ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่210 ไม่เห็นเจียเหยียนแล้ว

บทที่210 ไม่เห็นเจียเหยียนแล้ว

ซูนแช่เลียนแบบเสียงหมาร้องสองสามทีติดกัน แต่ผู้คนที่มุงดูกลับไม่มีสักคนกล้าหัวเราะ

แต่จิตใจกลับซับซ้อน

ใครๆ ต่างคาดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนมาเป็นแบบในตอนนี้

เริ่มต้นตอนที่ซูนแช่กับเฉินเฟิงท้าพนันกัน เดิมทีไม่มีคนเคยคิดว่าซูนแช่จะแพ้

ถึงแม้ซูนแช่แพ้ ก็ไม่มีใครคิดว่าเฉินเฟิงจะมีความสามารถทำให้ซูนแช่ปฏิบัติตามสัญญาได้

แต่ตอนนี้……

มองซูนแช่ที่คุกเข่าบนพื้นร้องเสียงหมาอยู่ ทุกคนต่างรู้สึกว่าหน้าของตนเองเจ็บอย่างร้อนผ่าว

ในสนามมีเพียงโยว่หลิงผู้เดียว ไม่รู้สึกเกินคาดสักนิดที่ผลลัพธ์เป็นเช่นนี้ หล่อนเป็นคนที่รู้ทุกอย่าง เฉินเฟิงมีสถานะประมาณไหน ดังนั้นย่อมชัดเจนดี อยู่ต่อหน้าเฉินเฟิง เดิมทีซูนแช่ดิ้นรนไม่ขึ้นหรอก

ซูนแช่ปฏิบัติตามสัญญาแล้ว เฉินเฟิงจึงออกไปจากสนามแข่งทันที เตรียมกลับไปที่โรงแรม จูเจียเหยียนถอนหายใจเงียบๆ ตอนที่เฉินเฟิงออกหน้าแทนพวกเขาพี่น้อง เหยียบย่ำซูนแช่ไปอย่างโหดเหี้ยม

และราคาของความอัปยศอดสูนี้ ใหญ่หลวงอยู่หน่อยๆ

ผิดใจตระกูลซูนเข้า ยังมี……ตรระกูลเติ้ง! ภูเขาใหญ่สองลูกนี้!

ในวันข้างหน้าตระกูลจูจำเป็นต้องทำตัวระมัดระวังเต็มที่ หากไม่ระวังสักนิด คงไม่มีทางจะฟื้นคืนได้ตลอดไป

“เพื่อนเฉินเฟิง รอฉันหน่อย!” ตรงกันข้ามกับจูเจียเหยียน เดิมทีจูกว่างฉวนไม่ได้คิดมากขนาดนั้น สำหรับเขาตอนนี้สบายใจก็พอแล้ว เรื่องอนาคตค่อยว่ากันอีกที

ช่วงกลางคืน ในที่สุดสถานะของเฉินเฟิงก็ถูกผู้คนขุดออกมา

ลูกเขยแต่งงานบ้านตระกูลเสี้ย!

ไม่ต้องสงสัยสักนิด สถานะของเฉินเฟิงดึงคลื่นยักษ์สูงทะมึนขึ้นอีกครั้ง

ใครๆ ต่างคาดไม่ถึง ทั้งลงแข่งขันซูเปอร์คาร์ได้ และมีกำลังกดเติ้งซื่อชี จากนั้นทำให้ซูนแช่อับอายคุกเข่าลงร้องเสียงหมาอย่างโหดเหี้ยม กลับเป็นเพียงลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง!

ลูกเขยแต่งเข้าบ้านในตอนนี้ล้วนเก่งกาจขนาดนี้?

ในโรงแรม ซูนแช่โวยวายหยาบคายยกใหญ่ ดวงตาแดงก่ำนำข้อมูลในมือฉีกแหลกอย่างรุนแรง

ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน!

คาดไม่ถึงจะเป็นลูกเขยสวะที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่ง!

ตีเขาให้ตาย เขาล้วนนึกไม่ถึงว่าคนที่ทำให้เขาได้รับความอัปยศอดสู จะเป็นคนสถานะแบบนี้

ซูนแช่โมโหจนใกล้จะเป็นบ้าแล้ว

สามารถพยากรณ์ล่วงหน้าได้เลยว่าคนภายนอกจะเยาะเย้ยเขาอย่างไร

เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลซูน ถูกลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่งบีบคั้น คุกเข่าร้องเสียงหมา

ไม่เพียงหน้าของเขาหายเกลี้ยงไป หน้าของตระกูลซูนก็ถูกทำให้อับอายไปหมด

จำเป็นต้องหาสถานที่นี้กลับมา!

ซูนแช่กัดฟันอยากพูด ก่อนที่การแข่งรถจะจบลง ถ้าเขาไม่มีทางจัดการเฉินเฟิงให้ตายได้ นั้นตอนที่เขากลับตระกูลซูนคงโดนผู้อาวุโสของตระกูลเล่นงานตายแน่

เฉินเฟิงยังไม่รู้ว่าสถานะของเขาแพร่กระจายไปทั้งอ่าวโป๋ไห่

เวลานี้เขายังอยู่ในห้องพัก ลิ้มลองว่าการขับเคลื่อนกลางอากาศทำอย่างไร

เวลานี้จูกว่างฉวนทำหน้ารีบร้อนผลักประตูเข้ามา

“เฉินเฟิง ไม่เห็นเจียเหยียนแล้ว”

“ไม่เห็นเจียเหยียนแล้ว?” เฉินเฟิงจิตใจอึมครึม ทำไมเจียเหยียนถึงไม่อยู่แล้วล่ะ?

“อืม โทรศัพท์หาเธอก็โทรไม่ติด ถามพนักงานของโรงแรมมา พวกเขาก็บอกว่าไม่เห็น” จูกว่างฉวนร้อนใจจนเหงื่อผุดออกมา เดิมทีจูเจียเหยียนไม่ใช่คนที่ออกไปไหนไม่บอกไม่กล่าวแบบนั้น ตอนนี้เธอหายตัวไปอย่างลึกลับ มีความเป็นไปได้มากว่าจะถูกคนลักพาตัว

“ถามซูนแช่มารึยัง?” เฉินเฟิงถามเสียงทุ้ม ถึงแม้วันนี้เขาจะผิดใจเติ้งซื่อชีกับซูนแช่พร้อมกัน แต่เติ้งซื่อชีไม่เหมือนคนที่สามารถทำเรื่องลักพาตัวแบบนี้ออกมาได้ กลับเป็นซูนแช่คนใจแคบแบบนี้ มีความเป็นไปได้มากว่าจะใช้จูเจียเหยียนมาข่มขู่เขากับจูกว่างฉวน

“ถามแล้ว ซูนแช่เจ้าหมานั้นบอกว่าเขาก็ไม่รู้” จูกว่างฉวนตอบ

“ฉันจะไปถามดูอีกที” เฉินเฟิงลุกขึ้น ซูนแช่ไม่ได้หวาดกลัวจูกว่างฉวนแต่อย่างใด ดังนั้นจึงไม่แน่ว่าเขาพูดความจริงกับจูกว่างฉวน

“ได้” จูกว่างฉวนพยักหน้า

ไม่นานทั้งสองคนมาถึงห้องพักของซูนแช่

เจอซูนแช่เข้า ชั่วขณะนั้นในลูกตาของซูนแช่ก็มีไฟโกรธเดือดพ่นออกมา แต่ไม่นานก็ถูกเขาควบคุมลงไป

“มีธุระอะไร?”

“เจียเหยียนอยู่ที่ไหน?” เฉินเฟิงเอ่ยปากอย่างเย็นขา

“ไม่รู้!” ซูนแช่คุมไฟโกรธไว้แล้วตอบ เมื่อสักครู่จูกว่างฉวนพึ่งมาถามเขาไป แต่เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจูเจียเหยียนอยู่ที่ไหน

“ไปเถอะ” เฉินเฟิงขมวดคิ้วเอ่ยปาก หมุนตัวออกไปทันที ซูนแช่ไม่ได้โกหก เขามองออก

“จะเป็นเติ้งซื่อชีรึเปล่า?” หลังออกมาจากห้องของซูนแช่ จูกว่างฉวนอดถามขึ้นไม่ได้ ถึงแม้เขาจะรู้ดีเช่นกันว่าอัตราที่เติ้งซื่อชีจะทำเรื่องแบบนี้น้อยมาก แต่เขายังอดสงสัยไม่ได้

“น่าจะไม่ใช่” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเติ้งซื่อชีเป็นคนยิ่งยโสโอหังแบบนั้น ลูกไม้ต่ำช้าอย่างการลักพาตัวแบบนี้ เขาคงไม่ใช้หรอก ถ้าเขาอยากจัดการตนเองกับจูกว่างฉวน ล้วนสามารถใช้อำนาจในมือของเขาได้โดยตรง

“นายอย่าพึ่งร้อนใจ ฉันจะไปหาบนเขาดูอีกที” เฉินเฟิงบอก เขาเป็นจอมยุทธ์หั้วจิ้ง ถ้าวิ่งไปเต็มกำลัง หาที่อ่าวโป๋ไห่รอบหนึ่ง คงใช้เวลาไม่นาน

“ได้ ฉันจะลงไปด้านล่างเขา” จูกว่างฉวนพยักหน้าแล้ว เรื่องมาถึงเช่นนี้ ร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าอีกฝ่ายพาจูเจียเหยียนไป ถ้าเป้าหมายสุดท้ายเพื่อเขาและเฉินเฟิงจริง เช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วต้องเอ่ยปาก ถ้าไม่ใช่ ยิ่งผ่านมาหลายชั่วโมง ความหวังที่จูเจียเหยียนจะมีชีวิตรอด เกรงว่าจะไม่มากแล้ว

หลังออกมาจากขอบเขตโรงแรม เฉินเฟิงหลับตาลง เริ่มสัมพันธ์กลิ่นของจูเจียเหยียนรอบๆ ด้าน

จอมยุทธ์มาถึงหั้วจิ้งเขตแดนนี้ ภายในร่างกายนอกจากพลังลม ตาวิเศษก็เริ่มค่อยๆ พัฒนาขึ้น

หั้วจิ้งขั้นต้น ถึงแม้แค่หลับตาลง เฉินเฟิงก็สามารถรู้สึกถึงเสียงลมพัดหญ้าขยับภายในระยะร้อยเมตร

นี่คือข้อดีของตาวิเศษ

จอมยุทธ์หั้วจิ้งที่สามารถหลบลูกกระสุนได้ สาเหตุใหญ่เป็นเพราะครอบครองตาวิเศษ สามารถรู้วิถีลูกกระสุนได้ล่วงหน้า จึงตอบสนองออกมาได้

หลังจากนั้นครู่เดียว ทันใดนั้นเฉินเฟิงก็ลืมตาขึ้น ในลูกตาระเบิดส่องแสงสว่างออกมา

ที่จริงเขาเพียงแต่กอดท่าทีลองดูสัมผัสสักหน่อย กลับคาดไม่ถึงว่ายังทำให้เขารู้สึกถึงได้จริงๆ

เฉินเฟิงกระทืบเท้าฉับพลัน ทั้งตัวราวกับลูกธนูพุ่งจากสายธนู บินไปทางที่จูเจียเหยียนหายตัวไป

เวลานี้ บนหินยักษ์ก้อนหนึ่งที่ป่าเขาลึก

ผู้เฒ่าผอมโซที่สวมชุดคลุมสีดำ ผิวพรรณแห้งกร้านกำลังนั่งขัดสมาธิ หลับตาบำเพ็ญฌาน

ขณะเดียวกันตรงหน้าของผู้เฒ่า ยังมีหญิงสาวสี่คนแต่งตัวแต่งหน้าต่างกันกำลังนั่งอยู่ แต่ว่าเวลานี้ ท่าทีของหญิงสาวสี่คนนี้กลับแปลกประหลาดอยู่บ้าง

พวกเธอสีหน้าซีดเซียว ล้วนสูญเสียสีเลือดกัน ร่างงามก็กำลังสั่นเทาไม่หยุด

บนข้อมือของพวกเธอต่างมีด้ายแดงพันไว้เส้นหนึ่ง ด้ายแดงยาวสองเมตร ด้านหนึ่งพันอยู่บนข้อมือของหญิงสาวทั้งสี่คน อีกด้านหนึ่งกุมไว้ในมือของผู้เฒ่าผอมโซ

เวลานี้ผู้เฒ่าผอมโซเหมือนกำลังดำเนินวิธีการอะไร ในปากพ่นลมหายใจไม่ขาด ส่วนท้องของเขาหายใจเข้าออก ขึ้นลงไม่หยุด

ดูเหมือนน่าสยองขวัญมาก

สักครู่หนึ่ง เหมือนรู้สึกได้ถึงความไม่ปกติอะไร ผู้เฒ่าผอมโซลืมตาขึ้นกะทันหัน สีหน้าประหลาดใจไม่นิ่งอยู่บ้าง

ใครมากัน?

ทำไมตนเองถึงมีความรู้สึกวิกฤติของความเป็นความตาย? ความคิดของผู้เฒ่าผอมโซปกคลุมด้วยความไม่สงบอย่างรุนแรง เขายังไม่เคยรู้สึกถึงวิกฤตความเป็นความตายที่เข้มข้นเช่นนี้มาก่อน เสมือนว่าแวบเดียวก็ต้องตายไปอย่างนั้น!