อนหน้านี้คุณปู่เขายังดีๆ อยู่เลย จะกลายมาเป็นผักกะทันหันได้ยังไงกัน!”

“คือคุณตรวจผิดแล้วรึเปล่า ตอนบ่าย ผมเห็นท่านประธานยังไม่มีปัญหาอะไรเลย”

ญาติพี่น้องหลายคนของตระกูลเสี้ยก็ร้อนใจกันหมด เสี้ยหยุนเสิ้งเป็นกระบองวิเศษของตระกูลเสี้ย ถ้าเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริง นั้นเกรงว่าต่อไปตระกูลเสี้ยจะเกิดความเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า

แพทย์ประจำตัวเช็ดๆ เหงื่อบนหน้าผาก แล้วบอกว่า “ผมไม่อาจตรวจผิดได้แน่ อัตราการเต้นหัวใจตอนนี้ของท่านประธานยังมีสภาพการหายใจ ล้วนสอดคล้องกับสภาวะของคนที่เป็นผัก”

ชั่วขณะนั้นทุกคนตระกูลเสี้ยหน้าเหมือนเถ้าที่มอดดับ แพทย์ล้วนพูดมาแบบนี้แล้ว นั่นเกรงว่าเสี้ยหยุนเสิ้งจะกลายเป็นมนุษย์ผักจริงๆ แล้ว

ไม่พูดไม่ได้ว่าข่าวนี้ช่างกะทันหันเหลือเกิน

ทุกคนตระกูลเสี้ยเดิมทีไม่ได้เตรียมใจรับใดๆ

“คุณปู่ คุณปู่ฟื้นสิ” เสียงพึ่บพับ เสี้ยห้าวคุกเข่าลงตรงหน้าเก้าอี้ทำงาน จับมือของเสี้ยหยุนเสิ้งไว้ ดวงตาล้วนเริ่มแดงขึ้น

เฉินเฟิงอยู่ด้านข้างมองดูอยู่ทั้งเหตุการณ์ สำหรับเสี้ยหยุนเสิ้ง เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไร ดังนั้นเสี้ยหยุนเสิ้งกลายมาเป็นผัก ในใจเขาก็คงไม่มีอะไรหวั่นไหว

“ทำไมคุณปู่ถึงกลายมาเป็นแบบนี้?” เสี้ยห้าวสะอื้นมองหมอวัยกลางคนแวบหนึ่ง

“ก่อนหน้านี้ร่างกายของท่านประธานแข็งแรงมากมาตลอด เขากลายมาเป็นแบบนี้กะทันหัน เกรงว่าคงได้รับการกระทบกระเทือนอะไรแล้วครับ” แพทย์วัยกลางคนพูดพึมพำ

“กระทบกระเทือน?” ทุกคนตระกูลเสี้ยมองหน้ากัน ไม่เข้าใจความหมาย

“อืม” แพทย์พยักหน้า พูดต่อไป “การกระทบกระเทือนแบบนี้ ส่วนใหญ่เป็นทางอารมณ์ อย่างเช่น เกิดเรื่องอะไรที่ทำให้ท่านประธานยากจะรับได้ กระตุ้นความโกรธของท่านประธาน พอท่านประธานผ่อนคลายไม่ได้ ประสาทศูนย์กลางยิ่งสับสน จนกลายมาเป็นผัก……”

สายตาของทุกคนตระกูลเสี้ยตกอยู่ที่ตัวของเฉินเฟิง

ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเขาเดินเข้ามากับเสี้ยห้าว ในห้องทำงานมีเพียงเฉินเฟิงยืนอยู่ตรงด้านหน้าเสี้ยหยุนเสิ้ง

“ใช่นายรึเปล่า?” เสี้ยห้าวย้ายสายตาไปมองทางเฉินเฟิงอย่างฉับพลัน

“เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? ฉันเข้ามายังไม่ถึงหนึ่งนาที” เฉินเฟิงมองเสี้ยห้าวอย่างเย็นชาทีหนึ่ง เจ้าโง่นี้ ฝีมือแสดงละครกลับไม่เลว

“นายบอกว่าหนึ่งนาทีก็หนึ่งนาทีเหรอ? นายมีหลักฐานอะไร?” ตระกูลเสี้ยคนหนึ่งเอ่ยปากด้วยเสียงสูง ตอนนี้ดูแล้วความสงสัยของเฉินเฟิงนั้นมากที่สุด!

“ผมไม่มีหลักฐาน” เฉินเฟิงกดแรงโกรธไว้ภายในหน้าอก ก่อนจะตอบกลับ

ตอนนี้ดูแล้วเป็นเขาเข้ามาเจอความซวยพอดี มาชนกับปากกระบอกปืนแล้ว

บางทีชาแก้วนี้อาจมีปัญหา แม้กระทั่งคือเสี้ยห้าวทำ แต่ถ้าเขาพูดออกมา ผู้คนตระกูลเสี้ยไม่เพียงไม่เชื่อ แต่ยังจะคิดว่าเขากำลังยัดเยียดความผิด ดังนั้นวิธีดีที่สุดคือปฏิเสธไปตามตรง

“เพ้อเจ้อ! จะต้องเป็นนายพูดอะไรยั่วโมโหคุณปู่เข้าแน่ๆ!” เสี้ยห้าวเอ่ยปากเสียงแค้น เดิมทีเขาไม่ได้คิดจะยัดเยียดความผิดเรื่องนี้ไปที่ตัวของเฉินเฟิง แต่ตอนนี้เฉินเฟิงกลับพุ่งเข้ามาด้วยตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกคนตระกูลเสี้ยก็ยืนอยู่ทางฝั่งเขา โอกาสดีขนาดนี้ เขาจะไม่พลาดไปอีกแน่

“เสี้ยห้าว นายคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายทำอะไรจริงๆ เหรอ?” เฉินเฟิงมองเสี้ยห้าวอย่างเย็นชา ไม่มีข้อสงสัยสักนิด คำพูดนี้ของเขาคือกำลังหลอกล้วงความลับจากเสี้ยห้าว ถ้าเป็นเสี้ยห้าวทำจริง เสี้ยห้าวย่อมเผยพิรุธออกมา

“ฉันทำอะไร?” เสี้ยห้าวหวาดผวาอยู่บ้าง แต่การแสดงออกแข็งกร้าวมากจริงๆ “พอฉันเข้ามา ก็เห็นนายยืนอยู่ด้านหน้าคุณปู่ ส่วนคุณปู่ก็นอนอยู่บนเก้าอี้ ถ้าบอกว่าทำอะไร คงเป็นนายที่ทำอะไรแล้ว และไม่ใช่ฉัน!”

คำพูดของเสี้ยห้าวย่อมกระตุ้นความคิดสับสนของทุกคนตระกูลเสี้ยที่อยู่ภายใน

ไม่พูดไม่ได้ เขาสำเร็จแล้ว

เสียงพูดพึ่งจบลง ญาติพี่น้องตระกูลเสี้ยก็โมโหเดือดดาล

“จะต้องเป็นเจ้าสวะนี้ทำแน่!”

“ใช่ เป็นเจ้าของเสียคนนี้ ก่อนหน้านี้เขามุ่งเป็นปฏิปักษ์กับท่านประธาน ครั้งนี้เอาสัญญากลับมา หางก็ดันลอยขึ้นฟ้าไปเลยสินะ”

“แจ้งตำรวจ ให้ตำรวจเข้ามา เรื่องนี้ไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้ได้”

“ไอ้คนไม่มีหัวใจ ท่านประธานดีกับเขาขนาดนี้ เขาไม่ตอบแทนท่านประธานก็ช่างไป คาดไม่ถึงยังทำให้ท่านประธานกลายมาเป็นผักอีก”

ทุกคนตระกูลเสี้ยคนนั้นพูดที คนนี้พูดที จนกำหนดลักษณะของผู้กระทำผิดของเรื่องนี้โดยตรง

นั่นคือเฉินเฟิงเป็นคนทำ!

ดวงตาเฉินเฟิงหรี่ขึ้น เรื่องมาถึงบัดนี้ หากเขาพูดอะไรอีก ก็ล้วนแล้วแต่เป็นการเล่นลิ้น

ทว่าพอตำรวจมาจริงๆ เขากลับไม่กลัวเช่นกัน โดยเฉพาะทำเรื่องถูกต้องย่อมไม่กลัวความผิด

หลังจากนั้นสิบกว่านาที ไม่เพียงแค่ตำรวจ บุคคลระดับสูงของตระกูลเสี้ยก็มาถึงที่นี่เกือบทั้งหมด

เสี้ยเมิ่งเหยาและหลินหลัน ย่อมก็อยู่ด้วย เสี้ยหยุนเสิ้งกลายมาเป็นมนุษย์ผัก นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก

“เฉินเฟิง นายเป็นยังไงบ้าง?” เสี้ยเมิ่งเหยามาอยู่ตรงหน้าของเฉินเฟิงในวินาทีแรก ในดวงตางดงามมีความกังวล เธอไม่เชื่อว่าเฉินเฟิงจะทำเรื่องที่ทำให้เสี้ยหยุนเสิ้งกลายเป็นผักแบบนั้นได้

เพราะเดิมทีก็ไม่มีความจำเป็นอยู่แล้ว

แต่คนอื่นของตระกูลเสี้ยกลับไม่คิดแบบนี้

ภายใต้การกระตุ้นของคนที่มีเจตนาบางอย่าง สำหรับเฉินเฟิง ทุกคนตระกูลเสี้ยในเวลานี้เกือบไปถึงขั้นโจมตีทั้งด้วยวาจาและปากกาแล้ว

“ฉันไม่เป็นไร” เฉินเฟิงส่ายหน้า คนตระกูลเสี้ยพูดอย่างไรก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขาสักนิดเดียว อย่างไรเสียเขาจะไม่เสียหาย